1

منیژه حکمت در گفتگویی تازه اظهار داشت⇐سال ۹۲ گفتند سینمای نفتی تمام شد! اما حالا سینمای رانتی و ارگانی چیره شده!/ارگانهایی که با پول مردم فیلم می‌سازند خودشان را پشت تهیه‌کنندگان پنهان نکنند/بودجه فیلمهای ارگانی از بیت‌المال و متعلق به مردمی است که با فقر دست و پنجه نرم می‌کنند/آقازادگان مشخص کنند پول تولید فیلم را از کجا آورده‌اند؟/چرا فارابی بودجه‌های سینمایی در ده سال گذشته را مشخص نمی کند؟/چرا قائم‌مقام فارابی حول فیلم من فضایی مسموم ایجاد کرد؟

سینماروزان: منیژه حکمت امسال «جاده قدیم» را در جشنواره دارد؛ فیلمی که یکی از رکوردداران جذب اسپانسر در تولید است و از مهتاب کرامتی و کارمانیا و سامسونگ تا آژانس پرورش گل و گیاه و موسسه توسعه اقتصاد هنرآتیه اسپانسر دارد.

به گزارش سینماروزان منیژه حکمت اما کماکان از شرایط سخت تولید در سینمایی می گوید که بخش عمده آن توسط ارگانیها و آقازادگان اشغال شده است.

حکمت با اشاره به نضج یافتن سینمای ارگانی به «قانون» گفت: زمانی ما سینمایی به نام سینمای نفتی داشتیم وبه فیلم هایی گفته می شد که با پول نفت و بدون چشم انداز گیشه ساخته می شد و فروش آن اهمیتی نداشت.سال 92 گفته شد که سینمای نفتی تمام شده است و پولی نیست که هزینه این فیلم ها شود اما امروز به نظر می رسد به جای آن سینما، سینمای رانتی و ارگانی شکل گرفته است.

این کارگردان ادامه داد: وقتی مدیران در جلسه ای می گویند سفره‌ای پهن است، چه باید گفت؟ نخست ما گدا نیستیم که برای‌مان سفره پهن کنند، دوم اينكه‌این پول ها را با عرق جبین به دست نیاورده‌اند بلکه پول بیت المال ‌بوده ‌و دست عده ای بلوکه شده است. من این تناقضات را نمی فهمم. باید خوشحال باشیم که تعدادی فیلم برای سینمای ایران ساختید؟ یک عده از بچه های سینما راکه گرسنه بودند، سرِ سفره های‌تان نشاندید؟این تفکرارتجاعی است و بازخورد خواهد داشت. تمام ارگان هایی که فیلم می سازند نباید پشت تهیه کنندگان پنهان شوند، صادقانه وارد شوند و بگویند بودجه این فیلم ها از کجا تهیه شده است.این‌ بودجه‌‌هااز بیت‌المال‌و متعلق به مردمی است که با این فقر و شرایط اقتصادی دست و پنجه نرم می کنند.

حکمت افزود: اینک به آن ها می گویم صادق باشید؛ در گفتار اجتماعی صادق باشید، چنانچه صادق نباشیم چوبش را می خوریم.در دنیای اخبارواطلاعات امروز، مردم متوجه مي‌شوند. پس صادقانه بگویند که این بودجه‌ها از کجا تامین شده، به چه کسانی داده و چرا داده می شود. تمام ارگان‌ها یا آقازاده هایی که پول گذاشتند، باید این مسائل را روشن کنند. ما می توانیم زیر پوسته ها خودمان را مخفی کنیم اما سرانجام روشن می شود؛ این در ساخت است و در اکران ‌نيز همین بلا به گونه‌اي ديگر تكرار مي‌شود.من امروزکه در مقابل شما نشسته ام ،وحشت اکران دارم. با فرموده ها و تلفن های عجیب و غریب امکان اکران را نداریم. با توجه به فیلم‌های ارگانی نمی دانم چه می توانم بکنم. من با سرمایه شخصی فیلم ساختم و کسی کمکم نکرد، نه تنها کمک نکردند بلکه مدیر اسبق وزارت ارشاد که امروز قائم مقام فارابی است، بازدارنده بود و حول فیلم من فضایی مسموم ایجاد کرد.من خیلی قانونمند پروانه گرفتم وبه دنبال سرمایه گذاررفتم،چرا باید فضاسازی شود ویک اتمسفر مسموم برای فیلم من ایجاد کنند، در حالی که به فیلم های ارگانی خودتان حسابی پروبال می دهید؟این نگاه ناعادلانه دودش در چشم همین مسئولان خواهد رفت.

