عیان‌گویی به‌سبک مدیر پردیس آزادی⇐پس از ۵ماه مقاومت، مجبور شدیم حدود ۵۰نفر از پرسنل را تعدیل کنیم!/۶۰درصد ترس عمومی و ۴۰درصد نبود فیلم خوب، به رکود سینماها دامن زده است!/سینماهای آمریکا و اروپا با فیلم کریستوفر نولان بازگشایی می‌شوند و سینماهای ایران با دو کمدی که یکی از آنها همزمان در پلتفرم‌های اینترنتی ارائه شده!!/ظرف دو یا سه‌ماه دیگر چیزی به‌نام سینما در این کشور وجود نخواهد داشت!/ به‌زودی بخش عمده تولید سینمایی ایران به کشورهای همجوار منتقل شده و با سرمایه‌های بیگانه ساخته می‌شود!!/همان طور که در دهه‌های شصت و هفتاد موسیقی لس‌آنجلسی به داخل وارد می‌شد ظرف ماههای آینده نیز با واردات فیلمهای فارسی‌زبانی روبرو خواهیم بود که در خارج از ایران تولید شده‌اند!!/صداوسیما تصور می‌کند که اگر سینماها از رونق بیفتد، خودش رونق تازه‌ای پیدا خواهد کرد درحالی‌که سقوط سینما نتیجه‌ای نخواهد داشت جز تولید با سرمایه بیگانه و جذب هنرمندان به خارج از کشور که درنهایت صداوسیما را هم متضرر خواهد کرد!!

سینماروزان: در دو ماه بعد از بازگشایی سینماها نه تنها اوضاع گیشه‌ها روبراه نشده بلکه انفعال مدیریتی بر سر معرفی سینماها به‌عنوان فضاهایی پاک و بهداشتی برای گذران اوقات فراغت موجب گشته نه تنها فیلمهای روی پرده ضرر دهند بلکه سینماداران هم بدترین روزهای یک دهه اخیر را تجربه کنند و به نظر می‌رسد اگر مدیران سینمایی برنامه‌ای به‌روز برای برون‌رفت از این وضع نداشته باشند به‌زودی شاهد تعطیلی کامل سینماهای مستعمل مرکزشهر و به‌دنبالش تغییر فعالیت فرهنگی پردیسها خواهیم بود.

سجاد نوروزی مدیر پردیس آزادی با اشاره به تعدیل نیمی از پرسنل پردیس آزادی درنتیجه رکود گیشه‌ها به همشهری گفت: پس از ۵‌ماه مقاومت، مجبور شدیم نزدیک نیمی از کارکنان خود را تعدیل کنیم؛ یعنی ۵۰نفر. پس از این هم ذخیره مالی‌مان تا چند‌ماه بیشتر جواب نخواهد داد.

نوروزی در تشریح دلایل رکود سینماهای ایران حتی بعد از بازگشایی ادامه داد: سینماهای آمریکا و اروپا قصد دارند با tenet کریستوفر نولان کار خود را آغاز کنند. فیلمی که ممکن است جزو یکی از تأثیرگذارترین فیلم‌های دهه اخیر قرار بگیرد. با این فرمول است که سینماهای دنیا گشوده می‌شوند. مقایسه کنید؛ ما در ایران با چه فیلم‌هایی کار خود را آغاز کرده‌ایم؟

نوروزی ادامه داد: بخشی از بی‌رونقی سینماها در زمان بازگشایی تیرماه، از ترس کرونا بود. بخش دیگر آن نبود فیلم روی پرده است. دو کمدی روی پرده است که یکی از آنها روی پلتفرم‌های مختلف قرار دارد و یکی دیگر هم به ایثار تهیه‌کننده روی پرده رفته است. در روزهای اول بازگشایی، آمار امیدوارکننده به‌نظر می‌رسید. اما با افزایش تلفات کرونا در کشور این آمار کاهش یافت و در نهایت فیلمی هم برای تماشا روی پرده نبود. ۶۰درصد ترس عمومی و ۴۰درصد نبود فیلم خوب به این وضعیت دامن زده است.

مدیر پردیس آزادی افزود: تا دو یا سه‌ماه دیگر چیزی به‌نام سینما در این کشور وجود نخواهد داشت. چون دخل سینمای ایران خالی خواهد شد و پولی برای تولید ندارد. به همین‌خاطر بخش عمده تولید آثار سینمایی ایران به کشورهای همجوار منتقل شده و با سرمایه‌های بیگانه ساخته می‌شود. اتفاقی که در دهه‌های ۶۰ و ۷۰برای موسیقی‌مان اتفاق افتاد و از لس‌آنجلس موسیقی وارد کشورمان شد. پس از این فیلم‌های فارسی‌زبان ایرانی به کشور وارد می‌شود؛ خطری که متأسفانه متوجه آن نیستند. مدیران، سینما را هنری شیک و غیر ضروری می‌دانند و تصور می‌کنند که اگر یک‌سال هم تعطیل باشد خللی به آن وارد نخواهد شد. درحالی‌که چنین نیست. با ادامه‌دار شدن این وضعیت ۹۰درصد سینماهای کشور تعطیل می‌شود. ۱۰درصد باقی‌مانده نیز به شکل ورشکسته به فعالیت نمادین خود ادامه می‌دهد. درصورتی که اراده‌ای برای بهبود اوضاع باشد، حداقل چند سال طول خواهد کشید تا همه‌‌چیز به روال عادی خود بازگردد.

سجاد نوروزی با گلایه از عدم حمایت صداوسیما از سینمای ایران گفت: مصوبه شورای‌عالی امنیت ملی است که برای جلوگیری از نفوذ بیشتر ماهواره‌ها، صدا و سیما گوشه‌چشمی به سینمای ایران داشته باشد اما صدا و سیما در حال پردازش اشتباه راهبردی بزرگی است. این سازمان تصور می‌کند که اگر سینماها و وی‌او‌دی‌ها از رونق بیفتد، خودش رونق تازه‌ای پیدا خواهد کرد درحالی‌که سخت در اشتباه است. صدا و سیما در حال تبلیغ این موقعیت است که سینماها تعطیل هستند. شرایط کرونا مستمسک قرار داده شده تا مخاطبانی را به‌خود اضافه کند، درحالی‌که چنین اتفاقی برای صدا و سیما نخواهد افتاد، زیرا توان اجرای هیچ‌یک از سندهای راهبردی نظام را ندارد. به‌عبارتی سینما هم‌اکنون با زنجیره‌ای از بی‌توجهی و زنجیره‌ای از عاملان لطمه‌زننده چون صدا و سیما مواجه است. هر دو این زنجیره‌ها مثل دو لبه قیچی در حال نابودی سینما هستند و گمان می‌کنند از این طریق شرایط‌شان بهبود خواهد یافت. درحالی‌که نتیجه جز تولید با سرمایه بیگانه در کشورهای همجوار، جذب هنرمندان به خارج از کشور و… نخواهد بود و درنهایت صداوسیما را هم متضرر خواهد کرد. اگر دولت نتواند ماهیت شکل گرفته برای سینمای ایران را زنده نگه‌داشته و حفظ کند، بعدها باید میلیارد‌ها تومان هزینه به‌وجود آمدن و شکل‌گیری دوباره آن کند.