سینماروزان/حامد مظفری:

-جلیلی کارگردان

جلیلی نویسنده

جلیلی فیلمبردار

جلیلی طراح صحنه و لباس

جلیلی تدوین‌گر

جلیلی کافیه دستشو دراز کنه…

+بازی گرفتن جلیلی از نوجوان همچنان نقطه اتکای کارهایش است.

+خط داستانی، بدک نیست ولی اجرا، فقیر.

+آن شوخی با بنگاه های کاریابی که پول ثبت نام می‌گیرند و خلاص، بجاست ولی -اینکه چرا طرف قید این همه فست فود و رستوران و کافه که “کارگر ساده نیازمندیم” را چسبانده و برای پول دو ساندویچ، تن می‌دهد به کارهای دشوار حول ضایعاتی راه آهن، چرا؟ خواسته از فیلمبرداری شهری دربرود؟

-اسم اول شخص فیلم هم که #امکان از باب افعال و مترادف توانایی یا پتانسیل یا همان قدرتِ توده؟ ادای دین به مارکس جز جیگر زده؟ رها کن برادر…

-پاساژهای رفیق عشق فیلم و دیالوگ خوانی آن قدر تکرار می‌شود که می‌زند توی ذوق.

+شوخی با کارمند ناقص‌عقل شهری و آن تن دادن به بزم امکان و نوش‌خواری، یک بارش مفرح است ولی -تکرارش چه فایده دارد؟ ایضا آن ورود امکان به قمار و دعوا و درگیری…

-امکان، کار ندارد! امکان، نان ندارد! امکان، گناه دارد! امکان، بی‌امکان است!

این همه غیرممکن هم در همان یک ربع اول معلوم است، ادامه دادن تا دو ساعت چرا؟؟

سینماروزان: اظهارات بیژن بیرنگ علیه ابوالفضل جلیلی و طرح این مدعا که فیلمنامه “میلاد” را او نوشته ولی جلیلی نامش را کنار فیلمنامه نیاورده(اینجا را بخوانید) مجالی شده برای پاسخ ابوالفضل جلیلی و البته طرح مباحثی درباره سينما.

جلیلی که ازجمله فیلمسازان رشدیافته در سینمای گلخانه‌ای دهه شصت است به روزنامه فرهیختگان گفت: من وقتی اولین فیلم بلندم که “میلاد” بود را می‌خواستم بسازم، چون قبل از آن فیلم کوتاهی ساخته بودم که آقای بیرنگ سناریوی آن را ساخته بود، با ایشان آشنا بودم و اول سراغ خودش رفتم. بیرنگ نویسنده بسیار خوبی است و به‌علاوه فوق‌العاده انسان دوست‌داشتنی و شریفی هم هست. منتها نمک او با نمک من جور نبود. فیلم کوتاهی که ساخته بودم و فیلمنامه‌اش را ایشان نوشت، مطرح شد و جایزه هم گرفت، اما سکانس‌هایی داشت که من می‌گفتم این صحنه‌ها لوس است. حالا فیلم بلند می‌خواستم بسازم.

جلیلی اظهار داشت: من داستانی را تعریف کردم و به آقای بیرنگ دادم که آن را سناریو کند. بعد این سناریو را خواندم و دیدم به دل من نمی‌نشیند. مخصوصا صحنه‌های سیاسی جالب نشده بود. مثلا صحنه‌هایی داشت که ساواک می‌ریزد و پدر یک بچه را دستگیر می‌کند، اینها را یک‌جور طنز نوشته بود. او خیلی خوب نوشته بود، ولی به سبک من نمی‌خورد. من ایراد گرفتم و اصلاحاتی را خواستم. آن زمان زیر نظر گروه کودک بودیم و بیشتر، آنها درباره کار تصمیم گرفتند. گفتم من از این، فیلمنامه دیگری درمی‌آورم و تغییرات زیادی در آن دادم. چون این فیلمنامه تغییر کرد، گفتم اگر اسم او را بنویسم، این آدمی است که تجربه دارد و من بار اول است که کار می‌کنم؛ حتما شاکی خواهد شد که این فیلمنامه من نیست، چرا روی فیلم مزخرفت اسم من را گذاشتی؟ البته سناریو 70 درصد تغییر کرده بود.

جلیلی تاکید کرد:  الان که حرفه‌ای شده‌ام می‌دانم که باید اسم او را جزء نویسندگان می‌نوشتم. آن زمان نمی‌دانستم باید چه کار کنم. من آن زمان گفتم که داستان را عوض کردم و ایشان گفت به من ربطی ندارد، هرکاری کردید مشکلی نیست. بعدا این فیلم پخش و استقبال شد. او هم یک‌روز به شوخی گفت خوب ساختید و اسم من را ننوشتید. گفتم مگر باید می‌نوشتم؟! من واقعا نمی‌دانستم باید اسم او را بنویسم. ولی فیلمنامه واقعا متفاوت شده بود. به هرحال به ایشان حق می‌دهم، البته این عمدی نبود و هدف این نبود که بگویم فقط خودم کار کردم. من آن زمان حتی خجالت می‌کشیدم بیان کنم کارگردان هستم. اگر فیلم را دیده باشید نوشته‌ام کارگردان جلیلی!

