روح‌الله سهرابی مدیرکل نظارت بر عرضه سینما مطرح کرد: اغلب سینماگران دغدغه مردم را دارند!/هیچ گزارشی مبنی بر ممنوعیت یا محدودیت فعالیت سینماگران ارائه نشده!/ منعی برای پرداختن به حوادث اخیر در آثار سینمایی وجود ندارد!/سینمای ایران گرفتار در جهت‌دهی جشنواره‌هایی خاص، به مرور از مردم فاصله گرفته است!/نگاه جشنواره‌ای بوده که باعث شده از مخاطب ده میلیونی به مخاطب دومیلیونی برسیم!/از ده فیلم مشکل‌دار فقط یکی دو فیلم مثل #برادران_لیلا مساله‌شان حل نشده!/اگر روال سابق بر ارشاد حاکم بود طبیعتاً امروز فیلم‌هایی مانند #روشن و #مجبوریم همچنان در توقیف بودند و #علف‌زار و #ملاقات_خصوصی و #ابلق نمی‌توانستند اکران شوند!/وقتی فیلمساز فیلمی را تحویل می‌دهد که ۵۰ درصد با متن تصویب‌شده، متفاوت است، چه باید کرد؟/در یک سال اخیر به حدود صد فیلم پروانه نمایش داده‌ایم!/کار به جایی رسیده که برخی پخش‌کنندگان خواستار محدودیت در صدور پروانه نمایش شده‌اند!
سینماروزان/زهرا منصوری: اغلب سینماگران مراقب حواشی اخیر بودند و در گفتگوهایی که داشتیم آن چیزی که بیش از همه معلوم بود، میزان زیاد دلسوزی و البته دغدغه آن‌ها نسبت به مردم و مسائل مختلف جامعه بود.
روح‌الله سهرابی مدیرکل نظارت بر عرضه سینما با بیان مطلب فوق به خبرگزاری مهر گفت: صف طیف گسترده‌ای از هنرمندان و سینماگران دغدغه مند و متعهد از گروه محدودی که اساساً دغدغه‌ای جز اسم و اعتبار خود ندارند و مصلحت مردم آخرین چیزی است که به آن فکر می‌کنند، جداست و این امر نه فقط در این مقطع بلکه در تمام حوادث پیش از این هم مشهود بوده است.
سهرابی با رد شایعات مربوط به ممنوع الفعالیت شدن برخی سینماگران گفت: روند تولیدات سینمایی و حضور عوامل مختلف از جمله بازیگران در صحنه، روال طبیعی و مرسوم خود را طی می‌کند و تا این لحظه که در خدمت شما هستم، لااقل بنده گزارشی از ممنوعیت یا محدودیت برای کسی در عرصه تولید آثار سینمایی دریافت نکرده‌ام. ضمن اینکه سازمان سینمایی مرجع چنین تصمیماتی نیست و فعالیت‌های فرهنگی و هنری افراد است که در این سازمان پیگیری و مدیریت می‌شود. بنابراین مرجع رسیدگی به فعالیت‌های دیگر اعم از سیاسی یا امنیتی یا هر فعالیت دیگر به ارگان‌های دیگر مربوط است و از حیطه اختیارات و وظایف سازمان سینمایی خارج است. هر چند این موضوع به معنی عدم پیگیری و عدم تلاش حداکثری مسئولان سازمان برای حل مشکل سینماگران در سطوح مختلف نیست کمااینکه در همین ایام هم همکاران بنده در سازمان به طور شبانه روزی پیگیر حل و فصل مسائل و مشکلات این قشر بوده‌اند.
این مدیر سینمایی درباره احتمال تولید فیلم با مضمون مهسا امینی گفت: چنانچه فیلمسازی دغدغه موضوع روز و حوادث اخیر را داشته باشد و مایل به کار درباره موضوع یادشده باشد، طبیعتاً می‌تواند مثل هر پروژه سینمایی دیگری پس از آماده شدن متن، جهت اخذ پروانه ساخت اقدام کند. طبق روال، شورای پروانه ساخت به طور مستقل در خصوص تولید یا عدم تولید هر اثر تصمیم‌گیری می‌کند و اگر متن ارائه شده قابلیت لازم برای تولید داشته باشد حتماً مورد تأیید واقع می‌شود. نکته مهم در این خصوص آمادگی سازمان سینمایی برای حمایت از تولیداتی است که در ژانر سینمای سیاسی و مضامین انتقادی و اصلاحی نوشته شده باشد. البته ناگفته نماند لازمه پرداختن به موضوعاتی از این دست که بالذات دارای حساسیت و تحلیل و قرائت چند سویه هستند، نگاه منصفانه، جامع و برخوردار از چاره و راهکار است.
