سینماروزان: افشای رقم دقیق هزینه کرد برای جشنواره های فجر که به بیش از 20 میلیارد رسیده و از آن مهمتر هزینه بیشتر از 8 میلیاردی که صرف جدایی بخش بین الملل از فجر و راه اندازی محفلی موسوم به جهانی فجر شده است بخصوص با درنظر گرفتن این واقعیت که آخرین جشنواره فجر دوران محمود احمدی نژاد متشکل از دو بخش ملی و بین الملل فقط 5میلیارد بودجه داشته حجم بالایی از علامت سوال را پیش روی مخاطبان قرار داده است.(اینجا را بخوانید)

این سوالات در کنار تناقض میان رقم بیش از 20 میلیاردی فعلی با ادعاهای پیشین روابط عمومی سازمان سینمایی که از بودجه 5.8 میلیاردی هر کدام از جشنواره های فجر و مجموع بودجه 11.6 میلیاردی دو جشنواره گفته بود(اینجا را بخوانید) و متعاقب آن اختلاف 9میلیاردی که میان آن ادعا و رقم فعلی وجود دارد، وضعیت به شدت ابهام آلودی را پیرامون چگونگی هزینه کرد در این دو جشنواره فراهم کرده است.

همین وضعیت موجب شده که روزنامه اصلاح طلب «شرق» به سراغ گردانندگان رسمی جشنواره ها رفته و درباره این ارقام بالا از آنها صحبت کند.

محمد حیدری، ‌دبیر سی‌وپنجمین جشنواره ملی فیلم فجر، ضمن تأیید ارقام ارائه‌شده در بخش ملی، ارائه اطلاعات دقیق‌تر را به روابط‌عمومی سازمان سینمایی واگذار کرد. رضا میرکریمی، ‌دبیر سی‌وپنجمین جشنواره جهانی فیلم فجر اما در دسترس نبود و طبعا پاسخی از جانب وی ثبت نگردید.

واکنش روابط عمومی سازمان سینمایی جالبتر از همه بوده. چون وی نه تنها ادعای پیشین روابط عمومی مبنی بر بودجه 5.8 میلیاردی هر کدام از جشنواره ها که در اغلب رسانه ها بازتاب داشت، را علنا رد کرده بلکه بخشی از افزایش بودجه را به گردن اهالی رسانه انداخته و گفته بخاطر گرفتن سالن برای اصحاب رسانه بودجه افزایش یافته!!!

جلیل اکبری‌صحت درباره این خبر که پیش از این روابط‌عمومی سازمان هزینه هر دو جشنواره را ١١ میلیاردواندی اعلام کرده، ‌گفت: چنین موضوعی صحت ندارد.

روابط‌عمومی سازمان سینمایی در پاسخ به این سؤال که «شائبه گم‌شدن ٩‌ میلیارد تومان در برگزاری این دو جشنواره چقدر صحت دارد»، چنین پاسخ داد: واقعیت این است که در دولت هیچ بودجه‌ای نه گم می‌شود و نه می‌تواند گم شود. دلیلش هم این است که همه هزینه‌ها در «کتاب قانون بودجه» به طور شفاف درج می‌شود و «دیوان محاسبات» بر جزئیات و چگونگی هزینه‌ها اشراف کامل دارد. بنابراین علنی‌شدن چنین ارقام و اعدادی باید مورد استقبال قرار گیرد، چون سازمان سینمایی در مجموعه دولت با شفاف‌‌سازی‌کردن، اولا می‌خواهد مردم از هزینه‌ها آگاه شوند و دوم اینکه چنین آگاه‌سازی‌ای درباره جریان‌های فرهنگی – هنری می‌تواند پیامد‌های مثبتی به‌همراه داشته باشد. جدا از این مسئله به نظر بد نیست که میزان بودجه و هزینه‌های جشنواره‌هایی مانند «تولیدات تلویزیونی و رادیویی زیباکنار» متعلق به صداوسیما یا «رویش» متعلق به حوزه هنری یا «سلامت» متعلق به وزارت بهداشت و… علنی شود تا این مطالبه عمومی به طور کامل به منصه ظهور برسد.

جلیل اکبری‌صحت درباره میزان بودجه و هزینه‌های این دو جشنواره مهم دولتی عنوان کرد: بنابراین ارقام ارائه‌شده در همین چارچوب قابل بررسی است.

آقای روابط عمومی در برابر این پرسش که «در مواردی میزان هزینه‌ها از بودجه درنظر‌گرفته‌شده فراتر می‌رود و دراین‌صورت آیا تمهیداتی در کتاب بودجه لحاظ شده است». گفت: به طور مثال گاهی در جشنواره‌ها شاهد هستیم که فلان سالن برای دیدن فیلمی برای اصحاب رسانه در نظر گرفته می‌شود که قطعا عملی‌شدن چنین مسئله‌ای بدون هزینه نیست و البته در بودجه جاری هم در نظر گرفته نشده که در این‌گونه موارد چنین هزینه‌کردهایی باز هم در شکل‌های مختلف در کتاب قانون بودجه در نظر گرفته شده که بعدا جزء هزینه‌های جشنواره به مسئولان ذی‌ربط ارائه می‌شود.

