سینماروزان: حضور محسن تنابنده در برنامه اینترنتی “35” و طرح این ادعا که ایده اصلی سریال “پایتخت” را از تورج اصلانی خریده با واکنش اصلانی مواجه شد.

به گزارش سینماروزان تورج اصلانی فیلمبرداری که به عنوان کارگردان فیلمی به نام “جینگو” با بازی سعید ابراهیمی فر کارگردان مهاجر به جم را در گروه هنروتجربه داشته است در متنی اجتماعی با زیر سوال بردن ادعای تنابنده توهینهای آشکاری را هم به رییس جمهور سابق وارد کرده است.

اصلانی: طرح مرا دزدید

اصلانی خطاب به تنابنده نوشته است: ايشون نميگن دزديدن ميگن خريدن، دوست عزيز اگه خريديد چرا  حقوق معنوي طرح رو ناديده گرفتيد !!!!!!!؟؟؟؟ و اسمي از تورج اصلاني در تيتراژ سريال نيست !!!!؟؟؟؟ ؟؟؟؟!!!؟؟؟!!!؟؟؟؟ واقعيت اينه كه بنده طرح رو با دستمزد به آقاي تنابنده دادم كه فيلمنامه سينمايي رو براي بنده بنويسند كه اولين فيلم سينمايي رو به عنوان كارگردان بسازم اما در غياب بنده ايشون در اوج بي اخلاقي با آقاي مقدم طرح رو دزديدند. البته دور از ذهن نيست زماني كه يك دزد بزرگ بي ادب و گستاخي مثل احمدي نژاد ريس جمهور مملكت باشن، دزدان خرده پايي چون تنابنده و مقدم هم مثل قارچ رشد ميكنن و محبوب خلقي ميشن كه حافظه تاريخيشون رو از دست داده اند.

محسن تنابنده: “پایتخت” فرسنگها با مزخرفی که شما گفته بودید فاصله دارد

تنابنده نیز در واکنش به اصلانی جوابیه ای را برای کانال “سینمادیلی” فرستاده است و با ادبیاتی تند کوشیده پاسخ اصلانی را بدهد به گونه ای که همان ابتدای یادداشت او را “نامحترم” خوانده است! تنابنده نیز در جوابیه خود از یک رییس جمهور نام برده؛ رییس جمهوری به نام دونالد ترامپ که اخیرا به عنوان رییس جمهور ایالات متحده انتخاب شد.

در جوابیه تنابنده آمده است: دوست عزيز نامحترم/ آقاي تورج اصلاني! در پيجتون فرموديد بنده طرح “پايتخت” را از شما دزديدم كدوم دزدي حاضر ميشه اسم صاحب ايده رو در مصاحبه بياره اون هم در شرايطي كه اثر فوق فرسنگها با مزخرفي كه شما به عنوان ايده فقط لساني گفته بوديد فاصله داره و بنده فقط از سر لطف اسم شمارو آوردم وگرنه “پايتخت” نه كار من كه محصول كار يه گروه سختكوش و زحمتكشه! نه زاييده ذهن منورالفكري همچون شما كه اگر چنين بود پس چطور اين چشمه جوشان خشكيد و تا قبل يا بعد آن ديگر جوششى خلاق و محيرالعقول نداشت.

تنابنده ادامه داده است: گرچه شنيدم قلقلى داشته كه ماحصل آن فيلمكي نيم بند شده در كشوي خانه تان…شايد منظورتان از دزدي پول يامفتيست كه بنده به التماس شما از تهيه كننده گرفتم و تقديم كردم؛ آن هم بابت طرحي كه خودم نوشتم كه اگر اين مدنظرتان است يقينأ من دزدم چون در آن روزگار ايده نهايت يك مليون تومان بود و من شش و نيم مليون از تهيه كننده برايتان گرفتم كه البته سند و مدركش مهياست كه البته آن طرح به گواه تلويزيون در جا رد شد و اين به آن معنيست كه شما نه تنها طلبكار كه بدهكار هستيد.

