سینماژورنال: اخیرا سامانه ای در فضای مجازی راه اندازی شده است که گردانندگان آن مدعی هستند که می توانند آثار سینمایی کوتاه یا بلند را فقط یا دریافت 10 هزار تومان به جشنواره های مختلف خارجی ارسال کنند.

به گزارش سینماژورنال شدت فانتزی سازی چنین ادعایی آن قدر هست که هر مخاطب آگاهی را کنجکاو می کند بداند ماجرا چیست.

مرجان علیزاده مدیر پخش بین الملل کانون ایران نوین که در سال جاری فیلمهایی چون “تابو”، “رخ دیوانه” و “آسمان نزدیک است” را برای پخش جهانی درنظرگرفته است با نگارش یادداشتی برای “ایسنا” این ادعای کاملا کذب را زیر سوال برده است و از پشت پرده فعالیتهای چنین سامانه هایی پرده بردارد.

سینماژورنال متن کامل یادداشت علیزاده را ارائه می کند:

مثل پوشیدن کفش پاشنه بلند در برف

معتقدم باید در این‌باره با صراحت و با بیان ساده بدون ارجاع به آمار و ارقام و مقایسه شرکت‌های پخش ایرانی با خارجی صحبت کنم. ساعتی قبل از اینکه از من بخواهید نظرم را در این باره بگویم با مستندسازی صحبت می‌کردم که تصمیم داشت فیلمش را ده دقیقه بلندتر کند تا به جشنواره فیلم برلین برساند.

تعجب کردم چون تقریبا همه فیلم‌شان را کوتاه‌تر می‌کنند تا داستان سر راست‌تری داشته باشند و متعجب بودم از اینکه ایشان با چه منطقی می‌خواهند این کار را بکنند، چون اگر داستان فیلم احتیاج داشته باشد که هیچ، در غیر این صورت مثل پوشیدن کفش پاشنه بلند در برف است! و اصرارشان این بود که اگر پخش کننده‌ای حاضر بشود فیلمش را به برلین بفرستد، حاضر به همکاری است و بسیار خوشنود بودند از اینکه شرکت…که رسانه‌ای اینترنتی است، قبول کرده بود در ازای دریافت ده هزار تومان فیلمش را در برلین ثبت نام کند.

حال اینکه هر فیلمی باید با توجه به فرم و محتوایش در جایگاه مناسبی عرضه بشود تا بتواند فیلم و فیلمساز را به هدف نهایی‌اش که همان جهانی شدن است، برساند.

آنقدر توهم ایجاد شده توسط تبلیغات آن شرکت برایش ایده‌آل بود که به هیچ طریقی قانع نمی‌شد

هر جشنواره‌ای مقررات و هدفی برای برگزاری دارد و فیلم‌هایی را انتخاب می‌کند که مطابق با اهدافش باشد. مطمئن هستم وقتی بیشتر برایش توضیح دادم که پخش کننده حرفه‌ای فیلم را به فستیوال ارسال کند و در مقابل مبلغی را از سهم فروش بر می‌دارد کاملا منصرف شد چرا که آنقدر توهم ایجاد شده توسط تبلیغات آن شرکت برایش ایده‌آل بود که به هیچ طریقی قانع نمی‌شد که البته نه حوصله قانع کردنش را داشتم و نه وقتش را.

تقریبا مطمئن بود که فیلمش به برلین می‌رود و خریداران بسیاری هم سراغش خواهند آمد، ولی من هم مطمئن هستم که یک سال دیگر جایی همدیگر را می‌بینیم و او اظهار تاسف می‌کند از اینکه فیلمش را حرام کرده و من هم متاسف از اینکه فیلمش را می‌توانست به دست‌های مطمئن بسپارد که به دلیل بر آورده کردن منافع هر دو طرف می‌توانست در جایگاه در خور خودش عرضه بشود.

وظیفه پخش‌کننده محدود به ارسال فیلم به جشنواره‌ها و ثبت نام نیست

اجازه بدهید اول توضیح بدهم که کار پخش کننده به غیر از ارسال فیلم به جشنواره چیست و سپس مقایسه‌ای بین این دو نهاد یعنی پخش کننده حرفه‌ای و یا نو ظهورهای متصدی پست و امور ارسال داشته باشم.

