سینماروزان: فرزاد موتمن کارگردانی که تقریبا در تمامی ادوار سیاسی سعی کرده فیلمهایش را بسازد در تازه ترین گفتگویش که با «برنا» انجام شده با اشاره به وضعیت مطلوب کاریش در دولت یازدهم که موجب شده او بتواند سه فیلم بسازد از این گفته که در دهه 60 که خانه سینما وجود نداشت وضعیت سینمای ایران بهتر بود.

فرزاد موتمن در ارتباط با عملکرد سازمان سینمایی در دولت یازدهم، اظهار کرد: حقیقتا خودم را مجاز به صحبت در این رابطه نمی‌دانم و از طرف دیگر کارشناسی این مسئله خیلی مفصل است، ولی خوشبختانه در دولت فعلی شرایطی رقم خورد تا بتوانم 3 فیلم سینمایی بسازم و به طور کل مصیبت‌های سینماگران در دولت روحانی کمتر از دولت قبلی شد.

وی در بخش دیگری از سخنان خود با اعلام اینکه به خانه سینما اعتقاد ندارم، بیان کرد: متاسفانه در کشورمان هر زمان بوروکراسی شکل گرفته است برای صنوف مربوطه بیشتر مشکل ایجاد کرده است به عنوان مثال در دهه 60 که خانه سینما وجود نداشت، حال سینمای ایران بهتر بود و مشکلی خاصی وجود نداشت و خودم شخصا خواهان انحلال تمام بوروکراسی‌ها هستم.

این فیلمساز در ارتباط با ارزیابی خود از استقبال مردم از سینما طی دو سال اخیر، گفت: این مسئله به وزارت ارشاد آن چنان ارتباطی پیدا نمی‌کند، بنظرم از نیمه اول سال گذشته یا وضعیت معیشتی مردم بهتر شده بود که به سینما رفتند یا اینکه وضعیت مادی خوبی نداشتند که اوقات فراغت خود را در سینما سپری می کردند.

موتمن در ارتباط با ساخت فیلم سینمایی «سراسر شب» گفت: ظرف چند روز آینده تکلیف ساخت این سناریو مشخص خواهد شد و اخبار مربوط به آن را توسط روابط عمومی فیلم در اختیار رسانه‌ها قرار خواهیم داد.

سینماروزان: فرزاد موتمن کارگردانی که در سالهای اخیر پرکارتر از قبل شده و تقریبا سالی یک فیلم می سازد و البته هر سال هم می گوید که امسال بهترین فیلمش را می سازد(!) داور بخشی موسوم به “کتاب و سینما”ی جشنواره فیلم کوتاه تهران است.

به گزارش سینماروزان موتمن به بهانه این داوری در گفتگویی با “شرق” شرکت کرده و عجیب است که در ابتدای گفتگو صادقانه اعتراف کرده اصلا کتاب‌خوان نیست و به اشتباه فکر می کنند او کتابخوان است و برای داوری در بخشی مرتبط با کتاب انتخابش می کنند.

متن کامل گفتگوی موتمن را بخوانید:

چرا داوري يکي از بخش‌هاي جشنواره فيلم کوتاه تهران را پذيرفتيد؟
درواقع بخش مسابقه «کتاب و سينما»ي سي‌وسومين جشنواره فيلم کوتاه تهران را به من و دو همکار ديگرم سپردند. شايد به دليل اقتباس‌هاي ادبي که در مجموعه کارهايم کردم، باوري شکل گرفته که من کتاب‌خوان هستم، درحالي‌که من زياد کتاب نمي‌خوانم.
 واقعا همين‌طور است؟
(مي‌خندد) بله.
 به نظر شما برگزاري جشنواره فيلم کوتاه با قدمت ٣٣ دوره، چقدر مي‌تواند بر هنر و صنعت سينماي ايران تأثير مثبت داشته باشد؟
ببينيد درباره اين‌گونه مسائل نمي‌توان قطعي حرف زد. مثل اين مي‌ماند که بپرسيم جشنواره فيلم فجر تأثيري بر سينماي ايران گذاشته يا نه؟!
 بالاخره تأثير مي‌گذارد يا نه؟
هم مي‌گذارد و هم نمي‌گذارد! واقعيت اين است فيلم‌سازان جواني که فيلم کوتاه مي‌سازند، ‌سرمايه‌هاي آتي سينماي ما هستند. بنابراين نياز دارند که ديده شوند و کارهايشان مورد داوري و قضاوت قرار گيرد. از اين نقطه‌نظر، به نظرم انجمن سينماي جوانان ايران به فيلم‌سازان جوان کمک مي‌کند.
 به نظر شما شکل و پيکره فيلم‌سازي مستند که شما در آن يد طولايي داريد و موردعلاقه شماست، ‌به فيلم کوتاه نزديک‌تر است يا سينماي بلند حرفه‌اي؟
نه واقعا. اين‌طور نيست.
 واقعيت از نظر شما چيست؟ ‌
واقعيت اين است كه من فيلم مستند را دوست نداشتم!
  پس چرا اين‌قدر زياد فيلم‌هاي مستند ساختيد؟
براي اينکه مي‌خواستم از طريق ساخت فيلم‌هاي مستند، فيلم‌سازي را ياد بگيرم. ضمنا فرصتي برايم فراهم کرد تا ايرانگردي کنم. من در دهه ٦٠ خورشيدي حتي از دورافتاده‌ترين روستاهاي کشور بازديد کردم و درباره‌شان فيلم ساختم. تمرکزم هم بيشتر روي عشاير بود و اقليت‌هاي قومي؛ گستردگي‌اش هم از عشاير سيستان‌وبلوچستان تا خوزستان، ‌از ترکمن‌صحرا تا کلات نادر بود. بنابراين بهترين فرصت بود تا مردم و کشورم را بشناسم.
 با اين رويکرد، ‌چرا چنين نگاهي در فيلم‌هاي داستاني‌تان انعکاس پيدا نکرده است؟
براي اينکه تاکنون فيلم‌نامه‌هاي فيلم‌هايي که ساخته‌ام را ديگران نوشتند. بنابراين تصوير دقيقي از نگاه من در آنها وجود ندارد.
  پس با اين نگاه، هيچ‌کدام از فيلم‌هايتان را دوست نداريد؟ ‌
لطفا، ‌هيچ‌چيزي را قطعي بيان نکنيد! چون به نظرم هيچ‌چيز قطعي نيست. من خود برخي از فيلم‌هايم را مثل «شب‌هاي روشن»، «‌سايه روشن»، ‌«صداها»، ‌«هفت پرده» و تا حدودي «خداحافظي طولاني» دوست دارم. درعين‌حال هر يک از آنها تصوير دقيقي از آنچه من به‌دنبال آن هستم، نمي‌دهند.
  کي ان‌شاءالله فيلمي مي‌سازيد که تصوير دقيق ذهني شما در آن نقش خواهد بست؟
امسال. فيلم‌نامه «سراسر شب» را خودم نوشته‌ام و فيلم هم دقيقا آن چيزي است که من از سينما مي‌فهمم.
  البته اين نگاه شما بسيار آرماني است. چرا؟
اصولا همه فيلم‌سازان به دليل نقش تأثيرگذار اقتصاد و سرمايه، بر امر فيلم‌سازي و همين‌طور حساسيت‌هاي بالايي که در جامعه حکمفرماست، نمي‌توانند فيلمي را بسازند که کاملا مدافع آن هستند!
 در اين حيطه پرفشار، ‌اصلا چرا ديگر فيلم مي‌سازيد؟ ‌
براي من نفس فيلم‌سازي عزيز است. حتي زماني که فيلم بد مي‌سازم، از همان ابتدا مي‌دانم که دارم فيلم بد مي‌سازم. به‌همين‌دليل مي‌گويم من را نمي‌توانيد از طريق فيلم‌هايم قضاوت کنيد.
  البته فيلم هر کس جدا از شخصيت اوست. بااين‌حال چرا به واژگان «سايه» و «شب» اين‌قدر علاقه‌مند هستيد؛ چون در عناوين فيلم‌هايتان حضور پررنگي دارند؟ ‌
اتفاقي اين‌طوري شده است.
 چقدر به واژه «اتفاق» در زندگي معتقديد؟ ‌
به نظرم همه‌چيز اتفاقي است. من حتي اتفاقي زن گرفتم و… خب براي من اين‌جوري است… .

