انوش معظمی{بازیگر “رستاخیر”}⇐جلوی اکران “رستاخیز” را می‌گیرند و احتمالا منتظر می‌مانند تا کویتی‌ها سریالهایی دروغین درباره امامان ما بسازند/مسأله “رستاخیز” نمایش چشم و ابروی ابوالفضل(ع) نیست؛ مسأله شیعه انتخاب ابوالفضل(ع) است/قبل از انتخابات ۸۸ هم بارها الفاظ فتنه و فتنه‌انگیزی درباره آنها که در عاشورا مقابل امام ایستادند به کار رفته بود
سینماژورنال/حامد مظفری: دو سال بعد از رونمایی “رستاخیز” احمدرضا درویش در جشنواره سی و دوم فیلم فجر این فیلم هنوز نتوانسته اکران رسمی خود را تجربه کند.
به گزارش سینماژورنال نسخه‌ای اصلاح شده از “رستاخیز” بعد از اکران خصوصی(اینجا را بخوانید) با داشتن پروانه نمایش در برنامه اکران عیدفطر 94 قرار گرفت و حتی چند ساعتی هم روی پرده بود اما به ناگاه حکم به توقف اکران فیلم داده شد(اینجا را بخوانید) و از آن زمان تاکنون هم دیگر شرایط اکران اثر فراهم نشده است.
سوءتفاهمات شکل گرفته پیرامون “رستاخیز” که تازه‌ترین محصول عاشورایی سینمای ایران است ظاهرا ناشی از نمایش چهره حضرت ابوالفضل(ع) در آن است و همین مسأله بوده که اخیرا درگیری لفظی کارگردان فیلم با سخنگوی ارشاد را هم موجب شد.(اینجا را بخوانید)
“رستاخیز” قربانی بازیهای سیاسی شده است
انوش معظمی بازیگر جوان سینما، تئاتر و تلویزیون که در “رستاخیز” یکی از نقشهای منفی کلیدی یعنی نقش “شمر” را بازی کرده در گفتگو با سینماژورنال به صراخت از این می‌گوید که “رستاخیز” قربانی بازیهای سیاسی شده است و ذکر توجیهاتی مانند حذف تصویر ابوالفضل(ع) برای روی پرده رفتن هم بهانه ای بیش نیست.
معظمی با اشاره به اینکه هیچ کدام از دست اندرکاران “رستاخیز” گمان نمی‌کردند این فیلم به چنین سرنوشت عجیبی دچار شود به سینماژورنال می‌گوید: “رستاخیز” تاکنون بیشتر از 20 بار در اکرانهای خصوصی دیده شده است. خودم در اغلب این اکرانها حاضر بوده‌ام و از نسخه 170 دقیقه ای تا نسخه 130 دقیقه ای آن را دیده ام و شخصا به جز ارادت به کربلا و عاشورا چیزی در آن نمی‌بینم اما برخی از آنها که به دنبال برآوردن مطامع سیاسی خود هستند به بهانه نمایش چهره حضرت ابوالفضل(ع) جلوی اکران فیلم را گرفته‌اند.
مسأله “رستاخیز” چشم و ابروی ابوالفضل(ع) نیست؛ مسأله شیعه انتخاب ابوالفضل(ع) است
وی ادامه می دهد: “رستاخیز” دستاویزی شده است برای برخی از اهل سیاست که عوام را به بهانه نمایش چشم و ابروی ابوالفضل(ع) جلو بفرستند و خودشان در پشت پرده برنامه‌های خویش را پیش ببرند در صورتی که مسأله “رستاخیز” چشم و ابروی ابوالفضل(ع) نیست؛ مسأله شیعه انتخاب ابوالفضل است. اینکه چقدر چشم ابوالفضل(ع) درشت بوده مهم نیست؛ مهم معرفت ایشان است.
انوش معظمی تأکید می کند: اینکه بخواهیم با تکیه بر نگاهی عوامانه مخاطب را در سطح نگه داریم و منویات سیاسی خویش را پیش ببریم به شدت بی انصافی است و حتما تاوانش را پس خواهیم داد.
- انوش معظمی در قامت “شمر” در نمایی از “رستاخیز”
جلوی اکران “رستاخیز” را می گیرند و احتمالا منتظر می مانند تا کویتی ها سریالهایی دروغین درباره امامان ما بسازند
معظمی که در دیگر اثر عاشورایی سالهای اخیر یعنی سریال “مختارنامه” هم در نقش “حرمله” ظاهر شده بود می افزاید: به هنگام نمایش “مختارنامه” هم کم نقدهای مختلف نشنیدیم. حالا جلوی اکران “رستاخیز” را هم می‌گیریم و احتمالا منتظر می‌مانیم تا کویتی‌ها بروند و درباره امامان حسن و حسین علیهماالسلام سریالهایی سراسر دروغ بسازند.
این بازیگر خاطرنشان می سازد: به جای اینکه جلوی اکران و دیده شدن “رستاخیز” را بگیریم و برویم و ده محصول دیگر در رابطه با قیام امام حسین(ع) تولید کنیم تا مرام ابوالفضل(ع) به جوانان عرضه شود.
مگر “فتنه” و “فتنه انگیزی” تازه به ادبیات ما اضافه شده؟
برخی از آنها که در جشنواره سی و دوم یا اکرانهای خصوصی “رستاخیز” را دیده بودند یکی از دلایل مخالفت با اکران آن را تأکیدی دانسته‌اند که در فیلم بر لفظ “فتنه” و “فتنه انگیزی” صورت گرفته است.
این گروه بر این امر معتقدند که این واژه ها در ادبیات سیاسی بعد از حوادث 88 معناهای تازه تری پیدا کرده‌اند و بیان این واژه ها در “رستاخیز” برای مخاطب قرار دادن سپاهیان یزید معنای سیاسی خاصی دارد.
انوش معظمی اما با ردّ چنین فرضیه‌ای به سینماژورنال می‌گوید: مگر واژه “فتنه” تازه به ادبیات ما اضافه شده است؟ هزاران سال است که این واژه در ادبیات ما وجود دارد و حتی قبل از انتخابات 88 هم بارها الفاظ فتنه و فتنه‌انگیزی درباره آنها که در عاشورا مقابل امام ایستادند به کار رفته بود.
وی ادامه می دهد: اینکه واژه ها را مصادره به مطلوب کنیم و مثل خیلی از رفتارهای دیگر به دنبال بهانه جویی برای تسویه حسابهای سیاسی باشیم درست نیست.
معظمی خاطرنشان می سازد: الان شرایطی پیش آمده که 90 درصد آنها که رفته اند زیر بیرق مخالفان “رستاخیز”، فیلم را ندیده اند. امام علی(ع) دیده را نادیده می‌کرد و ما که ادعایمان می‌شود شیعه علی(ع) هستیم، ندیده را دیده می‌کنیم. وای بر ما…