سینماروزان: من از چیزهایی مثل تلگرام و واتساپ و اینستاگرام و… متنفرم و به همین دلیل خیلی کم با رسانه‌ها گفت‌وگو می‌کنم.

جعفر دهقان بازیگر باسابقه با بیان مطلب فوق به روزنامه همشهری گفت: ما در حالی در سینمای دهه‌های شصت و هفتاد، ستاره سینما و تلویزیون بودیم که خبری از فضای مجازی نبود و چیزی به اسم فضای مجازی اصلاً وجود نداشت که حالا بخواهیم دنبال فالوئر جمع‌کردن و القا و ایجاد محبوبیت از این طریق باشیم.

بازیگر #مردان_آنجلس و #یوسف_پیامبر ادامه داد: برخلاف امروزه که طرف یک فیلم بازی نکرده، سریع صفحه‌ای مجازی باز کرده و دنبال جمع‌کردن فالوئر و دنبال‌کننده است تا اثرگذاری‌اش را در سینما و تلویزیون بیشتر کند. به خدا قسم با این چیزها کسی نه معروف می‌شود و نه محبوب. راهش این است که صادقانه و با تلاش‌مان باید محبوبیت و معروفیت برای خودمان ایجاد کنیم؛ نه با ایجاد صفحه و چندصد هزار فالوئر که معلوم نیست چقدرش واقعی و چقدرش فیک است و حواشی خودش را هم دارد. به همین دلیل است که من از چیزهایی مثل تلگرام و واتساپ و اینستاگرام و… متنفرم و به همین دلیل خیلی کم با رسانه‌ها گفت‌وگو می‌کنم.

دهقان گفت: هنوز هم روزنامه می‌خوانم و به سنت روزنامه‌خوانی پایبندم. اخبار تلویزیون را هم دنبال می‌کنم و کمابیش در جریان رویدادها و خبرها هستم. چنین نیست که حالا خیلی هم بی‌خبر باشم. برای من کارهایی که می‌کنم بیشتر ارزش دارد تا نوع چگونه زندگی‌کردنم. من 5، 4 دهه فعالیت هنری را پشت‌سرم دارم، هر کاری که می‌خواهم بکنم باید دقت داشته باشم آیا این سابقه را زیر‌سؤال می‌برد یا نه. هرچند خدا را شکر زندگی خوبی هم دارم؛ خانه و ماشین دارم و بچه‌هایم نیز سر خانه و زندگی‌شان رفته‌اند. مگر از زندگی چه می‌خواهم دیگر؟

سینماروزان: جعفر دهقان بازیگر سریال “مختارنامه” از چگونگی ایفای نقش در سکانس غوطه‌وری در حمام خون، حرف زد و از فلج شدن حین ایفای نقش در یک کار تاریخی، سخن گفت.

به گزارش سینماروزان جعفر دهقان درباره نحوه تحلیل یا تفکیک نقش‌هایی که بازی کرده است در برنامه تلویزیونی “سریالیست” توضیح داد: وقتی نقشی به من پیشنهاد می‌شود اول دقت می‌کنم ببینم او را می‌شناسم. بعد می‌روم دنبالش که بدانم این آدم چه کسی بوده، در تاریخ چه کاره بوده، تاثیر او در جامعه و روی مردم چقدر بوده است و… این‌ها را می‌سنجم. اگر اطلاعات نداشته باشم سعی می‌کنم پیرامون آن شخصیت یکسری مطالعه کنم و کتاب‌های مرتبط بخوانم. اگر دسترسی نداشته باشم با نویسنده کار و کارگردان که از همه مشرف‌تر و مسلط‌تر به کار هستند صحبت می‌کنم. در سریال «مختارنامه» پیدا کردن شخصیت مصعب‌بن زبیر خیلی سخت بود. منابع کمی وجود داشت. دیدم بهترین راه برای رسیدن به این شخصیت این است که از آقای میرباقری کمک بگیرم و از او تشکر می‌کنم.

