سینماژورنال: اتفاقاتی که بر سر پوشش اولیه نوید محمدزاده بازیگر “عصبانی نیستم” در جشنواره کن رخ داد و واکنشهای رسانه های مختلف هرچند سبب ساز آن شد که این بازیگر در اولین فرصت پوشش خود را تغییر داده و با پوششی متفاوت تصویرسازی کند با این حال واکنشهای داخلی به این اتفاق همچنان ادامه دارد.
به گزارش سینماژورنال در تازه ترین واکنش شهرام مکری کارگردانی که سال قبل و با ارائه “ماهی وگربه” به گروه سینمایی “هنروتجربه” توانست رونقی نسبی را برای این گروه سینمایی فراهم آورد در یادداشتی برای “شهروند” از این گفته که انتخاب پوشش بازیگران برای حضور در جشنواره های خارجی امری فردی است و کسی نمی تواند در این باره برای هنرمند تعیین تکلیف کند.
طبیعی است که چنین دیدگاهی مبین این قضیه است که انتقاداتی که به پوشش ابتدایی محمدزاده صورت گرفته نیز محلی از اعراب ندارد چون او در انتخاب پوشش خود آزاد است!
سینماژورنال متن کامل یادداشت مکری را ارائه می کند:
هنرمندانی که در جشنواره ها ظاهر میشوند نماینده کشور نیستند
لباس پوشیدن افراد امری فردی تلقی میشود؛ حتی اگر این افراد، هنرمندان یا سینماگران حاضر در جشنوارههای بینالمللی باشند. به نظرم این تلقی غلطی است که بگوییم هنرمندانی که روی فرش قرمز فلان جشنواره حاضر میشوند، نماینده کشور هستند. لباسی که آنها میپوشند میتواند تنها معرف شخصیت خود آن هنرمندان باشد و هیچ معنای دیگری نداشته باشد.
آن کسی که تصمیم می گیرد لباس بپوشد بازیگر است
در دیگر کشورهای دنیا رسم بر این است که بازیگران هنگامی که میخواهند روی فرش قرمز جشنوارهای حاضر شوند با طراحان لباس مختلفی صحبت میکنند و از مدتها قبل برای لباسی که میخواهند بپوشند تدارک میبینند. اما درنهایت آن کسی که تصمیم میگیرد آن لباس را بپوشد، خود آن بازیگر است. به همین دلیل هم هست که بازیگران در سراسر جهان طراحان مخصوص به خودشان را دارند که با آنها همسلیقه هستند.
اما متاسفانه در ایران تفکر متفاوتی در این زمینه وجود دارد، ما به دنبال نوعی از تمامیتخواهی هستیم. در واقع فکر میکنیم لباس پوشیدن هنرمندان در چنین جشنوارههایی باید مطابق با نظر شهروندان ایرانی یا مناسباتی که در جامعه ما وجود دارد، باشد.
اینکه هنرمند طراح لباس باشد انتظار نابجایی است
البته باید به نکته دیگری هم توجه کرد. از آنجایی که در ایران بعد از انقلاب اسلامی به صنعت مد و فشن پرداخته نشده یا حداقل این پرداختهای کم و کوتاه جنبه عمومی پیدا نکرده و به همین دلیل ما به تدریج از این صنعت فاصله گرفتهایم؛ چنین انتظاراتی، یعنی اینکه هنرمندان خودشان هم طراح لباس باشند و مناسبات چنین جشنوارههایی را برای پوشیدن لباس بدانند، نابجا به نظر میآید.
تنها توقع من از یک بازیگر بازی خوب ارائه دادن است
راستش تنها توقع من از یک بازیگر، بازی خوب ارایه دادن اوست، نه اینکه خودش طراح لباس هم باشد. زمانی که این صنعت در جامعه ما فراموش شده و ما طراحان لباس کمی در سطح جامعه داریم، نمیتوانیم از آنها برای آنچه میپوشند خرده بگیریم؛ چون آنها هنرمندان متخصص در کار دیگری هستند. حتی در مقایسه با دیگر بازیگران جهان که چندین طراح مد و نمایندگان برندهای مختلف در اختیار دارند که به آنها مشاوره میدهند، به نظرم همین که بازیگران ایرانی روی فرش قرمز حاضر میشوند جای تحسین دارد. بنابراین نباید توقع خاصی از آنها داشته باشیم.
خود من خیلی به این موضوع که در هر جشنوارهای چه لباسی بپوشم فکر میکنم. به اینکه جشنواره چقدر رسمی است؟ آیا باید کت و شلوار بپوشم یا میتوانم کمی اسپرتتر باشم؟ البته در چنین مواردی هم از خود برگزارکنندگان جشنوارهها معمولا میپرسم و آنها خودشان به خوبی مرا راهنمایی میکنند.
در فرهنگ ما فکر میکنند روی فرش قرمز رفتن کار قبیح و زشتی است.
در هر صورت من یک مرد هستم و لباس مردها درنهایت یک کت و شلوار و پیراهن است؛ اما در مورد خانمها این قضیه کاملا متفاوت است. به نظرم باید به آنها به خاطر اینکه اعتماد به نفس پیدا میکنند تا روی فرش قرمز بروند، آفرین گفت. چون آنها باید چه لباسی بپوشند که هم از نظر دولت، هم مردم، هم به لحاظ حجاب و هم در مقایسه با دیگر خانمهای بازیگر روی فرش قرمز مناسب باشد؟ این مقوله بسیار پیچیده است. خصوصا که بسیاری در فرهنگ ما فکر میکنند روی فرش قرمز رفتن کار قبیح و زشتی است. بازیگران ما در انتخاب لباسهایشان مثلا به اندازه خانم جنیفر لوپز آزادی عمل ندارند. حتی این توقعی که از آنها هست که باید حجابشان را رعایت کنند جزو مقولات سخت انتخاب لباس است. چراکه اصول حجاب حتی در ایران هم چیز مشخصی نیست و بین علما بر سر آن اختلاف هست، چه برسد به مردم عادی. به همین دلیل باز هم تکرار میکنم همین که بازیگران ما در چنین رویدادهایی حاضر میشوند و کنار دیگر بازیگران جهان روی فرش قرمزها قدم میگذارند باید مورد تشویق و تحسین ما قرار بگیرند.