سینماروزان/مسعود احمدی: روح الله سهرابی مدیرکل نظارت بر عرضه سینما از قطعی نبودن پخش زنده مسابقات جام جهانی در سینماها خبر داد.

روح‌الله سهرابی اظهار داشت: پخش بازیهای جام جهانی در سینماها تا این لحظه قطعی نشده است. رایزنیها با مراکز مسئول و دست اندرکار ادامه دارد، دستورالعمل ‌اجرای احتمالی این طرح تدوین و به ادارت کل استانها اعلام شده اما اجرای این برنامه هنوز قطعی نشده است.

وی ادامه داد: شورای راهبردی اکران به ریاست رئیس محترم سازمان سینمایی طی دو‌ الی سه هفته آینده با در نظر گرفتن همه ی جوانب امر در این خصوص تصمیم گیری خواهد کرد. ابلاغ پیش از موعد دستورالمعل ها بیشتر بخاطر آمادگی سینماها در صورت قطعی شدن اجرای این طرح بوده و تصمیم نهایی بصورت رسمی به سینماها ابلاغ خواهد شد.

سهرابی تاکید کرد: با توجه به علاقه و مطالبه عمومی ، سازمان سینمایی کشور از تمام ظرفیت خود برای اجرای این طرح بهره خواهد برد و امیدوارم موانع اجرای این طرح خوب با کمک دست اندرکاران ذیربط مرتفع گردد.

سینماروزان:  برنامه «2018» به مرکزیت عادل فردوسی پور فارغ از تکیه بیش از حد به اسپانسرهای «ستاره چیز مربع» که بدجوری مورد نقد واقع شده به لحاظ کیفیت محتوایی هم محل ایراد است و عادل نتوانسته برنامه ای در حد و اندازه های روزهای اوج خودش روانه آنتن کند.

آرش فهیم از روزنامه نگاران باسابقه سینما در تحلیلی بلند بر «2018» که در «کیهان» ارائه شده کوشیده به نوبه خود برخی از مهمترین ایرادات این برنامه را مرور کند.

متن تحلیلی آرش فهیم را بخوانید:

چرا «عادل» علیه دشمن نیست؟

در طول تاریخ کم نبوده‌اند افرادی که یک نظر یا تز را صادر کرده‌اند اما خودشان در مرحله عمل، نظر خود را نفی و باطل کرده‌اند. عادل فردوسی پور یکی از این افراد است. او کتابی با عنوان «فوتبال علیه دشمن» را ترجمه کرده که پندار «فوتبال برای فوتبال» را مردود می‌داند و نشان می‌دهد که این ورزش جذاب و مهیج، فراتر از یک سرگرمی، به عنوان اهرمی سیاسی، اجتماعی و اقتصادی فعالیت می‌کند. اما فردوسی پور در برنامه «2018»(بیست، هجده) که به نمایش و تحلیل مسابقات جام جهانی فوتبال در روسیه اختصاص دارد برخلاف محتوای کتابش کار می‌کند.
نکته مهم این است که پخش مجموعه رقابت‌های ورزشی مثل المپیک و جام جهانی از تلویزیون، یک بازتاب رسانه‌ای است. مردم هنگام تماشای یک مسابقه فوتبال از تلویزیون، بیش از یک رقابت ورزشی، درحال دیدن یک محصول رسانه‌ای هستند که شبکه‌ای از مفاهیم و پیام‌ها را در خود دارد. رسانه‌ها در این روزها که گرمای جام جهانی به اوج خودش رسیده از این پدیده برای اهداف تجاری و سیاسی خود بهره می‌برند. امروز دیگر سخن گفتن از ابعاد ایدئولوژیک این گردهمایی تکراری است. غربی‌ها بیش از سایرین به این مسئله پرداخته‌اند. مثلا روزنامه گاردین انگلیس چند سال قبل از جام جهانی به عنوان «جام نمایش سرمایه‌داری» یاد کرد. فرهنگ و سبک زندگی ضامن سرمایه‌داری تنها از طریق تبلیغات تجاری و سلبریتی‌ها و سریال‌ها و فیلم‌های هالیوودی نیست که جهان را در می‌نوردد، بلکه فوتبال حرفه‌ای نیز نقش موثری در این میان ایفا می‌کند. حداقل اینکه به واسطه حجم بالای تبلیغاتی که پیرامون مسابقات به وجود می‌آید، می‌توان نسبت نزدیک مسابقات فوتبال با نظام سرمایه‌داری جهانی را لمس کرد. رسانه‌ها عامل اصلی تبدیل فوتبال و حواشی آن به یک جریان فرهنگی هستند. رسانه‌ها، ازجمله برنامه‌های تلویزیونی، فیلترهایی هستند که جنبه‌های فرهنگی و زیستی مسابقات فوتبال را برجسته می‌سازند. وقتی از نزدیک و در یک ورزشگاه به تماشای یک رقابت می‌نشینیم، بسیاری از جزئیات را نمی‌توانیم ببینیم، اما پخش تلویزیونی فوتبال باعث می‌شود که حتی نوع آرایش بازیکنان تیم‌ها هم تبلیغ شود. به همین دلیل هم سناریوهای رسانه‌ای می‌توانند جریان سازی فرهنگی فوتبال را تغییر دهند. یک برنامه ورزشی، در صورت برخورداری از اتاق فکر قوی و صاحب استراتژی و مجریان و گزارشگران صاحب نظر و مولف، می‌تواند علاوه‌بر بالابردن لذت تماشای فوتبال نزد مردم، موجب افزایش خودآگاهی و فرهنگ جامعه نیز شود. مسئله‌ای که متأسفانه برنامه «2018» حداقل از نظر رویکرد فرهنگی و اجتماعی، از آن محروم است.
برنامه «2018» طی بیش از یک ماه، از اواسط هر روز تا بامداد فردا، مهمان خانه‌های مردم بود. جذابیت ذاتی فوتبال از یک طرف و حضور تیم ملی کشورمان در این گردهمایی مهم و بزرگ جهانی باعث بیشتر شدن توجه مردم به این برنامه است. مخاطب اصلی این برنامه نیز کودکان، نوجوانان و جوانان هستند که ظرفیت کم نظیری را فراهم کرده. اما رسانه ملی این فرصت را از دست داده است. فردوسی پور هر شب به تعداد میلیونی پیام‌های ارسال شده به این برنامه افتخار می‌کند. اما باید از او سؤال کرد که خودش چه میزان به سطح هوشیاری و فکر این جمعیت گسترده از مردم که بیشتر آنها هم نونهالان و جوانان هستند اضافه کرده است؟ 