دهقان تاکید کرد: واقعا باید او را «استاد میرباقری» نامید. اگر کمک‌های آقای میرباقری نبود امکان نداشت بتوانم به این راحتی با این شخصیت ارتباط برقرار کنم. سر سکانسی که قرار بود کار کنیم اول آقای میرباقری می‌آمد و می‌گفت ببین این اتفاقات مثلا قبل از این افتاده و این‌ها در آینده رخ خواهد داد. یعنی من را در شرایطی قرار می‌داد که درک آن لحظه‌ها کاملا برایم ملموس بود. راحت بودم و کار می‌کردم و این به دلیل کمک‌های آقای میرباقری بود. کتاب زیاد بود، اما زمان برای مطالعه نداشتم. تصور کنید امروز با من صحبت کردند پنج روز بعد سرصحنه رفتم.

این بازیگر ادامه داد: من برای نقش مصعب انتخاب شدم. نمی‌دانم چرا مرا انتخاب کردند. سر سریال «حضرت یوسف» بودم که از دفتر زنده‌یاد محمود فلاح که تهیه کننده این کار بودند با من تماس گرفتند و برای سریال «مختارنامه» دعوت شدم. خیلی دوست داشتم با آقای میرباقری کار کنم. همیشه می‌گفتم یعنی می‌شود با او کار کنم؟ او جزو فیلمسازهایی است که خیلی از بازیگران آرزوی کار با او را دارند. چون وقتی با او کار می‌کنی می‌آموزی و یاد می‌گیری. علاوه بر کار آموزش هم می‌بینی. همیشه گفته‌ام کارهای او کلاس بسیار خوبی است. وقتی این نقش را به من پیشنهاد داد گفتم آقای میرباقری من اصلا این آدم را نمی‌شناسم. گفت می‌شناسی نگران نباش. بسیار به من اعتماد به نفس داد. در همان جلسه اول نزدیک به دو ساعت تمام با من درباره نقش صحبت کرد. گفتم نگرانم. گفت نگران نباش اگر دوست داشته باشی می‌توانی بازی کنی مگر اینکه خودت دوست نداشته باشی. من هم دوست داشتم با آقای میرباقری کار کنم. هر چه کار جلوتر رفت علاقمندی من به این نقش بیشتر شد.

دهقان در ادامه درباره سکانس در خون غرق شدن مصعب در سریال «مختارنامه» توضیح داد: سکانس بسیار مشکلی بود. تصور کنید در فصل سرما، حمام خون بود و باید داخل آن می‌رفتی و بعد از خون بیرون می‌آمدی. درست است این سکانس خیلی مشکل بود، اما با توجه به اینکه از قبل برایش فکر شده بود فکر نمی‌کنم بیشتر از دو ساعت برایش وقت گذاشته باشم. از زمانی که گریم شده و لباس پوشیده سر صحنه رفتم و این سکانس را گرفتیم و تمام شد شاید حدود دو ساعت شد. چون برای همه چیز فکر شده بود. جلوه‌های ویژه تصویری و کامپیوتری نداشتیم. همه در صحنه ساخته شده بود. سکانسی هم که از اسب‌ها از زیر خاک بیرون می‌آیند و تیرهایی که می‌رود و دوربین حرکت می‌کند، همه را ساخته بودند و برای همه چیز فکر شده بود.

این بازیگر در ادامه اظهار کرد: همه بازیگران مختار از دوستانم هستند و با همه کارگردان‌ها راحت هستم. از جلسه اول طوری رفتار می‌کنم که خودم را در کار بیگانه حس نکنم. سعی می‌کنم با همه راحت باشم. نمی‌توانم بین داوود میرباقری با فرج الله سلحشور یا شهریار بحرانی … فرقی بگذارم. با آقای سلحشور خیلی راحت بودم. با آقای میرباقری هم همینطور و ممنون او هستم. واقعا کسی سر صحنه میرباقری صدای اضافی نمی‌شنود. خصلت خودم این است که سر کارها شوخ هستم و بگو و بخند دارم. با این حال یک بار نشد به من بگوید جعفر ساکت باش.

این بازیگر همچنین درباره راهکار ماندگار شدن کارهای دینی و مذهبی اظهار کرد: نباید اتفاقات تاریخی را به هیچ عنوان تحریف کنیم. باید به سوی واقعیت‌ها برویم. از تخیل استفاده کنیم، اما واقعه تاریخی را نباید واژگون جلوه بدهیم. شاخصه‌ها مشخص است. از تخیل برای شناساندن شخصیت‌های تاریخی به مخاطب استفاده کنیم، اما در همان حد و اندازه‌ای که باید و لازم است.