وظیفه پخش‌کننده محدود به ارسال فیلم به جشنواره‌ها و ثبت نام نیست. پخش‌کننده حامی و ساپورتر فیلم است، بارها پیش آمده است که فیلم در جشنواره‌ای رد شده ولی با دفاع از فیلم و دادن توضیحات لازم و رفع ابهامات درباره فیلم تقاضای بازبینی مجدد فیلم را داده‌ام و در نهایت فیلم به جشنواره راه پیدا کرده.

پخش کننده سوای این کار باید حواسش به جنبه مالی اثر هم باشد، سینما صنعت است و بایستی با اقتصاد صحیح رو به جلو حرکت کند. فستیوال ویترین یک اثر هست و باید فیلم از این ویترین به خانه‌های مردم برود و از طریق مدیا انها را سرگرم کند و یا آگاه سازی بکند، وظیفه‌ای که معمولا فیلم‌های اجتماعی و مستندها بر عهده دارند.

این جمله که فیلم فلان که در فستیوال کن یا برلین رفته از فیلم من بهتر نیست را بارها شنیده ایم

فیلم از چند طریق به دست پخش کننده می‌رسد؛ یا کارگردانی صاحب سبک و شناخته شده است که پخش کننده خودش به سراغ فیلم می‌رود یا کارگران و تهیه کننده بنا به دیدگاه و خواسته‌شان پخش کننده‌ای را انتخاب می‌کنند و در صورتی که پخش کننده تشخیص بدهد یک فیلم مناسب برای عرضه بین‌المللی است، قراردادی مطابق عرف معمول منعقد می‌شود.

البته متاسفانه همیشه کارگردان‌ها و تهیه‌کننده‌ها بدون هیچ تلاشی در مرحله تولید و تلاش برای ساختن فیلمی با استاندارد بالا توقع دارند فیلم‌شان به سه چهار جشنواره بزرگ کن، برلین، ونیز و غیره … شرکت کنند و جمله فیلم فلان که در فستیوال کن یا برلین رفته از فیلم من بهتر نیست یا مگر فیلمی که رفته ونیز چی بود را همیشه می‌شنویم و توقع دارند پخش کننده معجزه کند و تقریبا همه هم مدعی هستند فیلم من مثل بچه‌ام می‌ماند و برایش عمرم را گذاشته‌ام که البته از آنجایی که معمولا به کار تیم ورک عقیده نداریم اگر فیلم موفق بشود کارگردان این موفقیت را به خودش نسبت می‌دهد و اگر موفق نشود نتیجه کم کاری پخش کننده، می‌داند…

وقتی پخش کننده‌ای فیلمی را قبول می‌کند، موفقیت فیلم آبروی پخش کننده است

…ولیکن در مواجهه با فستیوال‌ها مهم چگونه بودن فیلم نیست مهم چگونگی راهیابی فیلم به فستیوال‌های بزرگ است.. درست است که معمولا هفتاد درصد خود فیلم باید قابلیت حضور و پذیرفته شدن در جشنواره را داشته باشند ولیکن نقش ساپورت کردن پخش کننده و تجربه‌ای که به کمک این حمایت می‌آید را نادیده نباید گرفت.

پخش‌کننده بایستی با درک صحیح از فیلم، سینما و جامعه خودش بتواند در تمامی مراحل به غایت همچون والدی دلسوز فیلم را به سرانجام برساند، چه در مرحله اولیه پذیرش در جشنواره و چه مرحله حضور که به عقیده من مهم‌تر و مشکل تر از مرحله پذیرش است.

در خیل فیلم‌های راه یافته به بخش مسابقه هر جشنواره‌ای موفق‌ترین آنهایی هستند که در این مرحله رها نمی‌شوند. وقتی پخش کننده‌ای فیلمی را قبول می‌کند، موفقیت فیلم آبروی پخش کننده است.