جلیلی درباره مواجهه با احمد محمود نویسنده سرشناس گفت: شبی بهمن مقصودلو که منتقد فیلم است، به ایران آمده بود و من را به خانه خود دعوت کرد. با من همیشه این‌طوری صحبت می‌کرد؛ ابوالفضل بی‌سواد! امشب چند نفر می‌آیند خانه ما. پاشو بیا اینجا که یک کمی شعور یاد بگیری! آن شب احمد محمود آنجا بود. من آقای احمد محمود را خیلی دوست دارم و به‌نظرم قوی‌ترین رمان‌نویس است. فضای خوبی بود و همان‌جا از من پرسید کارگردانی را می‌خواهم پیدا کنید که دیالوگ‌های سکانسی از فیلم او از داستان همسایه‌های من دزدیده شده است و او نه اسم من را نوشته، نه حتی از من اجازه گرفته است. اسم فیلم را پرسیدم. بعد از توضیحاتی که داد متوجه شدم منظورش من هستم. چندتا دیالوگ فیلم را از احمد محمود برداشته بودم؛ چون دیالوگ‌نویسی من بسیار ضعیف است. به او گفتم اگر این کارگردان را ببینید چه کار می‌کنید؟ گفت محکم در گوش او می‌زنم. گفتم در گوش من بزنید چون کارگردان کار من هستم.

جلیلی ادامه داد: بعد گفتم من آن زمان بچه بودم و خجالت می‌کشیدم بگویم من قسمتی از دیالوگ داستان شما را برداشتم. از فیلم من تعریف کرد و همین زمینه رفاقت ما را فراهم کرد. همان شب که با احمد محمود بودم به من گفت با افراد دیگری که اینجا هستند صحبت کنید شاید از آنها هم چیزی برداشته باشید.

این کارگردان افزود: همان شب من با آقای نصرت‌الله کریمی صحبت کردم. وقتی حرف می‌زد، خیلی صدای او زیبا بود. به من گفت از شما خوشم می‌آید. گفتم من هم از شما خوشم می‌آید. پرسید از کدام کارهای من خوشت می‌آید که گفتم همین‌جا که دیدم‌تان، وقتی صحبت می‌کنید از صدای شما خوشم می‌آید! اتفاقا ظرف نیم‌ساعت فضا خودمانی شد. از آقای کریمی چیزی برنداشته بودیم.

جلیلی با تاکید بر اینکه ساخت فیلم‌های تلخ فقط برای بچه‌های مستقل، ممنوع است، گفت: آنها که اسپانسرهای مهم و معروف دارند و تهیه‌کننده‌هایشان خودی است هرچه تلخ‌تر بسازند، مجوز می‌گیرند ولی ما بیخودی هستیم. فرض کنید یکی از همین آدم‌های مهم دولتی فیلمی بسازد و فیلم او صحنه‌هایی داشته باشد، درحالی‌که اگر فیلم من باشد مرا بیرون می‌کنند. آنها می‌گویند آن باید پخش شود و قبول می‌کنند و این رانت و پارتی‌بازی است.

جلیلی تاکید کرد: این مشکل مملکت است، مشکل افراد نیست. اگر من وزیر ارشاد جمهوری اسلامی بودم، به اپوزیسیون‌نمایان می‌گفتم هر فیلمی می‌خواهید بسازید و به هر که می‌خواهید فحش بدهید. آن وقت به بچه مسلمان‌ها -که خود را جزء آنها می‌دانم- می‌گفتم شما هم جواب این فحش‌ها و ابهامات را بدهید. فیلمی بسازید که تماشاچی بگوید حرف شما درست‌تر است.

ابوالفضل جلیلی با طرح مدعایی پیرامون جشنواره ونیز گفت: ما فیلم “یک داستان واقعی” را ساختیم و به‌قدری مورد استقبال قرار گرفت که به ونیز رفتیم و کاندیدای شیر طلایی ونیز شدیم، منتها آن زمان آقای ضرغامی معاونت سینمایی بود. وسط جشنواره به آقای طالب‌زاده- که همراه من بود- گفت باید سریع جلسه را ترک کنید. ما آمدیم و فیلم‌مان هم از جشنواره جدا افتاد ولی بهترین استقبالی که از فیلم‌های من شده، همین فیلم “یک داستان واقعی” بوده است!

جلیلی با اشاره به ارتباطش با ضرغامی بیان داشت: من ضرغامی را دوست دارم و زمانی با هم بچه‌محله بودیم ولی کلا یکباره حرکات اینچنینی می‌کنند، چون ضرغامی بود، نمی‌خواهم بیان کنم!

ابوالفضل جلیلی با انتقاد از سیاه‌نمایی‌های تصنعی برخی آثار جشنواره‌ای گفت: من در فستیوالی خارجی داور بوده‌ام و فیلمی از ایران برای کارگردان معروفی آمده بود. یک داور اروپایی به من گفت برخی فیلمسازان ایرانی گمان می‌کنند ما احمقیم و با گذاشتن فقرهای خیالی در فضای ایران، به آنها جایزه می‌دهیم! الان ‌همه، همه‌چیز را می‌دانند، درمورد هر کشوری در اینترنت جستجو کنید، همه‌چیز را می‌فهمید و همه همدیگر را می‌شناسند و این طور نیست که بشود با سیاه‌نمایی، جایزه را گدایی کرد! بهتر است فیلمسازان ایرانی به اصل سینما رجوع کنند و نه ایده‌های نخ‌نما.