دهقان در پایان درباره سختی‌های کارهای تاریخی و دینی گفت: برخی وقتی کارهای تاریخی را نگاه می‌کنند فکر می‌کنند یک دکور زده اند، رفته ایم و بازی کرده ایم و در این حد است اما اینطور نیست. هر کدام از لباس‌ها و گریم‌های شخصیت‌ها را ببینید که باید در طول روز و در گرمای ۴۸ درجه شهرک سینمایی کار کرد. واقعا مشکل است. کارهای تاریخی مشکلات بسیاری نسبت به کارهای دیگر دارد. حادثه‌هایی وجود دارد و نمی‌شود پیش بینی کرد. من سر یکی از کارها از اسب زمین خوردم و اسب با لگد زد و مهره‌های گردنم به نخاعم فرو رفت و سمت راستم فلج شد. ۶ ماه گوشه خانه افتاده بودم. حالم خیلی بد شد و در نهایت جراحی کردم. به خیر گذشت. وقتی پروفسور صابری من را عمل کرد، گفت چطور با این وضعیت راه می‌رفتی!؟ نخاعت پاره شده بود!

وی تصریح کرد: اگر کسی می‌تواند این کارها را تحمل کند و ۵ سال سر «مختارنامه» و ۲ سال سر «یوسف پیامبر» بماند، فقط عشق است. اگر عشق نباشد نمی‌شود تحمل کرد.

برای تماشای فیلم سکانس حمام خون اینجا را ببینید.

سینماروزان: در روزگار غرق‌شدگی سلبریتی‌ها در فضای مجازی، بازیگر “پوتیفار” در سریال “یوسف پیامبر” نه اینستاگرام دارد و نه تلگرام و نه واتساپ.

به گزارش سینماروزان جعفر دهقان که با بازی در نقشهای تاریخی-مذهبی در سریالهایی نظیر “اصحاب کهف”، “یوسف پیامبر” و “مختارنامه” شناخته می‌شود
از عدم استفاده از اپلیکیشن‌های ارتباطی به‌عنوان عامل آرامش حرف زده است.

جعفر دهقان به همشهری گفت: من اصلا اینستاگرام، تلگرام و واتساپ ندارم و تنها یک خط تلفن دارم. من بدون فضای مجازی خیلی راحت زندگی می‌کنم و اهل آنها نیستم. حتی به اصرار فرزندانم هم این کار را نکرده‌ام.

جعفر دهقان ادامه داد: تمام مطالب و صفحاتی که به اسم من در فضای مجازی است مربوط به من نیست و گویا توسط هواداران اداره می‌شود. من مانند گذشته اخبار را از تلویزیون و روزنامه‌ها دنبال می‌کنم، بدون آنکه اینستاگرام، تلگرام و واتساپ داشته باشم. اینگونه زندگی کردن به من آرامش می‌دهد. مطالب و عکس‌های این فضا انسان را از زندگی عادی دور کرده و ذهن را مغشوش و درگیر می‌کند.

ابن بازیگر تاکید کرد: برای کسانی مثل من که کار هنری و فرهنگی انجام می‌دهیم شنیدن مدام اخبار بد و اشتباه به ذهن و روحم آسیب می‌زند. برای رسیدن به مطالبی که احتیاج دارم به سراغ منابع دیگر از جمله، کتاب، نشریه، روزنامه و تلویزیون می‌روم و کنجکاوی درباره زندگی دیگران مثلا فلان هنرمند هم برای من جذابیتی ندارد.

سینماژورنال/حامد مظفری: در ابتدای دهه هشتاد شهریار بحرانی کارگردانی که بیش از هر چیز بخاطر ساخت “ملک سلیمان” شناخته می‌شود تصمیم به تولید اثری عاشورایی گرفت؛ فیلم-سریالی با نام “امام حسین(ع)” که بعدتر “ثارا..” نامیده شد.

