1

وزير ارشاد “لانتوري” را يك فيلم قرآني دانست

سینماژورنال: کمتر پیش آمده وزیران ارشاد یا حتی مدیران سینمایی به صراحت و با اشارات مستقیم از محصولات هنری خاص تعریف کنند.

به گزارش سینماژورنال علی جنتی وزیر ارشاد دولت یازدهم اما در این زمینه پیشقدم شده است و با اشاره مستقیم به داستان فیلم “لانتوری” رضا درمیشیان، از آن به عنوان مثالی از فیلم قرآنی یاد کرده است.

جنتی در بیست و یکمین مراسم تکریم از خادمان قرآن کریم و تقدیر از برگزیدگان آزمون های سراسری قرآن و عترت گفت: باید از تمام امکانات هنری در جهت توسعه فرهنگ قرآنی بهره ببریم بویژه از ظرفیت های موجود در آثار سینمایی فاخر که در آنها به سبک زندگی قرآنی اشاره می شود. صرف نشان دادن سجاده و فردی در حال نماز خواندن در یک فیلم کفایت نمی کند، بلکه باید مفاهیم قرآنی را آثار متبلور کنیم.

مفهوم بخشش در “لانتوری”

وزیر ارشاد با اشاره به “لانتوری” اظهار کرد: در جشنواره فیلم فجر امسال، فیلمی بود که در آن شخصی بر صورت یک دختر اسید پاشید اما این دختر زمانی که حق قصاص داشت و در آخرین لحظه از این کار صرف نظر کرد و مجرم را بخشید. مفهوم بخشش یک مفهوم قرآنی است و از این دست مفاهیم کم نداریم.

او خاطرنشان کرد: از معاون محترم قرآن و عترت می خواهم تا در گفتگو با مسئولان سازمان سینمایی و همچنین معاونت امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، شرایط بهره گیری از آثار سینمایی و نمایشی را برای نشر هرچه بهتر فضائل اخلاقی  فراهم کنند.




آفرین به رضا درمیشیان که جا نزد و مسیرش را ادامه داد…

سینماژوزنال: “لانتوری” ادامه منطقی مسیری است که رضا درمیشیان در “عصبانی نیستم” پیموده بود.

به گزارش سینماژورنال پرونده سازی(!) برای “عصبانی نیستم” که یک درام گزنده اجتماعی بود و ربط بی دلیل آن به سیاست و البته تسویه حساب با سازمان سینمایی دولت اعتدال با توقیف این فیلم، این ظن را پیش رو می گذاشت که درمیشیان قید آن گزندگی و التهاب را زده و در فیلم تازه اش مسیری خنثی را پیش گیرد.

نمونه هایی چون حاتمی کیا که بعد از توقیف “به رنگ ارغوان” به تجربه هایی ابتر چون “به نام پدر” رسیده بود این ظن را تقویت می کرد با این حال “لانتوری” درمیشیان نشان داد که برخورد سینماگران دهه شصتی با ممیزی و حتی توقیف متفاوت از کارگردانان قدیمی تر است و برخوردهای حذفی نه تنها به عقب نشستن آنها نمی انجامد که اتفاقا باعث میشود آنها با ثبات قدم بیشتری مسیر پیشین خود را امتداد دهند.

روایتی صریح از زنندگی اسیدپاشی

اگر می بینیم درمیشیان در “لانتوری” باز هم به سراغ یک سوژه ملتهب اجتماعی رفته و البته باز هم کوشیده در روایتی صریح و عریان، زنندگی پدیده اسیدپاشی را به تصویر بکشد ناشی از همین تفاوت روحیات است.

البته که درمیشیان اینجا سبکی مستند-ژورنالیستی را برای روایت برگزیده و با تقطیعی متکی بر سه عنصر عکس، صدا و موسیقی کوشیده کاری کند که مخاطب با تمام وجودش شومی اسیدپاشی را درک کند.

اسیدپاشی هرچند گره اصلی “لانتوری” را می افکند و زیربنای درام است اما این گره مجالی است برای بررسی یک دوقطبی میان اسیدپاش و او که به صورتش اسید پاشیده شده!

مردی ظاهرالصلاح با کاپشنی احمدی نژادی
سبک مستندوار فیلم کمک می کند که کارگردان ایده ها و نظراتی که درباره هر دو پرسوناژ اصلی وجود دارد را از زبان کاراکترهایی بیان کند که از دور یا نزدیک با یکی از طرفین حشرونشر داشته اند؛ کاراکترهایی که از مردی ظاهرالصلاح با کاپشنی احمدی نژادی بر تن(!) گرفته تا بانوی انتلکتوئل مآبی که سیمایش یادآور یکی از فیلمسازان زن مشهور وطنی است را دربرمی گیرد.

در بخشهایی که مایه های مستندوار اثر کمتر می شود طعنه های اجتماعی کار است که رخ می نمایاند و از جمله پررنگترین طعنه ها به ماجراهای مفسدان اقتصادی است که در رسانه ها با حروف ابتدایی نام و فامیل آنها را می شناسیم.

ماحرای “الف. ر” و دیگران

در کنار این نامهای اختصاری که “الف.ر” شاید مهمترین آنها باشد یکی از شخصیتهای محوری، آقازاده ای است که پدری متهم به اختلاس دارد و البته شباهتهای فراوانی دارد به همان آقازاده مشهوری که در سالهای اخیر نامش کنار یک چهره سینمایی ضمیمه شده است.

این اشارات اما بیشتر بهانه است برای رسیدن به درکی که بناست مخاطب نسبت به پدیده اسیدپاشی پیدا کند و رسیدن به یک سوم پایانی که بناست درباره حکم قانونی قصاص اسیدپاش طرح شود. در اینجا درمیشیان سعی می کند صرفا نظاره گر ماجرایی باشد که دو قطب داستان درگیر آن هستند.

قصاوتی در کار نیست
اینجا دیگر قضاوتی در کار نیست و تقریبا همه محق هستند؛ از قربانی اسیدپاشی که قصاص را حق خود می داند تا اسیدپاش که مدام در حال چالش درونی با خویشتن بر سر توجیه کردن فعل احمقانه اش است تا پزشکی که بناست قصاص اسیدپاش را انجام دهد و بالاخره قاضی دستگاه قضا همه و همه طوری صحبت می کنند که مخاطب یقین پیدا کند حرف آنها درست است اما اینکه بشود حق را به یکی از طرفین داد، نه.

اینکه “لانتوری” با لحاظ کردن تمامی نگاهها به پایان می رسد می تواند نتیجه منطقی اندیشه کارگردانی باشد که می دانسته در روزگاری به سر می برد که مخاطب باهوشتر از آن است که بشود برایش نسخه پبچید پس بهتر آن است که چون افتتاحیه، اختتامیه را هم به صورت ژورنالیستی و با قرار دادن نقطه نظرات مختلف کنار هم به پایان ببرد.




صف طولانی جلوی سینما آزادی برای “لانتوری” درمیشیان⇐از اسیدپاشان تا یقه سفیدان، اختلاسگران و البته دلواپسان همه حضور دارند

سینماژورنال: هرچند نام “لانتوری” درمیشیان جرو سه فیلم اول مردمی جشنواره نیست!!! اما اقبال مخاطبان به این فیلم در سینماهای مردمی فوق العاده بوده است.

به گزارش سینماژورنال بعد از پردیسهایی چون کوروش که فیلم را فول سانس اکران کردند امروز پردیس آزادی شاهد صفی طولانی مخاطبانی بود که برای تماشای فیلم در سانس 16 عصر جلوی درب ورودی سالن ایستاده بودند.

سوژه به روز و ملتهب”لانتوری” که به صراحت از اسیدپاشی می گوید و ساختار ژورنالیستی که درمیشیان برای روایت برگزیده باعث شده فیلم در زمره آثاری قرار گیرد که مخاطبان جشنواره بشدت با آن ارتباط برقرار کنند.