سینماروزان: حرف زدن از فردین و ناصر و بیک و بهروز در این سالها بیش از پیش شده و حالا فیلمسازی مثل ابوالفضل جلیلی که کاملا محصول سینمای گلخانه‌ای ضدستاره دهه شصت است، آرزوی فردینی شدن سینمای ایران را کرده است.

به گزارش سینماروزان ابوالفضل جلیلی که برای ساخت فیلم اخیرش “قمارباز/مسیر معکوس” تحت حمایت فارابی بوده به خبرگزاری ایسنا گفت: ای کاش در سینما  فیلم‌هایی بسازیم که مهر و محبت انسان‌ها را به یکدیگر ترویج کند مثل فیلم‌های فردین!!

جلیلی ادامه داد: فیلم‌های فردین پر از معرفت، انسانیت و جوانمردی است ولی فیلم‌های امروز را ببینید! در جامعه‌ای که این اندازه خشن و بدبین است، فیلم‌هایی می‌سازیم با تصاویری از قمه‌کشی، دعواهای خیابانی و گروهی و … این همه خشونت در جامعه یعنی فاجعه!

جلیلی ابراز تاسف می‌کند: کسانی مانند بیضایی، تقوایی، کیارستمی و … که فیلم‌های انسانی می‌ساختند، یا از ما دور شده‌اند یا کار نمی‌کنند. حتی مخملبافی که متولد این انقلاب بود، مسیر را به غلط رفته است. چه خوب می‌شد اگر به سینمای انسانی فردین بازگردیم.

سینماروزان/هانیه معینی: شورای صدور پروانه ساخت در جلسه اخیر با چهار فیلمنامه موافقت کرد.

به گزارش سینماروزان ابوالفضل جلیلی پروانه فیلمی با نام “داد” را گرفته که یادآور فیلمی از خودش با نام “دان” است.

علی حضرتی که اخیرا “سازهای ناکوک” را در اکران آنلاین داشت پروانه “شهرک” را گرفته.

“صندلی صدام” که نام حسن ناظر را به‌عنوان کارگردان دارد از دیگر فیلمهای پروانه ساخت گرفته است.

فهرست تمام پروانه‌های صادره به شرح زیر است:

–“داد” به تهیه کنندگی، کارگردانی و نویسندگی ابوالفضل جلیلی

–“شهرک” به تهیه کنندگی، کارگردانی و نویسندگی علی حضرتی

–“صندلی صدام ” به تهیه کنندگی محسن مسافرچی، کارگردانی ونویسندگی حسن ناظر

–انیمیشن “مسافری از دایتیا ” به تهیه کنندگی و نویسندگی سید محمد حسین علمدار و کارگردانی سید احمد علمدار بایگی 

سینماروزان: من خودم را زاده تلویزیون میدانم و از تلویزیون کمک گرفته و بالا آمده‌ام ولی اخیرا که می‌‌خواستم وارد سازمان شوم، مرا راه ندادند! جالب است که در کانال آرته فرانسه همیشه به روی ما باز است و مدیرش با روی باز برخورد میکند ولی تلویزیون خودمان، ما را راه نمیدهد!!!

ابوالفضل جلیلی کارگردان با اعلام مطلب فوق به “جوان” گفت: شخصا همه مدیاها از تلویزیون تا سینما و رادیو و فضای مجازی را مکمل هم می‌بینم و خیلی دوست دارم رشد تلویزیون خودمان را ببینم ولی چه کنم که جایی برای ما در تلویزیون نیست.

جلیلی ادامه داد: من به عنوان فیلمساز هر جای دنیا می‌روم با احترام با من برخورد میشود و آنها با احترام مرا به تلویزیون خودشان دعوت میکنند. مثلا همین تلویزیون فرانسه رییس کانال “آرته” هر وقت من بخواهم به من وقت ملاقات می‌دهد و همیشه بدرقه هم میکند اما من چند روز پیش که به تلویزیون خودمان رفتم، دیدم کارتم عمل نمی کند، وقتی جویا شدم به من گفتند دستور داده‌اند که شما بازنشسته ها را راه ندهند!

کارگردان “معکوس” و “حافظ” افزود: ابدا با جوان‌گرایی مخالفتی ندارم و اتفاقا فکر می‌کنم با بازنشستگی اجباری چسبیده‌گان به کرسی‌های ریاست، هم صندلی‌ها نفس می‌کشد و هم فضایی فراهم می‌شود برای تجربه‌اندوزی جوانترها ولی در حیطه تولید بد نیست از تجربیات کارکشته‌ها استفاده شود.