سینماژورنال: بهرام توکلی کارگردانی که بهار امسال یک کمدی کم‌مخاطب به نام “من دیه گو مارادونا هستم” را روی پرده داشت سرگرم کار بر روی سناریوی سریالی به نام “بیمار استاندارد شده” است.

به گزارش سینماژورنال توکلی به همراه سعید آقاخانی چهره باتجربه طنز در سینما و تلویزیون که در سالهای اخیر هم در زمینه کارگردانی و هم بازیگری تغییر ژانر داده و “لامپ صد” و “خداحافظی طولانی” را ارائه داده سرگرم نوشتن سناریوی “بیمار استاندارد شده” است.

این سریال در مرکزی به نام “مرکز گسترش فیلمنامه نویسی” رسانه ملی که مرکزی برای تولید فیلمنامه های باکیفیت است توسط این دو نفر نوشته می‌شود.

تهیه کننده “مالاریا” هم حاضر است

تهیه کنندگی “بیمار استاندارد شده” را مسعود ردایی برعهده دارد که اخیرا مجموعه فیلم-گیم “یه شام خوب” را به شبکه خانگی ارائه داده بود و تازه ترین ساخته سینمایی پرویز شهبازی با عنوان قبلی “نسیم” و عنوان جدید “مالاریا” را تهیه کرده است.

داستان بیماران روحی

گویا بنا شده کارگردانی “بیمار استاندارد شده” را سعید آقاخانی انجام دهد؛ سیناپس این سریال در حال نگارش است و پیش بینی می شود نگارش فیلم نامه تا پایان دی ماه به اتمام برسد.
داستان “بیمار استاندارد شده” درباره فردی است که با بازی کردن نقش بیماران روحی و روانی می خواهد دانشجویان را بیازماید ولی با ماجراهایی مسیر او تغییر می کند.
سریال نوروزی”بیمار استاندارد شده” توسط بهرام توکلی و سعید آقاخانی در 14 قسمت 45 دقیقه ای تولید می شود و هنوز مشخص نیست از کدام شبکه روی آنتن خواهد رفت.

آیا همکاری کارگردانان “من دیه گو…” و “خوش نشینها” نتیجه مثبتی خواهد داشت؟

به گزارش سینماژورنال باید منتظر ماند و دید نتیجه همکاری سعید آقاخانی و بهرام توکلی به کجا خواهد رسید. تنها تجربه طنز بهرام توکلی “من دیه گو…” اثری بود با بازی سعید آقاخانی در نقش یک نویسنده که درونمایه به شدت مغشوش آن، انتقادات فراوانی را موجب شد و البته خیلی زود هم اکران آن خاتمه یافت.

حضور سعید آقاخانی که سریالهایی پرمخاطب چون “خوش نشینها”، “دزد و پلیس” و “خروس” را در کارنامه دارد به عنوان همکار فیلمنامه نویس در کنار توکلی، این امیدواری را ایجاد می کند که مسیری جدید پیش روی توکلی گشوده و شرایط احیای وی را فراهم کند.

سینماژورنال: در حالی که پیشتر اعلام شده بود یکی از آثار دو سال پشت خط اکران مانده محمدرضا فروتن با نام “دلتنگیهای عاشقانه” همزمان با فیلم مجیدی از پنجم شهریورماه در گروه سینمایی اریکه روی پرده می رود اما با گذشت بیشتر از ده روز از این موعد هنوز این فیلم اکران نشده است.

به گزارش سینماژورنال البته که همزمانی اکران “دلتنگیهای عاشقانه” با فیلم مجیدی سبب ساز آن شد که دست اندرکاران تولید این فیلم از وقفه یک هفته ای در اکران این فیلم خبر داده و اکران رسمی آن را به 12 شهریورماه منتقل کنند اما حدودا ده روز بعد از این تاریخ همچنان این فیلم روی پرده نرفته است.

