سینماروزان: محمدتقی فهیم از جمله منتقدان نزدیک به جریان ارزشی است که اغلب سعی می کند در خدمت همین جریان به اظهارنظر بپردازد.
به گزارش سینماروزان فهیم به تازگی در یکی از نشستهای نمایش فیلم سینماروایت ادعایی طرح کرده است درباره افزایش معتادان به هنگام اکران «گوزنها»ی مسعود کیمیایی.
این منتقد که درباره مستندی به نام «103 روز» با محوریت مرور زندگی زندانیان سخن میگفت بیان داشت: طبق آمار هر ساله به تعداد زندانیان افزوده می شود و هر چقدر بحران در سطح جامعه فراگیر می شود دیوارهای ندامتگاه ها برافراشته تر می گردد. معمولا با پرداختن به سوژه زندان و زندانی، 50 درصد جذابیت کار تضمین می شود و بقیه آن به چگونگی دکوپاژ و میزانسن توسط کارگردان بر می گردد که فیلمساز در این مورد موفق بوده است. هر چند که فیلم خالی از نقاط ضعف نیست.
وی اضافه کرد: کارگردان «103 روز» نتوانسته با یک وحدت هدفمند جلو برود و ما در میزانسن دوربین، نمی دانیم فیلمساز طرف چه کسی است؟ این درحالی است که مخاطب تاکنون، فیلم های مستند زیادی در مورد زندان که معروف ترین آنها مستندهایی در مورد زندان آلکاتراس است دیده و در این آثار تکلیف فیلمسازان مشخص است که طرف چه کسی هستند؟ اما در فیلم «صدوسه روز» این تکلیف نامشخص است. نکته دوم این است که همیشه موضوع زندان همچون خط باریکی است که به افتادن به ورطه طنازی به سود خلافکارها مرسوم است. مثل فیلم «گوزنها» که در هنگام پخش این فیلم به دلیل اینکه بهروز وثوقی آنقدر نقش معتاد را خوب و جذاب بازی کرده بود به تعداد معتادها افزوده شده بود! اما فیلم «103 روز»بر جنبه های تبلیغی به نفع خلافکارها نغلطیده و از این بحران سربلند بیرون آمده است.
در آن دوران، بهروز وثوقی و سعید راد به عنوان ضدقهرمان الگوی یک نسل شدند. سعید که تقریبا همیشه دزد بود ولی در نقش معتاد بازی نکرد. بهروز هم دزد میشد، هم چاقوکش و معتاد را هم با گوزنها اضافه کرد. هردو هم بدون استثنا اخر فیلم کشته می‌شدند. این دو را آقایان “کیمیا” و “نادری” علم کردند، چون از جوان اول‌های خوش تیپ و جوانمرد مثل فردین، منوچهر وثوق و پیمان خوششان نمی‌آمد. البته در لفاف “حق خود را از اجتماع بیرحم و نامرد گرفتن” دزدی و قتل را موجّه میدانستند و هنوز هم میدانند.