⇓⇓⇓

پی نوشت: فارغ از آن که متصدی روابط عمومی که اگر رسانه ها نباشند هویت واقعی شغل خودش هم زیر سوال خواهد رفت، در مثالی پیرامون چرایی افزایش بودجه دیواری کوتاهتر از اهالی رسانه پیدا نکرده، ذکر یک نکته دیگر حائز اهمیت است و آن هم ادعای نامبرده در عدم صحت اطلاعیه‌ای از روابط عمومی سازمان سینمایی که در آن بر بودجه 11.6 میلیاردی جشنواره ها صحه گذاشته شده بود.

در زیر سوال بودن آنچه متصدی روابط عمومی سینما درباره عدم صحت رقم 11.6 میلیاردی که پیشتر توسط ایشان اعلام شده بیان نموده‌اند همین بس که اسفندماه سال گذشته و بعد از سخنان احسان قاضی زاده هاشمی نماینده مجلس که از بودجه 58 میلیاردی جشنواره های فجر گفته بود همین روابط عمومی اطلاعیه‌ای را برای رسانه ها فرستاد و در آن از رقم 5.8 میلیاردی به عنوان بودجه هر کدام از جشنواره ها نام برد!(اینجا را بخوانید)

نشان به آن نشان که در متن اطلاعیه ای و در گافی آشکار «تفریغ بودجه» که برآمده فراغت از بودجه است را با حرف «ق» نگاشت و همین اسباب خنده رسانه ها را موجب شد. پس چه خوب ایشان که پسوند صحت هم کنار نام خانوادگیشان به چشم میخورد لااقل مسئولیت اطلاعیه ای که از طرف خودشان برای رسانه ها ارسال شده را بپذیرند.

اطلاعیه هفت ماه قبل روابط عمومی سازمان سینمایی درباره رقم بودجه جشنواره ها با یک غلط املایی فاحش

سینماروزان: هرچند از همان زمانی که رییس معزول سینما تلاشهای خود را برای جدایی بین الملل از فجر و برگزاری جداگانه آغاز کرد اغلب رسانه های مستقل بر بودجه خوار بودن این جدایی و اتلاف هزینه ها تأکید داشتند اما علیرغم همه این هشدارها این جدایی عملی شد.

در سه سالی که از برگزاری جداگانه بین الملل از فجر می گذرد بارها پیش آمده که رسانه ها درباره شفاف سازی مالی ردیف بودجه جشنواره طرح پرسش کردند اما دست اندرکاران برگزاری جشنواره هیچ گاه پاسخی روشن به این پرسشها ندادند و حتی رضا میرکریمی دبیر دو دوره اخیر بین الملل فجر از حیدریان خواست که در این باره سخن گوید!

حالا اما پرسش خبرگزاری کار ایران «ایلنا» موجب شده سامانه دسترسی آزاد به اطلاعات ردیف بودجه جشنواره های فجر را اعلام کند. بر این اساس مشخص شده بودجه و هزینه سی و پنجمین دوره جشنواره فیلم فجر در بخش ملی بیش از ۱۱ میلیارد  تومان و در بخش جهانی بیش از ۸ میلیارد تومان بوده است و در مجموع بیش از 20 میلیارد صرف این دو جشنواره شده است.

رقم دقیق بودجه  سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر در بخش ملی ۱۱۶/۷۱۴/۹۹۹/۷۳۲ ریال، معادل یازده میلیارد و ۶۷۱ میلیون و ۴۹۹ هزار و ۹۷۳تومان بوده است.

هزینه و بودجه سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر در بخش جهانی نیز ۸۴/۲۵۷/۱۳۹/۴۳۷ ریال، معادل ۸ میلیارد و ۴۵۲ میلیون و ۷۱۳ هزار و ۹۴۳ تومان بوده است.

به این ترتیب مجموع بودجه صرف شده برای این دو جشنواره بالغ بر 20 میلیارد و 123 میلیون است!!!

یادمان نمی‌رود که در یکی از آخرین شفاف سازیهای مالی جشنواره فجر، محمد خزاعی از برگزاری جشنواره سی ام فجر که هر دو بخش ملی و بین الملل را دربرمیگرفت با 5 میلیارد بودجه سخن گفته بود و حالا فقط 5 سال بعد رقم بودجه جشنواره 400 درصد افزایش یافته است!

آیا این افزایش تصاعدی بودجه جز به خاطر جدایی بین الملل از فجر بوده است؟؟؟

راستی چقدر از این بودجه صرف مدیران و معاونان و مشاوران جشنواره شده است؟ چقدر صرف استخدام آقازادگانی بدون رزومه در سینما در تیم مدیریت جشنواره هایی مانند جهانی فجر شده است؟ مثلا بد نیست بدانیم محمدصادق آقازاده رضا میرکریمی دبیر بین الملل فجر برای حضور در قامت مدیر پشتیبانی جشنواره پدر، چقدر دستمزد گرفته است؟

سینماروزان: تازه ترین دوره جشنواره فیلم شهر به دبیری علی احمدی که همزمان تهیه کنندگی “خندوانه” و مدیریت تصویرشهر را برعهده دارد در مسیر برگزاری قرار دارد.