البته که طعنه های سیاسی-اجتماعی اثر و قرار دادن موتیفهایی چون آقازادگی، یقه سفیدان، دلواپسان، اختلاس، رانت خواری و گرفتاریهای برآمده از اختلاف طبقاتی در دل درام باعث شده “لانتوری” هم به مانند دو ساخته قبلی کارگردانش “بغض” و “عصبانی نیستم” اثری باشد بشدت روزآمد که اگر گرفتار حاشیه سازی افراطیون نشود خواهد توانست اکران خوبی را تجربه کند.




اسیدپاشی به صورت یک روزنامه‌نگار+عکس

سینماژورنال: رضا درمیشیان کارگردان جوان و جسور ایرانی که با “عصبانی نیستم” نشان داده بود خیلی خوب ویژگیهای شخصیتی جوانان متولد دهه 60 را می‌شناسد، امسال با “لانتوری” به جشنواره فجر می آید.

به گزارش سینماژورنال در “لانتوری” هم به مانند ساخته توقیف شده این فیلمساز این باران کوثری و نوید محمدزاده هستند که نقشهای اصلی را بازی می‌کنند و البته که ضلع سوم داستان توسط مریم پالیزبان ایفا می‌شود.

مریم پالیزبان دوازده سال پیش از این و با ایفای نقش در “نفس عمیق” پرویز شهبازی تا نامزدی دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگری جشنواره فجر پیش رفته بود با این حال در سالهای بعدی او فعالیت بازیگری چندانی نداشت و تنها در “لرزاننده چربی” محمد شیروانی ایفای نقش کرد.

گره تراژیک درام و عواقب برآمده از آن

پالیزبان در “لانتوری” قطب مقابل نوید محمدزاده را ایفا می‌کند و گره اصلی درام هم با تقابل این دختر و پسر جوان است که شکل می‌گیرد؛ عشق پسر داستان به دختر که ژورنالیست هم هست سرانجام خوشی ندارد و اسیدپاشی به صورت دختر است که امتداد درام را شکل می‌دهد.

وجه اشتراک با ده‌نمکی، طالبی و اوج

به گزارش سینماژورنال نکته جالب درباره “لانتوری” درمیشیان آن است که در کنار “رسوایی2” مسعود ده‌نمکی، “یتیم خانه ایران” ابوالقاسم طالبی و “اژدها وارد میشود” مانی حقیقی جزو آثاری است که در سانس 12 شب کاخ جشنواره به نمایش در‌می‌آید!

“لانتوری” پنجشنبه 15 بهمن ماه در سانس 12 شب در کاخ جشنواره به نمایش درمی‌آید و دو روز بعد یعنی شنبه 17 بهمن ماه در سانس 8 شب در کاخ مردمی جشنواره واقع در پردیس ملت اکران خواهد شد.

جالبتر اینکه در روز 17 بهمن ماه در کاخ مردمی قبل از “لانتوری”، “ایستاده در غبار” محمدحسین مهدویان به نمایش درمی آید و بعد از آن “بادیگارد” ابراهیم حاتمی کیا که هر دو از محصولات سازمان هنری رسانه ای اوج هستد!

اسیدپاشی از “رستگاری…” تا “لانتوری”
به گزارش سینماژورنال هرچند اخبار اسیدپاشی در سالهای اخیر بیشتر شنیده می شود اما اسیدپاشی سوژه تازه ای در سینما نیست.
سالها پیش از این در اوایل دهه هشتاد سیروس الوند درامی با رگه های تند سیاسی به نام “رستگاری در هشت و بیست دقیقه” را براساس سناریوی محمدهادی کریمی ساخت که بهرام رادان، شهاب حسینی و مهتاب کرامتی بازیگران آن بودند.
در این درام برای اولین بار در تاریخ سینمای ایران در بخشی از سیر روایی فیلم، توطئه اسیدپاشی به صورت شخصیت اصلی پیش برنده داستان بود.

مریم پالیزبان در "لانتوری"؛ کاراکتری که اسیدپاشی زندگیش را دگرگون می کندمریم پالیزبان در  نمایی از”لانتوری”؛ کاراکتری که اسیدپاشی زندگیش را دگرگون می کند




کارگردانی که اسیدپاشی به فیلمش نسبت داده شده⇐ اسیدپاشی که مجاز است؛ اما فیلم ما “غیرمجاز” نام دارد!!+جزییات داستانی این فیلم

سینماژورنال: حدودا یک هفته قبل بود که سینماژورنال از حضور دو فیلم با مضمون اسیدپاشی در جشنواره سی و چهارم فجر خبر داد.(اینجا را بخوانید)

واکنشهای مخاطبان به گزارش سینماژورنال درباره آن دو فیلم موجب آن شد که بسیاری از رسانه ها نیز به بازنشر آن گزارش بپردازند.

صدالبته که در این بین اغلب رسانه ها نیز با ذکر منبع اصلی به بازنشر پرداختند اما امروز شنبه دوازدهم دی ماه در یک اقدام عجیب دو سایت که یکی سیاسی است و منسوب به کاندیدای چند دوره اخیر انتخابات و دیگری، سایتی سینمایی و وابسته به ارگانی هنری که زمانی جدا از ارشاد به ممیزی فیلمها می پرداخت، در قالب گزارشی که دومی از روی دست اولی رونوشت کرده بود(!) بخش عمده گزارش سینماژورنال را بدون ذکر منبع بازنشر دادند.

جالب اینجا بود برای اینکه ردّ کپی کاری از این بازنشر گم شود هم در کنار نام دو فیلم “لانتوری” و “این زن حقش را میخواهد” که در گزارش سینماژورنال به عنوان آثاری با مضمون اسیدپاشی ذکر شده بودند نام فیلمی دیگر با عنوان “غیرمجاز” هم ذکر شده بود.

فیلم ما هیچ ربطی به اسیدپاشی ندارد

این در حالیست که “غیرمجاز” ربطی به اسیدپاشی ندارد و حسن یکتاپناه کارگردان فیلم با ردّ استفاده از مضمون اسیدپاشی در فیلمش به سینماژورنال گفت: فیلم ما هیج ربطی به اسیدپاشی ندارد و آنچه درباره این موضوع به فیلم ما نسبت دادند کذب محض است.

وی سپس با لحنی طنازانه بیان داشت: اسیدپاشی که مجاز است(!!) اما فیلم ما “غیرمجاز” نام گرفته است.

یکتاپناه درباره اینکه آیا فیلمش بلحاظ ممیزی مشکلی پیدا نکرده هم به سینماژورنال بیان داشت: خوشبختانه فیلم هیچ مشکلی ندارد و به زودی پروانه نمایش آن هم صادر شده است.

به جز تغییر یک کلمه هیچ ممیزی به فیلم ما وارد نشده است

حسن یکتاپتاه که سابقه ساخت آثاری چون “جمعه” و “داستان ناتمام” را دارد درباره ممیزی وارد شده به “غیرمجاز” هم بیان داشت: به جز تغییر یک کلمه هیچ ممیزی دیگری به فیلم وارد نشده است.

این کارگردان در توضیح فضای داستانی فیلمش بیان داشت: بلحاظ ساختاری سه قصه مختلف را طوری روایت می کنیم که به هم گره می‌خورند و در این بین زندگی یک دختر فراری، یک موادفروش و چند شخصیت دیگر روایت می‌شود.

سعی کردم از هنروتجربه فاصله بگیرم و فیلمی برای مخاطب عام بسازم

یکتاپناه که با ساخت دو فیلم قبلیش بیشتر به عنوان کارگردانی جشنواره ای ساز شناخته می شد در انتهای گفتگوی خود به سینماژورنال گفت: سعی کردم در کار تازه آن از فضای فیلمهای قبلی ام فاصله بگیرم و برخلاف هنروتجربه ای که در ماههای اخیر باب شده فیلمی بسازم که بتواند توجه مخاطب عام را به خود جلب کند.

