بهرام بهراميان با نگارش یادداشتی صریح اعلام کرد⇐در آشفتگی فعلی مخالف اکران «پریناز» هستم و آن را ضربه به خود می‌دانم

سینماروزان: دومین تجربه سینمایی بهرام بهرامیان با نام «پریناز» بعد از هفت سال پشت خط ماندن به تازگی و با درجه بندی سنی ۱۶+ و به صورت محدود در هنروتجربه روی پرده رفته است؛ اکرانی که آن قدر محدود هست که فرق زیادی با اکران نشدن ندارد.

آنچه در این سالها بر «پریناز» رفت و بخصوص ماجرای توقیف طولانی و سپس صدور پروانه نمایش اما ممانعت از اکران و در نهایت صدور پروانه نمایش ۱۶+ برای اکران محدود در هنروتجربه، بهرام بهرامیان را وادار کرده با نگارش یادداشتی اختصاصی برای سینماروزان به گلایه از روندی بپردازد که بر سر این فیلم رفت.

متن یادداشت بهرامیان را بخوانید:

و بعد از ٧سال «پريناز» بالاخره از قفس توقيف به درآمد؛
و پروانه ي نمايش برايش صادر شد هرچند كه به اجبار سيستم نظارتي نبايد انسان هاي زير ١٦ سال فيلم را ببينند.
عجب در عجبا!
«پريناز» چيست كه ٧ سال براي اكرانش گروهي رفت و آمد كرديم؟؟
چه شد كه ٧ سال پيش فيلم توقيف شد و چگونه الان رفع توقيف شد؟؟
آيا آن موقع فيلم نشان و نماد چيزي بود كه امروز نيست؟!
آيا ذهن توقيف‌كنندگان آن روز در بست و بند انديشه اي بود؟ كه امروز نيست؟
آيا دولت كنوني فيلم را براي افراد بالاي ١٦ سال بي‌ضرر مي‌دانند و براي افراد زير ١٦ سال سمي و غيرقابل نمايش دادن؟ و دولتهاي قبلي فيلم را براي كل آحاد مردم سمي مي‌دانستند؟
اميدوارم روزي برسد مبتني بر سياست فرهنگي و اهداف راهبردي در فرهنگ و سينما كسي پاسخگوي سوالاتي اين چنيني باشد.
تا به حال حاضر هيچ دولتي اهداف روشني براي  سينما ونحوه عملكرد آن داشته است؟
يكي مي‌بندد و مي‌زند؛ يكي مي‌خندد و باز مي‌كند.
آيا فيلم مهجور ما هر دوي اين خاصيتها را دارد؟ هم قابل زدن است؟ هم قابل نوازش كردن؟ يا نه جايگاه سياستمدارن مهمتر است؟ بالاخره قيافه روشنفكري و  يا دلسوزي نظام را داريم، در اين كشور يا نه همه همان هستند كه مي گويند؟
به اميد روزي ميمانم كه سياست با برنامه هاي مشخص  جلوي ساخت آثار توقيفي را از همان گام اول بگيرند.
در  آشفتگي حال حاضر مخالف اكران فيلم هستم و آن را ضربه به خود مي دانم اما كو گوش شنوا؟

پریناز