بازیگر نقش “نقی معمولی” افزوده است: در ادامه افاضاتتون فرمودين كه چطور اسمتون در تيتراژ نيست كمي به دوگوله تان فشار بياوريد متوجه ميشويد كه در هنگام عقد قرارداد چطور از هول حليم به ديگ افتاديد و در ازاي پول خوب پذيرفتيد نامي در تيتراژ نداشته باشيد كه البته انصاف هم اينست كه اسمي از شما نباشد چون اگر به نام باشد پيشتر از شما سارا ونيكا بايد مدعي باشند.

تنابنده خاطرنشان ساخته است: در آخر به عنوان يك دلسوز دو توصيه برايت دارم: اول اینکه اگر بر فرض محال ايده اي به ذهنت رسيد كه هرگز نخواهد رسيد اجازه بده ديگران اون رو از تو بدزدن و تبديلش كنن به يه اثر حدودأ قابل دفاع كه بتوني بعدأ مدعيشي و پشتش پنهان(راستي اگر پايتخت اسمي نداشت حاضر بودي بگي در اون سهمي داري حتي به ناحق؟) دوم اینکه هرگز سعي نكن مهملات و بخارات ذهنتو بزني تو پاتيل سياست و با آوردن اسامي درشت سياسي اونا رو قابل تأمل و تعمق كني والا مردم سياست زده اند يا حداقل بروز شو و از ترامپ حرف بزن.

سینماژورنال: روز  ملی سینما همه ساله مجالی شده است برای برگزاری جشنهای مختلفی که در آنها مدیران سینمایی تا می توانند می‌کوشند در قابهایی با سینماگران قرار گیرند تا احتمالا آلبوم عکسی باقی بگذارند برای آیندگان. در حاشیه این جشنها نیز عموما سخنانی درباره اهمیت سینما و سینماگران از جانب مدیران مدام تکرار می شود اما از آن سو اوضاع رفاهی صنف سینما را که مرور می کنی، می بینی همچنان ابتدایی ترین مشکلات وجود دارد.

به گزارش سینماژورنال امسال هم جشن های روز ملی سینما در حالی برگزار شد که رییس سازمان سینمایی به صراحت بر ناتوانی‌اش بر حل مشکل بیمه بیکاری سینماگران صحه گذاشته بود و حتی از وزارتخانه هایی جز ارشاد خواسته بود که این مشکل را حل کنند!

چرایی این اتفاق و اینکه چرا مدیریت سینمای ایران از یک طرف و مدیران خانه سینما از طرف دیگر علیرغم بودجه های هنگفتی که در این کشور صرف تولید فیلم یا برگزاری جشنواره های سینمایی یا راه اندازی مدارس سینمایی کاملا دولتی می شود هنوز نتوانسته‌اند از پس برطرف ساختن مشکلات رفاهی اولیه بدنه صنف برآیند پرسشی است که در این سالها مدام تکرار شده است.

مدیران سینمایی به‌جای تأثیرگذاری بر سیاسیون، دنباله‌روی آنها شده اند
بهرام بهرامیان کارگردان سینمای ایران با اشاره به اینکه جهت گیری سیاسی هر دو قطب مدیریتی سینمای کشور عامل این وضعیت است به “نسیم آنلاین” گفت: دو کانون قدرت سینمایی کشور ما یعنی خانه سینما و سازمان سینمایی  به جای تأثیرگذاری بر سیاسیون متأثر از نگاههای آنها رفتار می کنند. طبیعی است که وقتی مدیر صنف سینما دنباله‌روی سیاسیون باشد نمی تواند مشکلات صنفی را رفع کند چون یک جریان سیاسی که از فلان مدیر صنفی حمایت می کند هدفش فقط مطرح کردن خودش است و تحقق اهداف سیاسی است که اهمیت دارد و نه کمک به بهبود اوضاع صنف.