پخش کننده با توجه به تجربه‌ای که دارد و با شناخت و درک درست از فیلم می‌تواند تشخیص بدهد که هر فیلمی برای چه فستیوالی مناسب است

لازم به توضیح است که پخش کننده قرار نیست یک شبه و از روی ناچاری و احتیاج و با توجه به رسانه‌ای شدن اکثر فعالیت‌ها در این روزها جایی را تاسیس کنند و در ازای دریافت مبلغی فیلم‌ها را فقط به جشنواره‌ها ارسال کنند که این کار سختی نیست، هر کسی کمی اینترنت و انگلیسی بلد باشد می‌تواند این کار را انجام دهد، پخش‌کننده بایستی سال‌ها در این زمینه کار آموزی کرده باشد و با شرکت در جشنواره‌ها و بازارهای فیلم و مراوده با مدیران جشنواره‌ها و خریداران فیلم تجربه لازم برای این کار را بدست آورده باشد.

پخش کننده با توجه به تجربه‌ای که دارد و با شناخت و درک درست از فیلم می‌تواند تشخیص بدهد که هر فیلمی برای چه فستیوالی مناسب است گاهی حضور در بخش مسابقه اصلی فستیوال‌هایی غیر از کن و ونیز و غیره بسیار منجر به دیده شدن فیلم می‌شود تا حضور در بخش جنبی فستیوال‌های بزرگ.

“جدایی…” اگر به کن می رفت سرنوشت “گذشته” دچار می شد

فیلم‌های بخش‌های جنبی معمولا در حاشیه قرار می‌گیرند. “جدایی…” به بخش اصلی برلین می‌رود و موفقیت‌های جهانی که دیدیم برایش رقم می‌خورد و شاید اگر کن می‌رفت به سرنوشت “گذشته” دچار می‌شد.

ادعای دروغین جایزه جشنواره تسالونیکی

اینکه سایتی ادعا می‌کند با ده هزار تومان فیلم‌ها را به جشنواره‌ها می‌فرستد مستلزم بررسی است چون ادعای بسیار عجیبی است.

راستش می‌گویم عجیب چون هر چی فکر می‌کنم حرف‌های بد به ذهنم می‌آید و کلمه مناسب‌تری پیدا نمی‌کنم. من به سایت مربوطه مراجعه کردم، بررسی و نقد تمامی ادعاهای این سایت در مجال این نوشته نیست ولیکن چند مورد را ذکر می‌کنم…

به عنوان مثال یک ادعا که جایزه؟؟!! بزرگ این سایت در صورت ثبت نام از طریق این سایت در جشنواره تسالونیکی حضور در مارکت این جشنواره است بایستی عرض کنم که جشنواره تسالونیکی تمام فیلم های متقاضی حضور در این جشنواره را که پذیرفته نشده باشند دعوت به بازار فیلم می‌کند و در ازای این هزینه‌ای دریافت نمی‌کند یا این ادعا که تخفیف می‌گیرند برای ثبت نام در فستیوال‌ها باید دید مثلا می‌توانند برای ثبت‌نام در فستیوال سینه کست تخفیف بگیرند یا این تنها شامل چند جشنواره فیلم‌های ایرانی در خارج از کشور می‌شود که مانور این سایت بیشتر روی این جشنواره‌هاست… و یا جالب‌تر از همه جمله‌ای است که در بیان فستیوال زوریخ آمده که ادعا شده فضایی!! که در این جشنواره از سوی هیات انتخاب برای شرکت کنندگان در نظر گرفته شده باور نکردنی است.

خوب این که وظیفه هر فستیوالی است و این جملات تبلیغاتی به سود راه‌اندازان این سایت است و نه چیزی در بیان اهداف و یا نتیجه حضور در این فستیوال و بیشتر مصداق «یک کیلو بخر دو کیلو ببر» است. راستش بایستی این سایت و این جمله را به فستیوال زوریخ معرفی کرد و دید عکس‌العمل مدیران این فستیوال را، که یقین دارم عکس العملی منفی خواهد بود.