سخنگوی شورای صنفی نمایش هفته قبل در گفتگویی از اکران قطعی “دلتنگیهای عاشقانه” از 25 شهریورماه در گروه اریکه خبر داد.

تکلیف سالنهای اریکه در این سه هفته چطور رقم خورده؟

حتی اگر در این تاریخ فیلم در گروه سینمایی اریکه روی پرده برود باز هم یک تأخیر سه هفته ای در اکران فیلم به وجود آمده و سوال اینجاست که سالنهای نمایش گروه اریکه در این سه هفته در اختیار چه فیلمی قرار گرفته است؟

فیلم قبلی که در گروه سینمایی اریکه روی پرده بود “خداحافظی طولانی” فرزاد موتمن بود.

این فیلم در اکران عیدفطر از 24 تیر روی پرده رفت و افتادن کف فروشش بعد از 4 هفته ابتدایی نمایش یعنی تا 22 مردادماه این نیاز را ایجاد می کرد که فیلم جایگزین آن در هفته انتهایی مردادماه روی پرده برود اما بعد از گذشت 5 هفته از افتادن کف فروش، فیلم جایگزین اثر روی پرده نرفته!

البته که سالنهای اریکه هم در اختیار این فیلم نیست چراکه “خداحافظی طولانی” در هفته های اخیر فقط یک یا دو سالن برایش باقی مانده است.

از آن طرف اگر به آمار تعداد سینماها و سالنهایی که در اختیار دیگر فیلمهای روی پرده قرار گرفته نگاهی بیندازیم می بینیم که در آمار، تعداد سینماهای آثاری چون “دوران عاشقی”، “مردن به وقت شهریور” و “قندون جهیزیه” که پرفروشهای اکران هستند هم نه تنها نسبت به قبل از این سه هفته تغییری ایجاد نشده که بعضا تعداد سانس هایشان در برخی سینماها کمتر هم شده است.

شورای صنفی نمایش پاسخ دهد

در این اوضاع طبیعی است که نگاه به سمت فیلم مجیدی می رود و 40 سینمای رسمی که این فیلم در اختیار دارد؛ 40 سینمایی که با احتساب سالنهای پردیسها به 100 سالن می رسد.

آیا سالنهای گروه سینمایی اریکه به فیلم مجیدی واگذار شده است؟

این پرسشی است که شورای صنفی نمایش باید به آن پاسخ دهد.

سینماژورنال: سه روز قبل که خبر درگذشت ایرج کریمی را منتشر کردیم از شباهتهایی که میان وضعیت شخصیت اصلی فیلم آخر این کارگردان “نیم رخها” با روزهای آخر زندگی خودش وجود داشت سخن گفتیم.(اینجا را بخوانید)

به گزارش سینماژورنال حالا علی حضرتی تهیه کننده این فیلم در گفتگویی که با “اعتماد” داشت این شباهتها را تایید کرده و گفت: نكته اين است كه فضاي “نيمرخ‌ها” به اتفاقي كه براي ايرج افتاد شبيه بود و وقتي فيلم در جشنواره فجر ديده شود اين شباهت قطعا به چشم خواهد آمد.

علی حضرتی درباره تجربه همكاري‌اش با ايرج كريمي و “نيمرخ‌ها” با تاكيد بر اينكه بعد از ايرج كريمي و همكاري با او، كار كردن با شخص ديگري واقعا سخت است، گفت: يك‌بار به يكي از دوستان سر پروژه گفتم دوست دارم “نيمرخ‌ها” چند ماه ديگر ادامه پيدا كند چون اينقدر پشت صحنه انرژي مثبت و همدل بودن جريان داشت كه در فضاي سينما باوركردني نبود كه قطعا همين حس نيز به فيلم و جلوي دوربين منتقل شده است. اين همكاري تاريخي‌ترين تجربه من در اين زمينه بود و از او بسيار يادگرفتم.

به دلیل نامهربانیهایی که دیده بود باورش نمی شد که واقعا قرار است این کار ساخته شود

علي حضرتي درباره اينكه چه شد كه او و كريمي همكاري كردند تا “نيمرخ‌ها” ساخته شود اظهار داشت: با ميثم كائد، مدير توليدمان بعد از “خداحافظي طولاني” صحبت مي‌كرديم كه كار بعدي‌مان چه باشد و به گزينه ايرج كريمي رسيديم. دو هفته‌اي طول كشيد تا پيدايش كرديم چون شماره موبايلش را عوض كرده بود و بالاخره در نشر پنجره پيدايش كرديم و با هم درباره كار صحبت كرديم و او فيلمنامه “نيمرخ‌ها”را برايم توضيح داد كه قرار شد همين را بسازيم. تا لحظات آخر به دليل نامهرباني‌هايي كه ديده بود باورش نمي‌شد كه واقعا اين كار قرار است ساخته شود و وقتي قرارداد را بستيم تازه باور كرد.

فیلم آماده است برای جشنواره فجر

او درباره اينكه «نيمرخ‌ها» حالا و پس از درگذشت ايرج كريمي در چه شرايطي است بیان داشت: مراحل توليد و ساخت اين فيلم تمام شده و طبق صحبتي كه با ايرج كريمي داشتيم آماده است تا براي جشنواره فجر به نمايش درآيد. ايرج تقريبا تا آخر كار حضور داشت، خودش موسيقي را تاييد كرد و تدوين را نهايي كرده بود و در مراحل تكميل كار حضور داشت تا اينكه براي شيمي‌درماني در بيمارستان بستري شد.

حضرتي درباره پيگيري‌هاي دوطرفه او و كريمي براي نهايي شدن فيلم تاکید کرد: وقتي كه بستري بود از طريق اس‌ام‌اس در تماس بوديم و من مراحل را برايش توضيح مي‌دادم و او در جريان ماجرا بود.