وی ادامه داد: جریانات سیاسی هم فقط تا زمانی از یک مدیر یا هیأت مدیره سینمایی حمایت می کنند که آن مدیر در خدمت منویات وی باشد و در این گیرودار هم حل مشکلات ابتدایی بدنه صنف آخرین الویت است. در این شرایط بودجه هایی هم که سرازیر صنف می شود بیشتر در جهت تبیین اهداف سیاسی به کار می رود.

بهرامیان خاطرنشان ساخت: اگر می بینیم در مدیریتهای مختلف سینمایی نیز همواره عده معدودی از صنف هستند که مورد توجه قرار می گیرند همین است. یعنی مدیر سیاسی به صنف سینما به عنوان بازوی اندیشمند مستقل نمی نگرد و سینماگری را می خواهد که به‌جای نقد او را تحسین کند؛ نتیجه هم که پیش رویمان است. علیرغم مرتب دم زدن در حمایت از سینماگران، سینمای ایران همچنان از ابتدایی ترین مشکلات خود که نداشتن یک بیمه بیکاری برای سینماگران است رنج می برد.

هنوز بسیاری از دولتمردان نمی دانند سینما مضر است یا مفید؟
کارگردان درام سینمایی «آل» با اشاره به یکی دیگر از مشکلات سینمای ایران که جدی گرفته نشدن از سوی دولتمردان است گفت: هنوز اجماع نظری درباره وضعیت سینما میان دولتمردان وجود ندارد. هنوز بسیاری از دولتمردان ما نمی دانند که سینما واقعا مفید است یا مضر. دلیل این امر هم این است که به واسطه همان رگه های انتقادی که ممکن است محصولات سینمایی یا کلام سینماگران داشته باشد با سوءظن به سینما نگاه می شود. البته در ظاهر همه از لزوم حمایت می گویند ولی در باطن حتی مدیران سینمایی نیز برای در اختیار گذاشتن امکانات دولتی میان سینماگران، کسانی را در الویت قرار می دهند که زبان جز به مدح شان نمی گشایند.

یک حلقه صدنفره، صنف سینمای ایران را در دست گرفته
اینکه چرا بدنه صنف در برابر کم کاری روسای صنوف و مدیران سینمایی موضع گیری نمی کند موضوع پرسش بعدی از بهرامیان بود.

بهرامیان با اظهار اینکه دلایل مختلفی در این باره وجود دارد اظهار داشت: به هر حال تنها نهاد صنفی سینماگران همین خانه سینمایی است که مشکلات فراوانی هم دارد اما بسیاری از اعضاء به آن به چشم خانه ای به آن می نگرند که حتی اگر زیربنای محکمی هم ندارد اما باز هم خانه اش است. اینکه سینمای ایران و محصولات آن مدام با انتقاد برخی جریانات مواجه می شوند دیگر دلیلی است که بدنه سینما را به موضع سکوت در برابر عملکرد غلط مدیران صنفی می برد چون به خیال خود نمی خواهند فشارها را بیشتر کنند.

وی ادامه داد: با این حال مهمترین مشکل صنف سینما این است که گردانندگان آن یک حلقه چندنفره هستند که با احتساب وابستگان خود شاید بیشتر از صد نفر هم نشوند؛ اینها همه جا هستند و مدام نیز در جشن ها و محافل مدیریتی ظاهر می شوند و سعی می کنند به یک جریان سیاسی خاص تمکین کنند. این گردانندگان با هر گونه انتقادی به گونه حذفی برخورد می کنند و شرایط انزوای سینماگران منتقد را فراهم می کنند.

این کارگردان تأکید کرد: حتی شاید یک دلیل اینکه مدام از سوی این حلقه معدود این تفکر تبلیغ می شود که نباید به صنف اعتراض کرد چون باعث گاف دادن به مخالفان می شود همین باشد. آنها نه فقط انتقادات دلسوزانه را به طور عملی نمی شنوند بلکه هر نقدی را هم آتو دادن به مخالف قلمداد می کنند و نتیجه این می شود که صنف سینمای ایران با بیشتر از صد سال سابقه هنوز یک مرکز درمانی تخصصی برای اعضایش ندارد.