با حضور میلاد کیمرام و لیلا زارع

به گزارش سینماژورنال میلاد کیمرام و لیلا زارع بازیگران “غیرمجاز” هستند و پریوش نظریه بازیگر پیشکسوت نیز در این فیلم نقش کوتاهی را ایفا کرده است. تهیه کنندگی این فیلم را محمدحسین عامری‌پویا برعهده داشته است و فیلم برای حضور در بخش مسابقه جشنواره سی و چهارم فیلم فجر فرم پر کرده است.

غیرمجاز
غیرمجاز



دو فیلم با مضمون اسیدپاشی در جشنواره فجر+عکس

سینماژورنال/مارتا ثناوش: اسیدپاشی از جمله معضلات اجتماعی است که هرچند در سالهای اخیر شیوع بیشتری داشته است اما به جز یک بار در اوایل دهه هشتاد و درام ملتهب “رستگاری در 8 و 20 دقیقه” از ساخته های سیروس الوند با فیلمنامه ای از محمدهادی کریمی، هنوز سینمای ایران چنان که باید به تولید محصولات متفاوت با محوریت آسیب شناسی این پدیده دست نزده است.

به گزارش سینماژورنال سال قبل محمدحسین فرحبخش فیلمی با عنوان “مستانه” را کارگردانی کرد که تنها در بخشهایی کوتاه از آن به این معضل اشاره شده بود.

با این حال شنیده‌های سینماژورنال حکایت از آن دارند که در یک اتفاق جالب امسال دو اثر با مضمون اسیدپاشی برای حضور در جشنواره فجر به دبیرخانه ارائه شده است.

یکی از این دو اثر “لانتوری” نام دارد و اثر دیگر “پانسیون” یا “این زن حقش را می‌خواهد” که گویا هر دو متقاضی حضور در بخش سودای سیمرغ هستند.

محصول دست کارگردان “عصبانی نیستم”

“لانتوری” را رضا درمیشیان ساخته است؛ کارگردانی که ساخته قبلی‌اش “عصبانی نیستم” از جمله آثار پرحاشیه جشنواره سی و دوم فیلم فجر بود و البته همین حواشی بودند که باعث ممانعت در اکران این اثر خوش ساخت اجتماعی شدند.

درمیشیان فیلم تازه اش “لانتوری” را در سکوت خبری جلوی دوربین برد و سعی کرد با مدیریت اخبار آن از هر گونه بروز حاشیه جلوگیری کند. درمیشیان البته که هیچ خط داستانی سرراستی از فیلمش را هم به رسانه ها ارائه نداده است.

سینماژورنال اما خبر یافته که “لانتوری” درمیشیان که نام آن اصطلاحی است مختص به ادبیات زندان که برای افراد تازه‌کار و پرمدعا به کار می‌رود مضمونی درباره اسیدپاشی دارد.

مریم پالیزبان در نمایی از "لانتوری"
مریم پالیزبان در نمایی از “لانتوری”

اسیدپاشی یک پسر بر صورت دختر محبوبش

در “لانتوری” هم این بازیگران اصلی “عصبانی نیستم” یعنی باران کوثری و نوید محمدزاده هستند که حضور دارند.

داستان “لانتوری” درباره پسر جوانی است از طبقه پایین اجتماع که عاشق دختری از طبقه مرفه می‌شود و البته که این عشق سرنوشتی تراژیک را برای دختر رقم می‌زند چراکه پسر جوان و خودخواه که نمی‌تواند به وصال محبوب برسد بر صورت وی اسید می‌پاشد و البته همین اسیدپاشی است که ادامه ماجرا را شکل می‌دهد…

مریم پالیزبان، اردشیر رستمی، نظام الدین کیایی، حسین پاکدل، رضا بهبودی، بهناز جعفری، مهدی کوشکی، نادر فلاح، ستاره پسیانی، بهرنگ علوی، بهرام افشاری، کاظم سیاحی، سیاوش چراغی پور، سجاد تابش و یسنا میرطهماسب دیگر بازیگران “لانتوری” هستند.

داستان دختری که می‌خواهد یک اسیدپاش را قصاص کند

اما “پانسیون” را کارگردانی به نام محسن توکلی ساخته که پیش از این عمده فعالیتش در شبکه خانگی و ساخت فیلمهایی مانند “دوربین”، “قرار بعدی همان جا” و “انسانها” بوده که از این میان فقط “دوربین” به صورت محدود اکران شده است.

بنا به اطلاعات رسیده به سینماژورنال “پانسیون” یا “این زن حقش را می‌خواهد” داستان زندگی دختری را روایت می‌کند که به صورتش اسید پاشیده می‌شود و این دختر می‌کوشد با کار کردن و پس‌انداز دستمزدش هزینه لازم برای پرداخت دیه قصاص اسیدپاش را فراهم کند.

میترا حجار، کامران تفتی، لعیا زنگنه، افسانه پاکرو، روشنک عجمیان، مینا جعفرزاده، رسول توکلی و رضا آشتیانی بازیگران “این زن حقش را می‌خواهد” هستند؛ فیلمی که عنوانش هم یادآور فیلم “این زن حرف نمی‌زند” احمد امینی است.

این زن حقش را می خواهد
میترا حجار در نمایی از “این زن حقش را می‌خواهد”




کارگردان “پل چوبی”: آقای ایوبی! در همان دولتی که مانند لولو از آن یاد می‌شود همه در این سینما فیلم ساختند حتی بیضایی/در جشنواره‌های آن دولت فیلم کاهانی رد نمی‌شد و از فیلم‌ساز جوان خواسته نمی‌شد شب اختتامیه خودش از خیر جایزه بگذرد

سینماژورنال: مهدی کرم‌پور کارگردان جوان سینمای ایران که آخرین ساخته سینمایی اش درام عاشقانه “پل چوبی” بود مدتی به دنبال دریافت پروانه ساخت تازه ترین فیلمش بود که البته هنوز موفق به دریافت آن نشده است.

به گزارش سینماژورنال این کارگردان جوان که اخیرا به همراه برخی از همفکران خود در تشکلی به نام “شورای راهبردی تحقیق و توسعه سینمای ایران” جلساتی را برای طرح مشکلات سینمای ایران برگزار می کند(اینجا و اینجا را بخوانید) با نگارش نامه ای انتقادات تندی را به مدیریت سینمایی دولت یازدهم وارد ساخته است.

در این نامه که برای انتشار در اختیار “کافه سینما” قرار گرفته کرم پور ضمن بیان گلایه هایش از مدیریت سینمایی فعلی برخی نکات درباره سیستم مدیریتی سابق را هم بیان کرده است.

سینماژورنال متن این نامه را ارائه میدهد:

پس از دو سال چون رویه گذشته‌، کتبن و عمومی قلمی ‌کنم تا اقل ثبت شود و بماند

جناب آقای دکتر ایوبی! ریاست محترم سازمان سینمایی کشور! سلام! خیال می‌کردم گفتنی‌ها را برای‌تان در جلسات خصوصی و عمومی گفته‌ام. به دوستی. به تذکر. به قهر. به شوخی. آن‌چه وظیفه خود می‌دانستم که باید گفته شود را. چون دوست یا برادر کوچکی. اما حالا که خارج از تعارف‌ها، مسموع نیست، پس از دو سال چون رویه گذشته‌، کتبن و عمومی قلمی ‌کنم، تا اقل ثبت شود و بماند. چرا که ما ناگزیر به گفتنیم و مسئولیت این همه نگفتن را فردا بر ما خواهند نوشت. که همان‌جا باید می‌گفتیم. در همان زمان و مکانی که باید. و بالاخره یکی باید این سکوت موهن را که از ترس‌ پنهان از دست دادن‌ها، می‌آید بشکند. چرا که مال ما نیست. لیاقت ما نیست.