به گزارش سینماروزان نشست خبری این جشنواره در حالی برگزار شد که دبیر درباره منبع بودجه این جشنواره اظهار داشت: ما این دوره از جشنواره را با محدودترین تیم اجرایی برگزار کردیم و هزینه جشنواره ما از فروش بلیت در گیشه سینما تامین می‌شود و ما در این سال‌ها غیر از یک مورد که از بودجه‌های شهردار برای ساخت اثر استفاده کردیم؛ دیگر هیچ گاه از بودجه‌های دولتی و غیردولتی استفاده نکردیم.

وی ادامه داد: در حقیقت پردیس ملت جایی است که از هزینه‌های آن جشنواره را برگزار کردیم. هزینه سه پردیس سینمایی رازی، تماشا و راگا را متقبل شدیم و همین طور به ایوان شمس هم کمک کردیم و این باعث مسرت است که از خود گیشه سینما به حوزه سینما کمک کنیم.

احمدی در جایی دیگر از سخنان خود گفت:  شهرداری در تمام دنیا حامی حوزه سینماست و من تصور نمی‌کنم که به این جشنواره لطمه‌ای وارد شود چرا که به این باور رسیدیم که فرهنگ و هنر را سلیقه‌ای نپنداریم.

به گزارش سینماروزان اینکه احمدی ادعا کرده از گیشه سینما هزینه برگزاری جشنواره را داده ناظر به همان 5درصدیست که شهرداری از فروش فیلمها برمیدارد؟؟

و آیا این برداشت از آن 5درصد که در همه این سالها گلایه سینماگران را موجب شده توجیهی مناسب برای وابسته نبودن جشنواره شهر به بودجه های دولتی است؟؟

اگر این 5درصد را سینماگران با میل و رغبت می دادند و سپس از آن برای برگزاری جشنواره ای همچون شهر استفاده می شد ایرادی نداشت اما وقتی اغلب سینماگران مدام به گلایه از این امر پرداخته اند که چرا شهرداری که ادعای حمایت از اهالی هنر را دارد به صورت اجباری در فروش فیلمهای آنها شریک میشود توجیه برگزاری جشنواره با استفاده از آن 5درصد عذر بدتر از گناه است.

سینماروزان: حدودا یک سال پیش و زمانی که مبلغ یک میلیارد بودجه عمرانی از سوی شهردار به رضا میرکریمی مدیرعامل وقت خانه سینما اهدا شد فارغ از طرح این پرسش که خرج این بودجه برای بازسازی ملکی استیجاری به نام خانه سینما1 اقدامی عبث است نسبت به ریشه های سیاسی چنین کمکهایی هشدار دادیم.(اینجا را بخوانید)

به گزارش سینماروزان برای همین وقتی 4 روز قبل مرضیه برومند کارگردان سرشناس سینما و تلویزیون در گفتگویی که با یک رسانه اصلاح طلب داشت با اشاره به برخی فعالیتهای شهردار تهران از ساختمانی گفته بود که از سوی شهرداری به خانه سینما واگذار شد چندان متعجب نشدیم. مرضیه برومند گفت:  آقای قالیباف ساختمان شماره دو خانه سينما در خيابان وصال را در اختيار اين تشكل گذاشت و تمام مخارج اداري و دفتري‌اش را هم تامين مي‌كند.(اینجا را بخوانید)

حالا و بعد از انتشار نسخه ای قاچاق از فیلم «گشت2» آن هم در شرایطی که فیلم تقریبا اکران رسمیش را پایان داده است و بعد از آن که سعید سهیلی در انتقاد نسبت به انفعال خانه سینما نسبت به این قاچاق کارتهای صنفیش را آتش زد(اینجا را بخوانید) حمید فرخ نژاد بازیگر و تهیه کننده «گشت2» به بخشی دیگر از مراودات خانه سینما و شهرداری اشاره کرده است؛ مراوداتی که باز هم بیش از گذشته مدیریت نهادی صنفی را زیر سوال می برد. نهادی که به جای تکیه بر بدنه اعضایش به سادگی ابزار دست سیاسیون شده است.

