سینماروزان: ادعاهای ابوالحسن داوودی که زمانی خودش رییس شورای صنفی نمایش بود درباره “دولتی” بودن این شورا با تعجب بسیاری از سینماگران مواجه شده چون داوودی تا زمانی که خودش رییس شورا بود درباره “دولتی”بودن شورا حرف نمیزد و حالا که نه خودش و نه هم‌صنفی‌اش محسن امیریوسفی ریاست شورا را دراختیار ندارند نگران “دولتی”شدن شورا شده!
حسین فرحبخش تهیه‌کننده سینما و از اعضای شورای صنفی نمایش در واکنش به ادعاهای ابوالحسن داوودی یادداشتی را منتشر کرده و در آن با برشمردن سوابق داوودی در شورای صنفی نمایش، تناقض ادعاهای وی را زیر سوال برده.
متن یادداشت فرحبخش را بخوانید:
ابوالحسن داوودی از دوستان صمیمی و قدیمی من است و به‌عنوان یک کارگردان خوب، قابل احترام است و برای همین اظهاراتی مبنی بر “شورای دولتی” خواندن شورای صنفی نمایش از سوی ایشان مرا واداشت که پاسخ شان را دهم چون به نظر میرسد ایشان بدون توجه به تاریخچه شورا و آنهایی که شورا را دولتی کردند چنین حرفهایی زده است.
اول. سابقه تاسیس شورای صنفی نمایش به سال ۷۶ بازمیگردد و پیشنهادی که از سوی اتحادیه تهیه‌کنندگان برای تشکیل شورا مطرح شد. در آن زمان مقرر شد شورا با حضور پنج سینمادار و پنج تهیه‌کننده که ارکان اصلی اکران بودند راه بیفتد.
اتحادیه تهیه‌کنندگان پیشنهاد کرد سیف‌الله داد یک کارگردان را از کانون کارگردانان به شورا اضافه کند و این چنین شد که حسین زندباف از کانون وارد شورا شد. در آن زمان همواره رییس شورای صنفی نمایش از صنف تهیه‌کنندگان بود که رکن اساسی تولیدند و مالک اثر در پخش.
این روال ادامه داشت تا زمان معاونت سینمایی محمدحسن پزشک یعنی همان زمان که منوچهر محمدی مدیرعامل خانه سینما و ابوالحسن داوودی رییس هیات مدیره شد. در این زمان بود که علیرغم مخالفت اتحادیه، شورای صنفی نمایش را به خانه سینما بردند و در این انتقال تیم سه‌نفره پزشک-محمدی-داوودی نقش اصلی را بازی کردند.
آنجا بود که اتحادیه تهیه‌کنندگان، نماینده‌ای را برای شورا معرفی نکرد و این شد که خود ارشاد(!) محمدرضا تخت‌کشیان را به‌عنوان تهیه‌کننده وارد شورای صنفی نمایش کرد. عجبا که آن زمان ابوالحسن داوودی کمترین انتقادی از ارشاد نکرد؟ آیا آن زمان نماینده تهیه‌کنندگان در شورا، انتصابی نبود؟؟ آقای داوودی! شما با قدرت دولت، شورا را به خانه سینما بردید و ریاست کارگردانان در شورا را باب کردید که کاملا غیرحرفه‌ای و غلط بود.
دوم. در سال ۱۳۹۳ و در زمان ریاست ایوبی بر سینما، اصغر بانکی از کانون پخش‌کنندگان و بنده از طرف تهیه‌کنندگان برای حضور در شورای صنفی نمایش به ارشاد معرفی شدیم و ابوالحسن داوودی از جانب کارگردانان.