قهرمان مبارزه با آنتاگونیست بودن تاکتیک خوبی است اما نه برای مدیریت کلان

آقای دکتر! چند صباحی قهرمان مبارزه با آنتاگونیست‌ِ قصه‌ی کهنه بودن، تاکتیک خوبی‌ست، اما نمی‌تواند استراتژی مدیریت کلان باشد. اتحاد علیه دشمن فرضی و آدم بدها که گرچه حالا بر مسند نیستند، اما در کمینند لابد! و گروه فشار دارند و قدرت و ابزار اعمال زور، نمی‌تواند و نبایست هراس عمومی و پنهان ایجاد کند که هیچ کس هیچ نگوید. که همه در میهمانی‌های دولتی لبخند بزنند و عکس یادگاری بگیرند و زینت‌المجالس سیاست‌مداران نوآمده شوند.

حالا در پساتحریم نوبت ماست
آقای دکتر! ما می‌دانیم و می‌دانستیم که اولویت دولت یازدهم فرهنگ و هنر نیست. که کارهای مهم‌تری دارد در عرصه‌ی سیاست خارجی و اقتصاد. و پذیرفتیم که لب بگزیم تا نوبت‌مان شود.
و حالا در پساتحریم نوبت ماست. چیز زیادی هم نمی‌خواهیم، که دولت مزاحم بخش خصوصی و جریان واقعی عرضه و تقاضای میان هنرمندان و مردم نشود، که اصل خصوصی سازی شامل سینماهای مصادره شده توسط دولت و نهادهای عمومی نیز باشد، که کمپانی‌های تولیدی شکل بگیرند، که تهیه کنندگان مسئولیت فیلم‌هایشان را برعهده بگیرند، که رانت‌های پنهان و آشکار به حمایت عادلانه و تساوی توزیع شوند، که مافیای تولید و توزیع و نمایش سر و سامان داده شود، که قوانین حمایتی و نظارتی شفاف شوند، که آزادی بیان توأم با مسئولیت برای تولیدکنندگان حاصل شود، که دولت و همه بدانند که فیلم‌سازی حق است نه امتیازی که هنرمندان تحت هر عنوانی چون پروانه ساخت یا هر مجوز سلیقه‌ای دیگر به خواهش یا سر کج کردن بخواهند دریافت کنند.

کم‌تر از ده نام مکرر همه‌ شوراهای نظارتی و حمایتی اداره‌های نظارت بر ساخت و نمایش ارشاد و از آن جالب‌تر شورای حمایت فارابی را قبضه کرده‌اند
آقای دکتر! ترکیب این شوراها را دیده‌اید؟ حتمن دیده‌اید، چرا که به حکم شما یا پیشنهاد و نظارت شما منصوب شده‌اند. سه دهه است که گویی در مدیریت فرهنگی این کشور قحط‌الرجال آمده. کم‌تر از ده نام مکرر همه‌ی شوراهای نظارتی و حمایتی اداره‌های نظارت بر ساخت و نمایش ارشاد و از آن جالب‌تر شورای حمایت فارابی (و شهرداری و حوزه هنری و صداوسیما) را قبضه کرده‌اند و به تنهایی خود مشاور، ناظر، حامی، مجری و مفسر همه‌ی قوانین و آیین نامه‌های فرهنگ و هنر و سینمای ایران هستند. سیاست‌گزاران فرهنگی در پس و پشت پرده و بدون هیچ ارزیابی به روز دانش کیفی و پاسخ‌گویی به روند و نتیجه‌ی تصمیمات درست و غلط‌شان حتا.
تغییر دولت‌ها هم در آمد و رفت‌ و نفوذشان تأثیری ندارد.
بسیاری از خطاها و مسیرهای انحرافی این سال‌ها نتیجه‌ی مستقیم تصمیمات اشتباه آن‌ها بوده که گاه امنیت و کلیت این سینما را به مخاطره افکنده‌اند.
هنوز هم در این شوراها از قصه می‌ترسند. از استقبال مردم می‌ترسند. از سینمای قصه‌گوی مردمی می ترسند. یا چون کارشان را بلد نیستند، این سینما را متناسب به سلیقه‌ی خود ابتر و حقیر می‌کنند. و این‌چنین است که در پنهان حذف سینماگران حرفه‌ای داستان‌گو دنبال می‌شود، و داستان تلخِ گریز مردم از سینماها و ریزش مخاطبان، به عمد یا به سهو تزریق و اجرا می‌شود.

در حوزه‌ سینما فرقی بین جناح‌بندی‌های سیاسی حس نکرده‌ایم
جناب آقای دکتر! ما در حوزه‌ی سینما فرقی بین جناح‌بندی‌های سیاسی حس نکرده‌ایم. همه یک رویه‌ی دِمُده و ساده‌انگارانه را ادامه می‌دهند. گیرم با نقاب‌ها و شعارهای متفاوت. اما عملکردشان یکی‌ست. چه بسا اصول‌گرایان چون به مسلمانی‌شان مطمئن بودند سر حرف‌هایشان هم بیشتر می‌ایستادند، این را اگر دیگران در خفا می‌گویند، بگذارید من به شما آشکار بگویم.
اگر مرحوم سیف‌الله داد را استثنا کنیم که کارها و تصمیم‌گیری‌هایش نشان از شخصیت ویژه و اقتدار وجودی‌اش داشت، ما همه‌ی این سال‌ها فقط محافظه‌کاری را تجربه کرده‌ایم. و شما که دیپلمات بوده‌اید حتمن مرز باریک اما مطول محافظه‌کاری با اعتدال‌گرایی را به خوبی می‌شناسید.
محافظه‌کاری فرهنگی همانی‌ست که امروز بزرگان ما را خانه نشین یا راهی دیار غربت کرده و یا ما را به فکر برده که چه بر سر فیلم‌های جدیدشان آمده. همانی‌ست که امروز استعدادهای متوسط بر مسند تصمیم‌گیر و تصمیم‌ساز، باید برای بهترین جوانان این کشور تصمیم بگیرند و دوستان فیلم‌ساز من که با اصلاحی‌های عجیب و سلیقه‌ای روبه‌رو شده‌اند، به امید سازش دم نزنند یا خودسانسوری کنند. چرا که لابد شما آمده‌اید و قرار است آن سوار ابلق نشان ناجی ما از تندروی و سانسور شوید. اما خودسانسوری از سانسور هم بدتر است.

در همان دولتی که از آن با لولو یاد می شود همه فیلم ساختند
یادمان باشد که در همان دولتی که حالا مانند لولو از آن یاد می‌شود همه در این سینما فیلم ساختند. یادمان باشد در همان دولت قبل نتیجه فجر و اسکار و برلین یک خروجی بود. در همان دولت، فرهادی به اسکار معرفی شد. من و معادی و کیایی و نعمت‌الله پروانه ساخت و نمایش گرفتیم. در همان جشنواره‌ها فیلم کاهانی رد نمی‌شد. از فیلم‌ساز جوان خواسته نمی‌شد شب اختتامیه خودش از خیر جایزه جشنواره بگذرد. در دولت نهم، بیضایی هم فیلم ساخت.