وقتی عادل زرد می‌شود
مهم‌ترین ویژگی برنامه «2018» از نظر فرهنگی و رسانه‌ای، ناهمگونی و فقدان هویت است؛ این برنامه، یک محصول فرهنگی بی‌جهت است که از نظر محتوایی، شلخته به نظر می‌رسد. انصافا باید گفت که برخی لحظات برنامه، قابل توجه است. بخش آنالیز که به تحلیل تاکتیک تیم‌ها یا فضای کلی مسابقات می‌پردازد، نکات آموزشی خوبی را در بر دارد. همچنین کارشناسان قدیمی برنامه، گاهی مواقع تفسیرهای تأمل برانگیزی را ارائه می‌دهند. اما همه جنبه‌های مثبت برنامه در چارچوب «فوتبال برای فوتبال» قرار می‌گیرد. این درحالی است که رسالت اصلی برنامه‌ای چون «2018» که قرارگاه اصلی فوتبال در سیمای جمهوری اسلامی طی روزهای جام جهانی محسوب می‌شود این است که در کنار تحلیل‌های فنی ، فوتبال را در خدمت آرمان‌های ملی و ارتقای سطح فرهنگ عمومی مردم قرار دهد. یا حداقل به قول فردوسی پور، «فوتبال علیه دشمن» باشد. برنامه «2018» در این زمینه نه تنها دستاورد چندانی نداشته که بسیاری مواقع، برخلاف رسالت فرهنگی و رسانه‌ای خود عمل می‌کند. طرح شوخی‌های بعضا نازل و متلک پرانی‌های پیش پا افتاده ازجمله مواردی است که این برنامه را به سمت یک مجموعه زرد و بی‌محتوا سوق می‌دهد. مصاحبه‌های فردوسی پور با ستاره‌های تیم ملی، فاجعه هستند. بیشتر پرسش‌های فردوسی پور از بازیکنان تیم ملی را مواردی چون «فکر می‌کردی تیم ملی چنین نتایجی کسب کند؟»، «با چه کسی در تیم ملی صمیمی‌تر هستی؟» و… در بر می‌گیرد. یعنی جنس سؤالات فردوسی پور در این مصاحبه‌ها در سطح ژورنالیست‌های آماتور و تازه کار و گفت وگوهای نشریات زرد است. 

وقتی عادل تاریخ را تحریف می‌کند
اوج ابتذال در برنامه «2018» بخش‌های معرفی کشورهای حاضر در جام جهانی است. این بخش‌ها به قدری ضعیف و تحریف آمیز هستند که گویی سفارت‌خانه کشورها در تهران به فردوسی پور سفارش داده‌اند که برای آنها تبلیغ کند! نویسنده متن معرفی کشورها در این برنامه، یا بسیار ناآگاه و بی‌اطلاع است یا عامدانه به تحریف و سانسور تاریخ کشورها می‌پردازد. مگر می‌شود از تاریخ انگلستان گفت و از استعمار نگفت؟ چطور می‌توان مدعی مرور تاریخچه فرانسه شد و هیچ‌اشاره‌ای به جنایت‌های این کشور در الجزایر نکرد؟ مگر می‌شود از کره جنوبی گفت و به این واقعیت مهم در تاریخ معاصر این کشور‌اشاره نکرد که به خاطر سلطه آمریکا، آمار فساد و فحشا در این کشور به مرز بحران رسید و… به این ترتیب این بخش هم که می‌توانست ارزش افزوده‌ای تاریخی و جامعه شناختی برای مخاطب داشته باشد، هدر رفت. اتفاقا همزمان با «2018» مجموعه مستندی با عنوان «به وقت جام» در حال پخش از شبکه سوم سیماست. این مجموعه برخلاف برنامه فردوسی پور، واقعیت‌های مهم تاریخی معاصر کشورهای حاضر در جام جهانی را بدون هیچ سانسوری نمایش می‌دهد.

