سینماروزان: همزمان با شب‌های قدر و ایام سوگواری شهادت امام علی(ع) سینماها تعطیلی چهار روزه را تجربه کردند.
اگر در سال‌های قبل حجم بالای فیلم‌های کمدی و مفرح روی پرده عامل تعطیلی کامل سینماها بود اما امسال که لااقل سه فیلم غیرکمدی روی پرده بود، چرا؟
در ایام سوگواری نمی‌شود آثار مفرح از دایناسور و کوکتل مولوتف تا بامبولک و پسر دلفینی۲ را نشان داد اما آثار کاملا جدی و بعضا تراژدی، چطور؟
امسال همزمان با ماه رمضان فیلم تاریخی مذهبی “موسی(ع)” روی پرده بود؛ اثری آیینی که اتفاقا بهترین زمان برای اکران آن همین ایام بود. چرا در این تعطیلی چهار روزه اجازه اکران “موسی(ع)” را ندادند؟
فیلمی با رگه های آسیب شناسی اجتماعی با عنوان “رها” را هم در اکران رمضان داشتیم که نه تنها کمدی نیست که جاهایی به تراژدی پهلو می‌زند و جزو آثار مردمی جشنواره فجر۴۳ بود، چرا نتوانست در این ایام به اکران خود ادامه دهد؟
یا فیلمی ارگانی مثل “پیشمرگ” که در زمره آثار موسوم به ارزشی هست، چرا در این چهار روز نمایش نداشت؟
به نظر می‌رسد در کنار تلاش برای ایجاد تنوع مضمونی در آثار روی پرده باید فکری هم کرد به جال سرگرمی معنوی مردم در ایام سوگواری. چه ایرادی دارد مردم بتوانند در همین ایام و بعد از مناسک مذهبی با خانواده به تماشای فیلمی آیینی مانند “موسی(ع)” یا اثری اجتماعی مانند “رها” بنشینند؟