عاقبت صنفی که درگیر سیاسی بازی شده
بهرامیان که به اندازه سینما در تلویزیون هم فعالیت داشته است با بیان ریشه های شکل گیری خانه سینما که بهبود اوضاع رفاهی صنف بود گفت: همان قدر که سینمای ایران، نیروی حرفه ای به تلویزیون داده، تلویزیون هم نیرو به سینما داده و هر دوی اینها کنار هم بازوی فرهنگی خوبی برای جامعه بوده اند ولی هنوز که هنوز است تنها صنفی که برای فعالان این دو مدیوم وجود دارد همین خانه سینما است که در این نهاد هم بعد از دو دهه قدمت هنوز که هنوز است شرایطی فراهم نشده برای آن که از درآمدهای گیشه ای برای کمک به قدرت گیری بدنه صنف استفاده شود.

وی ادامه داد: صنفی که متکی به درآمد سینما باشد مجبور نیست مدام پیش این یا آن جریان سیاسی سرخم کند اما صنفی که درگیر سیاسی بازی می شود معلوم است که روسایش برای در اختیار داشتن منافع مالی حتی رفتارهای ضدبدنه سینما را هم به راحتی هضم می کنند. چنین صنفی است که بازیگرش به خاطر نداشتن پول عمل جراحی، بدرود حیات می‌گوید و کارگردانش بخاطر بیکاری و درماندن از حل مشکلات اقتصادی مجبور می شود مهاجرت کند.

سینماژورنال/حامد مظفری: نمی دانم چرا بلافاصله بعد از تماشای “گینس” به یاد گفتگویی افتادم که محسن تنابنده بعد از توقیف موقت “آینه شمعدون” انجام داده بود.

تنابنده که بازیگر اصلی “آینه شمعدون” بود و در تمام زمان پیش از توقیف فیلم کلمه ای در نقد فیلم حرف نزده بود بعد از آن که فهمید فیلم توقیف شده به ناگاه سخنانی را درباره فیلم به زبان آورد که حتی تندروترین رسانه هایی که علیه فیلم موضع گرفته بودند هم از لحن آن متعجب شدند.

چهار فراز از گفته های محسن تنابنده از خلال گفتگویش با خبرگزاری مهر در میانه مهر 1391 را بخوانید:

–من بیش از 2 ماه برای این پروژه وقت گذاشتم اما فیلمنامه دچار تغییر و تحولاتی شده است. آنها با یک فیلمنامه مجوز ساخت گرفتند، با متن دیگری با ما قرارداد بستند و حالا فیلمنامه جدید هم دچار اصلاحات و تغیرات زیادی شده است.

— سر فیلمبرداری من بارها در صحنه‌هایی تاکید می‌کردم که این سکانسها را فیلمبرداری نکنید غیرقابل پخش است. در صورتی که آنها می‌گفتند ما برای همین متن پروانه ساخت گرفتیم. یکی از مشکلات من با گروه این بود که عوامل را به نوعی فریب دادند. این مشکلی است که گریبان من را در این پروژه گرفته است.

— برخی صحنه‌ها که می‌خواستند ضبط کنند، مطمئن بودم اداره نظارت و ارزشیابی و دیگران با این صحنه‌ها مشکل خواهند داشت. به اعتقاد خودم هم این صحنه‌ها با ارزش‌های نظام و اسلام مغایر بود و بارها در همین ارتباط توضیح دادم.

— من خودم احمد مهران فر، مهران احمدی و پانته‌آ بهرام را سرکار آوردم. اگر اینها نبودند  کار سرانجام نمی‌گرفت. برزو نیک‌نژاد و دستیار دیگر را هم من آوردم. قصدم خیر بود. اما از یک جایی به بعد سر ماجراهای اخلاقی و مالی مشکل پیدا کردیم. از اینجا به بعد فکر کردم اگر آبرویم را بردارم و ببرم کار مهمی کرده‌ام.