با شعر خواندن و لبخند مشکل سینمای ما حل نمی‌شود
آقای دکتر ایوبی! با شعر خواندن و لبخند مشکل سینمای ما حل نمی‌شود. حتا اگر حالا تنها علقه‌ی مشترک من و شما شاعر محبوب‌مان باشد. امروز دیگر به چیزی بیش از زبان نرم نیاز است. مدیریت فرهنگی به گوش شنوای واقعی و پایمردی بر قول‌ها و حمایت از همه‌ی هنرمندان نیاز دارد.
جشنواره‌ی سال قبل را یادتان هست؟ همه گفتند و نوشتند که جشنواره‌ی فیلم‌های متوسط بوده.
حذف و خانه نشین کردن آدم‌های حرفه‌ایِ مهم‌ترین و خوش‌نام‌ترین صنعت این کشور که مردم این مملکت سال‌ها پای تربیت‌شان هزینه داده‌اند با کدام هدف صورت می‌گیرد؟ چه برنامه‌ای برای جلوگیری از فرار مغزها که سرمایه‌ی ملی این مملکت است، دارید؟ نگاهی به لیست عوامل جشنواره‌ی پیش رویتان انداخته‌اید؟ جای دست‌اندرکاران فنی و هنرمندان پشت دوربین کم‌نظیری که همه‌ی کشورهای منطقه حسرت به دل آنانند، کجاست؟

نکند خدای ناکرده قرار بر حذف سینمای ملی‌ است
آقای دکتر! زمزمه‌ها و پچ‌پچه‌های درگوشی می‌پرسند ‌نکند خدای ناکرده این اشتباهات سهوی نباشند؟ نکند خدای ناکرده قرار بر حذف سینمای ملی‌ست و خودمان خوش‌بینانه جشن با پنبه سر بریدنش را به پای‌کوبی نشسته‌ایم؟ نکند در پساتحریم در میان خیل بنجل‌های صف کشیده برای اخذ طلب‌های دلاری‌مان قرار است از چین و هند و اروپای ورشکسته، برای‌مان سوغات دیگری بیاورید؟
و خدای ناکرده، بدتر از همه نکند نادانسته از آشفتگی مدیریت‌های ناهم‌گون و غیر یک‌دست زیردستی‌تان کس یا کسانی ماهی‌های خود را صید می‌کنند؟

گوش بِنِه عربده را، دست مَنِه بر دهنم
جناب آقای دکتر ایوبی
زین دوهزار من و ما، ای عجبا من چه منم؟
گوش بِنِه عربده را، دست مَنِه بر دهنم




بالاخره نخستین تصویر از “لانتوری” درمیشیان منتشر شد+عکس/از بازیگر "شهریار" تا صدابردار پیشکسوت در تیم بازیگران!

سینماژورنال: رضا درمیشیان فعالیت سینمایی اش را با “بغض” آغاز کرد اما این حواشی مرتبط با “عصبانی نیستم” بود که او را در کانون توجه قرار داد.

به گزارش سینماژورنال انتقاد رسانه های افراطی از “عصبانی نیستم” در جشنواره سی و دوم و ربط بی دلیل این اثر اجتماعی به ماجراهای سیاسی باعث شد این فیلم که یکی از صریح ترین آثار اجتماعی دهه اخیر سینمای ایران است حتی با داشتن پروانه نمایش هم روی پرده نرود.

با این حال درمیشیان اما همچنان فعالیت فیلمسازی خود را ادامه داد و درگیر ساخت سومین فیلمش “لانتوری” شد.

تمایزی برآمده از یکی از اتفاقات اجتماعی سالهای اخیر
“لانتوری” درامی عاشقانه است که البته باز هم صراحت کلام جوانی متولد دهه 60 را دارد اما تنه زنی آن به یکی از اتفاقات ناگوار اجتماعی سالهای اخیر است که آن را متمایز می کند.

درمیشیان سعی کرد حین ساخت این فیلم که فیلمبرداری آن به تازگی و در دکورهایی که برای طراحی نمای داخلی زندان ساخته شده بود، تمام شد، همه چیز را در سکوت خبری پیش ببرد تا حواشی کمتر اذیتش کند.

به همین دلیل بود که وی به هنگام فیلمبرداری حتی یک عکس هم از فیلم منتشر نکرد تا نیمه انتهایی مهرماه.

یادداشت ویژه جیرانی برای “لانتوری”
حالا نخستین تصویر “لانتوری” که قابی از مریم پالیزبان بازیگر اصلی زن آن است از طریق روزنامه “سینما” به سردبیری فریدون جیرانی منتشر شده است.

درمیشیان که سابقه روزنامه نگاری داشته و در مجلاتی مانند “سینما” و “سینماجهان” در کنار چهره هایی چون جیرانی، غلامرضا موسوی و محمدهادی کریمی تلمذ کرده است در سالهای ورود به سینمای حرفه ای نیز دستیاری جیرانی را در آثاری چون”ستاره ها”، “پارک وی”، “قصه پریا” و “من مادر هستم” تجربه کرد و حالا جیرانی نیز علاوه بر عکس یک، یادداشت اصلی روزنامه اش را هم به فیلم سوم درمیشیان اختصاص داده است.

جیرانی در یادداشت خود برای درمیشیان، خوشحالی خود را از ساخت فیلم تازه وی ابراز کرده و اظهار امیدواری کرده که او بتواند فیلمش را بی دردسر و در فضایی دور از سیاست زدگی هم در جشنواره به نمایش درآورد و هم به اکران عمومی درآورد.

مریم پالیزبان در نمایی از "لانتوری"

مریم پالیزبان در نمایی از “لانتوری”

از کاریکاتوریست تا صدابردار پیشکسوت در تیم بازیگران

به گزارش سینماژورنال مریم پالیزبان بازیگر اصلی “لانتوری” را پیش از این در فیلم “نفس عمیق” پرویز شهبازی دیده بودیم.

او که مشغول تحصیل در مقطع دکترای رشته تئاتر در برلین است بعد از “نفس عمیق” در “لرزاننده چربی” محمد شیروانی هم بازی کرد.

“لانتوری” به غیر از مریم پالیزبان، نوید محمدزاده را هم به عنوان بازیگر اصلی دارد و البته باران کوثری را.

جالب اینجاست که اردشیر رستمی کاریکاتوریست و گرافیست وطنی که در سریال “شهریار” نقش این شاعر را بازی کرده بود هم در فیلم ایفای نقش کرده است.

نظام الدین کیایی صدابردار شناخته شده ایرانی دیگر بازیگر غیرمتعارف فیلم است.

حسین پاکدل ، رضا بهبودی ، بهناز جعفری، مهدی کوشکی، نادرفلاح ، ستاره پسیانی، بهرنگ علوی ، بهرام افشاری، کاظم سیاحی، سیاوش چراغی پور، سجاد تابش و یسنا میرطهماسب دیگر بازیگران فیلمند.




نگاه جديد جهاني سوييس: من “عصباني نيستم”

سینماژورنال: هرچند همچنان وضعیت نمایش درام صریح «عصبانی نیستم!» ساخته رضا درمیشیان در داخل کشور نامعلوم این فیلم برای حضور در بخشی جنبی از جشنواره زوریخ برگزیده شده.

به گزارش سینماژورنال این فیلم در بخش «نگاه جدید جهانی» جشنواره زوریخ به نمایش در می آید.

در این دوره جشنواره فیلم زوریخ در برنامه ای اختصاصی تحت عنوان «نگاه جدید جهانی» قصد بررسی سینمای ایران را دارد.

بزرگداشت ژان ژاک آنو کارگردان فرانسوی، مایک لی فیلمساز صاحب نام انگلیسی خالق «ورا دریک»، «رازهاو دروغها» به همراه برگزاری مسترکلاسی توسط او و تقدیر از کیفر ساترلند بازیگر معروف سریال «بیست و چهار» با اهدای جایزه چشم طلایی از دیگر برنامه های این دوره جشنواره زوریخ هستند.

جشنواره زوریخ در یازدهمین دوره خود از بیست و چهار سپتامبر تا  چهار  اکتبر (دو  تا دوازده مهر) برگزار میشود.

«عصبانى نیستم!» ساخته رضا درمیشیان که برنده چندین جایزه بین المللی و جوایز متعدد منتقدان و نويسندگان سینمایی است ، داستان نوید ، دانشجوی ستاره دار و اخراجی است که برای فراهم آوردن حداقل شرایط زندگی در رویارویی با بی اخلاقیهای جامعه با خود تمرین میکند تا «عصبانی» نباشد و در تلاش است تا دختر مورد علاقه اش «ستاره» را از دست ندهد…

باران کوثری ، نوید محمدزاده و رضا بهبودی نقش های اصلی اين فیلم را بازی می کنند.




