واکنش یک روزنامه‌نگار اصولگرا به حذف وزیر ارشاد⇐ جنتی سودای وزارت خارجه داشت اما هماورد ظریف نشد/سخنرانی‌های جنتی حرفهای خودش نبود/دیکته دیگرانی را از رو می‌خواند که خوب نوشتن نمی‌دانستند/ هم‌قدم با رئیس جمهور، در هر جمعی باب میل آن جمع سخن می‌گفت حتی با تناقض!/ اول فرهنگ را قربانی کردند و حالا وزیرش را تا ذبیح آرایش انتخاباتی آقایان باشد
سینماروزان: استعفای علی جنتی وزیر ارشاد دولت یازدهم سبب ساز آن شده است که مهدی شیخ‌صراف روزنامه نگار اصولگرا در یادداشتی که برای “نسیم آنلاین” نوشته هم به توصیف سیمای مدیریتی علی جنتی بپردازد و هم از اهداف انتخاباتی این استعفا سخن گوید.
متن کامل یادداشت شیخ صراف را بخوانید:
جنتی سودای وزارت خارجه داشت اما هماورد ظریف نشد
از همان اول معلوم بود علی جنتی مرد اصلی این سمت نبوده و نیست. اما سهم و سهام جریان ها در دولت اعتدال ارشاد را قسمت دیپلماتی کرده بود که سودای وزارت خارجه داشت اما هماورد ظریف الممالک برای این وزارت نشد. ناچار دیوار کوتاه فرهنگ نصیب مردی شد که زمانی سفیر ایران در کویت بود و زمانی دیگر استاندار خراسان که البته ماجرای شورش مردم مشهد را در کارنامه استانداری اش داشت و بعد از آن هم گوشه ای از وزارت کشور نصیبش شده بود.
علی جنتی از همان قسم مدیرانی بود که همیشه بیخ ریش جمهوری اسلامی هستند و هرگاه پست کم می آید می فرستندشان بالای سر فرهنگ و هنر تا…! اصولگراهای مجلس نهم هم به او رای اعتماد دادند. همانطور که زمانی دانشگاه آزاد را وقف کرده بودند، همان رقم که به زنگنه رای اعتماد دادند تا در پرونده کرسنت مغلوب شویم و همانطور که برجام بیست دقیقه را در کارنامه خود ثبت کردند!
علی ماند و حوض بزرگ فرهنگ
اینطور بار دیگر فرهنگ، قربانی تقسیم قدرت شد. علی ماند و حوض بزرگ فرهنگ با حجم بزرگی از انتظار در قبال شوآف های رئیس جمهور و وعده های انتخاباتی. در تقابل با نهادهای بزرگی که در توازی با وزارت ارشاد او فرهنگ را مهندسی می کردند و می کنند. همان شد که سخنرانی های او حرفهای خودش نبود و دیکته دیگرانی را از رو می خواند که خوب نوشتن نمی دانستند. جنجال هایی که بعد از هر سخنرانی و اظهار نظر او در مقابل پرسش های زیرکانه خبرنگاران به وجود می آمد موجب شد آقای سخنگوی حقوقدان جای وزیر را بگیرد و گرفت اما او هم برای خودش گلزن تمام عیاری بود که بماند.
در هر جمعی باب میل آن جمع سخن می گفت حتی با تناقض آشکار!
وزیر دل انگیز اما در اتخاذ یک شیوه هم قدم رئیس جمهورش بود؛ در هر جمعی باب میل آن جمع سخن می گفت حتی سخنانش اگر در تناقض آشکار با یکدیگر بودند. هر بار هم بحرانی بر سر فیلمی یا کنسرتی و جشنواره ای برایش به وجود آمد که معاونانش از آن عبورش دادند. سوال ها و کارت زردهای مجلس و بی تفاوتی و حتی رجزخوانی دولتی ها نسبت به آن هم بیشتر این گمانه را تقویت می کرد که همه به نوعی به دنبال رفتن وزیر کم خاصیت قصه ما بودند اما هیچ کس نمی خواست فشار افکار عمومی برای رفتن او را به دوش گیرد. آخرش هم همه چیز با یک استعفای نمایشی ختم شد.
ذبیح آرایش انتخاباتی
حالا از دلایل پس پرده هم که بگویند آنچه رخ داده همین است که اول فرهنگ را قربانی کردند و حالا وزیرش را. تا ذبیح آرایش انتخاباتی آقایان باشد. تا بوده همین بوده و تا هست چنین است.
- محمدمهدی شیخ صراف
