جمشید مشایخی هم رفت؛ تئاتری اصیلی که نفاق را فاکتور گرفت و همراهی با سینمای تجاری را عار ندانست!

مشایخی که شوهر خواهر گرشا رئوفی بازیگر فقید سینما بود متولد آذر ۱۳۱۳ جاجرود در شرق تهران بود و کار بازیگری را از اواخر دهه سی و با تئاتر آغاز کرد.

مشایخی جزو معدود بازیگران تئاتری همدوره خود بود که علاوه بر فیلمهای جریان روشنفکری در فیلمهای تجاری هم ایفای نقش داشت.

برای مشایخی عار نبود که علاوه بر حضور در آثار موج نوی سینمای پیش از انقلاب نظیر “خشت و آینه” ،”گاو” و “قیصر” پشتوانه تئاتریش را صرف حضور در آثاری تجاری همچون “سه جاهل”، “مطرب” و “ماهیها در خاک میمیرند” کند.

مشایخی در سه فیلم جریان ساز “خشت و آینه” ،”گاو” و “قیصر” نقش مکمل ایفا کرد ولی با بازی در نقش ناصرالدین شاه سریال “سلطان صاحبقران” و “رضا تفنگچی” سریال “هزاردستان” بود که نقش اولهایی ماندگار در تاریخ هنرهای نمایشی ایران را تجربه کرد.

جمشید مشایخی بعد از انقلاب نیز همراهی خود با هر دو نوع سینمای آوانگارد و تجاری ادامه داد و در آثاری همچون “دادا”، “پدربزرگ” ،”کمال الملک” ، “آوار”، “روز واقعه”، “یک بوس کوچولو” و “جرم” ایفای نقش کرد.

صراحت کلام مشایخی و پرهیزش از ریاکاری که آفت زندگی برخی همدوره ایهایش بود، جایگاهی متعالی در بازیگری برای او خلق کرد!