حضور این دوستان به نفع پخش کنندگان حرفه ای است

این که آیا حضور این دوستان به ضرر پخش کننده‌ها است بایستی عرض کنم خیر اتفاقا حضور ایشان به نفع پخش کننده‌های حرفه‌ای است چرا که باعث تشخیص کار درست از نادرست می‌شود.

معمولا وقتی آگاهی کافی از روند به نتیجه رساندن یک اثر وجود نداشته باشد راه برای استفاده منفی از این عدم آگاهی به وجود می‌آید. کارگردان‌ها و تهیه کننده‌ها دو دسته هستند آنهایی که معتقد به کار تیمی هستند و می‌دانند هر کاری را باید به کاردان سپارد که عموما موفق هم هستند و نتیجه درستی می‌گیرند و یک دسته هم آنهایی که هنوز نمی‌دانند یک دست صدا ندارد و همه کار را خودشان انجام می‌دهند.

برای ارسال و فقط ارسال به جشنواره‌ها هیچکس مناسب‌تر از خود کارگردان نیست

البته در این بین این سوال مطرح است که اگر فیلمی پخش کننده پیدا نکرد، تکلیف چیست. طبیعتا توقع نمی‌رود که کارگردان دست روی دست بگذارد و غصه بخورد که چه فیلم بدی ساختم که هیچکس حاضر به پخش آن نیست، این حق مسلم هر کارگردانی است که بخواهد حرف خودش و فیلمش را جهانی کند. چه فیلم عاشقانه باشد چه جنگی یا اجتماعی و غیره…

معتقدم در این موارد هیچکس و هیچکس مناسب‌تر از خود کارگردان نیست هیچ دایه‌ای دلسوزتر از مادر نمی‌شود و برای ارسال و فقط ارسال به جشنواره‌ها هیچکس مناسب‌تر از خود کارگردان نیست. ولیکن باز هم تاکید می‌کنم موفقیت جهانی و ثابت قدم شدن در این راه حضور در چند فستیوال درجه دال و … نیست، مهم کیفیت حضور است نه کمیت حضور و این کیفیت جز از طریق کسانی که راهکارهای درست را می‌دانند، میسر نمی‌شود.

سینماژورنال: محسن مخملمباف فیلمساز مهاجر ایرانی که سالهاست در خارج از ایران زندگی کرده و به فیلمسازی مشغول است در جشنواره امسال ونیز جایزه ای موسوم به جایزه روبر برسون را دریافت کرد.

به گزارش سینماژورنال روزنامه اصولگرای “کیهان” در توصیف این جایزه آن را جایزه ای دانسته است که به فیلمهایی با تأثیرگذاری معنوی تعلق می گیرد و از این گفته که آن فیلمساز روسی که مخملباف جایزه اش را به او تقدیم کرده اخیرا به اتهام جاسوسی به 20 سال زندان محکوم شده است.

سینماژورنال متن کامل گزارش این روزنامه اصولگرا را ارائه میدهد:

 محسن مخملباف که، چندی پیش به سفارش بهائيان و کمپانی‌های صهیونیستی فیلمی در سرزمین‌های اشغالی ساخت  جایزه‌ای گرفته که به فیلم‌هایی با تأثیر معنوی داده می‌شود.

سایت “بی‌بی‌سی” که به استقبال این اتفاق رفته نوشته: محسن مخملباف، کارگردان ایرانی، جايزه روبر برسون را دریافت کرد. این جایزه که از سال ۲۰۰۰ به یادبود روبر برسون، فیلمساز مشهور فرانسوی، اعطا می‌شود، همزمان با جشنواره ونیز برگزار می‌شود و به فیلمسازی تعلق می‌گیرد که آثارش تاثیر فرهنگی و معنوی داشته و «تلاش انسان برای یافتن معنای روحانی در زندگی با گذشتن از مسیری دشوار» را روایت کرده باشد.

نکته قابل توجه این است که مخملباف جایزه‌اش را به “اولگ سنتسوف” تقدیم کرده است. اولگ سنتسوف، فيلمساز اوكراينى هفته گذشته به جرم جاسوسی، توسط روسيه به بيست سال زندان محكوم شد. البته بی‌بی‌سی هیچ اشاره‌ای به جرم آقای سنتسوف نکرده است.

