حقایق درباره تهیه‌کننده‌ای با ظاهر ارزشی که تا یک سال قبل سرباز فراری بود!!!

سینماروزان: هنوز زمان زیادی از هشدار شورایعالی تهیه کنندگان نسبت به حضور سرمایه گزارانی که به نام علاقه به سینما وارد این حرفه می شوند و بعد مشخص می شوند برای پولشویی آمده اند نگذشته بود که تهیه کننده “شهرزاد” بازداشت شد.

به گزارش سینماروزان در کنار حواشی مختلفی که آن بازداشت در رسانه ها به راه انداخت به تازگی رضا استادی در “سینمامثبت” حقایقی را درباره یک تهیه کننده دیگر سینما بیان کرده است؛

تهیه کننده ای که هرچند یک سال پیش از انتخابات ۸۸ و با سرمایه گزاری در فیلمی روشنفکرانه وارد سینما شد ولی چون به واسطه این فیلم مورد توجه قرار نگرفت سعی کرد با تغییر مسیر و انتخاب گریمی به‌ظاهر “ارزشی” به دنبال جلب حمایتهای مالی از ارگانهای دولتی رفته و با این حمایتها به حضور خود در سینما و تلویزیون امتداد دهد.

آنچه “سینمامثبت” بیان کرده این است که این تهیه کننده که اتفاقا همواره کوشیده در ظاهر و گریم چهره اش، خود را “ارزشی” بنماید و در اکران ۹۵ هم یکی از کم‌فروش‌ترین فیلمها را روی پرده داشت تا یک سال پیش سربازی هم نرفته بود!!!

متن گزارش “سینمامثبت” در این باره را بخوانید:

خدمت مقدس سربازی یکی از توفیق‌های اجباری است که در ایران فقط نصیب پسرها می‌شود. آن‌ها با بهره‌گیری از این فرصت، طی مدت دو سال آب‌دیده شده و تبدیل به «مرد» می‌شوند. اما گاهی اوقات رفتن به سربازی تبدیل به ماجرایی عجیب و حیرت‌آور می‌شود.

نحوه انجام خدمت زیر پرچم یکی از تهیه‌کنندگان فعال سینما و تلویزیون ایران که این روزها حضوری جدی و پُر رنگ در جشنواره فیلم فجر دارد، ماجرایی عجیب و شنیدنی است.

این تهیه‌کننده جوان و پُرکار، علاقه ویژه‌ای به سریال‌ها و فیلم‌هایی با مضمون ارزشی و محتوا محور دارد. چهره و سیمای او نیز به‌شدت یادآور سیمای حماسه‌سازان دفاع مقدس است. او که در ساخت برخی فیلم‌های جنگی نیز مشارکت جدی داشته، به شیوه‌ای جالب‌توجه خدمت سربازی را به انتها رسانده است.

این شیوه نیز ازاین‌قرار بوده که وی سال گذشته پس از پانزده سال غیبت از خدمت مقدس سربازی، سرانجام راهی این عرصه شده تا خدمت زیر پرچم را به پایان برساند و مفتخر به دریافت کارت پایان خدمت شود.

عدم دریافت کارت پایان خدمت نیز محدودیت‌هایی را برای وی به همراه داشته و باعث شده بود وی هنگام ساخت یکی از پروژه‌های سینمایی‌اش در خارج از کشور که البته هیچ‌گاه امکان نمایش عمومی نیافت؛ به‌جای حضور در سر صحنه از شیوه «کنترل از راه دور» بهره بگیرد.