درباره فیلم بعدی مان “بدرودها” با هم صحبت کردیم

تهيه‌كننده «نيمرخ‌ها» درباره روحيه ايرج كريمي در روزهاي آخر حياتش مي‌گويد: او تا لحظات آخر اميد به بازگشت داشت و حتي ما درباره فيلم بعدي‌مان هم صحبت كرديم كه نامش “بدرودها” بود كه قبل از عملي شدن اين پروژه زندگي را بدرود گفت.

حضرتی  در انتها گفت: در اين مدت همكاري از ايرج كريمي ياد گرفتم كه بايد بدون حاشيه در سينما كار كرد كه او نگاهش بي‌حاشيه بود نسبت به سينما و دغدغه‌اش سينما بود و فيلمسازي. نامهرباني زياد ديده بود كه هشت سال نتوانسته بود فيلم بسازد و براي يك هنرمند و فيلمساز شبيه او فيلم نساختن واقعا سخت بود. ايرج كه رفت با تمام اين بي‌توجهي‌ها و نامهرباني‌ها، لااقل حواس‌مان جمع باشد به ديگراني كه شبيه او هستند و در حق‌شان نامهرباني مي‌كنيم، حواس‌مان باشد كه بعد از رفتن‌شان حسرت نخوريم كه چرا چنين كرديم.

بابک حمیدیان در نقش یک بیمار سرطانی در نمایی از “نیم رخها”

سینماژورنال: فرزاد موتمن کارگردانی که این روزها فیلم کم فروش “خداحافظی طولانی” را روی پرده دارد کارگردان تجربه گرایی است.

به گزارش سینماژورنال همین تجربه گرایی باعث شد که هم یک نوآر مانند “باج خور” در کارنامه اش باشد و هم یک کمدی تجاری مثل “پوپک و مش ماشاا..”.

داستانی که از هفت هزار سال پیش شروع می شد

موتمن در تازه ترین گفتگویش، دوست داشتنی ترین ژانر را از نظر خود ژانر ترسناک دانسته و از ماجرای ساخت فیلمی ترسناک در ابتدای دهه 80 سخن گفته است. موتمن به “اعتماد” می گوید: سال ٨٤ يا ٨٥ بود، پروانه ساخت گرفتم براي فيلم “آفتاب‌پرست”، فيلمنامه‌اش را شادمهر راستين نوشته بود و داستاني بود كه از هفت هزار سال پيش شروع مي‌شد.

ادامه فیلم فرقه های شیطان پرستی در ایران بود

وی ادامه می دهد: شروع فيلم حمله آريايي‌ها به ايران بود و به تهران معاصر كشيده مي‌شد و فرقه‌هاي شيطان‌پرست را در تهران معاصر دنبال مي‌كرد. فيلمنامه خيلي خوبي نوشته شده بود. اما نشد، با اينكه در آن دوره آقاي حيدريان مسوول امور سينمايي بودند و فيلمنامه را خيلي دوست داشتند و مي‌خواستند كه حتما كار شود، در بخش فرهنگي فارابي جلوي فيلم را گرفتند.

آخرش گفتند ساخت این نوع فیلمها مخاطبان را کنجکاو می کند

موتمن درباره دلایل این مخالفت بیان می دارد: آخرش به ما گفته شد ساخته شدن اين فيلم جامعه را به اين نوع فيلم‌ها بيشتر كنجكاو مي‌كند.

تمام اله مانهای سینمای ترسناک از مکاشفه یوحنا می آید

این کارگردان درباره دلیل ساخته نشدن فیلم ترسناک در ایران اظهار می دارد: دليل اينكه ما توي سينماي ايران فيلم ترسناك نساختيم يا اگر ساختيم بد شده، به اين دليل كه از راهش وارد نمي‌شويم. سينماي ترسناك به نظر مي‌رسد كه بيشتر از هر چيزي تحت تاثير آن سه صفحه گنگ، مبهم و غيرقابل فهم و تفسيرناپذير انتهاي عهد جديد انجيل است كه ما به اسم مكاشفه يوحنا مي‌شناسيم. تمام المان‌هاي سينماي ترسناك از مكاشفه يوحنا مي‌آيد.

وی ادامه می دهد: مكاشمه يوحنا مثل ابوكاليپس است، آخر الزمان را توصيف مي‌كند. لحظه‌اي است كه بمب هيروشيما منفجر مي‌شود. درست توي لحظه‌اش است و دنيايي را براي شما تصور مي‌كند كه از آسمانش آتش مي‌بارد و از زمين دارد دود بلند مي‌شود و المان‌هايي كه توي فيلم‌هاي ترسناك مهم هستند، مثل اسكلت، جمجمه، اجنه، عزازيل حلقه، ساعت گرگ و ميش، هفت آسمان، هفت فرشته، اژدهايي كه آتش از دهانش بيرون مي‌آيد، استفراغ سبز، چون در “جن‌گير” مي‌بينيم، توي مكاشقه يوحنا است كه مي‌گويد وقتي عزازيل به بدن شما وارد مي‌شوند (آنها ايزيزل مي‌گويند) ماده لزج سبزرنگي را استفراغ مي‌كنيد، همه اين عوامل را سينماي ترسناك دارد براي اينكه فيلم ترسناك، عجالتا در كنار كمدي تنها نوع سينماست كه بر پايه غرايز انساني ساخته شده است. غريزه خنديدن، غريزه ترسيدن و اين آن سينمايي است كه به لحاظ اعتقادي، باورهايش در اعتقادات مذهبي است. ما را كمي به ملاحظه‌كار بودن دعوت مي‌كند.

سینماژورنال: علی حضرتی فرزند الیاس حضرتی مدیرمسئول روزنامه اصلاح طلب “اعتماد” این روزها فیلمی با عنوان “خداحافظی طولانی” را به عنوان سرمایه گذار روی پرده دارد.

به گزارش سینماژورنال فروش نه چندان قابل قبول این فیلم که از فضای خوبی هم برای تبلیغات بهره برده بود  سبب ساز آن شد که این سرمایه گذار هفته گذشته در گفتگویی تند و تیز به گلایه از وضعیت اکران در سینماها و بی عدالتی در توزیع سانس بپردازد.

