سینماروزان: فصل‌بندی ناگهانی سریال “همگناه” و خبررسانی درباره پایان فصل اول سریال در قسمت دوزادهم و درکنارش، آماری که سامانه ویدیوی درخواستی فیلیمو از رضایت ۹۸درصدی مخاطبان نسبت به سریال “همگناه” ارائه داده با انتقادات گسترده روبرو شده است.
این روال موجب شده رسانه‌های مختلف به انتقاد از این روش ارائه سریال و آماردهی بپردازند.
رسانه مستقل سینمای‌حرفه‌ای در تحلیلی بر آمار ارائه‌شده از میزان رضایت ۹۸درصدی مخاطبان از “همگناه” به طرح این پرسش پرداخته که حتی سازندگان “متهم گریخت” و “دایی جان ناپلئون” هم مدعی کسب رضایت ۹۸درصدی نبوده‌اند ولی سازندگان “همگناه” به چنین آماری می‌نازند!!
متن تحلیل این رسانه را بخوانید:
اینکه به ناگاه در قسمت دوازدهم سریال “همگناه” و درحالی که داستان هنوز شروعی محرک هم نداشته فیلیمو خبر میدهد از پایان فصل اول، توهین به مخاطب نیست؟
مخاطب روزگار ما سیب‌زمینی است؟ مخاطب روزگار ما هویج است؟ مخاطب، شنبلیله است؟؟ که این طور باهاش برخورد می‌شود؟
مخاطبان برای تماشای سریالهای خانگی یا باید اشتراک فیلیمو بخرند یا پول دی‌وی‌دی دهند و دربرابر تلویزیون نیستند که هرچه نشان داد، بیخیال باشند. وقتی مخاطب هزینه می‌کند انتظار دارد سریال‌سازان هم برای داستان پردازی و شخصیت پردازی هزینه کنند.
سریال “همگناه” نه داستان‌پردازی معلقی دارد و نه شخصیت‌پردازی ویژه‌ای و پر شده از تیپ‌های تکراری و موقعیت‌های فاقد استدلالی که همچون تیزرهای تبلیغاتی رسانه ملی روی اعصاب رژه می‌روند.
فصل‌بندی سریال در همه جای دنیا و حتی همین ایران اصول و قواعدی دارد. نمیشود که بدون پیشروی داستان یا باز کردن گره‌ها یا پرداخت درست شخصیت و به‌صرف رهایی از انتقادات، از پایان فصل اول گفت.
بدتر اینکه با نشان دادن سکانسی تختخوابی از مهدی پاکدل و یک نابازیگر زن با تصویری های‌انگل یادآور فیلمهای نرم(!) بناست برون‌رفتی ایجاد شود از تکرار مکررات!
داستانی که به‌مانند جنینی کورتاژشده شکل نمی‌گیرد و دکوپاژی شلخته و بی‌حوصله با مدعای رضایت ۹۸درصدی مخاطب جمع نمیشود!
بعید است حتی پرطرفدارترین سریالهای ایرانی مثل “دایی جان ناپلئون” و “متهم گریخت” هم ۹۸درصد کسب رضایت کرده باشد ولی فیلیمو و نماوا که خود تولیدکننده بودند، خودشان هم آمارهای تخیلی درباره کسب رضایت ساطع میکنند ولی…
سازندگان “همگناه” حتی اگر سریالهای خارجی را ندیده باشند “ستایش” را که دیده‌اند! “نون خ” را که دیده‌اند. در چنین سریالهایی فصل اول هم افتتاحیه درستی دارد و هم اوج و پایان‌بندی معقولی ولی “همگناه” به انتهای فصل اول می‌رسد بدون آن که جنبشی نسبی در ذهن مخاطب پدید آورد.
لطف کنید و در فصل دوم اندکی به احترام مخاطب بیندیشید و این طور نباشد که تنگ آمدن قافیه، مجبورتان کند مجددا پایان فصل دوم را اعلام کنید بی ایجاد ضرباهنگی دراماتیک در سریال.