وقتی عادل ایدئولوژیک می‌شود
گزارش مسابقه تیم‌های ملی ایران و مراکش در دومین روز جام جهانی 2018 مصداق یک گزارش ایدئولوژیک بود. وقتی در همان دقایق ابتدایی، عادل فردوسی پور آرزو کرد که ‌ای کاش بازی در همین لحظه تمام شود تا بازنده نشویم، به برخی از رویکردهای سیاسی شباهت یافت. ادبیات، لحن و گفتار وی در این لحظات، دقیقا برآمده از نوعی ذهنیت است که از مبارزه وحشت دارند و از ترس باخت به مساوی راضی هستند. بیان عادل در این گزارش، با ذات فوتبال که مبتنی بر مبارزه و حماسه است، نسبتی نداشت. حتی گزارشگر یکی از شبکه‌های خارجی در پایان بازی ایران و مراکش به ماجرای تحریم‌ها علیه فوتبال ایران‌اشاره کرد و اینکه تیم کشورمان توانست با وجود این مسائل، بازی را برنده شود. اما گزارشگر صداوسیما چرا خاموش بود؟ عجیب است که فردوسی پور با 20 سال فعالیت رسانه‌ای در زمینه فوتبال و این همه تجربه داخلی و بین‌المللی، از این غافل شد که فوتبال، مثل یک درام، فراز و نشیب‌های زیادی دارد و هیچ تیمی از قبل، بازنده و برنده نیست. چه بسا تیم‌هایی که ابتدا حمله می‌کنند و انتها می‌بازند و چه بسیار تیم‌های ضعیفی که ابرقدرت‌ها را شکست دادند. اما دیدگاه فردوسی پور در این بازی، شبیه سیاستمدارانی بود که از قدرت‌ها می‌ترسند. اما تیم ملی ایران در این دوره از رقابت‌های جام جهانی برخلاف ایدئولوژی شکست عمل کرد. این تیم اهمیت قدرت دفاعی و مقاومت را ثابت کرد و نشان داد که حتی در اوج تحریم و تحدید هم می‌توان با تکیه بر استقامت نیروها و عزت نفس و غرور ملی، قوی‌ترین‌ها را هم مقهور کرد.

وقتی عادل به کمک دلال‌ها می‌آید؟؟؟
یکی از جنبه‌های منفی برنامه «2018» که قبلا طی خبری در روزنامه کیهان به آن پرداخته بودیم، شبیه شدن استودیوی این برنامه به محل برگزاری قرعه‌کشی بلیت بخت آزمایی است. گزارشگر خوبی مثل محمدرضا احمدی، مجبور است که در این برنامه دائم به تبلیغ اسپانسر بپردازد و به طور مکرر و بیش از حد متعارف، توجه مردم را به جوایز گزاف جلب کند. دعوت از فوتبالیست‌های بازنشسته و از رده خارج خارجی به این برنامه نیز، بیش از خدمت به فوتبال نوعی کارچاق کنی برای دلال‌هایی است که از این طریق، چند صد میلیون تومان به جیب می‌زنند و پول ملی را بیهوده از کشور خارج می‌کنند. وقتی حضور پویول در برنامه لغو شد ، فردوسی پور به جای توضیح صادقانه درباره این مسئله، باز هم شبیه افراد آماتور و سطح پایین قهر کرد و بعد هم سعی نمود همان دروغ بزرگ مربوط به موی پویول را مطرح کند؟؟

سینماروزان: در پوشش تلویزیونی جام جهانی از رسانه ملی تاکنون گزارشگران مختلفی به گزارش مسابقات پرداخته اند؛ از عادل فردوسی پور و جواد خیابانی تا محمدرضا احمدی، پیمان یوسفی، علیرضا علیفر و محمد سیانکی اما از مزدک میرزایی اثری به چشم نمیخورد و تا اینجا هیچ مسابقه ای به او نرسیده است.

به گزارش سینماروزان اینکه چرا میرزایی نتوانسته حتی یکی از مسابقات جام جهانی را هم گزارش کند پرسشی است که در روزهای اخیر بسیاری از مخاطبان در فضای مجازی درباره اش پرسیده اند.

مزدک میرزایی خودش در چرایی این ماجرا با تعریضی که مشخص نیست به فردوسی پور است یا شخص دیگر به «تسنیم» گفت: این روزها دلگیرم اما نمی‌خواهم با گفتن ناراحتی‌هایم تشنج رسانه‌ای ایجاد شود. از من می‌پرسید چرا نیستم؟! چون در شبکه مستند فعالیت دارم؛ شبکه سه بنده را به چشم یک گزارشگر می‌بینند، چون در آن جمع دوستانی که بیشتر تهیه‌کنندگی برنامه‌های ورزشی دارند قرار ندارم. همیشه مسابقات را گزارش کرده‌ام و تهیه‌کنندگی برنامه را به دوستان دیگر واگذار کرده‌اند. به همین‌خاطر ترجیحم بوده که نباشم و در شبکه مستند به عنوان تهیه‌کننده فعالیت ورزشی‌ام را ادامه بدهم.