مرور پاره ای از نماهای “گینس” برای سنجش صحت گفته های کارگردانش

اینکه تنابنده در گفتگوی سه سال قبل خود به صراحت به انتقاد از نماهایی پرداخته بود که به نظر وی با ارزشهای نظام و اسلام مغایر بوده اند بیش از هر چیز این ذهنیت را به مخاطب می داد که وی سینماگری است اخلاق گرا که اگر روزی بخواهد در سینما تجربه کارگردانی داشته باشد حتما فیلمی خواهد ساخت منطبق با اصول اخلاقی کشوری به نام ایران.

حالا برای اینکه دریابید تنابنده چقدر به اصولی که خود از آن دم زده معتقد بوده پاره ای از نماهای “گینس” را که با حضور رضا عطاران همبازی وی در “آینه شمعدون” توسط وی کارگردانی شد را مرور می کنیم.

1–فیلم سه کاراکتر دارد که توسط خود تنابنده، رضا عطاران و حسین اسکندری ایفا شده اند. حسین اسکندری در”گینس” کاراکتر بیماری ذهنی را ایفا کرده که مرتب از ابتدا تا انتهای فیلم در حال “ضراط” و آن طور که عوام می گویند شیشکی بستن است!

2–در یکی از نماهای ابتدایی فیلم حسین اسکندری خطاب به زن کاراکتر عطاران می گوید که چون دندانهایش را ارتودنسی کرده، سیمهای دهانش گیر می کند به ریش شوهرش!

3–در ابتدای فیلم به گونه ای زننده درباره اصلاح موهای زائد زیر بغل عطاران صحبتهایی از سوی تنابنده بیان می شود.

4–نشان دادن نمای ریختن بنزین داخل باک خودرو توسط کاراکتر تنابنده به گونه ای که مخاطب تصور می کند شخصی در حال ادرار است.

5–نشان دادن توالت فرنگی برای دفع محتویات بدن کاراکتر حسین اسکندری و سپس پوشاندن فضولات نامبرده به وسیله خاک.

6–استفاده از واژه “ریختن” و الفاظ “بریزه” و “هر کی نریزه…” در دیالوگهای مرتبط با جابجایی وجوه نقد!

7–نشان دادن نماهای بستن یک کیسه زباله به پشت شترمرغ به عنوان محل دفع محتویات بدن این موجود.

8–به کار بردن واژه “سایز” و “اندازه” برای البسه بانوان به گونه ای دوپهلو از سوی کاراکتر تنابنده با این دیالوگ beep

9–به کار بردن جابجای واژه “بو می آد…بو می آد” از سوی کاراکتر حسین اسکندری که امتدادی است بر همان فعل شیشکی بستن که از سوی او صورت می گیرد.

10–نمایش سکانسهای پشت کردن به دوربین توسط رضا عطاران. منظور از پشت در اینجا beep

11–استفاده از دیالوگی این چنینی از سوی تنابنده: وقتی حرف از منافع ملی است شلوارمان را هم باید بدیم بره!

12–در حالی که نام همسر یکی از کاراکترها “سیما”است در جایی از فیلم دیالوگی دوپهلو که حاکی از لخت بودن سیمهای برق است به صورت گل درشت بیان می شود. دیالوگی به این صورت beep

13–استفاده از واژه “استریپ تیز” برای محیطی قرنطینه توسط کاراکتر تنابنده.

14–نمایش نماهای حمام کردن کاراکترها.

چهارده موردی که در بالا برشمرده شد فقط مشتی است نمونه خروار از فضای کلی “گینس” و البته اگر همین موارد بالا را کنار صحبتهای تنابنده درباره اهمیت احترام به ارزشهای نظام بگذاریم صداقت رفتاری وی مشخص می شود.

اداره نظارت این نماها را دیده؟!

فقط می ماند چند پرسش که اصلی ترینش از اداره نظارت ارشاد است که چگونه از این همه حجم نماهای زننده که جا و بیجا در فیلم قرار داده شده به سادگی گذر کرده اند.