فرخ نژاد در متنی اجتماعی نوشته است: تصاويري ديدم كه در آن سعيد سهيلي جلوي دوربين كارت عضويتش در خانه سينما و كانون كارگردانان رو آتش زد و خلاص. ياد آن روزي افتادم كه در اوج درگيري با عوامل جرياني هدايت شده در تلويزيون بودم كه كمر به انهدام سينماي اين مملكت به هر نحو بسته بودند، از خانه سينما با من تماس گرفتند، خوشحال شدم كه براي پشتيباني و حمايت توسط خانه سينما تلفن زده شده، در كمال ناباوري دوست عزيزي كه زنگ زده بود گفت آقاي شهردار قرار است يك مركز تجاري را در ميدان وليعصر افتتاح كنند و احتياج به چند چهره داريم كه كنار ايشان باشند! عملا نگاه خانه معظم سينما به ما سياهي لشكرهاي مجلس آرا و تزييني است. به سعيد سهيلي حق مي دهم و متاسفم براي خودمان كه عادت كرديم فقط زماني لب به اعتراض بگشاييم كه مشكلي براي خودمان پيش بيايد و در بقيه موارد مشكل سايرين به ما ارتباطي ندارد. آن روز كه براي باز شدن اين نهاد صنفي عزيز فرياد ميزديم فكر نميكردم، شرح وظيفه اش به مراسم كفن و دفن هنرمندان محدود شود. خداوند به مديران خانه سينما اين نهاد مدافع حقوق سينماگران توفيق مضاعف عنايت كند كه اگه نبودند واقعا خيلي بد ميشد و ممكن بود حاصل دسترنج و اموال سينماگران در روز روشن به يغما برود و هيچ امنيتي در حرفه وجود نداشته باشد. خدا را شكر كه هستيد و مدافع حقوق سينماگرانيد.

سینماروزان: عصر سیزدهم اردیبهشت ماه یکی از مستندهای انتخاباتی ابراهیم رییسی کاندیدای ریاست جمهوری در حالی از شبکه خبر روی آنتن رفت که علیرغم اینکه در تیتراژ پایانی مستند ذکر شد که محصولی است از جوانان حامی سیدابراهیم رییسی اما حضور دو سینماگر متبوع جریان اصولگرایی در این مستند قابل توجه بود.

به گزارش سینماروزان این دو سینماگر نادر طالب زاده و ابوالقاسم طالبی بودند که در سکانسهایی از مستند حضورشان کاملا عیان بود و در این بین طالبی به گپ و گفت با رییسی پرداخت و حتی از او پرسشی پیرامون ماجرای ممنوعیت برگزاری کنسرتهای موسیقی پرسید. جالب بود که رییسی هم گفت: برخی «کنسرت» را علم کرده اند تا «کرسنت» فراموش شود!!!

هم نادر طالب زاده که در سالهای اخیر به غیر از حضور به عنوان دبیر جشنواره ای با پسوند «مردمی» به نام عمار که تخصیص بودجه میلیاردی به آن در لایحه بودجه 96، حاشیه ساز شد(اینجا را بخوانید) و هم ابوالقاسم طالبی که آخرین ساخته اش «یتیم خانه ایران» علیرغم صرف هزینه هنگفت و تلاش برای تصویرسازی استاندارد تاریخ، نتوانست فروش قابل توجهی در گیشه داشته باشد در ماههای اخیر به دلیل ابتلا به ناراحتیهای جسمی، خبرساز شده بودند.

حالا با حضور آنها در مستند ابراهیم رییسی این پرسش شکل می گیرد که آیا این کاندیدای ریاست جمهوری برای مدیریت سینما بر روی حضور مستقیم یا مشاوره های چنین چهره هایی حساب ویژه باز کرده است؟

سینماروزان/حامد مظفری: اینکه رضا میرکریمی دبیر جشنواره‌ای موسوم به جهانی فجر به تازگی در نشستی با برخی از فعالان سینمای ایران کوشید گزارش عملکرد خود را به صنف سینما ارائه کند اتفاق مثبتی است بخصوص اگر با نگاهی به تصاویر مستمعان دبیر، چهره های شناخته شده سینما هم دیده شوند.

پرسش اما بر سر محتویات گزارش‌دهی دبیر  است. پاره ای سوالات مهم و جدی درباره برگزاری جداگانه بین‌الملل فجر از همان آغاز جدایی به دستور مدیر معزول سینما تا به امروز وجود دارد که نمی‌دانیم آیا میرکریمی درباره آنها هم به صنف گزارش داده یا نه.

یکی از جدی ترین پرسشها درباره بودجه ای است که صرف برگزاری جداگانه این جشنواره می گردد. در آخرین آمار منتج از احتساب بودجه سال 96 رقمی 5.8 میلیاردی برای برگزاری این جشنواره تقاضا شده بود.(اینجا را بخوانید) آیا میرکریمی درباره اینکه در این دو سالی که دبیر شده چند میلیارد بودجه در اختیارش بوده توضیحی داده؟

اگر درنظر بگیریم که در سالیان قبل هم با اختلافی یک تا دو میلیاردی همین بودجه میلیاردی برای برگزاری بین الملل هزینه شده پرسش  بعدی درباره چگونگی این هزینه کرد است.  این نزدیک به 6 میلیارد بودجه صرف چه شده است؟ پاسخ به این پرسش در شرایطی که بخشی مهم از بدنه سینمای ایران به دلیل رکود اقتصادی لنگ وامهای چندمیلیونی هستند و برخی از آنها به مانند خویشاوند نزدیک میرکریمی به دلیل بیکاری و کم کاری به شبکه های ماهواره ای پناه می برند، بیش از هر زمان دیگر لازم است.