منیژه حکمت با اشاره به نضج یافتن پولشویی در سینما بیان داشت: این ترفندي برای اقناع افکارعمومی است.به عنوان متهم، پشت هنر پنهان می شوند و این هوشمندی اهالی سینما را می رساند که می روند با دستمزدهای عجیب و غریب با این‌ها کار می کنند.در واقع با مشکلات اقتصادی عدیده، گروهی پشت یک نقاب پنهان می شوند. سینما در ایران هنر و صنعت ریشه داری است و ما مردمی داریم که اهالی سینما را دوست دارند و کجا برای پنهان شدن و وجهه خریدن بهتر از سینما می تواند باشد؟ من از سال 59 درسینما کار می کنم وحالا اسم هایی می شنوم که نمی شناسم. این‌ها از کجا آمده اند؟ ما 80 تهیه کننده بودیم و به‌یک‌باره 600تهیه‌کننده شدیم.

این کارگردان ادامه داد: ما ده‌ها بار از بنیاد فارابی خواستیم که بودجه های سینمایی را در 10 سال گذشته اعلام کند.اینکه بودجه ها را به چه کسانی دادید؟ چرا دادید و چقدر دادید؟ این یک مطالبه اولیه است اما اعلام نمی کنند. چرا بنیاد فارابی با بودجه های کلان فیلم می سازد و بعد این فیلم ها را در کمد نگهداری می‌کند.

حکمت با اشاره به نامشخص بودن بسیاری از بودجه های وارده به سینما اظهار داشت: شما ساختار اقتصادی کشور را ببینید.کدام پرونده مشخص شد؟ مجموعه‌اي، پشت این مسائل بوده‌ و هیچ‌وقت برای مردم مشخص نشده است. مگر دزدی های بزرگ مشخص شد؟




یک منتقد سینما با طعنه به برافروختگی منیژه حکمت⇐وقتی می‌بیند فیلمش محکم نیست از حاشیه استفاده می‌کند

سینماروزان: منتقد سینمای ایران که هر شب در برنامه «سینما دو» به نقد فیلمهای اکران شده در سینمای رسانه می پردازد، انتقادات جدی را به فیلم «جاده قدیم» ساخته منیژه حکمت وارد کرد.

به گزارش سینماروزان نیما حسنی نسب با حضور در برنامه «سینما دو» درباره فیلم «جاده قدیم» و حواشی آن اظهار کرد: من دلیل برافروختگی منیژه حکمت را نفهمیدم، حواشی پشت صحنه اش هنوز به ما نرسیده و این همه برافروختگی در روز اول عجیب بود! اگر دارد اتفاقاتی می افتد هنوز معلوم نشده است! شاید ایشان دارد پیش بینی می کند یا گربه را دم حجله می کشد. فکر میکنم نباید به این زودی از حضور در یک ‌میهمانی پشیمان شد.

وی درباره سیاه پوشیدن عوامل فیلم گفت: چون قصه مضمون تجاوز داشت فکر می کردم این موضوع به خاطر ماجرای تجاوز در هالیوود است اما گفتند ما عزادار سینمای ایران هستیم.

این منتقد تصریح کرد: احساس میکنم وقتی فیلمسازی می بیند فیلمش آنقدر قدر و محکم نیست ، از حاشیه استفاده می کند. یا چوب زیر بغلش می دهند و  واکر دستش می دهند تا راه بیفتد!

حسنی‌نسب تاکید کرد: شباهت عجیب و غریب «جاده قدیم» با فیلم «فروشنده» خیلی عجیب بود. من آن فیلم را دوست ندارم و فیلم محبوبم در کارنامه فرهادی نیست اما تمام این روند در فیلم «فروشنده» تجربه شده بود و «جاده قدیم» یک فیلم پر از کاشت، با اندکی داشت و بدون برداشت بود!