جلیلی با اشاره به کیفیت پایین اغلب فیلمنامه‌هایی که برای مشاوره بهش ارجاع میشود تاکید کرد: روزی یک تهیه کننده فرانسوی به من گفت مشکل جوانهای فیلمساز ایرانی این است که تا فکری به ذهنشان می‌آید بلافاصله آن را فیلم می‌کنند یعنی بر روی آن زمان نمیگذارند و روی آن کار نمی‌کنند تا تبدیل به احسن شود. هرچند من به آن تهیه‌کننده فرانسوی گفتم تا بروند و زمان بر آن بگذارند و روی آن فکر کنند، قوانین عوض می‌شود و آن فیلمنامه دیگر فیلم نامه نیست و باید بیندازند دور ولی واقعیت این است که عجله بی‌مورد جوانترها در رسیدن به مقصود، پاشنه آشیل آنهاست.

کارگردان “دان” و “رقص خاک” ادامه داد: اغلب جوانان فکر می‌کنند استعدادهایشان به کار گرفته نشده و مثلا اگر فیلم بسازند یا بازیگر شوند، می‌ترکانند درصورتی که هیچ کار هنری بدون داشتن اندیشه قوی جواب نمی‌دهد. مساله جوانان نباید مشهور شدن باشد بلکه باید مسیر موردعلاقه خویش را پیدا کرده و بکوشند در همان مسیر به موفقیت برسند.

ابوالفضل جلیلی با مخاطب قرار دادن مدیران فرهنگی گفت: همه هنر مدیران باید این باشد که استعدادهای واقعی را پروبال دهند نه اینکه خواهرزاده‌شان را بکنند معاون خود و فرزندشان را تحمیل کنند به هیات مدیره. اگر به جوانان فضای کار ندهیم بذر کینه را در دل آنها کاشته‌ایم و این بذر هم هرچه به بار آورد، به نفع فرهنگ نخواهد بود.

سینماروزان: اوضاع اقتصادی بدنه سینماگران، متأثر از فضای کلی جامعه، تعریفی ندارد و در این بین بدنه دولتی-صنفی سینما که میتواند با تخصیص اقلام رفاهی به سینماگران، برای اندکی هم که شده زبری زندگی را از سینماگران بگیرد منتظر تغییر و تحولی تازه است.

ابوالفضل جلیلی از جمله سینماگران رشدکرده در سالهای پس از پیروزی انقلاب اسلامی با مرور اوضاع اقتصادی روزگار فعلی از اوضاع تراژیک زندگی هنرمندان به «جام جم» گفته است.

متن گفته های جلیلی را بخوانید:

از بچگی عادت داشتم لباسهای پاره پوره و مندرس بپوشم به خصوص بعد از تعطیلات عید نوروز که همه با لباسهای نو به مدرسه می‌رفتند من با لباسهای کهنه به مدرسه میرفتم؛ فقط به این دلیل که رفقای فقیرم ناراحت نشوند! البته حالا که دیگر شلوارهای جین پاره مد شده آن عادت سابق از سرم افتاده(!) ولی همچنان دوست دارم به تأسی از امیرالمومنین(ع) طوری رفتار کنم که اسباب شرم فقرا نشوم. همیشه فقیرانه زندگی کرده‌ام و هیچ وقت در تمام عمرم هیچ غذای خوشمزه‌ای نخورده‌ام چون فقط به اندازه‌ای می‌خورم که سیر شوم!

یادم می‌آید مادرم همیشه دعا می‌کرد که وضع مالیمان خوب نشود و وقتی ازش میپرسیدیم چرا؟ میگفت پول زیاد، عواطف آدمی را کم میکند!!! البته که فرض مادرم نقیض هم دارد اما فقط نگاهی به دوروبرمان کافیست تا دریابیم چقدر آن فرض این روزها تجلی یافته است.

اوضاع اقتصادی روزگار ما، از بد گذشته ولی از آن بدتر این است که معنویت سالهای ابتدایی انقلاب اسلامی در زندگیمان کم شده! یادم است که در دوران جنگ با آن همه مشکلات، آنها که دارا بودند دستی از ندارها میگرفتند و بارشان را سبک میکردند اما حالا چه؟؟ تضادهای طبقاتی هزار برابر شده و متأسفانه برخی مسئولان و آقازادگان‌شان بیخیال وضعیت زندگی کف جامعه، چنان بریز و بپاشهایی راه انداخته‌اند که آن سرش، ناپیدا! انگار نه انگار که زمانی جوانان‌مان جان دادند برای از بین رفتن اختلافات طبقاتی.

خودم بعد از توقیف فیلم قبلی ام «داروگ»-این یکی را خودم توقیف کردم تا تفاوتی نداشته باشد با آثاری که پیشتر ممیزان، توقیف کردند- اخیرا درگیر ساخت یک فیلم دیگر شده‌ام و بیش از گذشته میدانم چقدر مستقل بودن سخت شده است!

در این اوضاع فقط حلقه معدودی از هنرمندان خودی هستند که وضعیت روبه‌راهی دارند! این خودیها که به نظرم خطرناکتر از هنرمندان غیرخودی هستند آن قدر بخیل و تنگ‌نظرند که لااقل اسباب ایجاد اشتغال رفقایشان را فراهم نمیکنند.