مزدک پیرامون اینکه در فضای مجازی نبودنش را به اختلاف با عادل فردوسی‌پور ربط می‌دهند بیان کرد: هیچ اختلافی ندارم اما دعوت نشدم، چون مثل همیشه در شبکه سه گزارشگر بوده‌ام و هستم. حالا ان‌شاالله در ادامه جام… نمی‌خواهم این روزها از دلگیری‌هایم بگویم. الان نمی‌خواهم مردم علاقه‌مند به فوتبال و دوستانم را آزرده‌خاطر کنم.

سینماروزان: تساوی ایران-پرتقال هرچند به حذف ایران از جام جهانی منجر شد اما کیفیت بازی تیمی که دست پرورده یک تکنیسین درجه اول پرتقالی است نشان داد که همچنان و بعد از هزاران سال ایران مهد استعدادهاست و کافیست بی افتادن در وادی خودی-نخودی فقط و فقط به این استعدادها اعتماد کرد و نتیجه اش را زودتر از حد تصور دید.

ابراهیم افشار از روزنامه نگاران قدیمی ورزشی در تحسین عملکرد تیم ملی یادداشتی را برای روزنامه اصلاح طلب «اعتماد» نگاشته است؛ یادداشتی که با اشاره مستقیم به افسارگسیختگی بازار ارز از امیدی میگوید که به واسطه عملکرد منطقی تیم ملی نصیب ایرانیان شده.

متن یادداشت افشار را بخوانید:

١- مثل تمام سياستمداراني كه از اعتراض امروز صبح بازاري‌هاي تهران كليد كرده‌اند ما نيز در پايان بازي قفلِ قفل‌ايم. نمي‌دانم چه شكلي مي‌توان خنده را گريست؟ گريه را خنديد. براي تيمي كه قهرمان آفريقا را برده، قهرمان اروپا را اين‌چنين به ستوه آورده و در برابر قهرمان جهان آن شكلي مقاومت كرده همين بهتر كه افتخار كنيم. جز افتخار چه كار مي‌توان كرد؟ تنها فوتبال است كه ما را در اين روزهاي بي‌پناهي مهمان افتخار و غرور مي‌كند.

٢- در اين چند دقيقه‌اي كه داور سوت پايان بازي را زده و ما را جان به لب كرده، بيرون فقط صداي بوق و شيپور مي‌آيد. ما يك عمر به اين تيم و به اين اشك‌هايي كه بچه‌ها در پايان بازي روي چمن‌ها ريخته‌اند، افتخار خواهيم كرد. ممكن است طارمي را به خاطر آن موقعيت گل دقيقه ٩٤ سخت ببخشيم كه هشتاد ميليون جفت چشم را با ضربه يلخي‌اش كبود كرد، اما به اين تيم افتخار خواهيم كرد. به بيرانوند كه ضربه كريس رونالدو را مهار و ديالوگ «چطوري كريس؟» خود در شبكه‌هاي اجتماعي چند ماه قبل را جاودانه كرد. نه‌تنها به بيرانوند كه به پنالتي كريم هم افتخار خواهيم كرد. به نبرد دلاورانه سردار كه محشر بود و در هر نبردي اثر گذاشت. به كي‌روش كه وقتي بعد از گل پرتغال، كت خود را به سمت نيمكت ايران پرتاب كرد، فرياد زديم زنده باد قيصر! ما شگردهاي سايكولوژيك او را فراموش نخواهيم كرد وقتي در گوش ستاره پرتغال هنگام ورود به ميدان در دقيقه ٨٣ وردهايي خواند. ما به تو افتخار خواهيم كرد، مَرد!

٣- حالا بيرانوند تا آخر عمرش مي‌تواند بگويد «چطوري كريس؟» راستش در آن دقيقه‌هاي اول كه او در خروج‌هايش مشكل داشت يا در آن لحظه‌هايي كه پورعلي‌گنجي را در‌هم كوبيد باور نمي‌كرديم كه در تيم كي‌روش اين عصيان‌ها و خودزني‌ها جايي داشته باشد، اما او با مهار پنالتي‌اش دهان‌مان را بست. كاش دهان‌مان هميشه بسته بماند.

٤- برخلاف تيم ملي ايران كه تا ابد به آنها افتخار خواهيم كرد اين پيمان يوسفي را نمي‌دانيم كجاي دل‌مان بگذاريم. انگار اين فقط او بود كه كاراكتر ملي ما را خراب مي‌كرد. جايي كه دفاع پرتغال مصدوم شد و گفت كمپرس آب‌گرم. در حالي كه گربه محله ما هم مي‌داند اين‌جور وقت‌ها از كمپرس يخ استفاده مي‌كنند. يا وقتي بچه‌ها «كوارشما» را نيش زدند و مصدوم شد، يوسفي گفت «جاي دوري نمي‌رود!» انگار آمده بود وزن سلحشوري تيم ملي را با واژه‌هايش لكه‌دار كند. نه‌تنها پيمان كه فرهاد مجيدي هم كه مهمان برنامه عادل است وقتي مي‌گويد صد‌در‌صد مي‌بريم به مكاشفه‌هاي او شك مي‌كنيم.