وی یادآور شد: بعضی فیلم‌های سینمای ایران شبیه پایلوت های سریال ها هستند؛ وقتی سفره ای انداخته و شخصیت های متعددی معرفی می شوند تا به مرور در 10 تا 12 قسمتی که فرصت هست به این شخصیت ها پرداخته شود! اما وقتی فیلم تمام می شود ما با 10، 15 کاراکتر تنها می مانیم که هر کدام یک نکته ای دارند. اگر قرار بود این فیلم ماجرای تعرض به یک زن و مشکلات بعد از آن باشد، مثلا تاثیرش بر خانواده را ببینیم، این اتفاق نمی افتد و «جاده قدیم» در نهایت ورسیون دیگری از «فروشنده» است. ضمن اینکه باگهایی در مسیر روایت دارد که چون قصه را لو می دهد نمی گوییم. موقعیت های این فیلم چرایی دارد و درجهان درام غلط است و اشکالات پایه ای دارد.

این منتقد تاکید کرد: یک سری فیلم ها هستند که در نهایت می پرسیم “ که چی ؟”. اگر قرار بود حرفی زده شود، ما دوسال پیش این اثر را دیدیم و تا سطح جهان هم رفت اما اینکه همان اثر دوباره بازنویسی شود و اشکالات آن را هم به همراه داشته باشد، ضرورتی ندارد. شاید «جاده قدیم» در نبود فیلمی به اسم «فروشنده» می توانست جلوه کند اما حتی این بخش هم زیر شعاع ساخته فرهادی رفته و چیزی برای به یاد ماندن و تاثیرگذاری ندارد.




«جاده قدیم»⇐رونمایی نسخه راف‌کات در جشنواره؟؟!/رکورددار جلب حمایت اسپانسرها در تولید/چگونه می‌شود هم ژست معترض گرفت و هم حمایت شرکتی منسوب به صندوق اعتباری هنر را داشت؟؟

 سینماروزان/محمد شاکری:

مثبت: فیلمبرداری یکدست داریوش عیاری

منفی: نتیجه ده سال فیلم نساختن و ژست سیاسی گرفتن همین است که فرق نسخه راف کات و نسخه نهایی را از یاد می‌بریم و بی‌ربط ترین سکانسها به خط اصلی منگنه میشود به داستان فمینیستی دهه هفتادی! تازه کم که می‌آوری باز زمین را به زمان میدوزی و زخمهای روح و جسم را بهانه میکنی برای کاور ضعفهای آشکار فیلمت!

منفی: «جاده قدیم» داستان و موقعیت تازه ندارد اما تا دلتان بخواهد اسپانسر دارد؛ از مهتاب کرامتی و کارمانیا و سامسونگ تا آژانس پرورش گل و گیاه و موسسه توسعه اقتصاد هنرآتیه +بیلبوردهای بانک انصار و اسنپ یاری کرده اند تا خانم حکمت فیلمسازی کند

منفی: پایان بندی ابلهانه که به ناگاه بانوی تحت تعرض قرار گرفته برخاسته و هم جلوی سقط جنین را میگیرد، هم جلوی سوءاستفاده بانکی و هم میشود همسر مطلوب شوهر پا به سن گذاشته.

دیالوگ(با لبخند وارد شوید)
— اینجا کسی به کسی چیزی نمیگه!همه، همه چیو میدونن
— دست زنتو بگیر ببر خونه و به حرف مردم هم کاری نداشته باش!

پلان:
نمای ورود زن تحت تعرض قرار گرفته به خانه و همهمه صامت خانواده.

کاراکتر:
یک دختر دهه هفتادی به نام «شیدا» با بازی ترلان پروانه که البته نقش چندانی در درام ندارد اما الگوی رفتاری نوجوانان روزگار را خوب بازنشر میکند.

پیام اخلاقی: پراید سوار نشید چون ممکن است تحت تعرض قرار گیرید؛ به جایش از خودروی شاسی بلند چینی استفاده کنید که قابلیت اسپانسرپذیری دارد!