مشخص نیست اعضای اداره نظارت که بعضا جزو پیشکسوتان سینما هستند جملگی این فیلم را دیده و به آن پروانه نمایش داده اند یا آن که فیلم فقط با رای مثبت نصف به اضافه یک اعضا پروانه نمایش گرفته است.

شگفتی وقتی بیشتر می شود که بدانیم “گینس” از جمله فیلمهایی بوده که در فاصله ای کوتاه بعد از پایان ساخت مورد بررسی شورا قرار گرفته و به آن پروانه نمایش داده اند.

گینس

کمتر از سه ماه بعد از پایان تولید پروانه می گیرد

“گینس” آذرماه سال قبل کلید خورده، اواخر دی فیلمبرداریش به اتمام می رسد و در فاصله ای کمتر از سه ماه بعد از پایان تولید یعنی 20 اسفندماه پروانه نمایش آن صادر می شود؛ البته که خیلی زود شرایط اکران آن هم فراهم شده و فیلم حدودا سه ماه بعد از دریافت پروانه روی پرده می رود یعنی در شرایطی که عموما فاصله میان پایان تولید یک فیلم تا دریافت پروانه نمایش اش حداقل یک سال طول می کشد “گینس” تنها هفت ماه بعد از روز کلید خوردن روی پرده می رود!

اینکه چطور می شود فیلمی که سطح شوخیهای اروتیکش حتی از سطح آثار عرضه شده در شبکه خانگی هم زننده تر است توانسته در مدت زمانی کوتاه بعد از تولید پروانه نمایش بگیرد و در زمانی کوتاه بعد از پروانه نمایش روی پرده برود از آن پرسشهایی است که بعد از اعضای اداره نظارت، مدیران سینمایی قرار گرفته در رأس باید به آن پاسخ دهند.

چگونه لایق نمایش در سینماهای حوزه بوده؟

البته که در کنار مدیران سینمایی کشور مدیران حوزه هنری هم بیایند و به این پرسش پاسخ دهند که چگونه فیلمی با این درجه از ابتذال را لایق اکران در سینماهای خود دانسته اند!

چرا شرکتی که به نام پروژه “محمد(ص)” شناخته میشود پخش این فیلم را انجام داده؟

یک سوال هم داریم از دست اندرکاران موسسه نورتابان! دوستان عزیز شما که برای ورود به سینما درگیر تولید پروژه ای مذهبی به نام “محمد(ص)” شدید چرا برای فعالیت شرکت پخش خود چنین فیلم محترمانه تری را برنگزیدید؟

سینماژورنال: سومین فیلم سینمایی بهرام بهرامیان در مقام کارگردان یک کمدی بود به نام “آینه شمعدون” به تهیه کنندگی محمد کمالی پور.

به گزارش سینماژورنال این فیلم که از حضور رضا عطاران و محسن تنابنده بعنوان بازیگران اصلی سود می برد داستان دو رفیق حاشیه نشین را روایت می کرد.

پروسه تولید این فیلم به سبب بروز برخی شایعات درباره خط داستانی آن با تعلیق روبرو شد و بعد از رفع تعلیق هم به دلایل مختلف که اصلی ترین آن درگیری بازیگران اصلی در پروژه های دیگر بود فیلمبرداری کار ادامه نیافت.

شب گذشته در یک اتفاق جالب بخشهایی از برنامه “یک ماه یک ستاره” شبکه مستند سیما مربوط شد به این فیلم.

بلوکات: ایفای نقش زن دوم تنابنده به من پیشنهاد شد

مهمان این برنامه لیلا بلوکات بازیگری بود که بیشتر ایفاگر نقشهای مکمل است.

به گزارش سینماژورنال بلوکات در جایی از برنامه درباره آشنایی خود با معلولان ذهنی به زمان حضور در “آینه شمعدون” اشاره کرد و گفت: در آن پروژه کارگردان کار بهرام بهرامیان، به من ایفای نقش زن دوم محسن تنابنده را پیشنهاد داد و من حین مطالعه فیلمنامه با شخصیت دیگری آشنا شدم که به سندروم دان مبتلا بود.