گفتنی است مخملباف تیر ماه سال 92 خود را فیلمسازی بی‌دین معرفی کرد وی همچنین از فرقه ضاله بهائیت به‌عنوان دینی نمونه نام برد و گفت: من اسرائيل را دوست دارم!!!

سینماژورنال/نادر جعفری: در حالی امسال تعداد نسبتا قابل ملاحظه ای از محصولات سینمای ایران به جشنواره مونترال راه یافته اند و البته مجری سابق “هفت” برای مستندسازی پیرامون این حضور به مونترال رفته بود(اینجا را بخوانید) که شبکه خبری “سی.بی.سی” کانادا از اوضاع اقتصادی نامطلوب این جشنواره خبر داده است.

به گزارش سینماژورنال سی.بی.سی در گزارشی با انعکاس اعتراضات گروهی از کارکنان جشنواره مونترال که اعلام کرده اند مدیر جشنواره “سرگئی لوزیک” به تعهدات خود نسبت به آنها عمل نکرده است از مشکلات سرراه این جشنواره در سالهای اخیر خبر داده است.

گویا گروهی از کارمندان جشنواره که امور اصلی مربوط به برگزاری جشنواره را انجام می دهند با بیان اینکه آنها هستند که در پشت صحنه شرایطی را فراهم می آورند که چهره های اصلی جلوی دوربین بروند از عدم برآورده شدن نیازهای مالی خود سخن گفته اند.

متعاقب این اعتراضات دپارتمان استانداردهای کاری کبک کانادا نیز خبر نارضایتی برخی کارکنان این جشنواره قدیمی آمریکای شمالی را تأیید کرده است.

مدیر ارتباطات: مشکلات مالی عجیب نیست

این اعتراضات سبب ساز آن شده که “هنری والش” مدیر روابط عمومی و ارتباطات جشنواره مورد سوال واقع شود. والش با تأیید اعتراضات آن را نه گسترده که متعلق به عده اندکی از کارکنان جشنواره دانسته است. والش با بیان اینکه برای رخدادهای فرهنگی مانند جشنواره مونترال بروز مشکلات مالی عجیب نیست از حل مشکل این گروه از پرسنل در آینده نزدیک سخن گفته است.

کیفیت پایین جشنواره صدای شرکتهای پخش فیلم را درآورد

پیش از این نیز “سی.بی.سی” در گزارشی با عنوان “آیا جشنواره مونترال نفرین شده” با برشمردن مشکلات پیش آمده برای جشنواره آنها را ریشه دار در کاهش کمک مقامات شهری و کاهش اسپانسرها دانسته بود!

گویا این کاهش کمکها هم برآمده از برآورده نشدن انتظارات حامیان مالی جشنواره بوده است.

ماه گذشته “دنیس کادرز” شهردا مونترال از این گفته بود که دوست دارد جشنواره مونترال همچنان سرپا بماند اما آن را منوط دانسته بود به تغییر روش مدیریتی.

پیش از این برخی شرکتهای پخش فیلمهای اروپایی و آمریکایی در کانادا از کیفیت پایین جشنواره در سالهای اخیر گلایه کرده بودند.

کارکنان کار خود را انجام دادند

اعتراضات کارکنان جشنواره مونترال اما به سنگ اندازی در مسیر برگزاری جشنواره منجر نشد چراکه آنان ضمن رسانه ای کردن اعتراض بر پای بندی خود به انجام وظایف تا پایان برگزاری جشنواره تأکید کرده بودند.

سینماژورنال: حدودا یک ماه بعد از اعلام رسمی تعطیلی “هفت” از سوی مدیر شبکه سوم(اینجا را بخوانید) این روزها محمود گبرلو در کشور کانادا در شمالی ترین نقطه آمریکای شمالی به سر می برد.