٥- درست است كه برخلاف دو بازي پيشين قدرت بدني تيم اندكي افت كرده بود اما تا دنيا دنياست به اين تيم افتخار خواهيم كرد. بگذار دلار برود روي ٩ هزار تومان و سكه بالاي سه ميليون فروش برود و طلا و مستغلات افسار پاره كنند. هم‌اكنون كه ملت بيرون ريخته‌اند چيزي در دل‌مان سبز شده است. چيزي كه مثل هيچ‌چيز نيست. ما در خواب هم نمي‌ديديم مثلث قهرماني «آفريقا، اروپا و جام‌جهاني» را چنين آواره كنيم. انگار ١١ تا مهدي باكري هوس كرده بودند دل فندقي ما را جلا بخشند. تمام دارايي ما يك پرچم است كه در باد مي‌رقصد. اين را از ما نگيريد. فقط اين را.

سینماروزان: قبل از بازی رادیو میگوید: برد ایران برابر پرتقال، با حقیقت فوتبال ایران همخوانی ندارد!! حین بازی گزارشگر میگوید: نکند بیش از 3 -4 گل بخوریم!! بعد از بازی، عادل میگوید: مطمئنم مردم هم از این تساوی راضین!!

حقیقت اما کجاست؟ واقعیت فوتبال ما چیست؟ یک آبستنی چند دهه ای که فقط و فقط دردزاست و به تولد نمیرسد! نسل نو زایش میخواهد! نسل جوان و نوجوان خسته شده اند از اینکه مدام به گوشش خوانده اند همین که با حداقل گل باخته ایم یا به یک تساوی دقیقه نودی رضایت داده ایم کافیست!

نه! این کافی نیست!

صدای بوق ممتد خودروها حتی بعد از حذف از جام جهانی را بشنوید! این رضایت نیست! نوعی کلافگیست از تسلسلی که دچارش شده ایم! تسلسلی که حتی بظاهر انتلکت ترین مجری ورزشی اش هم آن را نادیده میگیرد مبادا موقعیت خودش یا کاسبی «ستاره چیز مربع» را متزلزل کند.

این آبستنی، زایمان میخواهد! کمک کنید پیش از آن که سقط شود به تولد برسد…

سینماروزان: در روزهایی که سینماداران درآمدی قابل توجه از فروش بلیت برای نمایش مسابقات جام جهانی داشته اند و مدعی شده‌اند که سهمی از فروش را هم به صاحبان فیلمهای روی پرده خواهند داد اما سعید خانی مدیر پخش «خانه فیلم» معتقد است برخی از سینماداران سهم پخش کنندگان از فروش فیلمهایشان را هم نمیدهند چه برسد به سهم آنها از نمایش فوتبال!

سعید خانی با اشاره به تأثیر پخش مسابقات فوتبال در سالن‌های سینما بر میزان فروش فیلم‌ها به «ایلنا» گفت: متاسفانه نمایش فوتبال در سینماها نه تنها به فروش فیلم‌ها کمک نکرده بلکه به استقبال مخاطبان فیلم‌های در حال اکران ضربه زده است و فقط برای سینماداران سود داشته است. البته اگر این مسابقات در سینماها نمایش داده نمی‌شد بازهم در زمان پخش این مسابقات از تلویزیون استقبال مردم از فیلم‌های روی پرده بسیار کاهش پیدا می‌کرد.

وی درباره اینکه گفته می‌شود قرار است درآمد حاصل از فروش بلیت نمایش مسابقات فوتبال به صورت مساوی بین تهیه‌کننده و سینمادار تقسیم شود، گفت: قطعاً این اتفاق نمی‌افتد به دلیل آنکه اساساً مشخص نیست که زمان نمایش فوتبال به کدام فیلم تعلق داشته است و هیچ مکانیزمی وجود ندارد که مثلاً مشخص کند سانس ساعت 19 سینمایی که فوتبال نمایش می‌دهد به کدام فیلم تعلق دارد. ضمن آنکه امروز تقریباً اکثر سالن‌های سینما مسابقات فوتبال را نمایش می‌دهند.

مدیرعامل پخش «خانه فیلم» با اشار به اینکه مشکل این است که امروز تعدادی از سالن‌های سینما سهم تهیه‌کنندگان و پخش‌کنندگان را از میزان فروش فیلم‌ها به موقع پرداخت نمی‌کنند، گفت: مدیران برخی سالن‌های سینما همچون اریکه ایرانیان، ساحل اندیشه و.. در دسترس نیستند. ما مدت دو هفته است که با مدیر سینما اریکه تماس می‌گیریم اما نمی‌توانیم با او صحبت کنیم. آنها اصلاً به پخش پاسخگو نیستند درحالی‌که ما در سیستم پخش پاسخگو و حافظ منافع صاحبان فیلم هستیم.