وی ادامه داد: این شد که به بهرامیان پیشنهاد دادم ایفاگر این کاراکتر جدید باشم. بهرامیان در ابتدا مخالفت کرد و گفت شما نمی توانی این نقش را ایفا کنی اما من ایشان را قانع کردم که می توانم نقش یک بیمار سندروم دان را ایفا کنم. سپس برای آشنایی بیشتر با بیماران این گونه به مرکز حمایت از آنها سر زدم و بعد از مدتی توانستم با ویژگیهای آنها آشنا شوم.

بلوکات خاطرنشان ساخت: البته “آینه شمعدون” به نتیجه نرسید و من نتوانستم داده هایم از آشنایی با بیماران سندروم دان را به کار بندم ولی رفاقتم با بچه های مرکز حمایت از این بیماران ادامه پیدا کرد و هنوز هم هرازگاهی به آنها سر می زنم.

سینماژورنال: شهرام حقیقت دوست بازیگر سینما و تلویزیون این شبها با سریال “جاده قدیم” روی آنتن است.
به گزارش سینماژورنال “جاده قدیم” تازه ترین ساخته بهرام بهرامیان کارگردانی است که چه در سینما چه در تلویزیون تواناییهای تکنیکی بالای خود را نشان داده است.
نکته جالب درباره “جاده قدیم” استفاده از یک گاو به عنوان یکی از کاراکترهای اصلی آن است؛ کاراکتری که بخش عمده بار داستانی اثر را شکل می دهد.

این گاو آن قدر متین و آرام بود که بهش عادت کردیم
حقیقت دوست درباره سختیهای کار با یک گاو در “جاده قدیم” به موضوع جالبی اشاره کرده است و آن هم متانت گاو است!
حقیقت دوست به “همشهری جوان” می گوید: بهرامیان چون در فیلم “آینه شمعدون” با حیوانات سروکار داشت بلد بود با خر، اسب و گاو چطور برخورد کند.

وی ادامه می دهد: البته روزهای اول کار با یک گاو واقعا سخت بود اما این گاو آن قدر متین و آرام بود که بعد از چند روز بهش عادت کردیم.

سختی کار به حواشی بازمیگردد و نه حضور گاو!!!
حقیقت دوست می افزاید: کار کردن با حیوان و در شرایط سخت واقعا مشکل نیست. سختی کار اتفاقا به حواشی و اتفاقاتی بازمی گردد که در کنار کار شکل می گیرد.

سینماژورنال: محمد کمالی پور تهیه کننده فیلم “آینه شمعدون” که حدودا سه سال قبل و در میانه مسیر تولید توقیف شد روز گذشته به همراه تعدادی از هنرمندان ایرانی به آسایشگاه ثارا.. رفت.

به گزارش سینماژورنال کمالی پور و همراهانش حین حضور در آسایشگاه ثارا.. با تعدادی از جانبازان هشت سال جنگ تحمیلی دیدار کرده و شنونده درددلهای آنها بودند.

هادی کاظمی بازیگر کمدیهای تلویزیونی و کوروش معصومی بازیگر “خنده بازار” از جمله همراهان کمالی پور در این دیدار بوده اند.

 خسته از حواشی به دیدار جانبازان رفت

کمالی پور که بعد از رفع توقیف “آینه شمعدون” قصد تولید کاری دیگر با نام “میلاد” یا “محمدجعفر فرزند فرشاد” را داشت ولی آن هم گرفتار حاشیه شد، خسته از این حواشی به دیدار جانبازان رفت و البته درددلی درباره این دیدار نوشت.

محمد کمالی پور و همراهان در کنار دو جانباز

تهیه کننده “آینه شمعدون” می نویسد: ديدار با سنگرسازان بي سنگر در روز ولادت سالار شهيدان ( آسايشگاه ثارالله ) همراه با رفقاي اهل دل و بامرام.