یادم می‌آید نوروز امسال یکی از بازیگران سرشناس قدیمی بهم پیامک داد که اگر کاری داری بهم بده چون محتاج نان سنگک صبحانه‌ام هستم!!! می‌بینید درد تا کجاست؟؟ تا بیخ استخوان! اما تلختر از درد، نبود معنویت و انصاف در مدیران و مسئولانی است که فقط موقعی که کفگیر به ته‌دیگ میخورد یاد مردم و هنرمندان می‌افتند. چرا در همین خانه سینما اقلام رفاهی فقط به عده‌ای محدود می‌رسد که نامشان را هم نمی‌دانیم؟ چرا بودجه های میلیاردی را عادلانه تقسیم نمی‌کنند؟ یعنی توزیع سالی دو سبد کالا میان بدنه هنرمندان کار شاقی است که این را هم انجام نمی‌دهند؟

اگر می‌خواهیم آبروی انقلاب و شهدا از کف نرود باید خودی و غیرخودی را تمام کنیم و اگر امکاناتی هست میان همه تقسیم کنیم. به خدا قسم که پاس داشتن معنویت است که سیرابمان می‌کند و نه اندوختن سکه‌هایی که معلوم نیست حاصل دسترنج کدام شهروند بخت برگشته است!

سینماژورنال: مراسم اختتامیه جشنواره فیلم روح الله با معرفی برگزیدگان و با تقدیر از احمدرضا درویش، ابراهیم حاتمی‌کیا، محمدعلی فارسی و عبدالله اسفندیاری در اصفهان برگزار شد.

به گزارش سینماژورنال اختتامیه نخستین جشنواره فیلم روح الله عصر روز چهارشنبه 5 خرداد در تالار اهل بیت برگزار شد. در ابتدای این مراسم حجت الاسلام عباس کمساری به نمایندگی از موسسه تنظیم و نشر آثار و اندیشه‌های امام خمینی در اصفهان از برگزارکنندگان جشنواره و شرکت‌کنندگان در این رویداد قدردانی و ابراز امیدواری کرد که این موسسه خادم اندیشه امام (ره) باشد.

حجت الاسلام علی کمساری معاون فرهنگی موسسه تنظیم و نشر آثار حضرت امام خمینی (س) نیز در این مراسم اظهار کرد: امروز سینما این پدیده جادویی و سحر انگیز جهان مدرن، با هزاران ترفند و لطیفه تبدیل به پدرخوانده دیگر هنرها شده است. پدیده ای که هم توان راه گشایی به سمت وجوه حقانی انسان را دارد و هم می تواند محلی برای تجلی ماده پرستی و شیطان باشد.

وی افزود: در روزگار رشد علوم مختلف، این سینما است که در عالم سیاست و قدرت های رسانه ای جهان، ماموریت جادوگران و شعبده بازان در سرگرم سازی و هم در شاخصه هدایت پنهان و آشکار مخاطب به سمت و سویی معین را بر عهده دارد. بیش از یک قرن از ورود این هنر به ایران می گذرد و امروز سینمای ایران در کارکردی هنری یکی از نام های قابل اعتنا و مهم در سینمای جهان است. هنگام تحولات پسامشروطیت که روش ها و کارکرد ابزار رسانه ای در جامعه ایران اهمیتی وافر یافت، سینما چون طفلی نابلد در مسیری سراسر آزمون و خطا رشد یافت و بالغ شد. چه زمانی که تنها هدف از سرگرمی اقشار کم درآمد و متوسط الحال بود و چه در زمانی که اندک اندک با حضور تک چهره آیی، قدرت آگاه سازی و تأثیرگزاری برمخاطب خود را در شکل اجتماعی به رخ کشید.

وی با بیان اینکه پس از پیروزی انقلاب شکوهمند انقلاب اسلامی و تغییر تعبیر هنر، اندیشه و فرهنگ، تحرکات افراطی و ناآگانه برای تعطیلی کامل سینما انجام شد، ادامه داد: به تدریج در ساختار معقول و معتدلی که خود امام (س) در عرصه فرهنگ بنا نهادند، این هنر به تعادل و شاخصه هایی درخور توجه به ریشه ها و سرچشمه های ملی مذهبی و بومی دست یافت. بی تردید رهنمودهای معلم بصیر و حکیم انقلاب در عرصه معماری و مهندسی فرهنگی انقلاب، طرحی نو به وجود آورد و این هنر از فروپاشی به فضایی تازه، پویا و روشن بر پایه باورهای اعتقادی فرهنگ اسلامی و شیعی  رهنمون شد.

حجت الاسلام کمساری با اشاره به صحبت های حضرت امام خمینی (س) درباره سینما، افزود: پیر فرزانه جماران در بیاناتی که در بین اهالی سینما فرهنگ و رسانه مطرح کرده اند به وضعیت رسانه فرهنگ و تلویزیون و به طور کلی هنر قبل از انقلاب اشاره داشته و ضمن طرح نکات ظریف اخلاقی، راهکارهای عملی و قابل برنامه ریزی را ارایه کرده است. حضرت امام خمینی (س) روند و پیشینه سینمای ایران در قبل از انقلاب را نکوهش کرده و همواره در این اصل تاکید می کردند که “ما با سینما مخالف نیستیم” و ضمن تببین امکان نقش سوء این رسانه در طرح مسائل اخلاقی و آموزشی اهتمام داشته و به صراحت سینما را وسیله ای برای رشد معنوی انسان می دانستند.