به گزارش سینماژورنال فیلمنامه این سریال عاشورایی 13 قسمتی را مجتبی فرآورده با همراهی عبدالحمید قدیریان و شهریار بحرانی نگاشته بود و بعد از چند ماه تحقیق درباره مختصات کار و البته انتخاب بازیگران سریال به تهیه کنندگی محسن علی اکبری و با بودجه ای یک میلیاردی در 1381 در لوکیشنهایی حوالی یزد کلید خورد.

با این حال تنها بعد از گذشت 4 ماه از آغاز فیلمبرداری و در شرایطی که حدود 100 دقیقه مفید هم فیلم گرفته شده بود به دلایلی نامعلوم پروژه تعطیل شد.

در آن مقطع زمانی شایعاتی شنیده شد بر این مبنا که مخالفت علما دلیل تعلیق پروژه بوده است؛ شایعاتی که البته هیچ گاه به طور رسمی هم تأیید نشد.

ده بازیگر اصلی سریال “امام حسین(ع)” به همراه کاراکترهایشان به قرار زیر بودند:

–محمدعلی کشاورز(معاویه)

–جمشید مشایخی(هانی بن عروه)

–اکبر عبدی(ولید)

–عنایت بخشی(عمر سعد)

–رویا تیموریان(ام البنین)

–شهرام حقیقت دوست(یزید)

–جعفر دهقان(حر بن ریاحی)

–مهدی فقیه(غلام سیدالشهدء)

–فرخ نعمتی(جناده انصاری)

–جهانگیر الماسی(شبیه خوان سیدالشهداء)

در کنار این ده بازیگر حدودا 50 بازیگر مکمل هم در کار حضور داشتند که در مقاطع زمانی مختلف به بازیگران اصلی می پیوستند.

داستان سریال از حرکت اباعبدا..(ع) از مکه به سمت کربلا آغاز می‌شد و بعد از واقعه عاشورا به پایان می‌رسید. در طی مسیر حرکت امام با شخصیتهای مختلفی دیدار کرده و برخی به او ملحق می‌شدند.

سیزده سال بعد از توقیف آن سریال به سراغ فرخ نعمتی رفتیم؛ بازیگری که در چهار ماه فیلمبرداری پروژه حضوری مستمر در گروه تولید داشت و بخش عمده سکانسهایش گرفته شد.

با نعمتی گفتگو کردیم تا از حال و هوای کار و دلایل توقیف بپرسیم.

تعطیلی ناگهانی سریال ضربه روحی بدی به من وارد کرد

فرخ نعمتی با اشاره به اینکه برای رسیدن به نقش اش در سریال “امام حسین(ع)” زمان و انرژی زیادی گذاشت به سینماژورنال میگوید: آن قدر درگیر نقش و حال و هوای فیلمنامه شده بودم که تعطیلی ناگهانی کار ضربه روحی عظیمی به من وارد کرد و همین باعث شد مدتها پیشنهادات بازیگری را رد می‌کردم تا اینکه برای سریال “مختارنامه” با پیشنهاد داوود میرباقری مواجه شدم و سعی کردم بخشی از آن آسیب دیدگی روحی را از طریق بازی در این کار ترمیم کنم.

کاراکتری را ایفا می کردم که ابتدا از همراهی امام سرباز می زد…

این بازیگر بااخلاق سینما، تئاتر و تلویزیون درباره شخصیتش در آن سریال توقیفی بیان می‌دارد: من کاراکتری را ایفا می کردم به نام “جُناده انصاری” که شاید واقعیت تاریخی چندانی نداشت اما بخشی از درام حوادث منتهی به عاشورا از طریق وی روایت می‌شد. جُناده شخصیتی بود که در ابتدای حرکت امام به کربلا او را همراهی نمی‌کند ولی خیلی زود پشیمانی دامنش را میگیرد و این می‌شود که سعی می کند هر طور هست خودش را به امام رسانده و در رکاب ایشان باشد.

نعمتی ادامه می دهد: در آن چند ماهی که در یزد بودیم اغلب سکانسهای من گرفته شد و از جمله سکانسهایی دردناک درباره تنهایی های جناده انصاری بعد از اینکه از امام حسین(ع) جدا می‌افتاد و اثراتی که این تنهایی بر رابطه اش با خانواده و نزدیکانش می گذارد.