وی ادامه داد:‌ دو ماه از پایان اکران فیلم «لونه زنبور» که پخش آن برعهده ما بود گذشته است اما نه تنها سهم ما را از فروش پرداخت نمی‌کنند بلکه تماس‌های ما را نیز جواب نمی‌دهند. طبق قانون باید دو هفته بعد از پایان اکران با پخش‌کننده تسویه حساب کنند. اما این کار را نمی‌کنند در‌صورتی‌که سینماها پول بلیت را نقدا از مخاطب دریافت می‌کنند.

سینماروزان: عدم صدور اجازه حضور «کارلوس پویول» به عنوان کارشناس در برنامه «2018»عادل فردوسی پور موجی از شایعات را درباره دلیل این عدم حضور شکل داده است؛ شایعاتی که از بلندی موی پویول تا صرف هزینه هنگفت برای این حضور را  دربرمیگرفت.

مرتضی میرباقری معاون سیما درباره چرایی این عدم حضور به فاطمه عودباشی در «جام جم» گفت: بعد از دعوت فیگو کاپیتان تیم ملی پرتغال در برنامه سال گذشته حواشی زیادی شکل گرفت که لزومی ندارد یک یک چهره خارجی برای حضور چند دقیقه‌ای‌اش در برنامه ورزشی، چند صدمیلیون پول دریافت کند.

وی ادامه داد: همان موقع رسانه ملی اعلام کرد که هزینه حضور این چهره‌های خارجی از سوی اسپانسرها بوده و به هیچ وجه از بودجه صدا و سیما هزینه نشده است. این مسأله در رسانه ملی ولو این‌که اسپانسر هزینه حضور یک کارشناس خارجی را بدهد مورد بررسی قرار گرفت و رئیس شورای ورزش سیما بعد از بررسی و این‌که جلوی حواشی را بگیرد، رسما ابلاغ کرد دعوت از کارشناسان خارجی در برنامه‌های ورزشی و پرداخت چندصدمیلیونی برای چند دقیقه حضور ولو این‌که از سوی اسپانسر هم صورت بگیرد، ممنوع و مخالف سیاست‌های رسانه ملی است. بنابراین ما از ابتدا هم تصمیمی برای حضور کارشناس خارجی در برنامه 2018 نداشتیم.

معاون سیما افزود: بهتر است به جای پرداختن به حواشی، انرژی خودمان را برای حمایت از تیم ملی قرار بدهیم. همچنین برنامه سازان نباید درگیر حاشیه شوند و از خلاقیت‌های خودشان برای حمایت از ورزشکاران استفاده کنند. هدف ما در رسانه ملی تاکید بر امیدآفرینی است. بنابراین هماهنگی برای حضور کارشناس خارجی صورت نگرفته بود.

معاون سیما در پاسخ به این سوال که برخی اظهار کرده‌اند که رسانه ملی به خاطر پوشش ظاهری پویول با حضورش مخالفت کرده است؟ توضیح داد: شایعه عدم حضور این کارشناس به دلیل ظاهرش از سوی بی.‌بی‌.سی انتشار یافته و رسانه ملی این مساله را صد در صد تکذیب می‌کند.

سینماروزان: عدم صدور اجازه حضور «کارلوس پویول» بازیکن اسپانیایی در برنامه «2018» عادل فردوسی‌پور، حجم بالایی از شایعات را پیرامون چرایی اتفاق شکل داده است و در رأس آنها هم یکی حجم بالای رقم پرداختی به وی بوده و دیگری موی بلند این بازیکن!!!

روزنامه اصولگرای «جوان» در گزارشی پیرامون این اتفاق به انتقاد از رسانه ملی پرداخته که چرا به صراحت به شفاف سازی درباره این ماجرا نمی پردازد و درباره رقم مالی تفاهم نامه حضور پویول در صداوسیما هیچ داده ای به مخاطبان نمیدهد.

متن گزارش «جوان» را بخوانید:

سینماروزان: تصمیم شورای اکران برای نمایش شش بازی از مسابقات جام جهانی در پردیسهای سینمایی و آن هم با بلیت 20هزارتومانی یعنی 30درصد بیشتر از رقم بلیت متداول پردیسها، از همان ابتدا با واکنش سینماگرانی نظیر مصطفی کیایی و منصور لشکری قوچانی مواجه شد که چنین تصمیماتی را بی‌ربط با سینما دانسته و آن را عاملی دانستند در جهت تبدیل سینماها به مراکزی غیرفرهنگی نظیر قهوه خانه و کافه عربی!

به گزارش سینماروزان در این امتداد روزنامه اصلاح طلب «اعتماد» هم در یادداشتی با طرح این سوال کلیدی که مگر پردیس داران بابت برگزاری مسابقات هزینه کرده اند که باید کنار آن کاسبی کنند چنین تصمیمی را کاملا ناشی از سودجودیی پردیس داران دانسته است.