در ادامه از نیکویی اولین مدیر موسسه تنظیم و نشر آثار امام در اصفهان و مهندس عظیمیان شهردار وقت، مهندس جوادی دیگر شهردار وقت اصفهان، دکتر جمالی نژاد شهردار فعلی اصفهان و مهندس غلامی مدیر کل اداره راه و شهرسازی اصفهان به واسطه خدماتی که به موسسه مذکور در اصفهان در طول سال های گذشته داشتند تقدیر شد.

تحت تاثیر امام (ره) وارد سینما شدیم

سپس محمد آفریده دبیر جشنواره در سخنان کوتاهی گفت: سی و اندی سال پیش بسیاری از ما تحت تاثیر امام (ره) وارد سینما شدیم و همچنان چند جمله از ایشان در ذهنم مانده است، از جمله اینکه ارزش هر کاری پیش خدا محفوظ است.

در ادامه برنامه، بزرگداشت چند فیلمساز برپا شد؛ ابتدا بزرگداشت عبدالله اسفندیاری دبیر 4 دوره پیشین جشنواره روح الله که با نام «آینه و آفتاب» برگزار شده بود با حضور علیرضا تابش مدیر بنیاد سینمایی فارابی برگزار شد.

اسفندیاری در سخنان کوتاهی گفت: خوشحالم جشنواره ادامه پیدا کرده و نام آن به روح الله تبدیل شد. امیدوارم هر کاری که در کشور ما انجام می‌شود به ریشه‌ها و پیشینه آن نیز توجه داشته باشیم. صداقت و شجاعت را از امام بیاموزیم و آن را در کارهایمان رعایت کنیم.

سپس بزرگداشت محمدعلی فارسی دیگر فیلمساز با حضور محمدمهدی طباطبایی نژاد مدیر مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی و با همراهی مدیر بیمه آسیا برگزار شد.

در ادامه با حضور استاندارد و شهردار اصفهان احمدرضا درویش دیگر فیلمساز مورد تقدیر قرار گرفت.

اختتامیه جشنواره روح ا..

درویش: در برابر حاتمی کیا کوچکترین هستم

درویش در سخن کوتاهی گفت: بنده در مقابل همه شما و به ویژه در برابر کسی که آثارش بر تارک سینمای ایران می درخشد، «ابراهیم حاتمی کیا»، کوچکترین هستم.

در آخرین بخش تجلیل‌ها، از ابراهیم حاتمی کیا با حضور دکتر طه هاشمی معاون دانشگاه آزاد اسلامی و حجت الاسلام کمساری رییس شورای سیاست گذاری جشنواره تقدیر شد.

در این برنامه حجت الاسلام والمسلمین طه هاشمی که از حامیان جشنواره بود در سخنانی گفت: از من انتظار صحبت‌های فنی و سینمایی نداشته باشید چون در این زمینه کارشناس نیستم اما در دوره اصلاحات و زمان آقای خاتمی به دلیل مسئولیتی که در وزارت ارشاد داشتم تماشاگر فیلم‌های زیادی بودم.

وی یادآور شد: پیش از انقلاب در دوره دانش آموزی سینما می رفتم اما نمی دانم سینمای ما آن زمان چقدر در دنیا مطرح بوده است ولی بعد از انقلاب بی تردید سینمای جدیدی با مختصات تازه شکل گرفت که برخاسته از نوع نگاه انقلاب به انسانیت و جهان بود.

امیر تاجیک، رضا مقصودی، فرشتته طائرپور و مریلا زارعی در اختتامیه جشنواره روح ا..

هاشمی خاطرنشان کرد: بعد از انقلاب تولد جدیدی در سینمای ایران اتفاق افتاد و سینمای ما حرف تازه‌ای در جهان داشت، به طوری که در دنیا بسیار مطرح شد و خوشبختانه به تازگی هم در جشنواره کن موفقیت خوبی داشته‌ایم.

او در عین حال به برخی تنگ‌نظری‌ها درباره سینمای ایران اشاره کرد و افزود: عده‌ای حسود هستند و مطرح شدن نام ایران را در جهان برنمی‌تابند، به همین دلیل با سینما مخالفت می‌کنند. در حالی که به طور طبیعی مطرح شدن نام ایران به ویژه در امور فرهنگی مایه غرور است.

وی ادامه داد:‌ سینمایی که با مختصات تازه و بعد از انقلاب متولد شد از دو سو مورد تهدید بوده و هست. اول گروهی که می‌کوشند از سینمای هالیوود الگو بردارند و دیگر گروهی که به طور کلی با سینما و با کلیت هنر مخالف هستند و گاهی هم به اسم دین مخالفت می‌ورزند. آن‌ها این همه هنرمندی خداوند را نمی‌بینند و به اسم دین با هنر مخالفت می‌کنند.

طه هاشمی متذکر شد: هر دو گروه دو تیغه یک قیچی هستند که سینمای با تفکر آرمانی مورد نظر امام را تهدید می‌کنند و رسالت جشنواره روح الله پرداختن به این سینماست.

معاون دانشگاه آزاد اسلامی در ادامه با اشاره به اینکه نیمی از فارغ التحصیلان دانشگاهی متعلق به دانشگاه آزاد هستند افزود: دریایی از استعداد در دانشگاه وجود دارد و ما می‌توانیم این استعدادها را در اختیار هنرمندان بگذاریم تا آنان را به هنرمندانی توانمند تبدیل کنند.

