سینماروزان: ماجرای حضور جشنواره ای آثار موسوم به سیاه نمایانه که بر نیمه خالی لیوان زندگی در ایران تأکید میکنند کماکان ادامه دارد. البته پیشتر این جشنواره هایی مانند کن و برلین بودند که این آثار را با روی باز می پذیرفتند و حالا صاحبان چنین آثاری به جشنواره های درجه دوم رضایت میدهند.
روزنامه اصولگرای “کیهان” در نقدی بابت حضور فیلم “مادر-پسر” ساخته کارگردانی زن به نام مهناز محمدی در جشنواره تورنتو، پرسشهایی را درباره این حضور مطرح کرده است.
متن گزارش “کیهان” را بخوانید:
پس از جعفر پناهی و محمد رسول اف اینک یک محکوم دیگر دادگاههای ایران به نام مهناز محمدی با فیلمی‌سیاه تحت عنوان «مادر- پسر» با همان سبک و سیاق فیلم «لِرد» رسول اف به برخی جشنواره‌های خارجی راه یافته است. این فیلم که چند روز پیش در جشنواره تورنتو کانادا به نمایش درآمد، در اوایل مهرماه نیز در جشنواره زوریخ سوییس اکران خواهد شد.
این در حالی است که فیلمنامه فیلم «مادر- پسر» را محمد رسول‌اف نوشته که ۳ ماه قبل به دلیل تبلیغ علیه نظام و اقدام علیه امنیت ملی به یک سال حبس، ممنوع‌الکاری و محرومیت از فعالیت‌های اجتماعی محکوم شد. نکته قابل تأمل اینکه مهناز محمدی نیز ۳ بار سابقه بازداشت و محکومیت دارد که در دومین بار به جرم حضور فعال در فتنه ۸۸ و تبلیغ و اجتماع و تبانی علیه نظام به ۵ سال حبس قطعی محکوم شد.
فیلم «مادر- پسر» زندگی زنی فلاکت‌زده را به تصویر می‌کشد که بدون همسر و در تنگنای اقتصادی و برای پایان‌بخشیدن به بدبختی‌هایش ناگزیر است به‌خاطر ازدواج با مردی دیگر، یکی از دو پسرش را از خود جدا کند.
اینک سؤال اینجاست چگونه فردی که دارای محکومیت قطعی بوده می‌تواند بر اساس فیلمنامه محکوم دیگری که از جمله مجازات‌های او ممنوع‌الکاری است، فیلمی‌بسازد و به جشنواره‌های خارجی بفرستد وبرای حضور در جشنواره‌های فوق، از کشور هم خارج شود؟! آیا سازمان سینمایی به چنین فیلمی‌پروانه ساخت داده؟ آیا برای چنین فیلمی مجوز حضور در جشنواره‌های خارجی صادر شده است؟ آیا خروج فردی که ۳ بار در طول ۴ سال بازداشت شده و به‌خاطر حضور فعال در فتنه ۸۸ و فعالیت علیه امنیت کشور به ۵ سال زندان محکوم شده، منعی ندارد؟ چگونه محمد رسول‌اف با جرائمی‌کمتر از این نمی‌تواند از کشور خارج شود ولی این خانم به راحتی در جشنواره‌های خارجی حضور پیدا کرده و مانور می‌دهد؟ چرا هنوز سازمان سینمایی وزارت ارشاد برای فیلم‌هایی که تصویری چرک و کثیف از جامعه ایرانی نشان داده و مردم ایران را خوار و خفیف نشان میدهند، در حالی که حتی اجازه نمایش در جشنواره‌های داخلی به آنها داده نمی‌شود، مجوز حضور در جشنواره‌های خارجی صادر می‌کند؟ یعنی قرار است این تصاویر پلشت و سیاه از جامعه ایرانی که تماشاگر داخلی نمی‌تواند تحمل کند، چه شمایل کج و معوجی از این جامعه را در کنار هجمه عظیم تبلیغات منفی رسانه‌های خارج کشور، به تماشاگر آن سوی مرز نشان دهد؟ آیا این آثار ضد جمهوری اسلامی، پرچم جمهوری اسلامی را در جشنواره‌های خارجی برمی‌افرازند؟! آیا این فیلم‌ها که جز فلاکت و بدبختی از این سرزمین تصویر دیگری نشان نمی‌دهند، نماد فرهنگ و تمدن پیشرو ما هستند؟!!