متن یادداشت «اعتماد» را بخوانید:

اين كه پخش مسابقات جام جهاني فوتبال در سالن‌هاي سينما از چه ضرورتي ناشي مي‌شود، براي من كه خيلي فوتبالي نيستم روشن نيست. اگر صرف ديدن مسابقات باشد كه الان ماشاالله اغلب خانواده‌ها سينماي خانگي و تلويزيون‌هاي چند ده اينچي به اندازه پرده نمايش سالن شماره سه سينما عصر جديد در خانه دارند. راستي سينما عصر جديد هنوز زنده است؟

اگر قرار بر همدلي و همنفسي به هنگام تماشاي مسابقات باشد كه ظاهرا در برخي كشورهاي ديگر از جمله تركيه هم رايج است، پارك‌ها، قهوه‌خانه‌ها، كافي‌شاپ‌ها و ديگر اماكن عمومي غيرسينمايي، مكان‌هاي بهتري هستند. بنابراين به نظر مي‌رسد ماجرا سويه‌هاي ديگري هم دارد. مثلا سودجويي پرديس‌هاي سينمايي كه اغلب هم سر و ته‌شان وصل است. واقعا اين استفاده از علاقه مردم نيست كه آنها را براي ديدن مسابقه فوتبال به سينما بكشانيم و ازشان پول بليت بگيريم؟ چه منطقي پشت اين معادله غيرعادلانه است؟ مگر مديران سينماها بابت برگزاري مسابقات هزينه كرده‌اند؟ در عين حال تعطيل كردن نمايش فيلم و پخش فوتبال هيچ توجيه فرهنگي ندارد و مگر آقايان مسوول دايم از دغدغه‌هاي فرهنگي سخن نمي‌گويند؟ پس چرا در اين ايام فرهنگ را تعطيل مي‌كنند تا به هيجانات كنترل شده دامن بزنند؟ والبته در كنار اين نكاتي كه بر شمردم، مقوله امنيتي هم حتما در اين تصميم دخيل بوده و خواهد بود.

خوب است ديگر. يك ماه است كه مملكت در حال نيمه تعطيل به سر مي‌برد و حالا هم بلافاصله همگان اسير هيجانات جام جهاني مي‌شوند. بالاخره ما نفهميديم در اين بازي كه جز شانس و خشونت و البته ممارست چيز ديگري نقش ندارد، چه رازي است كه اين همه مشتاق دارد؟ بارها اين پرسش را با دوست و همكار سابقم حميدرضا صدر مطرح كرده‌ام و هميشه هم پاسخ روشني نگرفته‌ام جز اينكه «فوتبال معركه است» يا «فوتبال زندگي است». براي برخي البته همين‌طور است اما من گاهي كه نگاهي به تيتر روزنامه‌هاي ورزشي مي‌اندازم، به خاطر نوع ادبياتي كه به ويژه از سوي فوتبالي‌ها به كار مي‌رود، حالم بد مي‌شود. اما در پايان مي‌خواهم بگويم دوستان فوتبال دوست حرف‌هاي من و امثال من را زياد جدي نگيريد كه مي‌دانم نمي‌گيريد هم. جهان دارد به سوي انديشه‌هاي اپيكوريستي پيش مي‌رود. شما با جهان همراه شويد.

سینماروزان: کمتر از سه ماه بعد از افزایش 25درصدی قیمت بلیت سینماها و رساندن سقف قیمت از 12 به 15هزارتومان به بهانه سال جدید، حالا به بهانه پخش مسابقات فوتبال در سینماها یک افزایش 30درصدی در قیمت بلیت سینماها رخ خواهد داد و هر که بخواهد در سینما فوتبال ببیند باید بلیت 20هزارتومانی بخرد!!

به گزارش سینماروزان محمدقاصد اشرفی رییس انجمن سینماداران با اعلام رقم بلیت مسابقات فوتبال به «ایلنا» گفت: : قیمت پیشنهادی سینماداران برای هر سانس برای هر نفر ۲۰ هزار تومان است البته ممکن است این قیمت تغییر کند اما قطعاً از ۲۰ هزار تومان بیشتر نخواهد بود. بلیت فروشی این مسابقات به‌صورت اینترنتی خواهد بود و زنان، مردان و خانواده‌ها می‌توانند در کنار یکدیگر به تماشای مسابقات فوتبال در سینماها بنشینند.

اشرفی درباره اینکه مسابقات فوتبال در کدام سالن‌های سینما به نمایش درخواهد آمد، گفت: همه سالن‌های سینما می‌توانند مسابقات را پخش کنند اما برای پردیس‌های سینمایی و سینماهایی که چند سالن دارند، سقف تعیین کرده‌ایم. پردیس‌های سینمایی که مثلاً ۵ سالن دارند فقط می‌توانند در ۲ سالن فوتبال نمایش بدهند.

اشرفی با بیان اینکه جدول تعیین سالن‌های سینمایی به‌زودی منتشر می‌شود ادامه داد: در سینماهای  سرگروه، سالنی که به عنوان سرگروه اعلام شده، مسابقات فوتبال را نمایش نمی‌دهند و فقط در سالن‌های زیرگروه مسابقات پخش می‌شود. در پردیس‌های سینمایی نیز سالن سرگروه نباید مسابقات فوتبال را نمایش بدهد بلکه باید سالن دیگری به این امر اختصاص پیدا کند.