به گزارش سینماژورنال گبرلو به بهانه برگزاری جشنواره مونترال کانادا به مونترال واقع در شرق کانادا و از شهرهای استان سردسیر کبک سفر کرده است.

برخی شنیده ها از حضور گبرلو در کانادا برای ساخت مستندی پیرامون فیلم تازه مجید مجیدی “محمد رسول ا..(ص)” که فیلم افتتاحیه جشنواره مونترال است به سفارش شرکت تولیدکننده این فیلم یعنی نورتابان خبر داده اند اما گبرلو شخصا این مساله را تکذیب می کند.

هدف: ساخت مستند درباره حضور جهانی سینمای ایران

این مجری سابق در گفتگو با سینماژورنال با اشاره به اینکه با هزینه شخصی به جشنواره مونترال رفته و نه استفاده از بودجه های دولتی از این گفته که برای ساخت مستندی پیرامون حضور سینمای ایران در این جشنواره به کانادا سفر کرده است.

گبرلو البته این حضور را در امتداد حضورش در جشنواره های مختلف برای رصد کردن حضور سینمای ایران در مجامع جهانی دانست.

دو فیلم ایرانی در بخش مسابقه

به گزارش سینماژورنال در جشنواره مونترال امسال علاوه بر فیلم مجیدی که در افتتاحیه به نمایش درآمد تازه ترین فیلم خسرو معصومی با عنوان “تابو” و فیلم کوتاه “روز قضاوت” ساخته کریم امینی نیز در بخش مسابقه حضور دارند.

فیلم “نزدیکتر” مصطفی احمدی نیز در بخش فیلم اولیهای سی و نهمین دوره جشنواره مونترال حاضر شده است.

سابق بر این اعلام شده بود که “اعترافات ذهن خطرناک من” به کارگردانی هومن سیدی و “دوران عاشقی” ساخته علیرضا رئیسیان، “مرگ ماهی” روح‌الله حجازی و “حکایت عاشقی” ساخته احمد رمضان‌زاده در بخش تمرکز بر سینمای منتخب جهان این جشنواره حاضر هستند.

سینماژورنال: نخستین پوستر فیلم سینمایی “محمد(ص)” مجید مجیدی در حالی رونمایی شد که تصویری از “آمنه” مادر پیامبر(ص) در لحظه تولد فرزند روی پوستر نقش بسته است.

به گزارش سینماژورنال “محمد(ص)” بناست برای اولین بار بطور رسمی در بخش خارج از مسابقه جشنواره مونترال و به عنوان فیلم افتتاحیه این جشنواره به نمایش درآید.(اینجا را بخوانید)

پوستر “محمد(ص)” را سیروس سلیمی طراحی کرده است؛ از طراحان گرافیک، نقاشان و خوشنویسان ایرانی که چندی قبل نیز آلبومی با عنوان “صدای بیصدا” را به بازار موسیقی پاپ عرضه کرده بود.

سیروس سلیمی خواننده اولین ترانه پاپ در سینمای پس از انقلاب هم بوده آن هم برای فیلم «تجارت» به کارگردانی مسعود کیمیایی!!! البته عجیب هم نبود که کیمیایی یادداشتی اختصاصی را برای آلبوم “صدای بیصدا”ی وی بنگارد.

پوستر محمد(ص)

از فرهاد تا کیمیایی و مجیدی

به گزارش سینماژورنال اینکه سلیمی طراح پوستر مهمترین محصول کارنامه سینمایی مجید مجیدی و پرهزینه ترین محصول سینمای ایران شده وقتی جالبتر می شود که بدانیم سلیمی آلبوم “صدای بیصدا”ی خود را به فرهاد مهراد تقدیم کرده.

یعنی همان فرهادی که در ابتدای انقلاب اسلامی با خواندن ترانه “وحدت” با مطلع “والا پیامدار…” که ادای دینی بود به پیامبر اسلام(ص) سعی کرد علقه های دینی خود را نشان دهد.

سیروس سلیمی پیش از این طراحی پوستر “ آواز گنجشک ها”ی مجیدی را هم برعهده داشت.

