رسانه وابسته به دولت خطاب به رییس سازمان سینمایی: آقای ایوبی! خطرناک صحبت می‌کنید
سینماژورنال: در ماههای ابتدایی روی کار آمدن دولت یازدهم بودند مخالفان سیاسی این دولت که سعی کردند کشمکشهای سیاسی خود با دولتمردان را وارد عرصه سینما کرده و به انتقاد از رویکرد سینمایی دولت بپردازند.
به گزارش سینماژورنال با این حال بعد از جلوگیری از اکران چند فیلم مجوزدار و حواشی های عجیبی که در دو جشنواره فجر گذشته رخ داد آرام آرام رسانه های دولتی هم به انتقاد از مشی سینمایی دولت می پردازند.
در تازه ترین مورد روزنامه “شهروند” که ارگان جمعیت هلال احمر جمهوری اسلامی بوده و از رسانه های وابسته به دولت به شمار می رود به انتقاد صریح از تازه ترین سخنان رییس سازمان سینمایی پرداخته است.
سینماژورنال متن کامل این یادداشت را که محمدصادق شایسته با عنوان “آقای ایوبی خطرناک صحبت می کنید” نگاشته است ارائه می دهد:
آقای ایوبی!خطرناک صحبت می کنید
«حرف غیرقابل قبولی است که توقع داشته باشیم هر فیلمی ساخته میشود، حتما باید اکران بگیریم. ما محکوم نیستیم تمام فیلمها را اکران کنیم، البته شورای پروانه ساخت تلاش میکند به فیلمسازان مشاوره بدهد تا فیلمهایی بسازند که قابلیت اکران را داشته باشد و از ساخت فیلمهایی که شانسی برای اکران ندارد، پیشگیری کند.»
این جملات بر زبان حجت‌الله ایوبی، رئیس سازمان سینمایی در گفت‌وگو با ایسنا جاری شده است. مدیر خوش اخلاق و محجوب سینمای ایران که در دو‌سال فعالیت خود در رأس سازمان سینمایی تلاش کرده اول از همه آرامش را به بدنه سینما بازگرداند با گفتن این جملات خواسته یا ناخواسته درحال مشروعیت‌بخشی به قانون‌گریزی گروههای افراطی از سویی و از سوی دیگر دلواپسان سینما است. رئیس سازمان سینمایی به این نکته اشاره کرده که سازمان سینمایی محکوم به اکران همه فیلمهایی که مجوز می‌دهد، نیست آن هم در شرایطی که این روزها گروههای فشار بر سینما به نحو احسن توانسته‌اند وظیفه خود را که همان بی‌ارزش جلوه دادن مجوزهای سازمان سینمایی و وزارت ارشاد است، به خوبی انجام دهند.
فعالیتهایی که علیه سینمای ایران صورت گرفته
جلوگیری از اکران فیلمهایی چون «عصبانی نیستم» و «خانه دختر»، پایین کشیدن فیلمهایی چون «رستاخیز» و «خانه پدری» و لیست سیاه دوباره حوزه هنری درخصوص برخی فیلمها ازجمله «از رئیس‌جمهور پاداش نگیرید» فعالیتهایی است که در یک‌سال و نیم گذشته علیه سینمای ایران صورت گرفته و هر بار موضع سازمان سینمایی و ارشاد موضع عقب‌نشینی و منفعلانه بوده است. درست است که این روزها خانه سینما باز است یا سینماگران کمتر با هم درگیر می‌شوند، اما آیا سازمان سینمایی به این نکته پی نبرده که هر روز ارزش مجوزهایی که می‌دهد کمتر و کمتر میشود؟
آیا مدیریت سازمان سینمایی نگران بی اعتماد شدن سینماگران نیست؟
آیا مدیریت سازمان سینمایی که مدام در مقابل فشارها به هر دلیلی کوتاه آمده نگران بی‌اعتماد شدن سینماگران به بدنه مدیریتی سینمای کشور نیست؟ اگر سازمان سینمایی هیچ تضمینی برای اکران فیلمها نمی‌دهد پس چرا مجوز و پروانه ساخت برای آن صادر میکند؟ آیا سینماگر ایرانی توان و مهم‌تر از آن اجازه این را دارد که به شکل شخصی و خصوصی و بدون نیاز به مجوزهای دولتی فیلم خود را بسازد و اکران کند و نیازی هم به حمایت ارشاد از مجوزهایی که می‌دهد، نداشته باشد؟ این نکته واضحی است که سینماگر ایرانی بدون پروانه ساخت قانونا نمی‌تواند فیلم خود را بسازد و بدون پروانه نمایش هم قانونا نمی‌تواند در اندیشه اکران آن باشد.
اگر مجوز بی اعتبار شود فیلمساز با چه انگیزه ای فیلم بسازد؟
پس در هر حال سینماگر ایرانی برای انجام فعالیت قانونی نیازمند مجوزهای دولتی است. حالا اگر قرار باشد ارشاد مجوز ساخت صادر کند اما هیچ تضمینی برای اکران شدن آن ندهد فیلمساز با چه انگیزه‌ای فیلم بسازد؟ آقای ایوبی خودشان راهکار جالبی در این خصوص پیشنهاد می‌دهد: « اگر فیلمی به هر دلیلی دچار مشکل اکران شود، ما آن را می‌خریم تا سرمایه مادی سازندگانش برگردد و در کنار آن به آن فیلمساز کمک می‌کنیم تا فیلم بعدی‌اش راحت‌تر ساخته شود. هرچند فیلم سرمایه آن فیلمساز است اما از دیدگاه ما سرمایه اصلی خود فیلمساز است که نباید خلاقیتش در یک فیلم مشکل‌دار متوقف شود.»
آیا متوجه خطر گفتن چنین جملاتی نیستید؟
اما آیا رئیس سازمان سینمایی متوجه خطر گفتن چنین جملاتی نیستند؟ اینکه از این پس هر طیفی از هر فیلمی خوشش نیامد ٤٠٠ یا ٥٠٠ نفر را صدا کند، آنها را روانه در ورودی وزارت ارشاد کند و تنها چند ساعت بعد ارشاد و سازمان سینمایی را مجبور به عقب‌نشینی از همه مواضع قانونی‌اش {تاکید می‌کنیم مواضع قانونی‌اش} کند. سینماگر و فیلمساز در هیچ کجای جهان فیلمش را نمی‌سازد که یکی آن را بخرد و بگذارد داخل کمد. این همان روشی نیست که در مدیریت قبلی سینماگران شاهدش بودند و کلی هم به آن اعتراض کردند؟ اینکه چون فیلم فیلمسازی ممکن است پایه‌های مدیریتی ما را بلغزاند پس خودمان بخریم تا هم فیلمساز ضرر مالی نکند و هم تسامح.
در کنار تساهل، قاطعیت هم لازم است
آقای ایوبی تساهل و تسامح امر پسندیده‌ای است، صبوری از واجبات اخلاقیات انسانی و دینی است اما در کنار تساهل و تسامح قاطعیت هم وجود دارد، در کنار صبوری، مدیریت بحران هم واجب است و در هیچ کتاب موفق مدیریتی نوشته نشده که برای جلوگیری از حاشیه مدام باید عقب نشینی کرد. بزرگترین کابوس سینماگران پس از دوران تلخ مدیریت قبلی سینما این بود که روزی حسرت برخی سیاست‌های آن دوره را بخورند، آقای ایوبی نشانه‌های این کابوس درحال دیده شدن است.