پیام هنری: چگونه میشود هم ژست اپوزیسیون گرفت و مدام سیستم حاکمه را نقد کرد و در عین حال حمایت شرکتی منسوب به صندوق اعتباری هنر را جلب کرد برای تولید فیلم؟




بهرام بهرامیان بیان کرد⇐دو سال پیش پروانه نمایش سراسری «پریناز» را گرفتیم اما به محض عقد قرارداد پخش با هدایت‌فیلم گفتند فیلم باید مجددا بازبینی شود!!!/برای صدور پروانه نمایش تازه مجبور به فیلمبرداری مجدد شدیم/فیلم هیچ ربطی به جادوگری و سیاستمداران ندارد/به اکران در «هنروتجربه» علاقه نداشتم اما مجوز نمایش به این شرط صادر شد/نمی‌توانستم منتظر تغییر کابینه شوم چون ۷ سال منتظر ماندم و اتفاقی نیفتاد…

سینماروزان: بهرام بهرامیان وقتی یک سال بعد از ساخت نخستین فیلمش «آل»، به سراغ ساخت دومین فیلمش «پریناز» با بازی فاطمه معتمدآریا، طناز طباطبایی، حمید فرخ نژاد و شبنم قلی‌خانی رفت گمان نمی‌کرد این فیلم هفت سال پشت خط اکران بماند.

به گزارش سینماروزان با این حال انتشار عکسی از تست گریم فاطمه معتمدآریا در «پریناز» که هیچ ربطی به گریمش در فیلم نداشت باعث واکنش رسانه‌های افراطی به فیلم شد و فیلم توقیف شد.

دو سال قبل بود که عبدالحمید نجیبی تهیه کننده «پریناز» در گفتگو با سینماروزان از صدور پروانه نمایش فیلم با پاره ای اصلاحات و پخش فیلم توسط موسسه هدایت فیلم حرف زد.(اینجا را بخوانید) با این حال نه تنها خبری از اکران نشد که در اتفاقی غیرمترقبه مجوز نمایش فیلم هم باطل شد!!!

بهرام بهرامیان کارگردان «پریناز» درباره چرایی این اتفاق به سینماروزان اظهار داشت: دو سال پیش به «پریناز» پروانه نمایش دادند اما بلافاصله بعد از اینکه قرارداد اکران با هدایت فیلم بسته شد در اقدامی غیرمنتظره  گفتند فیلم دوباره باید بازبینی شود و این بازبینی ها هم مدتها طول کشید تا اخیرا که بالاخره مجوز نمایش صادر شد.

وی درباره حجم تغییرات و سانسورهای وارده بر «پریناز» بیان داشت: به غیر از تعدیل دیالوگها مجبور به فیلمبرداری دوباره برخی نماها هم شدیم!! اینکه دقیقا چند دقیقه فیلمبرداری مجدد انجام دادیم مشخص نیست اما در برخی از سکانسها تا 5 پلان تازه و در برخی دیگر تا 10 -12 پلان جدید گرفتیم.

بهرامیان در چرایی این تغییرات افزود: ببینید مفهوم فیلم چیزی نبود که نیاز به تغییر آن باشد بلکه فقط و فقط برای آن که مضمون فیلم روشن تر و شفاف تر گردد و راه را برای سوءتفاهمات ببندد، این فیلمبرداری دوباره انجام شد.

این کارگردان که هم سابقه تولید هارور خوش ساخت «آل» و هم سریالهایی مانند «ساعت شنی» و «جاده قدیم»  را در کارنامه دارد در پاسخ به این پرسش سینماروزان که چرا فیلم را در هنروتجربه اکران میکند بیان داشت: پروانه نمایش به شرط اکران در هنروتجربه صادر شد و تهیه کننده هم مجبور شد این کار را بکند. شخصا علاقه نداشتم چون همه از محدودیتهای سالن و سانس در این گروه باخبرند و فیلم ما در صورت اکران حتی در گروه آزاد هم میتواند خیلی خوب دیده شود اما به هر حال مجوز برای اکران در این گروه است.

بهرامیان افزود: شک نکنید که اگر فیلم پروانه نمایش معمولی دریافت میکرد پخش کنندگان درجه اول برای اکرانش پا پیش می‌گذاشتند همان طور که دو سال قبل هدایت فیلم بنا داشت فیلم را پخش کند اما در مقطع فعلی یا باید قید اکران را می زدیم یا به اکران در هنروتجربه رضایت میدادیم.