حداقل امکان زیرساختی که می بایست برای برگزاری این جشنواره فراهم می شد ایجاد زیرساخت مکانی لازم برای برگزاری اش بود. آیا در سه سال برگزاری که دو سالش هم میرکریمی دبیر بوده تلاش شده که لااقل بخشی از آن بودجه چندمیلیاردی صرف احداث یک پردیس ویژه برگزاری جشنواره شود؟ در عمل که چنین رخ نداده و امسال هم جشنواره در یکی از پردیسهای شهرداری یعنی چارسو برگزار خواهد شد. چرا لااقل نیمی از بودجه صرف ایجاد چنین مکانی نشد؟ حالا حتی اگر بپذیریم که دوستان قادر نبوده اند که به احداث چنین مکانی اقدام کنند چرا با بازسازی این همه سینمای مستعمل رهاشده در شهر و تبدیل آنها به کاخ رسمی جشنواره، یادگاری نیک از خود به جای نگذاشتند؟

پرسش سوم درباره خروجی جشنواره و اثرگذاری نه حالا بین المللی که فقط منطقه ای آن است. آیا بین الملل فجر در سالهای جدایی از بخش اصلی توانسته ردپایی هرچند کمرنگ در سینمای منطقه برجای گذارد؟ مثلا آیا برگزیدگان این جشنواره توانسته اند مجالی بیابند برای اکرانهایی ولو کوتاه مدت در همین کشورهایی که هنگام برگزاری جشنواره، مهمانان خود را به جشنواره گسیل می‌دارند؟ وقتی می بینیم حتی در مناسبات سینمای اکران داخلی هم خروجی چنین جشنواره ای اهمیت چندانی در اقبال مخاطبان به آثار ندارد آیا نباید نسبت به هزینه کرد میلیاردی آن دچار سوءتفاهم شویم؟

پرسش چهارم درباره اثرگذاری جشنواره در بازار برندینگ و تبلیغات است. جشنواره فیلم فجر هیچ که نداشته باشد همواره به واسطه گستره مخاطبانی که به سمت آن می آیند با حضور اسپانسرهایی مواجه میشود که شرایط تأمین بخشی از بودجه جشنواره را فراهم میکنند. بین‌الملل فجر چطور؟ آیا این جشنواره توانسته در این سه سال اسپانسرهایی پیدا کند که نه تمام بودجه که مثلا یک دهم بودجه میلیاردی آن را تأمین کنند؟

پرسش پنجم درباره تیم سی نفره مدیران و معاونان و مشاوران دبیر جشنواره است. فارغ از پرسشهای کلیدی درباره چگونگی حقوق‌بگیری این تیم، سال گذشته درباره حضور آقازاده میرکریمی در قامت مدیر پشتیبانی جشنواره پرسش شد و انتظار این بود که پاسخی شفاف داده شود به چرایی حضور آقازاده ای بدون رزومه موثر در حیطه جشنواره ها در سمت مدیر میانی یک جشنواره!(اینجا را بخوانید) اما نه تنها پاسخی دریافت نشد و امسال نیز و در جلسه گزارش دهی به مدیر معزول سینما باز هم آقازاده حضور داشت. آیا میرکریمی درباره میزان دریافتی مدیران که آقازاده اش هم یکی از آنان است به صنف توضیح داده است؟

سینماروزان: نشست خبری جشنواره فیلم عمار که اغلب با صفت “مردمی” خوانده می شود یکشنبه 28 آذرماه در حسینیه هنر برگزار شد؛ وحید جلیلی رییس شورای سیاستگذاری جشنواره و نادر طالب زاده دبیر جشنواره از جمله حاضران در این نشست بودند.

به گزارش سینماروزان در نشست جشنواره عمار در کنار ارائه آمار درباره ارسال نزدیک به 3 هزار اثر به جشنواره وحید جلیلی درباره همه چیز سخن گفت؛ از ضعف در اکران آثار ارزشی که جلیلی از آن با صفت ضعف سازمان تماشای سینمای انقلاب(!) نام برد تا روایت تعریف و تمجیدهایی که میگوئیل لیتین فیلمساز شیلیایی سوسیالیست از برخی فیلمسازان ارزشی داشته است.

جلیلی از این گفت که چرا جشنواره کن فیلمهای کارگردانانی مانند ابوالقاسم طالبی را نشان نمی دهد و بر این تأکید کرد که “یتیم خانه ایران” باید در لندن به نمایش گذاشته شود. جلیلی حتی به ماجرای پرحاشیه دو سال اخیر سینمای ایران یعنی پخش تیزرهای سینمایی از ماهواره هم اشاره کرد و آن را عنصری مهم در فروش برخی آثاری دانست که اگر چهار سال پیش اکران می شدند یک دهم فروش فعلی را نداشتند.