در این گفتگو حضرتی علاوه بر طعنه زنی به “گینس” و توصیف آن با عبارت “فیلم شترمرغی” از “نهنگ عنبر” هم به عنوان فیلمی یاد کرد که سال قبل به دلیل کیفیت پایین به جشنواره راه نیافته و حالا تعداد سالنهایش هفت برابر فیلم اوست!

این طعنه های تند و تیز واکنش سامان مقدم کارگردان “نهنگ عنبر” را به دنبال داشته که با نگارش متنی اجتماعی بدون نام بردن از  این چهره جوان سینما و صرفا با اشاراتی مانند “تهیه کننده جدید سینما” کاملا غیرمستقیم به او تاخته است.

سینماژورنال متن کامل یادداشت مقدم را ارائه می دهد:

مثلا انتقاد کرده اند

یکی‌ از دوستان امشب عكسي از اينستاگرام یکی‌ از تهیه کنند‌ه های جدید سینما برايم فرستاد  که مثلا ايشان ضمن انتقاد از وضعیت سینما به مدیران فرهنگی‌ کشور هم متلكي گفته که زمینه ساز به وجود آمدن فیلمی مثل “نهنگ عنبر” شده اند.

این میزان لجن پراکنی قابل تحمل نیست

 این میزان لجن پراکنی از سوی طیفی که نه با سرمایه بخش خصوصي که با تکیه به حمایت‌های ویژه چند ارگان و نهاد وارد این حرفه شده اند دیگر قابل تحمل نیست.  رانت فقط پول نیست. پرداختن به بعضی موضوعات فقط کارت بلانشی می‌خواهد که در دست چند نفر از جمله این آقای تهیه کننده ایست که به مدیران فرهنگی‌ متلک می‌گوید اما حتي نامش را به انگلیسی در پروفایلش غلط می‌نویسد ، این واقعا اسفناک است.

 شما که حتی در نگارش اسمتان چنین گرفتار هستید چطور به وضعیت فرهنگی‌ کشور که پرداختن به آن را اصلا در قواره شما نمی‌بینم انتقاد دارید.

شما را از سر در سینمای فیلم شکست خورده تان آویزان می کنم

گفته‌ام مصاحبه نمیکنم  اما این به این معنی نیست که لال هستم.خوشبختانه رسانه هایی که نظرات افرادي مثل شما را منعکس میکنند خیلی‌ مورد توجه من نیستند. در نتیجه خزعبلات این چنینی را كمتر می‌بینم ، اما اگر خیلی‌ اتفاقی مثل امشب بار دیگر با  چنین موقعیتی رو به رو شوم ، شما را به راحتی‌ با کلمه از سر در سینمای فیلم شکست خوردتان آویزان می‌کنم.

سینماژورنال: سعید آقاخانی بازیگری که سالها پیش از این و با ایفای نقش “سعید” در مجموعه “ساعت خوش” مورد توجه مخاطبان قرار گرفت این روزها درام “خداحافظی طولانی” را روی پرده دارد.

به گزارش سینماژورنال “خداحافظی طولانی” کمترین ربطی به فضای شوخ و شنگ “ساعت خوش” و دیگر کارهای آقاخانی ندارد و همین است که می تواند کمی برای مخاطب کنجکاوی برانگیز باشد.

دیگر روحیه “ساعت خوش” را ندارم

آقاخانی در تازه ترین گفتگوی خویش درباره بی علاقگیش به کمدی در ماههای اخیر سخن گفته است. آقاخانی در توصیف فضای حاکم بر “ساعت خوش” به “اعتماد می گوید: دلم براي آن فضا تنگ مي‌شود ولي راستش را بخواهيد الان احساس مي‌كنم كه ديگر روحيه‌اش را ندارم. الان هم دوست دارم كار كمدي انجام بدهم اما نه به آن سبك و سياق چون ديگر در حال و فضايش نيستم. انگار اتفاق‌هايي در وجودم افتاده كه اگر بخواهم برگردم آن كارها را انجام دهم يا حتي جلوتر از آن كارهاي شبيه به آن را انجام دهم، حس مي‌كنم نمي‌توانم.

زياد حوصله شوخي كردن ندارم

وی درباره دلیل این تغییر حال و هوا می گوید: فكر مي‌كنم برمي‌گردد به روحيه و حال دروني‌ام يعني حال دروني‌ام اجازه نمي‌دهد اين‌كار را بكنم و ربطي به حرفه‌ام ندارد. شخصيت بيرونم نسبت به گذشته خيلي آرام شده و زياد حوصله شوخي كردن ندارم.

خيلي دل و دماغ شوخي كردن را ندارم

آقاخانی خاطرنشان می سازد: چهار، پنج سال است كه حال و هواي من عوض شده. بالاخره يك‌سري اتفاقات شخصي در زندگي آدم مي‌افتد كه اين حال و هوا را به‌هم مي‌زند و مسير را عوض مي‌كند. آن باعث شده كه خيلي دل و دماغ شوخي كردن را ندارم. نمي‌توانم قصه‌اش را توضيح دهم فقط مي‌دانم يك چيز دروني در حال اتفاق افتادن است و به يك چيزهاي جديدي دارم علاقه پيدا مي‌كنم.

سینماژورنال: تازه ترین فیلم فرزاد موتمن با عنوان “خداحافظی طولانی” در حالی دو هفته است روی پرده رفته که بلحاظ فروش اوضاع خوبی ندارد.

به گزارش سینماژورنال شاید برای همین باشد که دست اندرکاران تولید فیلم به فکر افتاده اند دو راهکار را برای کمک به افزایش فروش درنظر گرفته اند.

راهکار اول چاپ ویژه نامه هایی از سوی روزنامه “اعتماد” برای کمک به رونق اکران است.

هر هفته تا پايان اكران يك ويژه نامه از “خداحافظى طولانى” منتشر مى شود و به صورت مستقل در تمام سينماها و مراكز فرهنگى منتشر می گردد.