محمدقاصد اشرفی خاطرنشان ساخت: مجوز نمایش مسابقات جام جهانی روسیه در سالن‌های سینمایی از سوی وزارت ارشاد صادر شده و فعلاً با نمایش ۶ مسابقه موافقت شده است. از این ۶ مسابقه، ۳ مسابقه به بازی‌های ایران اختصاص دارد و ۳ بازی دیگر هنوز مشخص نشده است. رایزنی‌های لازم با نیروی انتظامی انجام شده و نیروی انتظامی موافقت و تمایل خود را برای برگزاری این برنامه در سینماها اعلام کرده است اما ما همچنان منتظر مجوز رسمی و مکتوب نیروی انتظامی هستیم.

سینماروزان: با موافقت نیروی انتظامی برای پخش بازیهای جام جهانی در سینماها، تمام پردیسهای سینمایی قادر خواهند بود با کسب رضایت صاحبان آثار روی پرده به نمایش مسابقات جام جهانی بپردازند.

به گزارش سینماروزان غلامرضا فرجی سخنگوی شورای صنفی نمایش با اعلام این خبر گفت: نیروی انتظامی موافقت کرد تا مسابقات فوتبال جام جهانی روسیه در سالن‌های سینما به نمایش دربیاید. هر سالن سینمایی که تقاضا دارد تا مسابقات فوتبال را به نمایش دربیاورد باید تقاضای خود را به شورای اکران اعلام بکند و شورا نیز آن تقاضا را بررسی و نظر خود را اعلام می‌کند.

وی ادامه داد:‌ معتقدیم نمایش فوتبال در سالن‌های سینما باعث می‌شود تا گروه جدیدی از مخاطبان وارد سالن‌ها شوند و نه تنها به رونق فیلم‌های روی پرده آسیب نمی‌زند بلکه با افزایش جذابیت حتی امکان بالا بردن تعداد مخاطبان فیلم‌ها را نیز فراهم می‌کند. صاحبان سالن‌های سینما موظفند اگر سانس فیلمی را به نمایش فوتبال اختصاص می‌دهند حتما رضایت صاحب فیلم را جلب کنند تا حقی ضایع نشود.

سخنگوی شورای صنفی نمایش ادامه داد: در جلسه هفته آینده شورا درباره قیمت بلیت و همچنین سالن‌هایی که اجازه دارند مسابقات فوتبال نمایش دهند تصمیم‌گیری نهایی می‌شود.

سینماروزان: با نزدیک شدن به جام جهانی فوتبال صحبتها درباره لزوم نمایش فوتبال در سالنها برای جبران کاهش مخاطب جدی تر شده است.

زودتر از همه سیدضیاء هاشمی رییس جامعه صنفی تهیه کنندگان بود که از لزوم تعامل با نیروی انتظامی برای پخش فوتبال در سالنها گفت و به دنبال وی نیز علی سرتیپی رییس کانون پخش کنندگان از تلاش برای راه اندازی اکران جام جهانی در پردیسها گفت.

حالا محمدرضا فرجی مدیرکل سینمای حرفه ای که به همراه برادرش غلامرضا در شورای صنفی نمایشی حضور دارد هم از شرایط اصلی نمایش فوتبال در پردیسها گفته است؛ یکی از این شرایط گرفتن مجوز از فدراسیون فوتبال است!! و دیگری نمایش در پردیسهای بالای هفت سالن است.

محمدرضا فرجی گفت: درخصوص پخش بازی‌های فوتبال در سینماها، باید بگویم که قطعا نمایش فوتبال در سینماها اولویت ما نیست و قطعا باید کارگروه اکران در این مورد تصمیم‌گیری کند و مجوز آن باید از فدراسیون فوتبال گرفته شود.

فرجی ادامه داد: در صورت تصویب شورای صنفی نمایش، پخش فوتبال برای سینماهایی اتفاق خواهد افتاد که بیش از هفت، هشت سالن داشته باشند تا آسیبی به نحوه اکران فیلم‌ها وارد نشود.

سینماروزان: تجربه سالهای گذشته نشان داده است در هنگامه برگزاری مسابقات فوتبال حساس، پخش زنده مسابقات در سینماها می‌تواند زمینه ای باشد برای جلوگیری از کاهش مخاطبان و امسال و در آستانه برگزاری جام جهانی هم این نیاز بیش از پیش حس میشود.

حدودا یک ماه قبل بود که سیدضیاء هاشمی رییس جامعه صنفی تهیه کنندگان سینمای ایران با اعلام آمادگی سینماداران برای نمایش بازیهای جام جهانی از مخالفت نیروی انتظامی با این مسأله و امیدواری برای تعامل با این نهاد برای پخش مسابقات جام جهانی در پردیسها خبر داده بوده.

حالا علی سرتیپی مدیرعامل فیلمیران که ریاست کانون پخش کنندگان را هم برعهده دارد از تلاشها برای دریافت مجوز پخش بازیهای جام جهانی در سینماها سخن گفته است. سرتیپی به «مهر» گفت: امیدواریم برای پردیس های سینمایی که بیش از ۶ سالن سینما دارند، شرایطی را فراهم کنیم تا بازی های حساس فوتبال به خصوص بازیهای ایران در جام جهانی به صورت محدود نمایش داده شود.

سرتیپی ادامه داد: برای اجرای این طرح به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی پیشنهادات لازم ارایه شده است تا ببینیم چه تصمیمی در این زمینه گرفته می شود.