سینماروزان: ژست شبه‌روشنفکرانه برخی چهره های سینمایی باعث شده که در عین برخورداری از مواهب دولتی و شبه‌دولتی مدام به نقد و گلایه از ساختار موجود دست زنند و این تناقض رفتاری در روزگار غلبه سایبر بر زندگی ایرانیان به شدت زیر سوال میرود.
فاطمه معتمدآریا، رضا کیانیان و کیومرث پوراحمد از جمله سینماگرانی هستند که قرارگیری در مسیر رشد و اشتهار را مدیون ساختار حاکم بر ایران بعد از انقلاب اسلامی هستند و البته که در ادوار مختلف نیز از مواهب همکاری با محصولات ارگانهای متمول بهره برده اند. با این حال کنایه هفته های اخیر اینها به اوضاع بعد از انقلاب به شدت تناقض ساز شده است.
روزنامه اصولگرای «کیهان» در نوشتاری با مرور ادعاهای چنین چهره هایی، پرسشهایی کلیدی را درباره کارنامه آنها بیان کرده است.
متن تحلیل «کیهان» را بخوانید:
«۴۰ سال است که یک روز خوش ندیدیم»
«در طی این چهل ساله برایم توقف ایجاد کردند».
«در این ۴۰ سال گذشته، کدام روز ما روز خوبی بوده»
تکرار اینگونه جملات که چندبار از سوی معدودی به اصطلاح هنرمندان ما در موقعیت‌های مختلف که میکروفونی بدست آورده، در مراسمی چه جشن یا عزا بیان شده، دیگر به تدریج گوش‌های مخاطبان را حساس کرده است. جملاتی یکسان با یک نوع ادبیات و لحن بیانی و یک موتیف خاص، آن هم از سوی کسانی که قبل از این ۴۰ سال و در دوران پیش از انقلاب در عرصه هنر و تلویزیون و سینما اصلا محلی از اِعراب نداشتند و در نهایت در حد و اندازه یک دستیار جزء یا بازیگر دست چندم تئاترهای پرت و گمنام فعالیت می‌کردند.
واقعا این جملات از کجا در دهان این افراد نهاده و بر زبانشان جاری می‌شود که این‌قدر کپی شده به نظر می‌رسد؟ آیا بخشنامه یا سناریو و یا طرحی است که در چهلمین سالگرد انقلاب، همراه با خیل عظیم تبلیغات رسانه‌های بیگانه و دشمنان تاریخی این ملت، تعدادی معدود از به اصطلاح هنرمندان را هم به میدان کشیده و با خود همراه سازند؟
مگر در طول همین ۴۰ سال که این حضرات ادعا دارند یک روز خوش ندیده و در واقع آنها را متوقف کردند!! بیشترین کارهای تولیدی در حد بازیگران نقش اول و درجه یک و انواع و اقسام فیلم و سریال و پروژه‌های میلیاردی و جایزه و تقدیر و تجلیل و… در اختیار این افراد قرار نگرفت و تقریبا در حالی که بسیاری از هنرمندان سینما و تلویزیون ما بیکار بوده و یا به ندرت دعوت به کار برای فیلم یا سریالی می‌شدند، این حضرات مدام یا سر صحنه سریال یا فیلم‌های سینمایی بودند و یا سریال و فیلم‌هایی در دست ساخت داشتند و دستمزدهای نجومی دریافت می‌کردند، بارها و بارها از جشنواره‌های مختلف و همین تلویزیونی که ادعا دارند، نگاه نمی‌کنند، جایزه گرفتند و حتی در اوج اتفاقات فتنه ۸۸ علی‌رغم فعالیت برای فتنه‌گران اما پروژه سریال میلیاردی به آنها واگذار شد. آیا اینها نشانه روزهای ناخوشی بوده که این افراد مدعی‌اش هستند؟!!