طبیعی است که نقش اصلی را در انتشار این ویژه نامه ها مدیرمسئول “اعتماد” یعنی الیاس حضرتی داشته که سرمایه گذار “خداحافظی طولانی” علی حضرتی فرزندش است.

راهکار دوم کمک به فروش فیلم راه اندازی مسابقه نقدنویسی است؛ جایزه این نقدنویسی که به بهترین نقدها تعلق می گیرد هم تبلت است آن هم با برند تایوانی اچ.تی.سی.

ویژه نامه “اعتماد” برای “خداحافظی طولانی”

سینماژورنال/غفور پورغفور: تازه ترین فیلم سینمایی فرزاد موتمن کارگردان بااخلاق سینمای ایران و خالق درام تحسین شده “شبهای روشن” به تازگی روی پرده رفته است.

به گزارش سینماژورنال این فیلم “خداحافظی طولانی” نام دارد که داستان رویاپردازی یک کارگر از طبقه پایین اجتماع بعد از مرگ همسرش را روایت می کند.

“خداحافظی طولانی” مدتی پیش از نمایش در جشنواره سی و سوم فیلم فجر بواسطه نام سرمایه گذارش علی حضرتی بشدت در کانون توجه قرار گرفته بود.

جوانی که نیامده حاشیه ساز شد

علی حضرتی 24 ساله فرزند الیاس حضرتی مدیرمسئول روزنامه های اصلاح طلب “اعتماد” و “تعادل” است و حضور این جوان کم سن و سال بعنوان سرمایه گذار “خداحافظی طولانی” بشدت حاشیه ساز شد.

فارغ از نسبت خانوادگی با یک اصلاح طلب، بخشی از این حاشیه سازیها هم به این بازمیگشت که نام این جوان در برخی منابع خبری مربوط به اثر به عنوان تهیه کننده اثر ذکر شده بود.

البته که این حواشی تا اعلام نام کاندیداهای جشنواره و نامزدی “خداحافظی طولانی” در هفت رشته و در نهایت برگزیده شدن آن در سه رشته ادامه داشت.

چندی بعد از جشنواره و فروکش کردن ماجرا، فرزاد موتمن در گفتگویی با سینماژورنال از این گفت که ارشاد با ذکر نام حضرتی به عنوان تهیه کنده “خداحافظی طولانی” موافقت کرده و برای همین در اکران رسمی نام وی در کنار نام موتمن به عنوان تهیه کننده می آید.

اینجا را بخوانید.

پوستر قبلی “خداحافظی طولانی”/در پایین پوستر نام حضرتی به عنوان تهیه کننده آمده

موتمن در گفتگوی خود با سینماژورنال از این گفته بود که به هنگام اکران نام وی و حضرتی به طور مشترک به عنوان تهیه کننده می آید ولی بعد از آن که مشخص شد فیلم بناست در اکران عیدفطر روی پرده برود، اقلام تبلیغی “خداحافظی طولانی” فقط با محوریت ذکر نام علی حضرتی در مقام تهیه کننده تهیه شد و البته در پوسترهایی که برای فیلم طراحی شده بود فقط نام وی به عنوان تهیه کننده ذکر شد.

دستور به پخش کننده برای حذف نام حضرتی تهیه کننده

با این حال تنها یک هفته بعد از انتشار این پوسترها و گویا به دلیل اینکه نام ایشان به عنوان تهیه کننده نه در خانه سینما و نه در هیچ کدام از تشکلهای تهیه کنندگی ثبت نشده بود اداره نظارت و شورای بررسی مواد تبلیغی طی دستورالعملی از هدایت‌فیلم پخش کننده اثر خواست که نسبت به حذف نام ایشان از پوستر، تیزر و تمام اقلام تبلیغاتی فیلم اقدام کند.

گویا به پخش کننده دستور اکید داده شد که حتی در تیتراژ فیلم هم نباید نام ایشان به عنوان تهیه کننده بیاید و به همین خاطر و یک روز مانده به اکران نسخه تازه ای از فیلم را که نام علی حضرتی فقط به عنوان سرمایه گذار در تیتراژ آمده در اختیار سینماها قرار گرفت.

از آن طرف پوسترهای فبلی نیز از سینماها جمع آوری شده و پوسترهای جدید با حذف نام تهیه کننده و با عبارت “عاشقانه ای از فرزاد موتمن” اصلاح شده و مجددا توزیع شد.

پوستر فعلی “خداحافظی طولانی”/هیچ نام فارسی از حضرتی به چشم نمی خورد اما نام انگلیسی در بالای پوستر همچنان باقی مانده

باقی ماندن نام انگلیسی حضرتی تهیه کننده

به گزارش سینماژورنال عجیب آن که هرچند در پوسترهای تازه نام فارسی علی حضرتی به عنوان تهیه کننده نیامده اما کمی تمرکز بر بخش انگلیسی بالای پوستر بیانگر آن است که همچنان نام علی حضرتی در این بخش به عنوان تهیه کننده ذکر شده است.

جالبتر اینکه در بخش انگلیسی نام حضرتی درست بعد از نام فرزاد موتمن به عنوان کارگردان آمده است و حالا باید منتظر ماند و دید واکنش شورای بررسی مواد تبلیغی به این مساله چیست.

عاشقانه کارگری

“خداحافظی طولانی” از حضور سعید آقاخانی، ساره بیات، میترا حجار و نادر فلاح در نقشهای اصلی سود می برد. سعید آقاخانی بخاطر بازی در این فیلم سیمرغ بلورین بهترین بازیگری نقش اول مرد را از جشنواره سی و سوم فیلم فجر گرفت.

این فیلم از 24 تیرماه در گروه سینمایی اریکه ایرانیان روی پرده رفته است.

این درام نهمین فیلم بلند فرزاد موتمن در مقام کارگردان است که براساس فیلمنامه “دلم را به خاک نسپار” نوشته اصغر عبداللهی ساخته شده است.

موتمن این فیلم را عاشقانه ای برای طیف کارگر اجتماع ایران دانسته است.

سینماژورنال: قرارداد اکران آخرین ساخته سینمایی فرزاد موتمن با عنوان “خداحافظی طولانی” برای گروه سینمایی اریکه ایرانیان منعقد شده است.

