ادعای پرسش‌برانگیز تهیه‌کننده “دربند” درباره رد پیشنهاد “ب.ز”/یک میلیارد نیاز داشتم و آن مرد با ۳ میلیارد آمد!
سینماژورنال/فرزان زارع: اخیرا وقتی با امیر سماواتی تهیه کننده شناخته شده سینما گپ می زدم در کنار صحبتهایی که درباره روند کاریش گفت به ماجرای جالبی درباره حضور یک شخصیت مثلا سرمایه گذار در دفترش هم حرف زد.
به گزارش سینماژورنال هرچند در آن گفتگو سماواتی هیچ گاه نامی از این شخصیت نبرد اما اتفاقاتی که در سالهای اخیر رخ داده و در کانون توجه قرار گرفتن شخصیتی به نام “ب.ز” سبب ساز آن شد که با کنار هم گذاشتن گفته های وی بیش از پیش به شباهتهای آن شخصیت و این “ب.ز” پی ببرم.
آن مرد با 3 میلیارد آمد
سماواتی با اشاره به یک سرمایه گذار که به دفترش آمده بود گفته بود: چند سال پیش مردی پای به دفتر من گذاشت .آن زمان هنوز چیز زیادی از اختلاس معروف نمی دانستم.در پیش تولید فیلم تازه ام در مقام تهیه کننده بودم و بودجه تولید فیلمم را حدود یک میلیارد تومان برآوردکرده بودم. وقتی آن مرد از جریان ساخت فیلم باخبر شد گفت : حاضرم 3میلیارد تومان بدهم تا در این پروژه شریکت باشم.
دست رد به سینه اختلاسگر زدم
تهیه کننده آثاری چون “دربند” و “پنج ستاره” ادامه داده بود: علت مشارکتش را جویا شدم و وقتی او پاسخ سوال مرا داد شروع به حلاجی و تحلیل ذهنی در خود کردم . چند روز بعد به پیشنهاد وسوسه انگیزش جواب منفی دادم و دست رد را خیلی قاطعانه به سینه دوست عزیز اختلاسگر زدم و حاضر نشدم از سرمایه باد آورده اش برای ساخت فیلمم استفاده کنم.
برخی همکارانم جوگیر شدند
سماواتی افزوده بود: بماند که بعدها فهمیدم و دیدم چند تن از همکارانم جوگیر شده و پیشنهاد آن مرد “کلاه به سر” را برای پولشوئی پذیرفتند و به آن پول هنگفت زبان بسته که متعلق به مردم بود پاسخ مثبت دادند.
میدانستم روز رسوایی اش فرا خواهد رسید
این تهیه کننده با اشاره به پایان کار آن سرمایه گذار بیان داشته بود: امروز پس از گذشت چند سال از آن تحلیل ذهنی ام خوشحال هستم و می دانستم هدف شوم آن دوست کلاه به سر چه بود. میدانستم روز رسوایی اش فرا خواهد رسید.
پی نوشت سینماژورنال: البته که چون سماواتی خودش هیچ گاه به صراحت نامی از این سرمایه گذار نبرد می توان در واقع گرایانه بودن تمامی سخنان وی نیز پرسشهایی را طرح کرد.
اصلی ترین پرسش هم آن است که چرا همزمان با رسانه ای شدن ماجرای اختلاسهای آن سرمایه گذار معروف وی سخنی را طرح نکرده و مدتها بعد در این باره حرف زده؟ و آیا این طرح مساله در شرایط فعلی بیشتر ترفندی برای تاثیرگذاری بر مخاطبان و در کانون توجه قرار گرفتن نیست؟