بازیگر آثاری مذهبی-تاریخی چون “ولایت عشق” و “سالهای مشروطه” خاطرنشان می سازد: فصلهای تنهایی جُناده انصاری و درددلهایی که با خود می کند واقعا درست و بجا از کار درآمده بود و بحرانی نیز امید زیادی داشت که این کاراکتر وجه سمپاتیک بالایی برای مخاطب داشته باشد.

فرخ نعمتی

سریال توقیف شد چون دوستان ناراحت بودند که چرا بحرانی و فرآورده آنها را دور زده اند

فرخ نعمتی با اشاره به اینکه برخلاف شایعات مبتنی بر مخالفت علما با این سریال ماجرای توقیف در جای دیگر ریشه داشته به سینماژورنال می گوید: یادم می آید چند سال قبل و به هنگام برگزاری مراسم سالگرد وفات آیت ا.. طالقانی در زادگاهم طالقان به چند نفر از اعضای شورای تصویب فیلمنامه‌های مذهبی آن زمان تلویزیون برخورد کردم و حین گپ و گفت میان ما رفاقتی شکل گرفت که باعث شد رک و راست درباره دلیل این توقیف ازشان بپرسم و دوستان نیز بعد از کلی مقدمه‌چینی اعتراف کردند به اینکه همه ناراحتی‌شان از این بود که چرا بحرانی و فرآورده برای تولید این سریال مستقیما سراغ آنها نرفته‌اند و به سراغ مافوق آنها رفته اند و به بیان دیگر تلقی شان این بود که دور خورده اند.

کشمکشی بچگانه رخ داد و نتیجه اش شد توقیف سریال

این بازیگر ادامه می دهد: دوستان انتظار داشتند که عوامل تولید سریال “امام حسین(ع)” ابتدا به سراغ آنها بروند و آنها را به رسمیت بشناسند ولی دست اندرکاران سریال برای محکم کاری قضیه به سراغ مقامات بالایی نظام رفتند و طبیعی بود که این اتفاق باعث دلخوری شوراهای زیرمجموعه شده و البته کشمکشی بچگانه رخ داد که نتیجه اش شد توقف تولید سریال.

فرخ نعمتی می افزاید: ای کاش این کشمکشها با تعاملی دوستانه حل می‌شد و سریال ساخته می شد تا هم یک سند تصویری دیگر به اسناد عاشورایی ما اضافه شود هم در سایه تجربیات آن دیگران هم بتوانند کارهای بهتری بسازند.

سناریوی آن سریال بی ادعا نوشته شده بود

نعمتی که اخیرا در پروژه تاریخی پرهزینه “یتیم خانه ایران” هم ایفای نقش کرده درباره جزییات سناریوی سریال “امام حسین(ع)” به سینماژورنال می‌گوید: مهم اینجا بود که عوامل آن کار بسیار بی ادعا بودند و البته سناریویی که نوشته شده بود هم کاملا خالصانه و بی ادعا نگارش شده بود. در آنجا قرار نبود زندگی امام حسین(ع) نشان داده شود بلکه به عنوان یک ناظر بیرونی سعی شده بود بخشی از اتفاقات منتهی به عاشورا روایت شود.

کاراکترم در ابتدا فقط یک قسمت بود…

وی با اشاره به کاراکتر خودش در فیلم می گوید: نقشی که خودم در سریال ایفا می کردم هم در فیلمنامه ابتدایی فقط یک اپیزود را به خود اختصاص داده بود و وقتی درباره آن با مجتبی فرآورده و عبدالحمید قدیریان صحبت کردم آنها گفتند این فقط مایه ابتدایی کار است و با حضور خودت این کاراکتر توسعه خواهد یافت. یادم می آید حتی قدیریان گفت نمی دانم فرزند جُناده یا همسرش چطور خصوصیاتی دارند و باید جلو رفت و آرام آرام پازل را تکمیل کرد.

وی ادامه می دهد: با این حال حین تولید مدام داده های بیشتری از کاراکتر به ذهن خودم و سناریستها می رسید و شخصیت مدام قوام می یافت تا جایی که به هنگام توقف تولید به یک شخصیت تمام عیار بدل شده بود با فراز و فرودهای روحی فراوان.

