تئاتری موزیکال با اقتباس از “خسرو و شیرین” یا کنسرت-نمایشی طربناک؟
سینماروزان: هرچند تئاتر و موسیقی دو هنر تفکیک‌ناپذیر هستند اما اگر به تئاترهای سده‌های گذشته در آمریکا هم نگاه کنید می‌بینید اکثر با موسیقی همراه بوده، به طور کلی باید بگویم قبل از سینما، تئاتر کامل‌ترین هنر بوده است، بنابراین همه هنرهای دیگر اعم از موسیقی، رقص، نقاشی و… در آن دخیل بوده‌اند. پس ترکیب تئاتر و موسیقی چیز جدیدی نیست.
جلال الدین دری که به تازگی نمایش “کوچه عاشقی” را در کاخ سعدآباد روی صحنه برده با بیان مطلب فوق به روزنامه وطن امروز گفت: متاسفانه به تازگی اصطلاح اشتباه «کنسرت نمایش» در جامعه جا افتاده، ما کنسرت نمایش نداریم بلکه «تئاتر موزیکال» داریم که بخش تئاتر آن خیلی بیشتر از موسیقی آن است. وقتی واژه «کنسرت نمایش» را بیان می‌کنیم مخاطب توقع دارد یک خواننده‌ای روی سن حاضر شود و در بخش قابل توجهی از برنامه حاضر شود اما «تئاتر موزیکال» تئاتری است که در کنار نمایش، موسیقی و خواننده هم دارد و در تئاتر جا‌نمایی شده است. شخصا از سال ۱۳۷۵ در تمام تئاترهایی که روی صحنه برده‌ام همیشه موسیقی زنده داشته‌ام.
دری درباره ایده یابی “کوچه عاشقی” گفت: سال ۱۴۰۱ تئاتری به نام «کافه عاشقی» داشتم که تا خرداد ۱۴۰۲ اجرا داشت. این تئاتر اقتباسی از داستان لیلی و مجنون بود که با یک داستان روز آمیخته شده بود و مورد استقبال مخاطبان قرار گرفت. تصمیم گرفتم با همان تیم نمایش «کوچه عاشقی» را با اقتباسی از داستان خسرو و شیرین روی صحنه ببرم که متوجه شدم آهنگساز کار عوامل پروژه را سر پروژه جدیدی برده است. به همین دلیل بعد از آن درگیر «قصه ترانه‌های ماندگار» شدم و بعد از آن مصمم بودم حتما نمایش «کوچه عاشقی» را ادامه دهم اما با توجه به تغییراتی که رخ داده بود، مجبور شد تغییراتی در بخش نمایش خسرو و شیرین به وجود آورم و داستان را به سمت تاریخ معاصر ببرم، اینگونه شد که متن نمایش «کوچه عاشقی» نهایی شد.
وی درباره بازخوردهای خود از اجرای “کوچه عاشقی” اظهار داشت: به نظر من به طور کلی بخشی از هنر، سلیقه است، یعنی ممکن است شما بهترین تئاتر را روی صحنه ببرید ولی مخاطبی آن را دوست نداشته باشد. برای مثال ممکن است من به یک گالری نقاشی بروم اما اصلا متوجه ارزش آن کار نشوم؛ در چنین زمانی نه مشکل از من است نه نقاش بلکه نشان‌دهنده این است که من جای درستی نرفته‌ام. این موضوع در تمام شاخه‌های هنر پیش می‌آید، بعضی از تماشاگران ممکن است کار را نپسندند و تصور دیگری از تئاتر داشته باشند اما آنهایی که آثار من را دنبال می‌کنند از این نمایش راضی بوده‌اند.