با این حال ارشاد من و بانکی را قبول نکرد و خودش از مرتضی شایسته و محمد نیک‌بین دعوت کرد وارد شورا شوند و البته که داوودی رییس آن شورا شد و با روی باز از نمایندگان دولت استقبال کرد. چطور انتصابات دولتی در شورایی که داوودی، رییس‌اش بود موجب نگرانی ایشان نشد؟؟چگونه دو سال رییس شورایی بودید که حتی جلساتش هم در وزارت ارشاد تشکیل می‌شد؟
نشان به آن نشان که در همان دوران در مراسم ازدواج ساعد فرزند سعید سهیلی در همین رابطه به داوودی گلایه کردم و ایشان مدعی شد دولت هرچه بگوید لازم‌الاجراست!! چطور است که آن موقع دولت هرچه می‌گفت لازم‌الاجرا بود ولی حالا برعکس شده!؟
سوم. در ۵ماه ابتدایی سال ۹۸ شورایعالی تهیه‌کنندگان هیچ نماینده‌ای در شورا نداشت و معاون نظارت وقت ابراهیم داروغه‌زاده بود که حکم حضور محمد احمدی و محمود رضوی در شورای صنفی نمایش را صادر کرد؛ این، همان شورایی است که رییس‌اش محسن امیریوسفی بوده. چطور در آن زمان اعتراض داوودی به دخالت دولتی را ندیدیم؟؟
چهارم. فارغ از آن که نماینده تهیه‌کنندگان کیست، در انتخابات شورای امسال تمام اعضا به مرتضی شایسته رای دادند و نماینده تهیه‌کنندگان هر فرد دیگری هم که بود باز شایسته بود که با قاطبه آرا، رییس می‌شد چون امیریوسفی فقط یک رای داشت و آن هم رای خودش به خودش بود!
آقای داوودی! بالاغیرتا اگر امسال هم باز امیریوسفی رییس شورا می‌شد از دولتی شدن شورا حرف می‌زدید؟؟ به نظر میرسد هرجا به نفع شما و دوستان شماست، دولتی بودن حلال است و مشکلی ندارد و هرجا دوستان شما رییس نباشند، دولتی بودن حرام است!!؟؟
آقای داوودی! چرا امیریوسفی در جلسه اخیر شورا با صراحت می‌گفت من باید رییس شوم؟ این ادبیات کجای دموکراسی است؟
آقای داوودی یادشان نرود اگر به جایی رسیده‌ایم که دولت نماینده تهیه‌کنندگان را انتخاب می‌کند ناشی از همان تشتت میان تهیه‌کنندگان است که بارها و بارها همکاران را از آن پرهیز دادیم. همین حالا هم جامعه صنفی تهیه‌کنندگان تحت هر شرایطی پای کار اتحاد است ولی دیگران پای کار نیستند. چرا؟؟
پنجم. اتفاقات اخیر بار دیگر معلوم کرد که تمامیت‌خواهان به‌محض آن که به منافع‌شان ضربه می‌خورد از لانه‌ها بیرون می‌آیند؛ البته داوودی مبراست از تمامیت‌خواهان ولی آنها که به پشت‌پرده کوچ می‌کنند و به دیگران علامت می‌دهند کاملا مشخص هستند! اینها در سینماداری یا پخش یا تولید منافعی دارند و حالا واهمه پیدا کرده‌اند از اینکه مبادا جلوی ویژه‌خواری‌هایشان گرفته شود ولی به همه سینماگران حتی ویژه‌خواران قول می‌دهم که شورای صنفی جدید با دقت و کاملا مطابق با آیین‌نامه پیش خواهد رفت و سعی خواهد کرد عدالت را معیار مصوبات نماید.
اگر پاسخ داوودی را دادم به‌خاطر اینکه ایشان را کارگردانی ارزشمند می‌دانم کمااینکه خودم هم صرفا به‌خاطر حفاظت از کیان و منافع بدنه سینما -و نه فقط حمایت از یک اقلیت-وارد شورای صنفی نمایش شدم و لااقل از همکاران شناخته‌شده انتظار دارم بدون اطلاعات کافی و بدون عقبه خود اظهاراتی را طرح نکنند که خیلی سریع تناقضاتش، رو شود.