اعتراف عجیب و دیرهنگام رئیس سازمان سینمایی: دو قوه مهم کشور “عصبانی نیستم!” درمیشیان را توقیف کردند!

سینماژورنال: دو سال از توقیف فیلم سینمایی «عصبانی نیستم!» به کارگردانی و تهیه کنندگی رضا درمیشیان توسط دولت تدبیر و امید می گذرد. فیلمی که پروانه نمایش آن در همین دولت صادر شده است ولی عقب نشینی دولت در برابر گروه های افراطی مانع نمایش «عصبانی نیستم!» شده است.

به گزارش سینماژورنال در آستانه هفته دولت و دومین سال ریاست حجت ا.. ایوبی بر سازمان سینمایی، ایوبی در پاسخ به سوال روزنامه “اعتماد” که شما پشت فيلم «قصه‌ها» ايستاده‌ايد ولي پشت فيلم‌هاي ديگری همچون فیلم «آشغال‌هاي دوست داشتني» و «عصباني نيستم!» مثل فیلم «قصه ها» ایستادگی نکردید، توقیف «عصبانی نیستم!» را فارغ از اختیارات قانونی اش دانست!

ایوبی گفت: « بعضي از اين فيلم‌ها مثل “من عصباني نيستم” از دو قوه مهم كشور مجوز لغو اكران صادر شد. بنابراين مساله آن فيلم‌ها از حوزه اقتدار ارشاد خارج است.»

سازمان سینمایی بیش از این بارها وعده داده بود که هيچ مانعى بر سر نمايش «عصبانی نیستم!» نيست و این فیلم مستقل سینمای ایران به نمایش درخواهد آمد.

داستان بیکاری یک دانشجوی اخراجی
«عصبانی نیستم!» که برنده چندین جایزه بین المللی و جوایز متعدد منتقدان سینمایی است ، داستان نوید ، دانشجوی ستاره‌دار و اخراجی است که برای پیدا کردن شغل و فراهم آوردن حداقل شرایط زندگی در رویارویی با بی‌اخلاقی‌های جامعه با خود تمرین می‌کند تا «عصبانی» نباشد و در تلاش است تا دختر مورد علاقه‌اش «ستاره» را از دست ندهد…

تنها نمایش «عصبانی نیستم!» مربوط به سی و دومین جشنواره فیلم فجر است که فیلم با 15 دقیقه سانسور به نمایش در آمد و با استقبال مردم و منتقدان روبرو شد هر چند که عصبانیت برخی رسانه های افراطی را در پی داشت!

تغییر برنامه نمایش فیلم در کاخ جشنواره و عدم برگزاری نشست نقد و بررسی
مسئولان جشنواره سی و یکم فيلم فجر ابتدا جلوی نمایش سانس های فوق العاده فیلم و نمایش شهرستان هایش را گرفتندو ترس از واکنشها سبب ساز آن شد که حتی برنامه نمایش این فیلم در کاخ جشنواره نیز در آخرین دقایق جابجا شود و فیلم در آخرین روز نمایش فیلمها در کاخ جشنواره به جای “طبقه حساس” کمال تبریزی روی پرده برود. از آن سو در اقدامی عجیب اجازه برگزاری نشست نقد و بررسی هم به فیلم داده نشد.
تهدید دوباره برخی افراطیون، منجر به حذف جوایز این فیلم از جشنواره شد و درمیشیان مجبور به انصراف از دریافت جوایز فیلم شد و حتی به آرای مردمی این فیلم که  جزو فیلمهای پرفروش بود بود در محاسبه انتخاب فیلم مردمی توجهی نشد.

قریبیان ماجرا را فاش کرد
این ماجرا فردای اختتامیه جشنواره از زبان داوران و با مصاحبه فرامرز قریبان افشا شد و مشخص شد جوایز فیلم “عصبانی نیستم!” جابجا و حذف شده است. بخصوص جایزه نوید محمدزاده بازیگر نقش اصلی فیلم که به رضا عطاران داده شد و عطاران فردای اختتامیه خود اعلام کرد که جایزه متعلق به نوید محمدزاده است.

با این حال چند ماه بعد از جشنواره، قرارداد نمایش عمومی «عصبانی نیستم!» با بیست دقیقه سانسور دیگر در شورای صنفی نمایش ثبت شد تا فیلم به نمایش عمومی دربیاید. اما انتقاد برخی نمایندگان مجلس سبب ساز آن شد که سازمان سینمایی خیلی زود از اکران این فیلم عقب نشینی کرده و شورای صنفی نمایش هم “مستانه” حسین فرحبخش را جایگزین آن کرد.

توقیفی که حاصل توافق بود؟!
در روزهای ملتهب پیش از توقیف “عصبانی نیستم!” برخی از چهره های مطرح ایران از کارگردانان تا بازیگران از مدیران سینمایی خواستند پای پروانه نمایش این فیلم بایستد اما برخلاف مجوز رسمی که ارشاد برای اکران این فیلم صادر کرده بود در نهایت انتقاد نمایندگان مجلس و تهدید آنها به استیضاح وزیر ارشاد نتیجه داد و فیلم توقیف شد. همان زمان رئیس کمیسون فرهنگی مجلس شورای اسلامی در مصاحبه ای رسمی اعلام کرد توقیف این فیلم توافق مجلس و دولت است و “عصبانی نیستم!” هیچ گاه در ایران به نمایش در نخواهد آمد.

وضعیت نامعلوم “لانتوری”

درمیشیان پس از فیلم سینمایی «عصبانی نیستم!» امسال فیلم دیگری را با نام «لانتوری» کلید زد که آن فیلم هم به دلیل عدم همکاری نهادهای دولتی فیلمبرداری آن متوقف است.




بازیگر “عصبانی نیستم” خود را به یک حیوان تشبیه کرد!+عکس

سینماژورنال: نوید محمدزاده بازیگر فیلم جنجالی و البته همچنان اکران نشده “عصبانی نیستم” عادت زیادی به انجام افعال غیرمتعارف دارد.

به گزارش سبنماژورنال بعد از ماجرای حضورش با شلوار کوتاه در جشنواره کن که کلی سروصدا به پا کرد در اقدامی عجیب نوید محمدزاده با انتشار عکسی اجتماعی خود را شبیه به یک حیوان دانسته است!

او تصویری سیاه و سفید از خودش را در صفحه اجتماعیش قرار داده و به ضمیمه اش نوشته است: تو اين عكس، شبيه چه حيوانى هستم ، ولى نمى تونم بگم دقيقأ چه حيوانى!

جالب پاسخهایی است که مخاطبان این بازیگر به این مشابهت داده اند؛ یکی او را به گرگ شبیه دانسته، دیگری ببر و یکی هم شیر و بعدی عقاب. یک نفر هم بوده که او را شبیه کفتار دانسته و یک نفر سگ!!!

نوید محمدزاده
نوید محمدزاده این تصویر را شبیه یک حیوان دانسته است




“خانه دختر” با وجود داشتن پروانه نمایش توقیف شد/آقای کارگردان! خوشحال باشید که مدیران سینمایی در پشت صحنه فیلم بعدی‌تان حضور خواهند یافت

سینماژورنال/ورتا چمانی: متاسفانه یک بار دیگر ترس از واکنشهای افراطیون کار دست مدیران سینمایی داد و یک فیلم دیگر با وجود داشتن پروانه نمایش توقیف شد.

به گزارش سینماژورنال بعد از “عصبانی نیستم” و “خانه پدری” حالا “خانه دختر” تازه ترین فیلم شهرام شاه حسینی با وجود داشتن پروانه نمایش و در حالی که در آستانه اکران بود از سبد نمایش خارج شد.