بهرام بهرامیان درباره اینکه چرا صبر نکرد تا استقرار دولت جدید و آن زمان شانس خود را برای دریافت پروانه نمایش سراسری فیلم دریافت کند اظهار داشت: هفت سال صبر کردیم تا رسیدیم به اکران در هنروتجربه!!! واقعا دیگر نمی شد صبر کرد و ریسک کرد برای سنجش اتفاقات در وزارتخانه بعدی چون ممکن بود همین پروانه نمایش جزیی هم از دست برود.

بهرامیان با ردّ شایعات پیرامون ارتباط این فیلم با جادو جنبل و نقد به یکی از نزدیکان دولت احمدی نژاد، به سینماروزان گفت: فیلم نه درباره جادوگری است و نه ربطی به سیاستمداری خاص دارد. «پریناز» یک درام داستانگوی صریح است که ارتباط یک کودک و بانویی را بیان میکند که گرفتار وسواس است. در فیلم به دنبال این بودم که برخی خرافه ها و پیشگوییهای بی منطق را نقد کنم؛ فقط همین.

این کارگردان که اخیرا درگیر تولید سریال «از یاد رفته ها» شده است درباره زمان اکران فیلمش بیان داشت: انشاءالله از نیمه مردادماه «پریناز» روی پرده خواهد رفت.

 




اظهارات قابل تأمل بهرام بهرامیان⇐ یک حلقه صدنفره، صنف سینمای ایران را در دست گرفته/مدیران صنف دنباله‌روی سیاسیون شده‌اند

سینماژورنال: روز  ملی سینما همه ساله مجالی شده است برای برگزاری جشنهای مختلفی که در آنها مدیران سینمایی تا می توانند می‌کوشند در قابهایی با سینماگران قرار گیرند تا احتمالا آلبوم عکسی باقی بگذارند برای آیندگان. در حاشیه این جشنها نیز عموما سخنانی درباره اهمیت سینما و سینماگران از جانب مدیران مدام تکرار می شود اما از آن سو اوضاع رفاهی صنف سینما را که مرور می کنی، می بینی همچنان ابتدایی ترین مشکلات وجود دارد.

به گزارش سینماژورنال امسال هم جشن های روز ملی سینما در حالی برگزار شد که رییس سازمان سینمایی به صراحت بر ناتوانی‌اش بر حل مشکل بیمه بیکاری سینماگران صحه گذاشته بود و حتی از وزارتخانه هایی جز ارشاد خواسته بود که این مشکل را حل کنند!

چرایی این اتفاق و اینکه چرا مدیریت سینمای ایران از یک طرف و مدیران خانه سینما از طرف دیگر علیرغم بودجه های هنگفتی که در این کشور صرف تولید فیلم یا برگزاری جشنواره های سینمایی یا راه اندازی مدارس سینمایی کاملا دولتی می شود هنوز نتوانسته‌اند از پس برطرف ساختن مشکلات رفاهی اولیه بدنه صنف برآیند پرسشی است که در این سالها مدام تکرار شده است.

مدیران سینمایی به‌جای تأثیرگذاری بر سیاسیون، دنباله‌روی آنها شده اند
بهرام بهرامیان کارگردان سینمای ایران با اشاره به اینکه جهت گیری سیاسی هر دو قطب مدیریتی سینمای کشور عامل این وضعیت است به “نسیم آنلاین” گفت: دو کانون قدرت سینمایی کشور ما یعنی خانه سینما و سازمان سینمایی  به جای تأثیرگذاری بر سیاسیون متأثر از نگاههای آنها رفتار می کنند. طبیعی است که وقتی مدیر صنف سینما دنباله‌روی سیاسیون باشد نمی تواند مشکلات صنفی را رفع کند چون یک جریان سیاسی که از فلان مدیر صنفی حمایت می کند هدفش فقط مطرح کردن خودش است و تحقق اهداف سیاسی است که اهمیت دارد و نه کمک به بهبود اوضاع صنف.