او در پایان صحبتش مطرح کرد: در دانشگاه آزاد سالن‌های زیادی داریم، به ویژه در شهرهایی که سالن سینما ندارند، می توانیم سالن‌های دانشگاه را تغییر کاربری بدهیم تا مردم بتوانند در این سالن‌ها فیلم ببینند.

اختتامیه جشنواره روح ا..

ابوالفضل جلیلی: امیدوارم آمار ازدواج در کشور ما بالا برود

در بخش پایانی برنامه با حضور هیات داوران متشکل از مریلا زارعی، ابوالفضل جلیلی، فرشته طائرپور، محمدحسین حقیقی و محمد آفریده دبیر جشنواره جایزه برگزیدگان اهدا شد.

ابوالفضل جلیلی در سخنان کوتاهی گفت: اصل جشنواره متعلق به جوانان است بنابراین برگزیدگان را خیلی تشویق کنید.

او خطاب به جوانان حاضر در برنامه گفت: این جشنواره برای این درست شده که شما جوانان درباره انقلاب و امام فیلم بسازید و با صداقت حرف‌هایتان را بزنید، اگر شما در این برنامه حرف نزنید فقط بزرگترها حرف می‌زنند.

وی به هنگام اهدای جایزه به یکی از برگزیدگان جشنواره اضافه کرد: ایشان جوان بسیار با استعدادی است و نیمه شعبان هم ازدواج کرده است و امیدوارم آمار ازدواج در کشور ما بالا برود چون در حال حاضر مشکل بزرگی در این زمینه داریم.

در ادامه برنامه فرشته طائرپور دیگر عضو هیات داوران نیز گفت: روز اولی که برای داوری جشنواره دعوت شدم بزرگترین پرسشی که برایم ایجاد شد نام جشنواره بود و فکر می کردم ای کاش یکی از سخنان امام (ره) را برای نامگذاری جشنواره انتخاب می کردم.

این تهیه کننده سینما خاطرنشان کرد: مثلا جمله مشهوری از امام هست که «میزان رای ملت است» و ای کاش می شد با الهام از این جمله نامی برای جشنواره پیدا کرد.

اختتامیه جشنواره روح ا..

طائرپور: امیدوارم فیلم ساختن درباره امام (ره) از دست کسانی که فقط شعار می‌دهند خارج شود

طائرپور افزود: در دهه 60 دو گروه اجتماعی داشتیم؛ اول گروهی که در این دهه زاده شدند. جوانانی که تلاشگر و با استعداد و با سواد هستند و اگر مسئولان همه عمرشان صرف خدمت‌رسانی به این جوانان کنند کار زیادی نکرده‌اند.

وی ادامه داد: گروه دیگر هم هم‌سن و سال‌های من هستند، کسانی که دهه 60 جوان بوده‌اند و تحت تاثیر آن دهه متحول شده‌اند.

طائرپور ابراز امیدواری کرد: جشنواره روح الله هر سال به ابعاد مختلف اندیشه‌های امام نزدیک شود، ابعادی مانند رابطه امام با همسر و فرزندانش و … . این موضوع به ویژه برای نسلی که از امام خاطره‌ای ندارد بسیار مهم است.

او در عین حال ابراز تاسف کرد که هنوز فیلمی درباره امام (ره) ساخته نشده تا بتواند به شکل هنرمندانه‌ای زندگی و افکار ایشان را به تفسیر بکشد.

طائرپور گفت: امیدوارم فیلم ساختن درباره امام (ره) از دست کسانی که فقط شعار می‌دهند خارج شود و به دست هنرمندانی برسد که می‌توانند فیلم‌های ناب بسازند.

در پایان برنامه با اهدای تندیس جشنواره به امیر تاجیک مدیر شبکه مستند از تلاش های وی و حمایت های او از جشنواره روح الله تقدیر شد.

فهرست برگزیدگان

 در این مراسم جوایز جشنواره در بخش فیلم نامه، مستند، نماهنگ، داستانی و انیمیشن به شرح زیر اهداء شد:

فیلم نامه

در «بخش فیلم نامه» که شامل دو شاخه «بخش مسابقه» و «بخش حمایتی» بود، جوایز جشنواره به این آثار تعلق گرفت:

1. «علی کیوان» نویسنده فیلم نامه سرباز ـ نفر اول بخش مسابقه فیلم نامه/ تندیس جشنواره و جایزه نقدی به مبلغ سه میلیون تومان
2. «رضا بسطامی» نویسنده فیلم نامه کتاب فارسی ـ نفر دوم بخش مسابقه فیلم نامه/ تندیس و جایزه نقدی به مبلغ دو میلیون تومان
3. «زیبا ارژنگ» نویسنده فیلم نامه محراب آرامش ـ نفر سوم بخش مسابقه فیلم نامه/ تندیس و جایزه نقدی به مبلغ یک میلیون تومان

در شاخه «حمایتی» نیز جشنواره سه اثر را به شرح زیر حائز دریافت جایزه جهت تولید دانست:

