دو روز بعد از انتقاد یک رسانه مستقل در چرایی ارجحیت مستندهای ارگانی بر مستندهای خصوصی در جشنواره فجر⇐حالا یک رسانه اصلاح‌طلب مطرح کرد: به فکر چاره‌ای برای رقابت عادلانه در فجر باشید!/مگر می‌شود بودجه بی‌انتهای فیلمساز ارگانی را با زخمهای بی‌انتهای فیلمساز مستقل همسنگ دانست؟
سینماروزان: دو روز قبل بود که روزنامه ورزشی مستقل «هدف» با انتقاد از راه نیافتن مستندهایی محصول بخش خصوصی و از جمله مستند ورزشی پرچهره «آبی به رنگ آسمان» و مستند «فریاد رو به باد» به جشنواره فجر و ارجحیت مستندهای کسالت بار ارگانی بر این مستندها به انتقاد از جشنواره های دولتی پرداخت که همواره می کوشند هوای ارگانیها را داشته باشند.(اینجا را بخوانید)
به گزارش سینماروزان به تازگی روزنامه اصلاح طلب «شرق» با نگاهی به اظهارات تازه رییس سازمان سینمایی در راه اندازی جشنواره ای تازه برای فیلمسازان اول به مشکل بزرگ رقابت ناعادلانه در جشنواره های ایران که سنجش عیار فیلمهای مستقل با محصولات پرهزینه ارگانی است پرداخته است.
متن گزارش «شرق» را بخوانید:
با اراده و تصمیم تازه‌ای دیگربار روبه‌رو شده‌ایم؛ «گشایش جشنواره‌ای اختصاصی برای فیلمهای اول کارگردان‌ها»… . این را جناب آقای حیدریان در سمت معاونت سینمایی ایران{رییس سازمان سینمایی} گفته است. خوب است، چراکه نه! …؛ اگر محرومیت برای حضور فیلمهای اول در جشنواره فجر ایجاد نکند و جشنواره فیلمهای اول کاملا مستقل راه خود را بسازد و جهان خود را، اتفاق خوبی است. ولی جناب حیدریان! بهتر است به فکر چاره‌ای برای مدیریت درست فجر باشید؛ به فکر رقابت عادلانه…، به فکر برگزاری درست این جشنواره ٣٦ساله، به فکر بلایی که فیلمهای سازمانی به جان سینمای ما انداخته، باشید.
رقابت عادلانه، می‌شود «بلال شیردانه‌ای که در قفس به نصیب می‌رسد»… . مگر می‌شود با اعمال نفوذ در همه‌چیز مواجه نبود؟! … مگر می‌شود بودجه بی‌انتهای فیلمساز حمایت‌شده را با زخمهای بی‌انتهای فیلمساز مستقل که با چنگ و دندان با کابوس تأمین سرمایه حداقلی برای ساخت فیلمش مواجه است، همسنگ دانست؟!؟! …
آقای حیدریان! به فکر برگزاری جشنواره مستقل برای فیلمهای سازمانی باشید. به فکر بازسازی و مرمت ذائقه مخاطب سینمای ایران باشید.
کمک کنید تولیدات سینماگران مستقل در معرفی، زیر سنگینی موج خبرسازی و حاشیه‌سازی و پروپاگانداخاموش و بی‌جان و بی‌صدا نماند. از جشنواره سینمایی فجر، یک‌بار هم که شده برای معرفی سینمای مستقل و دردمند و زخم‌خورده استفاده کنید.
چگونه می‌شود کار عواملی را که هرروز به فکر تأمین نیاز مالی پشت‌صحنه فیلمشان هستند با محصول بسته‌بندی‌شده و درزرورق‌پیچیده سینماگر حمایت‌شده (که قرار نیست هیچ نگرانی‌ای داشته باشد) در رقابت دید!؟