به راستی اگر انقلاب نشده بود، این مدعیان هنر، کجای آن شبه هنر شاهنشاهی قرار داشتند؟ در آن فضای ابتذال فیلمفارسی و سوپربازیگرانی که به هر حال در آن فضا جا افتاده و میدانی برای خود برپا کرده بودند، این افراد کجا می‌توانستند اساسا عرض‌اندام بکنند و حتی اگر رنگ آن جماعت را هم می‌پذیرفتند، در نهایت بیشتر از یک وسیله صحنه، به‌حساب نمی‌آمدند!
دیروز یکی از همین افراد که فیلم‌های اخیر وی با تمسخر منتقدان روبه‌رو شده است، در مراسم تشییع خشایار الوند، بدون مقدمه و مناسبتی بیان کرده است که «در این ۴۰ سال گذشته کدام روز ما روز خوبی بوده؟»!
او درحالی چنین حرفی را به زبان آورده که در ۴۰ سال اخیر از مواهب تلویزیون، بنیاد فارابی، بنیاد روایت فتح و… بیشترین بهره را برده است.
واقعا این جملات از کجا در دهان این افراد نهاده و بر زبانشان جاری می‌شود که این‌قدر کپی شده به نظر می‌رسد؟ آیا بخشنامه یا سناریو و یا طرحی است که در چهلمین سالگرد انقلاب، همراه با خیل عظیم تبلیغات رسانه‌های بیگانه و دشمنان تاریخی این ملت، تعدادی معدود از به اصطلاح هنرمندان را هم به میدان کشیده و با خود همراه سازند؟
مگر در طول همین ۴۰ سال که این حضرات ادعا دارند یک روز خوش ندیده و در واقع آنها را متوقف کردند!! بیشترین کارهای تولیدی در حد بازیگران نقش اول و درجه یک و انواع و اقسام فیلم و سریال و پروژه‌های میلیاردی و جایزه و تقدیر و تجلیل و… در اختیار این افراد قرار نگرفت و تقریبا در حالی که بسیاری از هنرمندان سینما و تلویزیون ما بیکار بوده و یا به ندرت دعوت به کار برای فیلم یا سریالی می‌شدند، این حضرات مدام یا سر صحنه سریال یا فیلم‌های سینمایی بودند و یا سریال و فیلم‌هایی در دست ساخت داشتند و دستمزدهای نجومی دریافت می‌کردند، بارها و بارها از جشنواره‌های مختلف و همین تلویزیونی که ادعا دارند، نگاه نمی‌کنند، جایزه گرفتند و حتی در اوج اتفاقات فتنه ۸۸ علی‌رغم فعالیت برای فتنه‌گران اما پروژه سریال میلیاردی به آنها واگذار شد. آیا اینها نشانه روزهای ناخوشی بوده که این افراد مدعی‌اش هستند؟!!
به راستی اگر انقلاب نشده بود، این مدعیان هنر، کجای آن شبه هنر شاهنشاهی قرار داشتند؟ در آن فضای ابتذال فیلمفارسی و سوپربازیگرانی که به هر حال در آن فضا جا افتاده و میدانی برای خود برپا کرده بودند، این افراد کجا می‌توانستند اساسا عرض‌اندام بکنند و حتی اگر رنگ آن جماعت را هم می‌پذیرفتند، در نهایت بیشتر از یک وسیله صحنه، به‌حساب نمی‌آمدند!
دیروز یکی از همین افراد که فیلم‌های اخیر وی با تمسخر منتقدان روبه‌رو شده است، در مراسم تشییع خشایار الوند، بدون مقدمه و مناسبتی بیان کرده است که «در این ۴۰ سال گذشته کدام روز ما روز خوبی بوده؟»!
او درحالی چنین حرفی را به زبان آورده که در ۴۰ سال اخیر از مواهب تلویزیون، بنیاد فارابی، بنیاد روایت فتح و… بیشترین بهره را برده است.
پیوند کوتاه: https://www.cinemajournal.ir/?p=55165