با این حال جلیلی درباره میزان بودجه جشنواره و بحث دو هفته قبل درباره پیش بینی بودجه برای این جشنواره در لایحه بودجه 96 کشور(اینجا را بخوانید) سخن نگفت.

بسیاری منتظر بودند تا بفهمند چطور می شود جشنواره ای مردمی باشد اما ردیف بودجه دولتی هم داشته باشد؛ در نشست جشنواره عمار کلمه‌ای در این باره سخن گفته نشد اما وحید جلیلی در پاسخ به پرسش خبرنگار یک خبرگزاری خاص، رسانه وی را “دولتی” دانست و به او توصیه کرد چون رسانه‌اش از نظام و انقلاب اسلامی بودجه می گیرد باید درباره مسائل ایدئولوژیک سینما صحبت کند!!

سینماروزان: هیات مدیره‌ خانه سینما سرانجام 12 مهر ماه مقابل خبرنگاران رسانه‌های گروهی نشستند تا علاوه بر تشریح جزییات فعالیت‌ و کارهایی که انجام دادند به سوالات هم پاسخ بدهند.

به گزارش سینماروزان در این نشست شاهسواری مدیرعامل خانه سینما نیز حضور داشت. ابراهیم مختاری رئیس هیات مدیره، محمدرضا موئینی نائب رئیس، آتیلا پسیانی سخنگو، کامران ملکی دبیر ، شادمهر راستین، بهمن اردلان، سید مهدی خادم (اعضا هیات مدیره) و عبدالله اسفندیاری بازرس نیز در این نشست حاضر بودند.

شاید مهمترین بخش گفته های طرح شده در این نشست شفاف سازی منوچهر شاهسواری مدیرعامل خانه سینما درباره بودجه تعلق گرفته به خانه سینما بود.

مدیر عامل خانه سینما همچنین درباره‌ بودجه خانه سینما بیان کرد: امسال با سازمان سینمایی برای بیمه تکمیلی دو میلیارد و 800 میلیون تومان تفاهم نامه داریم و حدود دو و نیم میلیارد تومان هم برای هزینه‌های دیگر خانه سینما مثل جشن و کمک‌های رفاهی و هزینه‌های جاری تعیین شده است.

شاهسواری درباره هزینه‌های جشن خانه سینما هم گفت: تمام هزینه‌های جشن‌ها و بزرگداشت‌ها 600 میلیون تومان تمام شده است.

او با اشاره به کمک شهرداری منطقه برای بخشی از بازسازی خانه سینما یادآور شد: طبق سنوات گذشته بخشی از هزینه‌های صنوف هم توسط خانه سینما پرداخت می‌شود و تلاش شده است با افزایش پرداخت‌های مربوط به حوزه رفاهی اوضاع بهتری رقم بخورد.

آنچه شاهسواری درباره کمک شهرداری بیان کرده کمکی حدودا یک میلیاردی است که صرف بازسازی خانه سینمای شماره یک شد؛ ساختمانی که ملک استیجاری است و مالک حقیقی دارد.(اینجا را بخوانید)

سینماژورنال: بعد از هياهوى پیش آمده در جریان انتشار فيش هاى حقوقى نجومی برخی مدیران دولتی و امتداد آن تا سینما و تقابلی که در سینمای ایران درباره میزان دستمزد میان مدیران فعلی و مدیران سابق پیش آمد حالا تصاویر برآورد هزینه های برخی برنامه های تلویزیونی هم در شبکه های اجتماعی منتشر شده است.

به گزارش سینماژورنال از جمله این برآوردها مربوط به برنامه های “هفت” و “نود” هست که هر دو از شبکه سوم سیما روی آنتن می‌روند.

تصاویری که در شبکه های اجتماعی منتشر شده حکایت از آن دارد که علیرغم قدمت 17 ساله برنامه “نود” و البته موفقیت نسبی آن در این سالها اما عایدی مالی این برنامه تقریبا یک سوم “هفت” فعلی است که عمرش به یک سال هم نمی‌رسد؛ از این تصاویر چنین برمی آید که “هفت” فعلی دقیقه ای 380 هزار تومان بودجه داشته است در حالی که “نود” با دقیقه ای 142 هزار تومان تولید می شود.

فصل سوم “هفت” که با حضور بهروز افخمی از مهرماه سال قبل روی آنتن رفت از همان آغاز به واسطه حضور یوسف منصوری داماد علی‌اصغر پورمحمدی و همچنین محمدحسین رضوی برادر محمود رضوی تهیه کننده تلویزیون، در تیم تولید، مورد توجه قرار گرفت.

این برنامه که در ابتدا به صورت تولیدی و در ماههای اخیر به صورت زنده پخش شده است در برهه های زمانی مختلف و به دلایلی چون اظهارنظر مسعود فراستی درباره یک فیلم خاص و همچنین انتقادات صریح افخمی به بین الملل فجر و برگزارکننده اش حاشیه ساز شد.

