محمدرضا عارف نقش ابراهيم حاتمي‌كيا را بازي مي‌كند؟!
سینماژورنال: اینکه محمدرضا عارف کاندیدای اصلاح طلب مجلس شورای اسلامی برای نمایش فیلمی به نام “نفس” وارد کاخ جشنواره می شود که سازندگان این فیم در اثر قبلی خود “شیار143” به عنوان نیروهای معتمد جریان اصولگرایی معرفی شده بودند خیلی جالب به نظر می‌رسد.
به گزارش سینماژورنال حمایت ابراهیم حاتمی کیا فيلمساز مورد وثوق جریان هايي كه اصطلاحاً ارزشي ناميده مي شوند از “شیار143” شرایطی را فراهم کرد که این فیلم در اکران هم بعنوان اثری مطلوب همین جریانهاي سیاسی روی پرده برود و البته که به این واسطه حمایتهای نامحدود و گسترده لازم هم نصیبش شود.
حالا حضور سرلیست اصلاح طلبان در نمایش “نفس” چه معنایی دارد؟
آیا عارف باید همان نقشی را برای “نفس” ایفا کند که حاتمی کیا برای “شیار143″؟ اصلا چرا به جای رجوع به سرليست اصولگرایان كه یکی از ارگانهای متعلق به همین جریان تأمين مالي اين فيلم را برعهده داشته اند و از بذل مال دريغ نمي كنند به سراغ دعوت از یک اصلاح طلب رفته اند؟
مساله اینجاست “نفس” چه به لحاظ متن و چه به لحاظ اجرا آن قدر ساده‌انگارانه و فاقد استانداردهای سینمایی بوده که تولیدکنندگان آن هم دریافته‌اند بعید است مجددا حمایت جریان اصولگرا از فیلم محقق شود بخصوص که برخی از چهره های سرشناس رسانه های اصولگرا فیلم را پیش از جشنواره دیده بودند و البته آن را نپسندیده بودند. این شده که دست اندرکاران تولید سراغ جریان اصلاح طلبی رفته اند و کاندیدای شاخص آنها برای مجلس را به کاخ جشنواره آورده اند بلکه کمک حال فیلم شود.
شاید هم این دعوت بخاطر حمایت خواهرزاده رییس دولت اصلاحات بوده
البته فرض ديگري هم وجود دارد و آن اينكه دعوت از عارف بخاطر بودجه حمایتی بوده كه بنياد سينمايي فارابي براي اين فيلم اختصاص داده است؛ همان بنیادی که مدير عامل اش خواهرزاده رييس دولت اصلاحات است و به جز تهیه کننده اصلی فیلم موسسه نورتابان وابسته به بنیاد مستضعفان، فارابی هم از اثر حمایت کرده است.
اما هر كدام از اين فرض ها كه درست باشد و يا دلايل ديگري براي اين دعوت سياسي مترتب باشد، سياسي كردن جشنواره و سينما آن هم در آستانه انتخابات حشو و زوائدي است كه نه بر اعتبار فيلمي مي افزايد و نه بر اقبال و درصد آراي نامزد انتخاباتي.
آیا عارف می دانسته به تماشای چه فیلمی آمده؟
اما از علل اين دعوت كه بگذريم نكته جالب اینجاست که انگار عارف هم نمی‌دانسته برای تماشای چه فیلمی به کاخ آمده و يا از پيش اطلاعات نادرست به او داده بودند چراکه در گفتگویی که به هنگام حضور در کاخ جشنواره با وی صورت گرفته و در سایت رسمی جشنواره منتشر شده وی دلیل حضور در نمایش “نفس” را این دانسته بود که این فیلم با دفاع مقدس در ارتباط است!
در حالی که در تمام زمان دو ساعته این فیلم جز اتوبوسی که رزمندگان را به جبهه ها می برد، آژیری که اعلان خطر بمباران هوایی است، پدری که بعد از بازگشت از جبهه محاسنش بلند شده و البته سکانس پایانی که مرگ کاراکتر اصلی را نشسته بر تاب-شبیه تاب سواری نگار جواهریان در “یه حبه قند”- نشان میدهد، هیچ عنصري مرتبط با دفاع مقدس در فیلم مشاهده نمی شود.