فیلمنامه درام سینمایی “ثارا..” متفاوت بود با سناریوی سریال “امام حسین(ع)”

سال گذشته فرآورده فیلمنامه نویس سریال “امام حسین(ع)” پروانه ساخت پروژه ای سینمایی به نام “ثارا..” را دریافت کرد و قصد کرد خودش این پروژه را کارگردانی کند. وی حتی با بازیگران مختلفی برای ایفای نقشهای اصلی مذاکره کرد و البته بنا بود فرخ نعمتی هم در این فیلم ایفای نقش کند.

نعمتی که پنج سال قبل و به خاطر بازی خوبش در یکی از زیباترین شاعرانه‌های سینمای ایران “برف روی شیروانی داغ” نامزد دریافت جایزه بهترین بازیگر نقش اصلی مرد شده بود درباره حضورش در درام سینمایی “ثارا..” به سینماژورنال می گوید: در “ثارا..” بنا بود نقشی به جز نقشم در سریال توقیفی را بازی کنم و با فرآورده صحبتهای ابتدایی هم در این باره صورت گرفته بود.

وی ادامه می دهد: فیلمنامه های آن سریال و این فیلم ربط چندانی به هم نداشت و فقط نقطه اشتراک مجتبی فرآورده بود که در هر دو کار مسئولیت داشت ضمن اینکه به لحاظ سناریو این کار به اندازه فیلمبرداری زنده به جلوه های ویژه بصری هم متکی بود که می شد نقطه افتراق اصلی با سریال.

سرمایه گذار قید همکاری با درام سینمایی “ثارا..” را زد و کار متوقف شد

فرخ نعمتی در پایان گفتگوی خود با اعلام خبر توقف تولید درام سینمایی “ثارا..” به سینماژورنال بیان می دارد: مجتبی فرآورده واقعا با جان و دل برای پیش بردن این درام سینمایی زحمت کشید و همه کار کرد که بتواند آن را کلید بزند اما متاسفانه مدتی است که کار از پیش تولید هم خارج شده است و دلیل اصلی آن هم این است که سرمایه گذار اصلی قید همکاری را زده است.

سینماژورنال: ابوالقاسم طالبی این روزها عمده وقت خود را متمرکز کرده است بر فیلمبرداری اولین پروژه تاریخی اش “یتیم خانه ایران”.
به گزارش سینماژورنال “یتیم خانه ایران” که داستانش در اواخر قرن سیزدهم خورشیدی و زمان جنگ جهانی اول می گذرد تصویری کامل از فقر و بدبختی عظیمی که در این برهه زمانی، ایران را دربرگرفته بود ارائه می دهد.
چندی قبل سینماژورنال از شباهتهای میان این فیلم با “فهرست شیندلر” اسپیلبرگ خبر داده بود و حالا تازه ترین داده ها حکایت از آن دارند که این فیلم داستان تعقیب و گریز میان جوانی به نام “محمدجواد” و یکی از فرماندهان ارتش انگلیس در ایران را روایت می کند.

خاطرات دهشتناک ژنرال دنسترویل
این فرمانده از “ژنرال دنسترویل” فرمان می گیرد؛ چهره ای که در آن زمان فرماندهی نیروهای انگلیسی در شمال و غرب ایران را برعهده داشت. همان فرماندهی که بعدها در خاطرات خود از قحطی آن روزگار ایران چنین نوشت: هر کس که قدمی در شهر می‌زد با آزاردهنده‌ترین مناظر روبرو می‌شد. کسی نمی‌تواند این صحنه‌ها را تاب بیاورد. مردم می‌میرند و کسی نیست که کمکی کند. گاه جسد آدم‌ها آن قدر کنار جاده‌ها، بی‌آنکه کسی نگاهی به آنها بیندازد، می‌ماند، تا آنکه از بیم لطمه به دیگران، دیگر چاره‌ای جز دفن آنها نباشد.

محمدجواد فرزند بنیانگذار اولین یتیم خانه ایران
محمدجواد فرزند حاج ابوالفضل است که در جریان قحطی ایران با راه اندازی یک یتیم خانه از بچه های بی سرپرست مراقبت می کند. به گزارش سینماژورنال محمدجواد به وصیت پدر بعد از وی اداره یتیم خانه را برعهده گرفته و همین حضورش به عنوان قیم تعداد زیادی فرزند بی سرپرست است که او را وارد ماجرایی پیچیده می کند.
ایفای نقش محمدجواد برعهده علیرام نورایی است که پیش از این نیز در “قلاده های طلا”ی طالبی ایفاگر نقش اصلی بود.