سیروس سلیمی

 سینماژورنال: زمانی حدودا دو ماه قبل و بعد از رایزنیهای فراوان وقتی شرایط حضور “محمد(ص)” مجید مجیدی در جشنواره مونترال فراهم آمد هیچ کس فکرش را هم نمی کرد یک جوان ایرانی به عنوان رقیب در بخش مسابقه این جشنواره کنار مجیدی قدعلم کند.

به گزارش سینماژورنال این اتفاق اما افتاده است و یک فیلم کوتاه ایرانی به نام “روز قضاوت” به بخش مسابقه جشنواره مونترال راه یافته و بناست در کنار 19 فیلم دیگر این بخش مورد قضاوت قرار گیرد.

“روز قضاوت” را کریم امینی کارگردانی کرده است براساس طرحی از کیومرث پوراحمد و فیلمنامه ای که اول بار توسط سهی‌بانو ذوالقدر نوشته شده و بازنویسی آن توسط امینی انجام شده است.

این فیلم هفت دقیقه ای که تهیه کنندگیش را اکبر لشکری انجام داده است در بخش اصلی جشنواره مونترال و در کنار 4 فیلم کوتاه و 15 فیلم بلند دیگر به نمایش درخواهد آمد.

حضور در بخش اصلی جشنواره

کریم امینی که پیش از این سابقه دستیاری علیرضا امینی و تینا پاکروان را داشته است درباره حضورش در جشنواره مونترال به سینماژورنال می گوید: خوشحالم که فیلم من در بخش اصلی جشنواره به نمایش درخواهد آمد چون این جشنواره یک بخش فیلمهای کوتاه دانشجویی هم دارد ولی “روز قضاوت” در بخش اصلی جشنواره و در کنار آثار مطرح سینمای جهان قضاوت خواهد شد.

وی درباره همزمانی حضورش در این جشنواره با رونمایی “محمد(ص)” در افتتاحیه و رقابت با مجید مجیدی بیان می دارد: فیلم من یک کار کوتاه است و خودم را در حدی نمی دانم که بخواهم با ایشان رقابت کنم اما به هر حال این اتفاق خرسند کننده ایست که دو فیلم از ایران در یک جشنواره مطرح حضور دارند؛ یک فیلم بلند و یک فیلم کوتاه.

پوراحمد خودش میخواست فیلمی کوتاه براساس طرح “روز قضاوت” بسازد

کریم امینی که هیچ نسبتی با علیرضا امینی ندارد درباره استفاده از طرح کیومرث پوراحمد برای ساخت “روز قضاوت” می گوید: پوراحمد طرحی داشت با مضمون قضاوت که خودشان می خواستند فیلمی کوتاه براساس آن بسازند اما این موقعیت فراهم نشد. این شد که من از سناریوی اول این طرح که توسط سهی‌بانو ذوالقدر نگارش شده بود استفاده کرده و آن را بازنویسی کردم و فیلم خودم را ساختم.

هیچ کتابی را نباید از روی جلدش قضاوت کرد

این کارگردان جوان درباره جزییات داستانی فیلمش اظهار می دارد: خط اصلی داستانمان این است؛ هیچ کتابی را نباید از روی جلدش قضاوت کرد. بلحاظ گونه با یک درام اجتماعی روبرو هستیم که سعی دارد به نوبه خود درباره قضاوتهای نادرست و نقش آنها در زندگی اطلاع رسانی کند.

کریم امینی(وسط)، تینا پاکروان و مسعود سلامی در پشت صحنه “روز قضاوت”

چهره پرداز “برف روی شیروانی داغ”+فیلمبردار “هیچ”+صدابردار “سگ کشی”

نکته جالب درباره فیلم کوتاه “روز قضاوت” آن است که امینی بواسطه سابقه دستیاری خود در سینما سعی کرده برخی از مطرح ترین چهره های پشت صحنه سینمای ایران را برای همکاری در این کار کنار خود داشته باشد؛

از مسعود سلامی فیلمبردار آثاری چون “هیچ” و “بیست” که مدیریت تصویربرداری کار را انجام داده است تا ایمان امیدواری چهره پرداز آثاری مانند “دایره زنگی” و “برف روی شیروانی داغ” که طراحی گریم فیلم را برعهده دارد و مهران ملکوتی صدابردار فیلمهایی نظیر “سگ کشی” و “به رنگ ارغوان” که کار صدابرداری را انجام داده است.