درست شبیه به اتفاقی که برای “عصبانی نیستم” و “خانه پدری” رخ داد درباره “خانه دختر” هم شورای صنفی اکران این مساله را طرح کرد که اکران فیلم در شرایط فعلی به صلاح نیست و طبیعتا این شرایط فعلی همچنان ادامه خواهد داشت و بعید است که حداقل در مدیریت فعلی این فیلم بتواند رنگ اکران ببیند.

توقیف “خانه دختر” مقارن با دیدار رییس سازمان سینمایی با کارگردان “عصبانی نیستم”

جالب اینجاست که توقیف “خانه دختر” درست همان روزی رخ داد که رییس سازمان سینمایی به بازدید از پشت صحنه فیلم تازه کارگردان “عصبانی نیستم” یعنی “لانتوری” رفت! تنها ساعاتی پس از دیدار ایوبی با رضا درمیشیان، باران کوثری و نوید محمدزاده خبر توقیف “خانه دختر” به گوش رسید!

و چقدر این تقارن ابزورد است. یادمان نمی رود که “عصبانی نیستم” هم در آستانه اکران و با وجود داشتن پروانه نمایش به دلیل فشارهای افراطیونی که تعابیر دلخواه خود را از فیلم بیرون کشیده بودند توقیف شد و در همه ماههای بعدش تا همین امروز وعده اکران فیلم در موقعیتی بهتر به کارگردان داده شد.

با این حال نه تنها این موقعیت بهتر فراهم نشد که یک فیلم دیگر با وجود داشتن پروانه نمایش و در آستانه اکران توقیف شد تا مشخص شود همچنان این نظرات برخی رسانه های افراطی است که تصمیم گیریهای مدیران سینمایی را شکل می دهد.

دورنمای مبهم پیش روی سینماگران

این تصمیم گیریها مطمئنا دورنمای خوبی را پیش روی سینماگران کشور ما قرار نخواهد داد بخصوص که آنها امیدوار بودند به سخنان رییس سازمان سینمایی که صراحتا از این گفته بود که امسال سینما شرایط بهتری را تجربه خواهد کرد.

یادمان نمی رود رییس سازمان سینمایی اسفندماه سال قبل از این گفته بود که سال 94 سال سکوت نخواهد بود! حالا باید دید آیا سکوت این مدیر سینمایی درباره جلوگیری از اکران فیلمهای مجوزدار شکسته خواهد شد یا خیر؟

محصولی از یک سری جوان مستعد و جسور

“خانه دختر” ثمره تلاش گروهی از جوانان مستعد سینمای ایران بود؛ از محمد شایسته تهیه کننده کار که کوشید با این فیلم از سایه برادرانش بیرون آمده و کاری کند که بسیاری از مخاطبان جشنواره مبهوت شوند تا شهرام شاه حسینی کارگردان فیلم که بعد از سالها دستیاری آدمهای بزرگ سینما و البته سعی و خطاهایش در سینمای تجاری با این فیلم به دل سینمای گزنده اجتماعی زد و البته پرویز شهبازی که یکی از بهترین فیلمنامه هایش را برای کار در اختیار شاه حسینی قرار داد.

در پشت صحنه تولید نیز چهره های جوانی مانند مرتضی غفوری تصویربردار به شدت خوش ذوق و مستعد وطنی حضور داشتند و البته یک موزیسین توانا و قدرنادیده به نام یحیی سپهری شکیب که یکی از بهترین موسیقی متنهای سالهای اخیر را برای “خانه دختر” خلق کرد. آیدین ظریف طراح صحنه فیلم نیز از جمله جوانانی است که در آینده بیشتر از او می شنویم.

توقیف “خانه دختر” قطعا که بیشتر از هر کس ناراحتی این جوانان جسور سینما را فراهم خواهد کرد و البته پرسش اصلی از جناب ایوبی است که چگونه می خواهد ناراحتی این جوانان را برطرف کند؟

شهرام جان! خوشحال باش…

شهرام شاه حسینی کارگردان “خانه دختر” یک تفاوت عمده با بقیه عوامل فیلم دارد و آن هم اینکه برای ایشان این امیدواری وجود دارد که به محض کلید زدن فیلم چهارمش رییس سازمان سینمایی را به عنوان مهمان ویژه پشت صحنه کنار خود داشته باشد!!!




دیدار رییس سازمان سینمایی با کارگردان و بازیگران “عصبانی نیستم”

سینماژورنال: رییس سازمان سینمایی ظهر دوشنبه ۳۱ فروردین با حضور در پشت صحنه فیلم “لانتوری” به کارگردانی رضا درمیشیان با عوامل این اثر سینمایی دیدار و گفت وگو کرد.

به گزارش سینماژورنال حضور ایوبی در پشت صحنه این فیلم از آن جهت جالب می باشد که بدانیم ساخته قبلی درمیشیان با نام “عصبانی نیستم” علیرغم داشتن پروانه نمایش و به دلیل فشار افراطیون، نتوانست اکران شود.

 حجت الله ایوبی در این بازدید، با آرزوی موفقیت برای عوامل فیلم “لانتوری” اظهار امیدواری کرد که این اثر سینمایی با اقبال مخاطبان و منتقدان مواجه شود.

گفتگوی مفصل ایوبی با درمیشیان

وی همچنین به طور جداگانه با “رضا درمیشیان” کارگردان این فیلم درباره مراحل تولید “لانتوری” گفت وگویی مفصل داشت. درمیشیان نیز اظهار امیدواری کرد که حاصل تلاش این گروه مورد توجه قرار گیرد.

حضور ایوبی در پشت صحنه “لانتوری” در حالی انجام شد که بازیگران اصلی “عصبانی نیستم” یعنی نوید محمدزاده و باران کوثری هم در پشت صحنه حضور داشتند.

در ادامه سکانس هایی با حضور نوید محمد زاده، باران کوثری و مریم پالیزبان با حضور رییس سازمان سینمایی فیلمبرداری شد.

گفتنی است فیلمبرداری “لانتوری” تاکنون از نیمه گذشته و پیش بینی می شود تا پایان اردیبهشت به پایان رسد.




اعطای خسارت ۴ میلیاردی بخاطر توقیف “سنتوری”؟/داریوش مهرجویی: تجدید دادرسی همه چیز را مشخص می‌کند/وکیل پرونده سکوت کرد

سینماژورنال/حـــامد مظفـــری: نُه سال بعد از ساخت و سپس توقیف “سنتوری” همچنان بازار رسانه ای پیرامون این فیلم داغ است.

چه زمانی که مهرجویی خبر از ساخت قسمت دوم آن می دهد و چه زمانی که خبر می رسد مهرجویی برای ساخت قسمت دوم باید از خانواده فرامرز فرازمند تهیه کننده قسمت اول اجازه بگیرد و مهرجویی این مساله را رد می کند.

تازه ترین خبر رسیده به سینماژورنال هم درباره تجدید دادرسی شکایتی است که مهرجویی در اعتراض به توقیف فیلمش علیرغم داشتن مجوز ترتیب داده بود.

آرزوهایی که نقش بر آب شد

وقتی در میانه های تابستان 86 بیلبوردهای شهری “سنتوری” در نقاط مختلف تهران رونمایی شد کسی فکرش را نمی کرد فقط چند روز مانده به اکران و با وجود داشتن پروانه نمایش جلوی اکران فیلم گرفته شود.

با این حال محمدحسین صفارهرندی وزیر وقت ارشاد فیلم را توقیف نمود و البته مدتی کوتاه بعد از توقیف هم نسخه قاچاق فیلم در سراسر ایران توزیع شد و به یک باره همه آرزوهایی که تهیه کننده و کارگردان فیلم برای فروش بالای فیلم و البته پرداخت بدهیهایی که بابت تولید فیلم متحمل شده بودند  نقش برآب شد.