سهرابی پیرامون حواشی حضور جشنواره‌ای برخی آثار سینمایی گفت: نگاه ما به حضور سینمای ایران در جشنواره‌های جهانی، نگاهی ایجابی است. من این اعتقاد را دارم و مطمئن رئیس سازمان سینمایی هم همین نگاه را دارد که هر چقدر سینمای ایران در جشنواره‌ها و محافل بین‌المللی دیده شود، در نهایت به نفع سینمای ایران است و از جایی که حضور دارد، بالاتر می‌رود. ولی باید این حضور ذیل یک سری قواعد و مقررات باشد. اینکه مجموعه‌ای به نام سازمان سینمایی، صفر تا صد مسائل سینما را برعهده بگیرد اما صرفاً پاسخگوی بخش‌های سلبی و خطرات و ترکش‌های ایجادشده باشد، نه عادلانه است و نه عاقلانه. طبیعی است که سازمان سینمایی برای مراقبت از برخی تبعات و رعایت برخی ملاحظات، نسبت به اجرای آیین‌نامه‌هایی که برای امروز و دیروز هم نیست و سال‌ها پیش مصوب شده است، اقدام کند.
این مدیر سینمایی با اشاره به آسیب جشنواره های اگزوتیک غربی تاکید کرد: سینمای ایران در مقاطع مختلف به دلیل جهت‌دهی جشنواره‌های خارجی، به مرور از مردم فاصله گرفته است. امروز نباید سقف استقبال از فیلم‌های سینمای ما تنها دو میلیون نفر باشد. در یک جمعیت بالغ بر ۸۰ میلیون نفری، حداقل باید ۱۰ میلیون نفر به سینما بروند. در دراز مدت و طی ۵۰ سال اخیر، این جشنواره‌ها بودند که با ریل‌گذاری خاص خود سینماگران ما را به سمت و سوی سوق دادند که مطابق میل آن‌ها فیلم بسازند، آن هم به دور از سلیقه و ذائقه واقعی مخاطبان ایرانی.
روح‌الله سهرابی درباره وضعیت آثاری مثل برادران لیلا گفت: حدود ده فیلم هستند که مشکلات مشابهی از این دست دارند اما در حال حل آن هستیم. یکی دو مورد مانند «برادران لیلا» داشته‌ایم که مسئله‌شان حل نشده باقی مانده است. خیلی‌های دیگر از زمانی که متوجه نظارت بیشتر سازمان سینمایی بر این فرآیند شدند، خودشان برای رفع مشکل اقدام کرده‌اند. تقریباً هم مسئله همه‌شان در حال حل است. وقتی تعامل دو سویه وجود داشته باشد، اتفاق درست رخ می‌دهد.
مدیرکل نظارت بر عرضه ادامه داد: شوراهای ما خیلی در جزئیات دخالت نمی‌کنند. در مواردی اما با این معضل مواجه هستیم که یک فیلمساز متعهد می‌شود متن مشخصی را بسازد اما بعد از آن فیلمی را تحویل ما می‌دهد که ۵۰ درصد با آن متن متفاوت است! حرف ما این است که دلیل این تخطی چیست؟ می‌گوئیم اگر چنین ذهنتی داشته‌اید چرا همان روز اول آن را طرح نکرده‌اید؟
سهرابی افزود: در این ۵ ماهی که من عهده‌دار این مسئولیت بوده‌ام، مطلقاً شاهد هیچ سخت‌گیری‌ای نبوده‌ام. بیشتر بحث ما بر سر قاعده‌مند و پایبندی به تعهدات بوده است. جالب است بدانید دقیقاً فیلم‌هایی اینجا با مشکل مواجه می‌شوند که پایبند به متن خود نبوده‌اند. به ۱۰۰ فیلم در این یک سال پروانه نمایش داده‌ایم. این آمار عجیب و غریبی است. اخیراً با برخی پخش‌کننده‌ها جلسه داشتم که حرفشان این بود کمی جلوی صدور پروانه نمایش‌ها را بگیرید!
سهرابی در چرایی عدم صدور پروانه اکران کمدی شیشلیک گفت: با توجه به شرایطی که در آن قرار داریم، ممکن است برخی از قواعد ماهیت خود را از دست بدهند و تغییر کنند. مثلاً فرض کنید ما فیلمی داریم که خواه‌ناخواه داستان آن به تبعات تحریم‌های اقتصادی روز اشاره دارد؛ هم فیلم #شیشلیک و هم چند فیلم دیگر همین شرایط را دارند. با توجه به شرایطی که در آن قرار داریم و نمی‌خواهیم احساسات مردم نسبت به این مسئله برانگیخته شود، طبیعی است که حساسیت‌های ما نسبت به دو سال قبل تغییر کرده باشد. کمااینکه در همین دولت پروانه نمایش فیلم سینمایی «روشن» صادر شد. فیلمی که در شرایط دیگر، وزارت ارشاد قبل حاضر به صدور پروانه نمایش برای آن نشده بود.
سهرابی گفت: اگر روال سابق بر ارشاد حاکم بود طبیعتاً امروز فیلم‌هایی مانند «روشن» و «مجبوریم» همچنان در توقیف بودند و «علف‌زار» و «ملاقات خصوصی» و «ابلق» هم حتماً هنوز به اکران عمومی نرسیده بودند!