ساخت موسیقی متن “روز قضاوت” را حامد تهرانی علوی انجام داده است و صداگذار کار هم اشکان فتاحی است.

دستیار بیضایی بازیگر اصلی فیلم

چنان که امینی به سینماژورنال بیان داشته بازیگر اصلی “روز قضاوت” تینا پاکروان دستیار کارگردان بیضایی در آثاری چون “سگ کشی” و “وقتی همه خوابیم” و کارگردان سالهای اخیر سینمای ایران است.

فرخنده فرمانی زاده بازیگر مکمل است و آزاده سدیری بازیگری که در سریال “تعبیر وارونه یک رویا”ی فریدون جیرانی حضور دارد نیز ایفاگر نقش مکمل است.

سینماژورنال: در حالی که از همان روزهای نخست پایان تولید “محمد(ص)” و آماده شدن نسخه اصلی فیلم رایزنیهای فراوانی برای رونمایی فیلم در جشنواره های فرنگی از جشنواره برلین گرفته تا جشنواره کن انجام شده بود، بالاخره جشنواره مونترال این فیلم را به عنوان فیلم افتتاحیه خود پذیرفت.

به گزارش سینماژورنال این جشنواره با ارائه خبری کوتاه در وبسایت رسمی اش اعلام کرده است در سی و نهمین دوره این جشنواره فیلم تازه مجید مجیدی را به عنوان فیلم افتتاحیه پذیرفته است.

قید بودجه 50 میلیون دلاری برای تولید

در گزارش وبسایت این جشنواره “محمد(ص)” یک درام حماسی توصیف شده که بخشهایی از روزگار کودکی و نوجوانی پیامبر را به تصویر می کشد.

در این گزارش بودجه تولید این فیلم 50 میلیون دلار قید شده که با احتساب قیمت دلار 3 هزار تومانی بالغ بر 150 میلیارد تومان می شود.

در ادامه گزارش وبسایت جشنواره مونترال “محمد(ص)” گرانترین پروژه تاریخ سینمای ایران توصیف شده که برای تولید آن 5 سالی زمان صرف شده است.

توصیف دبیر جشنواره مونترال از “محمد(ص)”

به گزارش سینماژورنال “سرگئی لوزیک” دبیر جشنواره فیلم مونترال با اشاره به رونمایی جهانی از “محمد(ص)” در افتتاحیه مونترال گفته است: در سینمای دنیا فیلمهای بسیاری درباره چهره های مذهبی نظیر عیسی(ع)، موسی(ع) و بودا ساخته شده است اما فیلم مجیدی دومین فیلم بزرگی است که درباره پیشوای اسلام ساخته می شود.

پنجم شهریورماه؛ نمایش “محمد(ص)” در جشنواره مونترال

جشنواره فیلم مونترال از 27 آگوست یعنی پنجم شهریورماه در شهر مونترال واقع در شرق کانادا و در جنوب غربی استان کِبِک آغاز می شود. این جشنواره تا هفتم سپتامبر(شانزدهم شهریورماه) ادامه خواهد داشت.

مونترال بعد از تورنتو دومین شهر بزرگ کانادا و از جمله شهرهای این کشور است که شمار قابل توجهی از ایرانیان را در خود جای داده و شاید نمایش این فیلم در جشنواره مونترال به حضور این ایرانیان مهاجر در جشنواره هم کمک کند.

نمایش نسخه ای حدودا 3 ساعته

آن طور که سایت جشنواره مونترال گزارش داده این نسخه 171 دقیقه ای فیلم یعنی همان نسخه طولانی که در ایران به صورت خصوصی برای گروهی از اهالی رسانه به نمایش درآمد خواهد بود که در این جشنواره واقع در قاره آمریکا به نمایش درخواهد آمد.