فیلم را در بخش خارج از مسابقه به نمایش درمی آورم
ابوالقاسم طالبی در اثنای تولید فیلم سعی کرد تا می تواند از گفتگو درباره اثرش خودداری نماید و برای همین این دستیارش عباس بلوندی بود که می کوشید اخبار مرتبط با پروژه را در اختیار رسانه ها قرار دهد با این حال وی در یک خرق عادت درباره فیلمش نکات جالبی را در اختیار “فیلم” قرار داده است و از جمله این نکات درباره عدم علاقه اش به حضور در بخش مسابقه جشنواره فجر است.
طالبی درباره عدم حضور در جشنواره سی و چهارم فجر می گوید: هدفم جشنواره نیست ولی احتمالا تا آن زمان فیلم را تمام می کنیم و آن را در بخش خارج از مسابقه به نمایش درمی آورم چون بخش مسابقه متعلق به جوانترهاست.

عیلیرام نورایی در قالب کاراکتر “محمدجواد” در “یتیم خانه ایران”

مجموع دستمزد این چند بازیگر خارجی از دستمزد یک سوپراستار خودمان کمتر است
در “یتیم خانه ایران” چند بازیگر خارجی به نامهای “برایان طرفه”، “برت جان کورل”، “پاول لسلی داونی” و “جان اتول” هم حضور دارند. طالبی درباره بودجه موردنیاز برای دعوت از این بازیگران بیان می دارد: مجموع دستمزد این چند بازیگر خارجی از دستمزد یک سوپراستار خودمان کمتر است.

قهرمانان فیلم، مردمی هستند که در آن زمان نان را با خاک اره می خوردند!
طالبی درباره زمینه داستانی اثرش هم نظر جالبی دارد. وی می گوید: این فیلم قصه مردم است. مردم کوچه و بازار. نه از شاه خبری در آن هست و نه دربار. قهرمانان فیلم، مردمی هستند که در آن زمان نان را با خاک اره می خوردند.

هیچ صحنه ای خارج از ایران فیلمبرداری نخواهد شد
این کارگردان درباره شایعات مرتبط با فیلمبرداری بخشهایی از “یتیم خانه ایران” در کشورهای خارجی بیان می دارد: این خبر صحت ندارد و هیچ صحنه ای خارج از ایران فیلمبرداری نخواهد شد.

“برایان طرفه” در قالب قطب منفی “یتیم خانه ایران”

هیچ هزینه ای بابت دکور ندادم
به گزارش سینماژورنال “یتیم خانه ایران” تنوع لوکیشن بالایی دارد و از شهرک غزالی گرفته تا شهریار و مناطق مختلفی از ایران به عنوان لوکیشنهای آن نام برده شده و همین است که باعث شده گمان شود هزینه های تولید فیلم بالاتر از حد معمول است اما طالبی این مساله را هم رد کرده و اظهار می دارد: سعی کرده ام که در بودجه نهایت صرفه جویی را داشته باشم برای همین از دکورهای ساخته شده و بجامانده سریالهای دیگر استفاده کردم و هیچ هزینه ای بابت دکور ندادم.

از جعفر دهقان تا قطب الدین صادقی
جعفر دهقان، فرخ نعمتی‏، قطب الدین صادقی، بهار محمد پور، مهدی صبایی، بهارک صالح نیا، والا شهیری، علی شادمان، ایمان صفا، مهری آل آقا، ، محسن حسینی، اصغر حیدری، ملیکا شعبان، مصطفی بهشتی، مجید معافی، حمید تاج دولتی و علی فرجام فر دیگر بازیگران “یتیم خانه ایران” هستند.
تهیه کنندگی کار را محمدرضا تخت کشیان برعهده دارد. مدیرفیلمبرداری اصغر رفیعی جم است، صدابردار بهمن حیدری، طراح چهره پردازی را داریوش صالحیان انجام میدهد و طراح صحنه و لباس هم عباس بلوندی است.