حالا و با انتشار رقم برآورد این برنامه و شنیده هایی که درباره دستمزد ماهیانه 50 تا 60 میلیون تومانی افخمی از این برنامه وجود دارد قطعا حواشی پیرامون “هفت” وارد فاز تازه تری خواهد شد…

تصاویر برآمده از برآورد “هفت” و “نود” که در شبکه های اجتماعی منتشر شده/برای وضوح کلیک کنید

سینماژورنال: سریال تاریخی “معمای شاه” تقریبا از همان هفته ابتدایی نمایش اش مواجه شد با انتقادات مختلفی که از گافهای تاریخی تا ساختار روایی و تکنیکی را دربرمی گرفت.

به گزارش سینماژورنال این انتقادات همچنان ادامه دارد و در سوی مقابل روابط عمومی این سریال نیز سعی می کند پرتوان(!) پاسخگوی انتقادات باشد.

تازه ترین انتقاد طرح شده علیه “معمای شاه” در روزنامه “هفت صبح” سه شنبه 18 اسفندماه آمده است آن هم در قالب گزارشی با عنوان “راز ورشکستگی بزرگ تلویزیون”.

این رسانه در این گزارش شش دلیل ورشکستگی تلویزیون را ارائه کرده و یکی از این دلایل را سریال “معمای شاه” دانسته است.

چرا سریال را براساس توالی تاریخی ضبط نکرده اند؟

در تحلیل این دلیل اما ادعای پرسش برانگیزی طرح شده است با این مضمون که دست اندرکاران تولید سریال آن را براساس توالی تاریخی ضبط نکرده اند تا امکان فازبندی آن برای پخش و مثلا جلوگیری از تولید فاز دوم به دلیل کیفیت پایین فاز اول فراهم باشد.

در مطلب این رسانه می خوانیم: شاید شما هم گمان می کنید پرونده “معمای شاه” بسته شده. نه این طور نیست و هنوز تصویربرداری “معمای شاه” ادامه دارد و گفته میشود تا یک سال و نیم دیگر ادامه دارد.

در ادامه آمده است: شنیده میشود سازندگان، “معمای شاه” را براساس ترتیب رویداد تاریخی ضبط نکرده اند تا تلویزیون بتواند آن را فازبندی کند و مثلا بگوید تا سال 50 را پخش می کنیم و بعد ادامه اش را به عنوان فاز بعدی سریال بسازید.

این رسانه افزوده است: این شیوه تصویربرداری الزام کار بوده یا تمهید سازندگان برای به دام انداختن تلویزیون را نمی دانیم. مدیران به این خاطر مقصرند که جسارت تغییر کارگردان یا وارد کردن تیم کمکی برای جمع کردن سریال ندارند. حداقلش این است که برای پایان تولید زمان مشخص کنند.

20 میلیارد یا 2 برابر این رقم؟؟

این روزنامه در جایی دیگر از مطلب خود درباره بودجه سریال نوشته است: علی لدنی تهیه کننده سریال از رقم 20 میلیاردی بودجه تولید گفته و در اخبار غیررسمی تا دو برابر این مبلغ دیده میشود.

سینماژورنال/حمید لازمی: دغدغه تامین بودجه لازم برای ساخت فیلم یک دغدغه جهانی است و برای آنان که قرار است کار اول خود را بسازند یک دغدغه سختکوشانه هم محسوب می شود.

شاید فکر کنیم چون اینجا ایران است و سینمایمان بسیار به هم ریخته و بی نظم است مقوله تامین بودجه فیلمسازی وضع اسفبارتری نسبت به سینمای جهان دارد ولی جالب است بدانید که اصلا اینگونه نیست. اتفاقا ایران ارزانترین سینما را دارد و برای ساخت فیلمهایش هزینه بسیار اندکی صرف می شود و اصطلاحا فیلمسازی در ایران به صرفه تر است.

اگر حاشیه ها و بخوربخورهای ضد سینمایی را حذف کنیم، به واقع می بینیم بیگ پروداکشن ترین فیلمهای ایرانی -به غیر از “محمد(ص)” مجیدی- هزینه ناچیزی خواهند داشت و شاید اگر رونق اکران را موجب شویم خواهیم دید که تمام فیلمهای ایرانی با سودهای خوب و امیدوار کننده روبرو خواهند شد و نیازی هم به دولت و سرمایه گذاری نهاد ها نخواهند داشت و اقتصاد خود سینما با اکران درست و پخش علمی و مدون تامین خواهد شد.

از بلیت فروشی اسپیلبرگ تا پولهایی که آرنوفسکی از خویشاوندان قرض کرد

اصل اول سینما ریسک و جسارت است که باید رخ دهد و نمی توان تمام سال را به ساخت فیلمهای آپارتمانی و کوچک بسنده کرد و بی تنش پیش رفت.