به گزارش سینماژورنال موتمن اما زودتر از اکران آن فیلم سناریوی تازه ای را به اداره نظارت ارائه کرده و منتظر دریافت پروانه ساخت برای تولید اثر است.

این فیلمنامه “آخرین بار کی سحر را دیدی؟” نام گرفته و موتمن بنا دارد بعد از دریافت پروانه ساخت آن را جلوی دوربین ببرد.

یک پلیس کاملا ایرانی

این کارگردان سینما در گفتگو با سینماژورنال درباره این فیلمنامه می گوید: این فیلم یک درام اجتماعی است که در بستر سینمای پلیسی به تصویر کشیده میشود.

وی درباره کیفیت پلیس ارائه شده در فیلم و اینکه آیا فیلمش شباهت دارد با سینمای جنایی هالیوود بیان می دارد: نه، اتفاقا پلیسی که در فیلم می بینیم کاملا ایرانی است و در نگارش فیلمنامه سعی شده ظرف زمانی محل وقوع داستان که ایران است لحاظ شود.

فرزاد موتمن شنیده های مرتبط با اصلاحیه های اداره نظارت بر پروانه ساخت “آخرین بار کی سحر را دیدی؟” را رد کرده و اظهار می دارد: فیلمنامه در شورای پروانه ساخت در دست بررسی است و انشاءا.. به زودی پروانه ساختش صادر خواهد شد.

به گزارش سینماژورنال “آخرین بار کی سحر را دیدی؟” توسط امیر عربی نگارش شده است. عربی پیش از این سابقه نگارش فیلمنامه آثاری چون “سعادت آباد” و “یک عاشقانه ساده” را در کارنامه دارد. سریال “گاو صندوق” نیز از جمله نوشته های تلویزیونی عربی است.

سینماژورنال: سالها قبل از آن که اصغر عبدالهی فیلمنامه ای با نام “خداحافظی طولانی” را نوشته و فرزاد موتمن هم آن را کارگردانی کند رابرت آلتمن فیلمی به همین نام را ساخته بود.

به گزارش سینماژورنال آلتمن وقتی در دهه هفتاد نوآر “خداحافظی طولانی” را براساس رمانی از “ریموند چندلر” کارگردانی کرد هیچ گاه فکر نمی کرد چهل سال بعد در کشوری که در سی و سه سال اخیر همواره به عنوان منتقد سیاستهای ایالات متحده شناخته می شود فیلمی ساخته شود همنام اثر خودش.

پانزده سال قبل از ساخت فیلمی همنام اثر آلتمن در ایران نیز این فتح ا.. جعفری جوزانی تهیه کننده سینما بود که ترجمه ای از رمان چندلر را به بازار ارائه کرد؛ ترجمه ای که در همان چاپ اول جزو کتابهای پرفروش بازار نشر بود.

کتابی که قبل از مرگ باید آن را بخوانید

حالا بنا شده چاپ دوم این کتاب در نمایشگاه امسال کتاب عرضه شود. نشر روزنه ناشر این کتاب است و علاقمندان تهیه کتاب می توانند از شانزدهم اردیبهشت ماه با مراجعه به غرفه نشر روزنه این کتاب را تهیه کند.

بد نیست بدانید رمان “خداحافظی طولانی” در فهرست صد تایی کتابهایی قرار گرفته که خواندن آن قبل از مرگ به انسانها توصیه شده است!

خداحافظی طولانی

تهیه کننده ای که دستی هم در ترجمه دارد

فتح ا.. جعفری جوزانی مترجم “خداحافظی طولانی” برادر مسعود جعفری جوزنی کارگردان است و سابقه سالها تهیه کنندگی و بازیگری دارد. “باد در علفزار می پیچد”، “بلوغ” و “چشمهایش” از جمله آثاری است که وی تهیه کنندگی آنها را برعهده داشته است.

این مترجم این روزها کمدی-سیاسی “ایران برگر” را روی پرده دارد که با فروشی فوق العاده صدرنشین اکران نوروزی است.

دردسرهای یک کارآگاه خصوصی

داستان “خداحافظی طولانی” درباره یک کارآگاه خصوصی به نام “فیلیپ مارلو” است که شبی یکی از دوستانش به نام “تری لنوکس” به دیدن او می‏‌رود و می‏‌گوید که با همسرش سیلویا به شدت دعوا کرده است.

مارلو قبول می‏‌کند که تری را به فرودگاه برساند، اما در بازگشت متوجه می‏‌شود که همسر تری به قتل رسیده است و پلیس او را به جرم مشارکت در قتل بازداشت می‌کند.

پوستر “خداحافظی طولانی”

مارلو از حرف زدن خودداری می‏‌کند و بعد از اینکه خبر می‏‌رسد تری در دهکده‌‏ای مکزیکی خوددکشی کرده و یادداشت اعترافی به جا گذاشته است، آزاد می‏‌شود.

در همین زمان “آیلین وید” یکی از همسایگان “لنوکس” مارلو را برای پیدا کردن شوهر خود، که نویسنده‏‌ای الکلی است، استخدام می‏‌کند…

فتح ا.. جعفری جوزانی فارغ از تجربیاتش در عرصه تهیه کنندگی سالهاست که به عنوان مدرس دانشگاه و مترجم فعالیت می کند.

جوزانی همواره سعی می کند آثاری را برای ترجمه در دستور کار قرار دهد که در زمان انتشار خود در کشور مبدأ به عنوان کتبی پرمخاطب مطرح شده اند و البته نظرگاه منتقدان را نیز به خود جلب کرده اند.

خداحافظی طولانی/ریموند چندلر

رمان “خداحافظی طولانی” نوشته “ریموند چندلر” از جمله آثاری است که فتح ا.. جعفری جوزانی سالها پیش آن را ترجمه کرده و چاپ دوم آن به تازگی از سوی نشر روزنه به بازار کتاب عرضه شده است.

