سینماروزان: این در ذات هر اثر هنری است که وقتی به اکران میرسد به صورت بیرحمانه نقد شود و اتفاقا سینماگران جاافتاده نه تنها واکنش دفعی به انتقادات تند نشان نمی‌دهند بلکه اتفاقا مسیر بعدی خود را براساس ترمیم ایرادات منتج از نقدها می‌چینند.
به گزارش سینماروزان ازجمله فیلمهای اکران آنلاین، “لتیان” است که تیم بازیگران اسم و رسم‌داری دارد و تبلیغات محیطی مکفی هم داشته ولی اقبال مخاطبان به آن محسوس نبوده و مخاطبان به دلایل مختلف بدان تاخته‌اند؛
از تیپیکال بودن بازیها تا عدم انتخاب مناسب بازیگر تا قلت داستان لازم برای یک فیلم بلند تا شباهت به آثار اصغر فرهادی و… بخشی از انتقادات وارده به “لتیان” است.
واکنش اکتای براهنی آقازاده رضا براهنی نویسنده “لتیان” به این انتقادات قابل تامل است که با شاهد مثال آوردن از واکنش مخاطبان به فیلم “طعم گیلاس”کیارستمی، خواه ناخواه فیلم پرچهره و بی‌بدعت داستانی “لتیان” را با فیلم بی‌چهره ولی بلحاظ داستانی بدیع “طعم گیلاس” سنجیده است.
اکتای براهنی درباره انتقادات علیه “لتیان” به شرق گفت: بخشی از مخالفت‌ها یک هجمه فضای مجازی است و از صفحات مجازی قلابی و اکانت‌های فیک كه مدام فحش می‌دهند، نشئت می‌گیرد. درواقع مخالفت اصیل عده‌ای با هجمه عده‌ای دیگر که دقیق نمی‌توانم شناسایی کنم از كدام‌سو است، مخلوط شده است. در نتیجه نمی‌توانم عیار این موضوع را نسبت به كار خودم به‌طور دقیق مشخص كنم. باید زمان بگذرد تا متوجه شوم واقعا جایگاه فیلم کجاست. مدتی قبل در صفحه شخصی‌ام ویدئویی از مستندی منتشر کردم، از زمانی که فیلم «طعم گیلاس» نمایش داده شد و مردم به دیدن آن رفته بودند، مردم وقتی از سینما بیرون می‌آمدند، نظراتشان درباره فیلم را با واژه‌هایی مثل مزخرف و افتضاح بیان می‌کردند.
آقازاده براهنی ادامه داد: از سال ۷۶-۷۷ که «طعم گیلاس» کن گرفته بود، اینها را می‌گفتند جامعه‌‌ای كه به‌ندرت فیلم درست و حسابی می‌بیند و تفاوت شیوه‌های روایی را تشخیص نمی‌دهد، به همه چیز معترض است و خودش هم كاری نمی‌كند…فکر می‌کنم بخشی از مخالفت‌ها با این فیلم لحظه‌ای است…
نویسنده “لتیان” افزود: در مورد فیلم «لتیان» به نظرم یک هجمه غیرمنصفانه در مورد فیلم وجود دارد. جملات کلی را که در مورد این فیلم و در انتقاد به آن مطرح می‌شود، قبول ندارم. اگر می‌گویند شخصیت‌پردازی كم است، باید بگویم كه این فیلم از نمونه فیلمهای ژانر سفر است چون در سفر، زمان محدودی برای شخصیت‌پردازی وجود دارد.
با سلام
به نظرم اگر بجای قراردادن تیپ اقازاده متشرع که هیج
شناختی ازش ندارید
شخصیت یک اقازاده هنری که خوووب
میشناسیدش رو در داستان قرار میدادید
به مراتب غنی تر میشد فیلمتون
چون دیگه مجبور نبودین بجای شخصیت
یه کاریکاتور بسازید از اقازاده متشرع
بعدش هم حداقل یه نگاهی میکردید
به همین ژن خوب اصلاحلتچی که
اتفاقا توی سینما هم فیلم تولید کرد
چرا هر کی باباش هنرمنده فکر میکنه خودشم هنرمنده؟؟؟
پسر کارگردان سرشناس حتما باید بازیگر بشه؟
پسر نویسنده سرشناس حتما باید نویسنده بشه؟؟
یعنی الان کسی که باباش تراشکاره حتما باید بره تراشکار بشه؟؟
این تفکر خودش منجر نمیشه به اینکه بچه های دیکتاتورها هم توهم موروثی سلطنت درونشون ترویج بشه؟؟
اصلا هنر مگه بنا نیست این تفکرات و تغییر بده؟؟؟
با اینکه برخی فقط ایراد میگیرن موافقم ولی این جمله “جامعه‌‌ای كه به‌ندرت فیلم درست و حسابی می‌بیند و تفاوت شیوه‌های روایی را تشخیص نمی‌دهد، به همه چیز معترض است و خودش هم كاری نمی‌كند”
خیلی خطرناکه
کلا حکم کلی دادن نادرسته و اینکه بگین مردم اگه فیلم درست میدیدن ما رو نقد نمیکردن خیلی دگمه به نظرم
اکتای براهنی فیلمساز متوسطیه اگه مدام نخواد خودش بنویسه و حس تالیف بگیرهو از نویسنده های خوب کمک بگیره احتمالا فیلمساز خوبی هم میشه
اکتای عزیز! هیچ دلیلی نداره چون پدرت نویسنده بوده شما هم لتوای حتما خودت بنویسی
اتفاقا از سناریستای حرفه ای کمک بگیر که کیفیت فیلمات رشد کنه