وی ادامه داد: جریانات سیاسی هم فقط تا زمانی از یک مدیر یا هیأت مدیره سینمایی حمایت می کنند که آن مدیر در خدمت منویات وی باشد و در این گیرودار هم حل مشکلات ابتدایی بدنه صنف آخرین الویت است. در این شرایط بودجه هایی هم که سرازیر صنف می شود بیشتر در جهت تبیین اهداف سیاسی به کار می رود.

بهرامیان خاطرنشان ساخت: اگر می بینیم در مدیریتهای مختلف سینمایی نیز همواره عده معدودی از صنف هستند که مورد توجه قرار می گیرند همین است. یعنی مدیر سیاسی به صنف سینما به عنوان بازوی اندیشمند مستقل نمی نگرد و سینماگری را می خواهد که به‌جای نقد او را تحسین کند؛ نتیجه هم که پیش رویمان است. علیرغم مرتب دم زدن در حمایت از سینماگران، سینمای ایران همچنان از ابتدایی ترین مشکلات خود که نداشتن یک بیمه بیکاری برای سینماگران است رنج می برد.

هنوز بسیاری از دولتمردان نمی دانند سینما مضر است یا مفید؟
کارگردان درام سینمایی «آل» با اشاره به یکی دیگر از مشکلات سینمای ایران که جدی گرفته نشدن از سوی دولتمردان است گفت: هنوز اجماع نظری درباره وضعیت سینما میان دولتمردان وجود ندارد. هنوز بسیاری از دولتمردان ما نمی دانند که سینما واقعا مفید است یا مضر. دلیل این امر هم این است که به واسطه همان رگه های انتقادی که ممکن است محصولات سینمایی یا کلام سینماگران داشته باشد با سوءظن به سینما نگاه می شود. البته در ظاهر همه از لزوم حمایت می گویند ولی در باطن حتی مدیران سینمایی نیز برای در اختیار گذاشتن امکانات دولتی میان سینماگران، کسانی را در الویت قرار می دهند که زبان جز به مدح شان نمی گشایند.

یک حلقه صدنفره، صنف سینمای ایران را در دست گرفته
اینکه چرا بدنه صنف در برابر کم کاری روسای صنوف و مدیران سینمایی موضع گیری نمی کند موضوع پرسش بعدی از بهرامیان بود.

بهرامیان با اظهار اینکه دلایل مختلفی در این باره وجود دارد اظهار داشت: به هر حال تنها نهاد صنفی سینماگران همین خانه سینمایی است که مشکلات فراوانی هم دارد اما بسیاری از اعضاء به آن به چشم خانه ای به آن می نگرند که حتی اگر زیربنای محکمی هم ندارد اما باز هم خانه اش است. اینکه سینمای ایران و محصولات آن مدام با انتقاد برخی جریانات مواجه می شوند دیگر دلیلی است که بدنه سینما را به موضع سکوت در برابر عملکرد غلط مدیران صنفی می برد چون به خیال خود نمی خواهند فشارها را بیشتر کنند.

وی ادامه داد: با این حال مهمترین مشکل صنف سینما این است که گردانندگان آن یک حلقه چندنفره هستند که با احتساب وابستگان خود شاید بیشتر از صد نفر هم نشوند؛ اینها همه جا هستند و مدام نیز در جشن ها و محافل مدیریتی ظاهر می شوند و سعی می کنند به یک جریان سیاسی خاص تمکین کنند. این گردانندگان با هر گونه انتقادی به گونه حذفی برخورد می کنند و شرایط انزوای سینماگران منتقد را فراهم می کنند.

این کارگردان تأکید کرد: حتی شاید یک دلیل اینکه مدام از سوی این حلقه معدود این تفکر تبلیغ می شود که نباید به صنف اعتراض کرد چون باعث گاف دادن به مخالفان می شود همین باشد. آنها نه فقط انتقادات دلسوزانه را به طور عملی نمی شنوند بلکه هر نقدی را هم آتو دادن به مخالف قلمداد می کنند و نتیجه این می شود که صنف سینمای ایران با بیشتر از صد سال سابقه هنوز یک مرکز درمانی تخصصی برای اعضایش ندارد.