1. «حمید حیدری سورشجانی» نویسنده فیلم نامه‌های چرخ زندگی و پا قدم ـ نفر اول ـ تندیس جشنواره وشش میلیون تومان جایزه نقدی
2. «احسان مرادی» نویسنده فیلم نامه قفس ـ نفر دوم ـ تندیس جشنواره و چهار میلیون تومان جایزه نقدی
3. «کوروش نیک نام» نویسنده فیلم نامه راه پدر ـ نفر سوم ـ تندیس جشنواره و دو میلیون تومان جایزه نقدی

مستند

1. «بهزاد رسول زاده» کارگردان فیلم بدون شرح ـ نفر اول ـ تندیس جشنواره و شش میلیون تومان جایزه نقدی
2. «سید پرویز شجاعی» سازنده فیلم آوای ماندگار ـ نفر دوم ـ تندیس جشنواره و چهار میلیون تومان جایزه نقدی
3. «مهدی شاهسواری» سازنده فیلم ایرانی با غیرت ـ نفر سوم ـ تندیس جشنواره و دو میلیون تومان جایزه نقدی

نماهنگ

در بخش نماهنگ هیات انتخاب یک اثر را شایسته تقدیر دانست و تندیس جشنواره به علاوه چهار میلیون تومان جایزه نقدی خود را به «حجت مهرابی فرد» سازنده نماهنگ خاک پر از غم اهداء کرد.

انیمیشن

1. «زیبا ارژنگ» کارگردان فیلم شهر من سردشت ـ نفر اول ـ تندیس جشنواره و شش میلیون تومان جایزه نقدی
2. «امیر واحدی» کارگردان فیلم باور ـ نفر دوم ـ تندیس جشنواره و چهار میلیون تومان جایزه نقدی
3. «سپیده اقبالی» کارگردان فیلم هدیه زندگی ـ نفر سوم ـ تندیس جشنواره و دو میلیون تومان جایزه نقدی

بخش داستانی

1. «مصطفی حامدی خواه» کارگردان فیلم سفید سیاه ـ نفر اول ـ تندیس جشنواره و شش میلیون تومان جایزه نقدی
2. «وحید صاحبقران» کارگردان فیلم در یادها ـ نفر دوم ـ تندیس جشنواره و چهار میلیون تومان جایزه نقدی
3. «مسعود نوروزی» کارگردان فیلم پ ـ نفر سوم ـ تندیس جشنواره و دو میلیون تومان جایزه نقدی

جایزه ویژه هیات داوران

همچنین جایزه ویژه هیات داوران نخستین جشنواره روح الله شامل تندیس جشنواره و جایزه نقدی به مبلغ چهار میلیون تومان به «جواد مُزد آبادی» برای فیلم روی موج دریا اهداء شد.

نخستین جشنواره روح الله به دبیری «محمد آفریده» سوم تا پنجم خرداد ماه در اصفهان و سیزده شهر دیگر ایران برگزار شد. کمال تبریزِی، مریلا زارعی، فرشته طائر پور، ابوالفضل جلیلی و محمد حسین حقیقی داوران این جشنواره بودند. موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره) برگزار کننده این جشنواره بود. دانشگاه آزاد اسلامی، بنیاد شهید، بیمه دانا، بیمه آسیا، روزنامه اعتماد، بنیاد سینمایی فارابی، انجمن سینمای جوانان ایران، شهرداری اصفهان، استانداری اصفهان، شبکه مستند، مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی و مجمع جهانی اهل بیت (ع) در برگزاری این رویداد مشارکت داشتند.

سینماژورنال: اسامی هیئت داوران نخستین جشنواره فیلم کوتاه موج (فیلم های پند آموز) اعلام شد و کار هیئت انتخاب جشنواره نیز به زودی آغاز می‌شود.

به گزارش سینماژورنال ابراهیم حصاری دبیر این جشنواره از مشخص شدن دو نفر از اعضای هیئت داوران جشنواره خبرداد و گفت: ابوالفضل جلیلی و رسول صدرعاملی فیلم‌های راه یافته به بخش‌های مختلف نخستین جشنواره فیلم کوتاه موج را داوری می‌کنند. وی در خصوص داور سوم این جشنواره گفت: در حال مذاکره با یکی از سینماگران زن سینمای ایران هستیم که به زودی و طی چند روز آینده در مراسمی نام ایشان اعلام خواهد شد.

دبیر جشنواره فیلم کوتاه موج، همچنین درباره انتخاب فیلم‌های جشنواره گفت: حسین مهکام، مجیدرضا مصطفوی و رضا شیخلانی به عنوان اعضای هیأت انتخاب به زودی کار تماشا و انتخاب آثار را آغاز می کنند که این روند تا پس از پایان مهلت ارسال آثار که 15 بهمن ماه است ادامه می‌یابد.

وی در ادامه تاکید کرد که مهلت ارسال آثار تمدید نخواهد شد و 15 بهمن ماه آخرین فرصت برای ارسال آثار کوتاه سینمایی در سه بخش داستانی , مستند و انیمیشن توسط علاقه مندان است.

نخستین جشنواره فیلم کوتاه موج (فیلم های پندآموز) به همت سازمان منطقه آزاد کیش از 6 تا 8 اسفند در جزیره کیش برگزار می‌شود.