سینماروزان: در کوران راه افتادن کمپین «نه به افطاری روحانی» از سوی برخی از سینماگران که واکنشی بود به فشارهای اقتصادی حاکم بر جامعه، سران خانه سینما نه تنها در افطاری شرکت کردند بلکه در بیانیه ای عموم سینماگران را دعوت کردند به حضور در افطاری!

حالا فقط کمی بیش از یک ماه بعد از بی محلی به کمپین «نه به افطاری روحانی»، منوچهر شاهسواری مدیرعامل خانه سینما در نشست جشن خانه سینما اعلام کرده که به خاطر فشارهای موجود در جامعه جشن امسال برگزار نخواهد شد و فقط داوری مراسم صورت خواهد گرفت.

اینکه بالاخره و بعد از مدتها مدیرعامل خانه سینما ترجیح داده، در ظاهر هم که شده کنار صنف بیکار و کم کار بایستد مایه خرسندی است اما پرسش متعاقب این تصمیم چگونگی صرف هزینه ایست که در سالهای گذشته صرف برگزاری جشن شده!

مطابق اسناد منتشره توسط روزنامه «جوان» هزینه برگزاری آخرین جشن خانه سینما نزدیک به 850میلیون تومان بوده است(اینجا را بخوانید) و حالا با عدم برگزاری جشن پرسش اصلی آن است که این بودجه نزدیک به یک میلیاردی برگزاری جشن صرف چه خواهد شد؟

آیا با این یک میلیارد مقدمات راه اندازی بیمارستان جامع سینماگران کلید خواهد خورد یا آن که این رقم هنگفت صرف اموری غیر از جشن خواهد شد با کمترین سودی به حال بدنه صنف؟

سینماروزان: حواشی ماجرای تحریم افطاری حسن روحانی که توسط آناهیتا همتی کلید خورد و توسط افرادی همچون پرویز پرستویی، مهناز افشار، امین تارخ، مازیار میری، برزو ارجمند، احسان کرمی و… دنبال شد، همچنان ادامه دارد.

هرچند تحریم کنندگان افطاری روحانی مدعی این بودند که در احترام به بضاعت اقتصادی ضعیف شهروندان تصمیم به تحریم گرفته‌اند اما ریشه های دولتی-ارگانی این جماعت و به خصوص درگیری در پروژه های پرهزینه سینمایی-تلویزیونی متکی به بیت المال و حتی ازدواج دوم یکی از آنها با یک آقازاده تابلوی سیاسی باعث شده که حتی همین تحریم هم چنان که باید از سوی بدنه جامعه جدی گرفته نشود.

قطب الدین صادقی از کارگردانان و مدرسان تئاتر که سابقه بازیگری در سینما و تلویزیون هم دارد در واکنش به ماجرای تحریم افطاری از سوی این چهره ها به «اعتماد» گفت: تا امروز كمتر از انگشتان يك دست همراه با ديگر همكارانم در ضيافت‌هاي افطاري نهاد رياست‌جمهوري و شخص رييس‌جمهور شركت كرده‌ام. يك بار در دولت آيت‌الله هاشمي‌رفسنجاني، يك بار در دوره آقاي خاتمي و آخرين مورد هم ضيافتي بود كه چهارشنبه شب برگزار شد. درحالي كه ضيافت‌هايي از اين دست عمر ٤٠ ساله دارند و اتفاقي تازه‌ محسوب نمي‌شوند. دليل پذيرش دعوت هم فضاي شكل گرفته به‌واسطه بعضي واكنش‌ها در روزهاي منتهي به برگزاري مراسم بود. فضايي كه موجب شد احساس كنم اگر حواس‌مان نباشد يأس به وجود مي‌آيد و مساله ايجاد مي‌كند. رفتاري كه حس كردم بيشتر در جهت تامين منافع جناح مقابل است و انديشه‌ سازنده ندارد. چطور عده‌اي به خودشان اجازه مي‌دهند خواسته‌هايي از اين دست-تحريم- مطرح كنند؟ مگر محمود دولت‌آبادي، جمشيد مشايخي، علي نصيريان و لوريس چكناواريان متوجه نيستند در كشور چه خبر است؟ مگر اينها كودك هستند؟ چرا در وضعيت فعلي كه هر طرف به هر شيوه‌اي دست مي‌زند تا دولت در تنگنا و مضيقه قرار بگيرد ما بايد به روحاني ضربه بزنيم؟ من كه اين حرف را مي‌زنم هيچ پست و مقامي ندارم و هيچ‌وقت هم چشم بسته از جرياني حمايت نكرده‌ام. ما همه شخصيت‌هاي مستقل فرهنگي هستيم و بايد متناسب با همين جايگاه اظهارنظر كنيم و دست به اقدام بزنيم.