اعطای خسارت 200 میلیونی به نتیجه نرسید

در آن مقطع زمانی و درجریان حکمیتی که یک سوی آن نمایندگان وزارت ارشاد بودند و سوی دیگرش تهیه کننده و کارگردان “سنتوری” بنا بر این شد که وزارت ارشاد مبلغی حدودا 200 میلیون تومان را بابت خسارت به این دو نفر پرداخت کند اما این پرداخت چون بلحاظ قانونی ایراد داشت به نتیجه نرسید.

اوایل 89 بنا بود فیلم اکران شود اما باز هم نشد

کش و قوس میان عوامل فیلم با ارشاد تا سال 89 هم ادامه داشت؛ در اوایل این سال باز هم تلاشهایی صورت گرفت برای روی پرده فرستادن فیلم اما باز هم در آستانه اکران، جلوی نمایش گرفته شد.

سنتوری
سنتوری

پخش ویدیویی بعد از مرگ تهیه کننده

نهایتا مرداد 89 شد و فرازمند تهیه کننده کار از دنیا رفت و تنها امتیازی که بواسطه مرگ تهیه کننده به آن تعلق گرفت، اعطای مجوز پخش در شبکه خانگی بود. طبیعی بود که این پخش هم سود چندانی را عاید مالکان فیلم نکرد. به هر حال نسخه ویدیویی فیلم همان سه سال قبل لو رفته بود و عرضه دوباره آن به صورت مجاز موفقیتی را در شبکه خانگی تجربه نکرد.

صدور حکم به نفع مهرجویی/پرداخت 1 میلیارد و 400 میلیون غرامت

اینجا بود که مهرجویی تصمیم گرفت بلحاظ حقوقی هم که شده از فیلم خود اعاده حق کند. این شد که با مشورت یک وکیل کارکشته دادخواستی را در دیوان عدالت اداری علیه وزارت ارشاد تنظیم کرد؛ به گزارش سینماژورنال حرف اصلی مهرجویی در این دادخواست آن بود که چون فیلمش مجوز نمایش وزارت ارشاد را داشته و ارشاد اجازه نمایش به آن نداده خسارت این توقیف باید به وی پرداخت شود.

دو سال قبل نتیجه دادگاه بدوی ناشی از این شکایت به نفع مهرجویی صادر شد. در آن زمان و طبق شنیده ها ارشاد موظف شده بود که بابت خسارات مادی و معنوی وارده به مهرجویی مبلغی یک میلیارد و 400 میلیون تومانی را به وی پرداخت کند.

اعتراض ارشاد کار را به دادگاه تجدیدنظر رساند

قابل پیش بینی بود که وزارت ارشاد به این حکم اعتراض کند و همین اعتراض باعث شد پرونده به دادگاه تجدیدنظر برود. به گزارش سینماژورنال این روزها پرونده “سنتوری” در مرحله تجدید دادرسی است و چند کارشناس زبده مشغول بررسی مجدد پرونده هستند.

این بررسیها نهایتا چهار ماه به طول انجامیده و بعد از آن در دادگاه تجدیدنظر حکم قطعی صادر خواهد شد. طبیعی است که اگر حکم باز هم به نفع مهرجویی صادر شود این بار علاوه بر رقم غرامت قبلی مبلغی بابت تاخیر در پرداخت مبلغ اول هم به وی پرداخته خواهد شد.

داریوش مهرجویی
داریوش مهرجویی در پشت صحنه “سنتوری”/برای وضوح، کلیک چپ کنید

غرامتی 4 میلیاردی برای مهرجویی؟!

شنیده های سینماژورنال حکایت از آن دارند که در مرحله دوم حدودا 4 میلیاردی برای مهرجویی غرامت درنظر گرفته خواهد شد؛ غرامتی که ارشاد این بار دیگر باید آن را بپردازد و البته که با این رقم مهرجویی هم خواهد توانست با فراغ بال به سراغ ساخت قسمت دوم “سنتوری” برود.

داریوش مهرجویی: تا دادگاه تجدیدنظر حکم ندهد هیچ چیز معلوم نیست

برای آن که درباره صحت و سقم ماجرا بیشتر بدانیم به سراغ داریوش مهرجویی رفتیم و درباره این ماجرا از او پرسیدیم. مهرجویی با تایید تلویحی اینکه پرونده به دادگاه تجدیدنظر رفته به سینماژورنال گفت: دادگاه بدوی به نفع ما حکم داد اما اعتراض طرف دوم باعث شد کار به دادگاه تجدیدنظر برسد.

وی ادامه داد: طبیعی است که تا دادگاه تجدیدنظر حکم نهایی را ندهد نمیتوان پیش بینی کرد که چه اتفاقی می افتد. تجدید دادرسی است که همه چیز را مشخص میکند.

مهرجویی از ما خواست برای بیشتر دانستن درباره روند حقوقی ماجرا با وکیلش صحبت کنیم.

وکیل مهرجویی سکوت کرد

فرهنگ سُروری وکیل مهرجویی اما در این باره تقریبا سکوت کرده و هرچند روال ماجرا تا رسیدن پرونده به دادگاه تجدیدنظر را تایید نمود ولی درباره جزییات ماجرا هیچ نکته ای را به سینماژورنال ارائه نکرد.

فقط چند ماه دندان روی جگر بگذارید…

به گزارش سینماژورنال حال فقط باید چند ماهی منتظر ماند و دید بالاخره سرنوشت اعاده خسارت یکی از محبوبترین فیلمهای ایرانی چه میشود؟

فیلمی که نه فقط به هنگام نمایش در جشنواره بیست و پنجم فجر-یعنی همان جشنواره ای که مسعود ده نمکی با “اخراجیها”یش” در آن حاضر بود- با اقبال مخاطبان مواجه شد و البته به همراه “اخراجیها” سیمرغ بهترین فیلم مردمی را گرفت که به هنگام توزیع نسخه قاچاقش هم زودتر از حد تصور فراگیر شد.

تنها دو نفر از تولید فیلم سود کردند

این فیلم هرچند برای صاحبان خود منفعت مالی چندانی نداشت اما در جهش حرفه ای دو نفر به شدت تاثیرگذار بود؛ یکی محسن چاووشی خواننده ای که تا پیش از آن بواسطه شباهت صدایش با س.ق و البته ترانه هایی که با مضمون نفرین و خودکشی می خواند جلب توجه کرده بود و دیگری بهرام رادان.

به گزارش سینماژورنال چاووشی مدتی بعد از همکاری با مهرجویی توانست از طریق مرکز موسیقی حوزه هنری اولین آلبوم مجازش با نام “یه شاخه نیلوفر” را به بازار فرستاده و در سالهای بعد هم یکی از پردرآمدترین خوانندگان پاپ شود.

بهرام رادان
بهرام رادان در حال دریافت سیمرغ بهترین بازیگری جشنواره بیست و پنجم

بهرام رادان هم بعد از همکاری در “سنتوری” و البته دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر مرد از جشنواره بیست و پنجم فجر، این شانس را یافت که ایفای نقش در آثار کارگردانانی چون واروژ کریم مسیحی، تهمینه میلانی و محمد بزرگ نیا را تجربه کند.

نتیجه کار تکلیف چند کارگردان دیگر را هم مشخص خواهد کرد

به گزارش سینماژورنال این را هم نباید از خاطر برد که اگر نتیجه این دادگاه به نفع مهرجویی اعلام شود آن گاه مسیری باز خواهد شد برای کارگردانانی چون رضا درمیشیان و کیانوش عیاری که در سالهای اخیر با وجود داشتن پروانه نمایش، فیلمشان توقیف شده است.

به هر حال پروانه نمایشی که به فیلم تعلق می گیرد مجوز قانونی اکران آن است و وقتی فیلم اکران نمیشود به نوعی بی قانونی شکل گرفته است.

منتظر می مانیم تا ببینیم بالاخره چه می شود…