سینماروزان: مدیریت ما ایدئولوژی زده شده و این هم از عوارض آن است که بسیاری از کارگردانهای مطرح خانهنشین شدهاند، سطح مخاطبین سینما پایین آمده و برنامه ریزی درستی هم وجود ندارد.
علیرضا رئیسیان کارگردان سینما با بیان مطلب فوق به خبرگزاری ایسنا گفت: چون در حال حاضر مسائل اقتصادی در اولویت قرار دارد کسی به فرهنگ و مسائل هنری در سطوح مختلف دقت نمیکند در حالی که به نظرم تمام آنها ناشی از همین عدم درک متقابل فرهنگی است. مدیریت فرهنگی کمک می کند که مردم آگاه شوند اما وقتی آگاهی اتفاق نمیافتد طبیعتاً واکنش مردم اعتراضی خواهد بود.
این کارگردان با انتقاد از دوقطبی سازی در سینما گفت: در سینمای فعلی، یا فیلمهای سفارشی تولید می شود یا عامهپسند. این اتفاق صرفا متعلق به این دوران نیست بلکه برنامهریزی شده بود تا سینما به اینجا برسد و فیلمسازانی که به نحوی متفاوت و مستقل هستند و سینمای اجتماعی و منتقدانه را دنبال میکنند عملاً حذف شوند. الان هم میبینیم که نتیجه چیست! مخاطبان آن فیلمها دیگر به سینما نمیروند و بقیهی مخاطبان هم از جنس ما نیستند و این خودش تکلیف آدم را تعیین میکند تا دستکم دربارهی خودش تصمیم بگیرد. من هم برای اینکه خیلی از علاقهی واقعیام دور نشوم تصمیم گرفتم در شرایط فعلی در تئاتر فعالیت داشته باشم.
رئیسیان افزود: فضای کلی جامعه و همینطور فضای فرهنگی عملا شرایط مناسبی را برای فیلمسازانی که سابقه و تجربهای دارند و یک طیف خاصی از فیلمها را تولید میکنند، باقی نمیگذارد یعنی این یک اتفاق دوطرفه است. ضمن اینکه مدیران فعلی در هیچ ردهای دانش و شناخت دقیق و درست و حتی ایدهای برای چگونگی مدیریت خود ندارند، البته برای ما که روشن است و این مسیر، مسیرِ به سرانجامِ خوب رسیدن نیست ولی به هر حال ایدهای است که هم در تلویزیون، هم در شبکهی نمایش خانگی و هم سینما به صورت هماهنگ در حال اجرا است، یعنی سختگیریهای بسیار شدید و از طرف دیگر عدم حمایت لازم صرفاً فضا را برای همان دو مدل فیلمی که توضیح دادم مهیا میکند. این وضعیت اکثر فیلمسازان متکی به درام اجتماعی یا فیلمهای حرفهای مستقل را تحت فشار میگذارد.
کارگردان دوران عاشقی و ایستگاه متروک اظهار داشت: یک دلیل کاهش تماشاگران سینما به کرونا برمیگشت که در دنیا هم وجود داشت. این مسئله در بسیاری از کشورها تا حدی حل شده ولی در کشور ما نه تنها حل نشده بلکه بیشتر هم شده است. به نظرم از آنجا که بخش زیادی از ورودی و خروجی سینما در دست دولت است، با سیاستهای غلط، سینما را به اینجا رساندهاند. منظورم از سیاست غلط، به معنای “اشتباه” و “ندانستن” نیست بلکه به نظر میرسد یک “طراحی” پشت این ماجرا بوده تا کلا سینما از آن وجهه و جایگاه قبلی که بین مردم داشت، فاصله بگیرد. این برای فوتبال و به طور کلی ورزش هم اتفاق افتاده است؛ یعنی تلاش شده مسائلی که با جنبهی روحی و عاطفی و عقلانی مردم ارتباط دارد از جایگاه خود دور شوند. این در حالی است که چنین تفکر و تحلیلی برای ایجاد فاصله از اساس اشتباه است چون هر چقدر میزان ارتباط نخبگان با جامعه و مردم کمتر شود زمینهی آسیبهای روانی و امنیتی جامعه بالا میرود و این چیزی نیست که به نفع ملت و مملکت باشد.
رئیسیان اضافه کرد: به نظرم مدیریت فعلی در سطح جریان بزرگی مثل سینما نیست. البته حرفم به این معنا نیست که اگر اینها نباشند اتفاق بهتری میافتد، خیر! بلکه معتقدم بدتر میشود چون این تفکر در همه جا، ساری و جاری است مثل تلویزیون و شبکهی نمایش خانگی؛ پس باید بحث و گفتوگو کرد که چرا اصلاً به این سمت رفتیم.