خداحافظی طولانی

رمان “خداحافظی طولانی” در فهرست صد تایی کتابهایی قرار گرفته که خواندن آن قبل از مرگ به انسانها توصیه شده است!

مهاجر خوشبخت/ماریو پوزو

دومین رمان “ماریو پوزو” خالق رمان “پدرخوانده” با عنوان “مهاجر خوشبخت” تازه ترین ترجمه ای است که جوزانی به بازار عرضه کرده است.

مهاجر خوشبخت

این نویسنده ایتالیایی این رمان را بهترین، جالب‌ترین و شخصی‌ترین رمان خود می‌داند چرا که به گفته خودش، پر از غافلگیری است.

هر دو کتاب جزو آثار پرفروش نمایشگاه کتاب امسال بوده اند. برای سفارش این کتابها با واحد فروش نشر روزنه کار تماس بگیرید.

 شماره تماس: 88828209

پست الکترونیک: rowzane.pub@gmail.com

سینماژورنال/حـــامد مظفـــری: از جلمه حواشی جشنواره سی و سوم فیلم فجر حضور فرزند الیاس حضرتی صاحب امتیاز روزنامه “اعتماد” به عنوان سرمایه گذار تازه ترین فیلم فرزاد موتمن بود.

به گزارش سینماژورنال حواشی زمانی به اوج خود رسید که نام علی حضرتی سرمایه گذار 24 ساله فیلم “خداحافظی طولانی” در برخی محافل رسمی به عنوان تهیه کننده اعلام شد.

به دنبال آن و با کاندیدا شدن این فیلم در هفت رشته جشنواره نیز این ظن تقویت شد که مبادا تعلق خاطر داوران فجر به یک جریان خاص سیاسی باعث این توجهات شده است.

فکر نمیکنم نام علی حضرتی باعث توجه به فیلم شده باشد

فرزاد موتمن کارگردان “خداحافظی طولانی” درباره اینکه چقدر توجه هیات داوران به “خداحافظی طولانی” می تواند ربط داشته باشد به ریشه های سیاسی سرمایه گذار به سینماژورنال می گوید: من این طوری درباره قضیه فکر نکرده ام و بیشتر بلحاظ کیفیت اثری که تولید کرده ام انتظار توجه داوران را داشتم. واقعا فکر نمیکنم چون نام ایشان به عنوان تهیه کننده آمده بود هیات داوران به فیلم توجه نشان داد.

“سایه روشن” به جشنواره راه پیدا نکرد چون تجربی بود اما “خداحافظی طولانی” معمولی تر بود

وقتی از موتمن می پرسیم چطور میشود فیلم قبلی او “سایه روشن” که درست یک سال قبل به جشنواره فجری ارائه شده بود که دبیری آن هم برعهده رضاداد بود حتی لایق حضور در جشنواره تشخیص داده نمیشود اما فیلم فعلی این قدر مورد توجه قرار می گیرد بیان می کند: فکر میکنم فضای این دو فیلم با هم فرق داشتند. “سایه روشن” یک فیلم تجربی در گونه تریلر بود که هیات انتخاب نسبت به آن تمایلی نشان نداد اما “خداحافظی طولانی” فیلمی است که برای مخاطب عام ساخته شده و بلحاظ ساختار قابل درک تر است شاید برای همین هیات داوران هم به آن بیشتر توجه کردند.

در تیتراژ نام من و علی حضرتی به عنوان تهیه کننده می آید

سوال دیگری که درباره “خداحافظی طولانی” وجود دارد این است که بالاخره تهیه کننده فیلم کیست. موتمن یا علی حضرتی؟ فرزاد موتمن در این باره بیان می دارد: بنا شده در تیتراژ فیلم نام من و علی حضرتی به عنوان تهیه کننده بیاید. به هر حال ایشان تمامی سرمایه تولید فیلم را فراهم کرده و برای همین ما هم از ارشاد خواستیم که نامشان به عنوان تهیه کننده بیاید و خوشبختانه ارشاد موافقت کرد.

موتمن که پروانه ساخت “خداحافظی طولانی” را به نام خودش گرفته بود ادامه می دهد: بر این اساس “خداحافظی طولانی” دو تهیه کننده دارد؛ یکی من و دیگری علی حضرتی.

مجوز تهیه کنندگی علی حضرتی صادر شده

موتمن درباره اینکه آیا صدور پروانه تهیه کنندگی نیاز به مجوز اتحادیه تهیه کنندگان ندارد بیان می کند: خوشبختانه مجوز تهیه کنندگی ایشان از سوی صنف تهیه کنندگان خانه سینما صادر شده و برای همین ایشان از این لحاظ مشکلی ندارد.

علی حضرتی فیلمنامه را به من پیشنهاد داد

کارگردان آثاری خاطره انگیز چون “شبهای روشن” و “صداها” درباره نحوه آشنایی خود با علی حضرتی به سینماژورنال می گوید: ایشان خودشان پیشنهاد همکاری به من دادند. گویا کارهای قبلی مرا دیده بودند و بدشان نمی آمد همکاری داشته باشیم. فیلمنامه “خداحافظی طولانی” هم پیشنهاد خودشان بود.

موتمن می افزاید: حین همکاری هم فهمیدم بلحاظ دانش سینمایی آدم مطلعی است که سینمای روز ایران را پیگیری کرده است.

پخش فیلم را هدایت فیلم برعهده گرفته/فیلم عیدفطر اکران میشود

فرزاد موتمن درباره وضعیت اکران “خداحافظی طولانی” به سینماژورنال اظهار می دارد: پخش فیلم را هدایت فیلم برعهده گرفته است و به دنبال فراهم کردن زمانی مناسب برای پخش هستیم. برنامه مان این است که فیلم در اکران عیدفطر روی پرده برود.

برای اکران رسمی صدای پالایش شده روی فیلم قرار می گیرد

موتمن درباره تفاوت نسخه اکران با نسخه جشنواره می گوید: هیچ تفاوتی وجود نخواهد داشت جز صدای فیلم که در نسخه جشنواره آماده نبود و برای اکران رسمی صدای پالایش شده روی فیلم قرار می گیرد.