سینماروزان: محمدعلی ابطحی رییس دفتر اصلاحات که بعد از اتفاقات انتخاباتی ۸۸ مدتی بازداشت بود و بعد هم اعترافاتش در برائت از مواضع کاندیدای شکست خورده انتخابات در کانون توجه قرار گرفت، ماههاست که به واسطه حضورش در پشت صحنه نمایشهای مختلف خبرساز است.
به گزارش سینماروزان محمدعلی ابطحی درباره اینکه آیا درباره تئاتر با چهره های سیاسی هم صحبت میکند با تعریضی به رییس دولت اصلاحات به «ایلنا» بیان داشت: با آنها که اسمشان هم ممنوع است صحبت میکنیم. گاهی وقتها از جمعبندیهای موردی یا کلی از تئاترهایی که دیدهام حرف میزنم. البته در جمع روحانیون سیاسی، تئاترشناس کمتر هست که علاقهمند هم باشند. اما گاهی جمعبندیهایی از سوژههای تئاترهایی که دیدهام در این جور جلسات گزارش کردهام که خیلی اوقات جالب بوده.
رییس دفتر اصلاحات درباره بحثهای تئاتری با سیاستمداران ادامه داد: گاهی هشدارهایی هم دادهام که توجه کنند. مثلا تمام چیزهایی که در جامعه از یک روحانی خودمان میشنوند را در یک تئاتر نسبت داده بودند به یک روحانی مسیحی؛ این را گزارش دادم که ببینید جامعه میخواهد گاهی حرفش را بزند و اگر نتوانست، با واسطه دیگری میگوید!! قصههای سیاسی اتفاقات تئاتر و موضوعاتش را در جاهای مختلف مطرح میکنم و فکر میکنم یک پیامی است.
ابطحی در پاسخ به اینکه آیا تئاتر هنر گرانی است بیان داشت: از ما که پول نمیگیرند نمیدانم!
محمدعلی ابطحی در واکنش به طعنه های گزنده و بعضا توهینهایی که زیر پستهای اجتماعی اش به چشم می خورد گفت: خیلی برای من توجهی جلب نمیکند. چون معتقدم اینها یا از یک مجموعه سیاسی مخالفاند یا یک مجموعه عقدهدار اجتماعی هستند. مثلا چند شب پیش زیر تصویرهایی که از خیابان سی تیر گذاشته بودم نوشته بودند بیکار و پولدار و تجملگرایی! به ذهنم رسیده بود همان تصاویر را با متنی دیگر بنویسم که: چه ممکلتی شده که معاون رئیسجمهور به جای اینکه در کاخها باشد مجبور است دست زن و بچهاش را بگیرد برود کنار خیابان بنشیند و فستفور بخورد! خب میشد این را هم نوشت اما من دوست دارم جامعه تحت هر شرایطی خیلی شیرین باشد.
وی ادامه داد: خودم هم با همه سختیها دوست دارم شیرینیهای زندگی خودم و دیگران را بیشتر ببینم برای همین خیلی توجهی به اینجور چیزها نمیکنم. خیلی هم سعی کردهام اگر زورم برسد پول تئاترهایی که میروم ببینم را بدهم به خاطر اینکه آدمی که دو ماه تمرین میکند و یک ماه برای تئاتری روی صحنه است و باید هر روز سر ساعت بیاید و برود، مهمانی نرود، قراری نگذارد و حتی سرما هم نخورد خیلی سختیها را تحمل میکند تا یک نمایش را اجرا کند و امکان مالی کوچکی داشته باشد. برای همین من تئاتر را خیلی گران نمیدانم. دلیلش هم اینکه سالنهای تئاتر هیچوقت خوشبختانه خالی نیست. معلوم است که بالاخره یک تناسبی با جیب مخاطبانش دارد.