عاقبت صنفی که درگیر سیاسی بازی شده
بهرامیان که به اندازه سینما در تلویزیون هم فعالیت داشته است با بیان ریشه های شکل گیری خانه سینما که بهبود اوضاع رفاهی صنف بود گفت: همان قدر که سینمای ایران، نیروی حرفه ای به تلویزیون داده، تلویزیون هم نیرو به سینما داده و هر دوی اینها کنار هم بازوی فرهنگی خوبی برای جامعه بوده اند ولی هنوز که هنوز است تنها صنفی که برای فعالان این دو مدیوم وجود دارد همین خانه سینما است که در این نهاد هم بعد از دو دهه قدمت هنوز که هنوز است شرایطی فراهم نشده برای آن که از درآمدهای گیشه ای برای کمک به قدرت گیری بدنه صنف استفاده شود.

وی ادامه داد: صنفی که متکی به درآمد سینما باشد مجبور نیست مدام پیش این یا آن جریان سیاسی سرخم کند اما صنفی که درگیر سیاسی بازی می شود معلوم است که روسایش برای در اختیار داشتن منافع مالی حتی رفتارهای ضدبدنه سینما را هم به راحتی هضم می کنند. چنین صنفی است که بازیگرش به خاطر نداشتن پول عمل جراحی، بدرود حیات می‌گوید و کارگردانش بخاطر بیکاری و درماندن از حل مشکلات اقتصادی مجبور می شود مهاجرت کند.




“سونامی” آقازاده صدرعاملی پروانه ساخت گرفت

سینماژورنال: شورای صدور پروانه ساخت با 2 فیلمنامه در جلسه 28 بهمن موافقت کرد.

به گزارش سینماژورنال منیژه حکمت تهیه کننده باتجربه و میلاد صدرعاملی فرزند رسول صدرعاملی کارگردان باتجربه پروانه ساخت گرفتند.

حکمت قصد دارد درامی اجتماعی با نام “جاده قدیم” بسازد و آقازاده صدرعاملی هم درامی ورزشی به نام “سونامی”.

فیلمنامه های “جاده قدیم” به تهیه کنندگی ، کارگردانی و نویسندگی منیژه حکمت با موضوع زن،اجتماع ،خانواده ( اجتماعی) و “سونامی” به تهیه کنندگی رسول صدرعاملی و به کارگردانی و نویسندگی میلاد صدرعاملی با موضوع چالش های رقابتی ورزشکاران ( درام ورزشی) موافقت شورای ساخت سازمان سینمایی را اخذ کردند.




روایت شهرام حقیقت‌دوست از متانت گاوی که در “جاده قدیم” با او همبازی بود!

سینماژورنال: شهرام حقیقت دوست بازیگر سینما و تلویزیون این شبها با سریال “جاده قدیم” روی آنتن است.
به گزارش سینماژورنال “جاده قدیم” تازه ترین ساخته بهرام بهرامیان کارگردانی است که چه در سینما چه در تلویزیون تواناییهای تکنیکی بالای خود را نشان داده است.
نکته جالب درباره “جاده قدیم” استفاده از یک گاو به عنوان یکی از کاراکترهای اصلی آن است؛ کاراکتری که بخش عمده بار داستانی اثر را شکل می دهد.

این گاو آن قدر متین و آرام بود که بهش عادت کردیم
حقیقت دوست درباره سختیهای کار با یک گاو در “جاده قدیم” به موضوع جالبی اشاره کرده است و آن هم متانت گاو است!
حقیقت دوست به “همشهری جوان” می گوید: بهرامیان چون در فیلم “آینه شمعدون” با حیوانات سروکار داشت بلد بود با خر، اسب و گاو چطور برخورد کند.

وی ادامه می دهد: البته روزهای اول کار با یک گاو واقعا سخت بود اما این گاو آن قدر متین و آرام بود که بعد از چند روز بهش عادت کردیم.

سختی کار به حواشی بازمیگردد و نه حضور گاو!!!
حقیقت دوست می افزاید: کار کردن با حیوان و در شرایط سخت واقعا مشکل نیست. سختی کار اتفاقا به حواشی و اتفاقاتی بازمی گردد که در کنار کار شکل می گیرد.