وقتی جنایی‌ساز سینمای ایران به دام هنروتجربه می‌افتد
سینماژورنال: باعث تعجب است در سینمای ایران که از فقر ژانرهایی چون ماجرایی و جنایی به شدت رنج می برد کارگردانی که زمانی آثار مطرح متعلق به سینمای حادثه ای-جنایی مانند “بازجویی یک جنایت”، “رنگ شب” و “مخمصه” را می ساخت سر از هنروتجربه درآورده و تله تئاتری ساخته به نام “تمرینی برای یک اجرا”.
به گزارش سینماژورنال یک دلیل این امر شاید این باشد که ارگانهای دولتی که در همه سالهای قبل از فیلمسازانی چون سجادی حمایت می کردند تا ایده های خود را به اجرا درآورند اما در سالهای اخیر به دلیل محدودیت منابع دولتی، حمایتی از سجادی به عمل نیامده و البته وی هم نتوانسته حمایتی را از ارگانهای شبه دولتی کسب کند تا وی از سر ناچاری سینمای ژانر را کنار زده و سراغ یکی از آثار شاهنامه برود.
البته که این سراغ شاهنامه رفتن هم به جای آن که به تصویرسازی سینمایی یکی از داستانهای شاهنامه بینجامد بیشتر مجالی بوده برای روخوانی داستانی که بناست به سبک نقالی جلوی دوربین خوانده شود.
نتیجه هم مشخص است؛ محصولی کشدار و طولانی که مخاطب را به شک می اندازد آیا این فیلم را همان کارگردانی ساخته که سکانس افتتاحیه “مخمصه” را اجرا کرده بود.
اینکه کارگردانی مثل سجادی همه سوابق خود را کنار زده و وارد هنروتجربه ای میشود که کمترین ربطی به کارنامه اش ندارد مصداق “خودکرده را تدبیر نیست” است.
اسفناک اینکه سجادی برای بالا بردن دوز شبه روشنفکرانه اثر به رونویسی از دست تازه کارهای هنروتجربه و فیلمهایی چون چون “پنج تا پنج” و “احتمال باران اسیدی” پرداخته که کوشیده بودند با حضور شمس لنگرودی به عنوان بازیگر مسیری مثلا آوانگارد را بپیمایند.