1

فریادهای اميرحسين شریفی تهیه‌کننده سینما و تلویزیون در خاکسپاری صدرالدین حجازی: صدرا حجازی بسیار ناراحت بود از بی‌توجهی‌های مدیران بی‌معرفت!/متاسفیم که هیچ کدام از روسای مدعی صنف سینما در تشییع یک هنرمند مردمی حاضر نیستند!/آخر برای چه رها نمی کنید صنف سینما را وقتی حتی آن قدر معرفت ندارید که در مراسم خاکسپاری یک هنرمند مردمی حاضر شوید!؟/خجالت آور است که بعد از سی سال بودجه صنفی گرفتن، اهالی سینمای ایران حتی یک خانه بهداشت ندارد؟/مدیران صنفی فقط منتظرند که سینماگران بمیرند؟؟

سینماروزان: مراسم تشییع پیکر و خاکسپاری صدرالدین حجازی بازیگر باسابقه سینما و تلویزیون در حالی برگزار شد که عدم حضور مدیران صنفی با انتقاد سینماگران حاضر در مراسم مواجه شد.

 

امیرحسین شریفی تهیه‌کننده سینما با لحنی تند خطاب به مدیران مدعی قیمومیت صنف سینما گفت: متاسفیم که هیچ کدام از روسای مدعی صنف سینما اینجا نیستند! آخر برای چه رها نمی کنید صنف سینما را وقتی حتی آن قدر معرفت ندارید که در مراسم خاکسپاری یک هنرمند مردمی حاضر شوید؟

 

وی ادامه داد: من با صدرا حجازی بیش از ۱۸ فیلم و سریال کارکردم و بر خودم واجب دانستم که بیایم و بگویم که صدرالدین حجازی بسیار انسان پاک و شریفی بود. ایشان که سر صحنه می‌آمد در کنار من مثل یک برادر، هم بازیگر بود و هم کمک می‌کرد به همه عوامل و خیلی راحت بازیگران جوان را آموزش میداد.

 

شریفی افزود: ما در سینما افرادی همچون صدرالدین حجازی کم داریم و جای خالی ایشان کاملا احساس می‌شود. ماه قبل به بهانه تولدش با صدرالدین حرف زدم، خیلی ناراحت بود، از مسئولین و مدیران بی معرفت صنف سینما هیچ کس سراغش را نگرفته بود و بدبختی اینجاست که بازیگران حرفه ای مثل صدرا حجازی را استفاده نمی‌کنند و به جایش می‌روند و نابازیگران را می‌آورند برای نقش‌های پا به سن گذاشته.

 

تهیه‌کننده “پری” و “ضیافت” اظهار داشت: رک و راست به همه همکاران هنرمندانم میگویم که هیچ مدیری به فکر هنرمندان نیست پس باید تا هستیم خودمان باید به خودمان توجه کنیم و به همدیگر برسیم.

 

مدیر آفاق‌فیلم خاطرنشان ساخت: صدرالدین حجازی در سینمای ایران بسیار مظلوم بود. مثل او کم نداشته و نداریم و افسوس که کلی مدیر بیکار و متمول داریم که از همین سینما جیب های خود را پر کرده اند ولی حتی آن قدر لوطی گری ندارند که موقع بیماری و مرگ سراغ هنرمندان بیایند. خجالت آور است که بعد از سی سال بودجه صنفی گرفتن، اهالی سینمای ایران حتی یک خانه بهداشت ندارد؟ مدیران صنفی فقط منتظرند که سینماگران بمیرند؟؟ اگر جز این بود این همه بی توجهی و کم لطفی در حق هنرمندان نمی دیدیم.