یک روزنامه‌نگار پیشکسوت تاکید کرد⇐بنیاد روایت فتح و سازمان اوج، برای رفع شائبه‌هایی که در مورد عملکردشان وجود دارد هرچه زودتر شفاف‌سازی مالی را در دستور کار قرار دهند/مدیران این دو ارگان که همیشه بر سلامت کار خودشان تأکید دارند، مطمئن باشند که شفاف‌سازی واقعی بیشتر به نفع آنان خواهد بود تا شعاردهی درباره عملکرد!/همان طور که دفاع مقدس و شهدای گرانقدر، متعلق به تمام مردم ایران است، امکاناتی که این دو ارگان دارند نیز باید در خدمت تمام سینماگران باشد و نه فقط یک اقلیت محدود!
سینماروزان/سیدرضا اورنگ(منتقد و روزنامه‌نگار پیشکسوت): روشنگری و شفاف‌سازی، هم می‌تواند جلوی شائبه‌ها و شایعه را بگیرد و هم از هدررفت بیت‌المال تا حد زیادی جلوگیری کند. مردم دنیا، به‌خصوص ایران، دوست دارند که در ساختار زندگی و مملکت‌داری، همه چیز، چون آب چشمه شفاف باشد.
به گزارش سینماروزان و به نقل از رسانه “ملانصرالدین”، مطمئناً وقتی همه چیز شفاف باشد و زیر و روی آدم‌ها یکی باشد، دنیا جای بهتری خواهد بود و لکه فساد بر دامن کسی نخواهد نشست.
مردم ایران وقتی ببینند کسی یا سازمان و ارگانی با آنان روراست است، با آنها محرم شده و همیشه و در همه حال همراه‌شان خواهند بود.
سازمان سینمایی وزارت ارشاد مدتی است که عملکرد خود را شفاف‌سازی می‌کند، هرچند که این شفاف‌سازی را صد درصد نمی‌توانیم بپذیریم، چون شائبه‌هایی در آن دیده می‌شود، اما به‌عنوان یک اقدام اولیه برای آغاز شفاف‌سازی‌های حقیقی، حرکت خوبی است که باید تسرّی پیدا کند.
بنیاد روایت فتح و سازمان اوج که مانند وزارت ارشاد با بودجه عمومیاداره می‌شوند، بیش از هر سازمانی باید مقید به شفاف‌سازی باشند، زیرا مهر انقلاب و دفاع مقدس بر پیشانی‌شان نقش بسته شده. بار این مسؤولیت بسیار سنگین است و قِران به قِران بودجه آن باید حساب و کتاب داشته باشد، چون هم حق‌الناس است و هم حق‌الشهدا.
این دو ارگان، ملک شخصی هیچ احدی نیستند و متعلق به مردم هستند، بنابراین نباید در آنها تصمیم‌گیری‌های شخصی صورت گرفته و مرزبندی خودی و غیرخودی وجود داشته باشد…
امکاناتی که این دو ارگان دارند، باید در خدمت تمام سینماگران و کسانی باشد که می‌خواهند با موضوع انقلاب اسلامی، دفاع مقدس و شهدا فیلم بسازند، البته در چارچوب‌های تعیین شده. نباید تنها افراد خاصی از امکانات و بودجه این دو ارگان مهم بهره ببرند و باید درها باز باشد برای همه نیروهای انقلابی مستعد.
دفاع مقدس و شهدای گرانقدر آن، متعلق به تمام سرزمین ایران و مردم مقاوم و ایثارگر آن است. دیده و شنیده نشده رزمنده‌ای گفته باشد که من فقط برای دفاع از قشر خاصی از مردم ایران به جنگ دشمنان می‌روم. وقتی تفکر رزمندگان ایران عزیز این است، چرا ارگان‌هایی مانند بنیاد روایت فتح، سازمان اوج و… مانند این بزرگ مردان و بزرگ زنان نیندیشند و عمل نکنند؟
به همین دلیل محکم و غیر قابل انکار، تمام فیلمسازان حق دارند درباره دفاع مقدس و رزمندگانش فیلم‌های ماندگار بسازند. وقتی مرزبندی وجود نداشته باشد و افراد توانگری وارد این حوزه شوند، بی‌شک آثار بهتر و حرفه‌ای‌تری تولید خواهد شد.
متأسفانه در سالهای اخیر فیلم‌هایی که با موضوع دفاع مقدس و با بودجه دولتی این دو ارگان ساخته شده‌اند، کار‌های چندان تاثیرگذاری نبوده و چنان که باید نتوانسته‌اند نمایش‌دهنده صورت و سیرت رزمندگان ایران و حماسه دفاع مقدس باشند، چرا؟ شاید به مرزبندی بین سینماگران؟!
سال‌هاست که سینمای دفاع مقدس رو به افول است، سینمایی که در دهه ۶۰ ضعیف‌ترین فیلم اش حدود دو میلیون بیننده داشت، در سالهای اخیر از فقر مخاطب رنج برده.
برپایی جشنواره فیلم مقاومت نیز که برای حمایت از این نوع سینما راه‌اندازی شد، نه‌تنها باعث رونق آن نشد، بلکه معکوس عمل کرده و علیرغم صرف بودجه بیت‌المال نتوانسته کمکی کند بر افزایش آمار مخاطبان سینمای جنگ.
اگر جشنواره مقاومت و دبیرانش درست عمل کرده بودند، الان سینمای دفاع مقدس باید در اوج بود، آیا اکنون این گونه است؟ آیا مدیران اسبق و سابق و امروز بنیاد روایت فتح، تاکنون جشنواره مقاومت را آسیب‌شناسی کرده‌اند؟ اگر چنین کرده بودند، در اوج کرونا دوباره جشنواره را با آن حرف و حدیث‌ها برگزار می‌کردند؟
آیا رییس و مدیران سازمان اوج فیلم‌های دفاع مقدسی را آسیب‌شناسی کرده‌اند؟ اگر کرده بودند، همچنان به ساخت فیلم‌های پرخرج غیر تأثیرگذار اقدام می‌کردند؟
بنیاد روایت فتح و سازمان اوج، برای رفع شائبه‌هایی که در مورد عملکردشان وجود دارد، به‌خصوص در مورد ساخت فیلم‌های پرخرج سالهای اخیر که درباره بودجه ساخت‌شان بسیار حرف و حدیث وجود دارد و همچنین برگزاری جشنواره مقاومت در دهه آخر قرن باید شفاف‌سازی کنند تا همه چیز برای همه کس روشن شود.
شفاف‌سازی، البته نه مانند سازمان سینمایی، بلکه حقیقی، باعث می‌شود تا شائبه‌هایی که در اجتماع، به خصوص در عرصه سینما و رسانه وجود دارد از بین رفته و همچنین فیلمسازانی که قرار است با این دو ارگان همکاری کنند، حساب کار دست‌شان می‌آید که دیگر قرار است متخصصان مو را از ماست بیرون بکشند، بنابراین برآورد‌های‌شان واقعی‌تر خواهد شد.
باید کارشناسان خبره‌ای را هم از اهالی سینما و رسانه در کنار خود داشته باشند تا بر کار کسانی که می‌خواهند با بودجه این ارگان‌ها فیلم بسازند نظارت کنند.
مدیران این دو ارگان که همیشه بر سلامت کار خودشان تأکید دارند، مطمئن باشند که شفاف‌سازی واقعی بیشتر به نفع آنان خواهد بود تا شعاردهی درباره عملکرد!