پي نوشت این تهیه کننده برای این دیدار هم چنین است: بدون ريا و بدون اجازه رفقا.

نکته جالب این دیدار حضور این تهیه کننده در کنار یک جانباز پرسپولیسی و فیگورهایی است که همراهان این تهیه کننده نزد این جانباز گرفته اند.

محمد کمالی پور و همراهان در کنار جانباز پرسپولیسی

سینماژورنال: داریوش باباییان تهیه کننده ای که در حیطه پخش فیلم هم فعالیت داشته و مدیریت شکوفافیلم را برعهده دارد برای سال آینده دو فیلم جنجالی را آماده اکران دارد.

به گزارش سینماژورنال یکی از این فیلمها “نقش نگار” علی عطشانی است. فیلمی که بواسطه حضور ناصر ملک مطیعی در یکی از نقشهای مکمل آن مدتها پشت خط اکران مانده بود.

فیلم دیگر “آینه شمعدون” بهرام بهرامیان است؛ فیلمی که در میانه مسیر تولید و بخاطر لو رفتن خط داستانی جنجال برانگیزش، توقیف شد.

قرارداد اکران نوروزی برای هیچ سرگروهی منعقد نشده

حالا باباییان از اکران قطعی هر دو فیلم در سال آینده سخن میگوید. این پخش کننده با اشاره به اینکه هنوز تکلیف اکران نوروزی مشخص نشده به سینماژورنال گفت: قرارداد اکران نوروزی برای هیچ سرگروهی منعق نشده و شایعاتی هم که وجود دارد هیچ کدام درست نیستند.

وی ادامه داد: شورای صنفی نمایش باید ابتدای آیین نامه اکران سال 94 را تصویب کند و سپس اکران نوروزی را بچیند و تا این لحطه آیین نامه تصویب نشده.

“مردن به وقت شهریور” را در اکران اول نوروزی روی پرده می بریم

باباییان درباره فیملهایی که شکوفافیلم پخش خواهد به سینماژورنال اظهار داشت: برای اکران نوروزی دو فیلم “نقش نگار” و “مردن به وقت شهریور” را آماده داریم. بنا داریم “مردن به وقت شهریور” را که یک درام جدی است و البته موسیقی هم ندارد در اکران اول نوروز که مقارن ایام فاطمیه است روی پرده بفرستیم.

نسخه اصلی “نقش نگار” در اکران دوم نوروز روی پرده می رود

این تهیه کننده افزود: “نقش نگار” را هم برای اکران دوم نوروز آماده می کنیم.

بهرام رادان در میان ترلان پروانه(راست) و شیوا خسرومهر در نمایی از “نقش نگار”

داریوش باباییان درباره اینکه آیا نسخه اصلی “نقش نگار” اکران خواهد شد یا نسخه اصلاح شده بیان کرد: نسخه اصلی فیلم پروانه نمایش گرفته و حتی یک پلان از آن هم حذف نشده است. تمامی نماهای ناصر ملک مطیعی هم در فیلم وجود دارد.

فینال “آینه شمعدون” باقی مانده که آن هم ظرف یک روز گرفته میشود

باباییان با اشاره به اینکه محمد کمالی پور تهیه کننده “آینه شمعدون” مشغول تدوین فیلم است به سینماژورنال گفت: این فیلم از مدتها پیش برای پخش در اختیار شکوفافیلم قرار گرفته بود. این روزها راشهای گرفته شده قبلی تدوین مجدد می شود تا نسخه نهایی آماده شود.

محسن تنابنده و رضا عطاران در نمایی از “آینه شمعدون”

داریوش باباییان پیرامون اینکه آیا نماهای باقیمانده فیلم گرفته شده است بیان داشت: گویا فینال فیلم باقیمانده که بناست در یکی از ایام خلوت آخر سال که به بازیگران اصلی فیلم هم دسترسی وجود دارد گرفته شود.