غول های اقتصادی سینمای هالیوود را اگر جیمز کامرون و اسپیلبرگ بدانیم متوجه می شویم که سختی های وحشتناکی را متقبل شده اند و همه می دانند که “تایتانیک” در صورت شکست، دو کمپانی پارامونت پیکچرز و فاکس قرن بیستم را ساقط می کرد و یا اگر “ترمیناتور 2” موفق نمی شد ممکن بود جیمز کامرون از سینما خداحافظی کند.

اسپیلبرگ برای شروع کارهایش بلیط فروشی برای بچه محل‌ها کرد تا فیلم کوتاههایش را در آپارات زیر زمین خانه شان نشان دهد و به مرور و پس از عبور از مشقت های فراوان به این درجه از بزرگی رسید.

“دارن آرنوفسکی” را که نابغه جدید سینما می دانیم برای ساخت اولین فیلمش “پی” کمک های مالی 100 دلاری از هر یک از خویشاوندانش دریافت کرد و با جلب اعتمادی که کرده بود آنان را سهامدار کرد و موفق هم شد. (در ایران اغلب فیلمسازان جوان، هنوز خانواده خودشان را نیز برای کاری که می کنند توجیه نکرده اند.)

الکساندر پین هفت سال منتظر ماند و آلفونسو کوارون پنج سال

در سینمای اصیل آن سوی آب ها حتی آنهایی که مطرح تر شده اند و رزومه کاری دارند برای تامین بودجه شان مشکلات عدیده دارند و اصلا اینطور نیست که چون مثلا در سینمای هالیوود فعال می باشند هر وقت اراده کننده همه امکانات برایشان مهیا باشد.

“پل توماس اندرسون” که “خون به پا می شود”ش مطرح جهانی شد برای ساخت “مرشد” چند سال به التماس افتاد که تامین بودجه کند که بالاخره صاحب یک ثروت موروثی به دادش می رسد .

“بنت میلر” بین ساخت “کاپوتی” و “مانیبال” شش سال بیکار بود و اصلی ترین دلیل بیکاری اش نداشتن بودجه بود .

“الکساندر پین” مجبور شد بعد از “راه های فرعی” هفت سال صبر کند تا شرایط ساخت “نوادگان” مهیا شود.

“آلفونسو کوارون” بعد از “فرزندان بشر” تا پنج سال فیلمی نساخت تا فیلم اخیرش با نام “جاذبه” را ساخت و چه شکوهمند هم ساخت و چقدر فیلم سرشار از نبوغ و دغدغه تکنیکی است که نشان می دهد سازنده صرفا فیلم نمی سازد که فیلم ساخته باشد. خیلی به راهی که آمده اند و به اثری که می خواهند خلق کنند معتقدند و در زمان خودش و ایجاد شرایط لازم مشغول به تولید می شوند…

“گیلرمو دل تورو” که نبوغش را با “هزار توی پن” اثبات کرد برای ساخت فیلم بعدی اش مشکلات فراوانی را تجربه کرد.

اسکورسیزی 20 سال تلاش کرد تا سرمایه گذار پیدا کند

مارتین اسکورسیزی بزرگ که پرکار هم هست و آخرین اثرش “گرگ وال استریت” بود هم اینک مشغول فیلمبرداری فیلمی شخصی است به نام “سکوت” که با وجود این همه اعتبار و وجه کاریزماتیک در حوزه کارگردانی 20 سال بود تلاش می کرد تا سرمایه گذار برایش پیدا کند و نشد و حالا به کمک دو کمپانی فرعی و کوچک به نام های “شارپ سورد فیلم” و “فابریکا دسینه” مضامین محبوبش را در قالب فیلمی که دلش می خواهد بسازد بیان می کند.

سفارشی‌ساز و سفارشی‌نساز هر دو در گرداب ریاکاری

و خلاصه اینکه کاملا امیدوارانه به سینمای ایران بنگریم و توقعمان را بیش از لیاقت هایمان بالا نبریم و اگر با دغدغه وارد این کار شده باشیم راه باز است و هر که فعالتر باشد برد بیشتری دارد و البته مباحث دیگری هم وجود دارد که در این مقال نمی گنجد و اینکه آیا به کاری که می کنیم اعتقاد داریم یا نه ؟

به چه دلیل سفارشی ساز و سفارشی نساز هر دو در گرداب ریاکاری در تولید اثر گیر کرده اند و آثار هنری به چه دلیل از دل هنرمند برون نمی تراود تا به دل بیننده بنشیند؟

بی رودربایستی به اعتبار و رزومه کاری خود نگاه کنید، بعد غر بزنید

و از همه مهمتر چرا این قدر بعضی دوستان غر می‌زنند؟ بی رودربایستی به اعتبار و رزومه کاری خود نگاه کنید. چقدر مستحق حمایت هستید و چه کرده اید که این همه توقع دارید و این همه معترض هستید؟

سینما خصوصیت بارزی که دارد این است که برای فعالیت در آن برای هیچ احد الناسی فرش قرمز پهن نمی کند و نجات دهنده هر کسی در راه موفقیتش کسی نیست جز خودش .