#سامان_سالور کارگردان فیلم روی پرده #سه‌کام_حبس اظهار داشت: با نصف قيمت بقيه فيلم‌ها #سه_كام_حبس را ساختيم!/تمام سه سال گذشته تلاش مي‌كردم فيلم بعدي را شروع كنم، اما نتوانستم!/كار فرهنگي كردن از كار معدن هم سخت‌تر شده/نمی‌شود نوار داریوش را در ضبط گذاشت و شش و هشت شنید!!/#سه_كام_حبس محصول تفكر آدمي است كه تمام وقايع تلخ جامعه بر او هم گذشته!/ تلاش‌مان را ميكنيم تا در اين شرايط فقط زنده بمانيم!/در تلخ‌ترين شرايط هم نور و روزنه‌اي از اميد وجود دارد!
سینماروزان/تینا جلالی: تمام سه سال گذشته تلاش مي‌كردم فيلم بعدي را شروع كنم، اما نتوانستم و سعي من به جايي نرسيد. در جامعه‌اي كه پايه‌هاي اقتصادي آن سست است، سينما در اولويت چندم مردم قرار مي‌گيرد.مسوولان كه خودشان را به خواب زده‌اند و ما هم تمام تلاش‌مان را ميكنيم تا در اين شرايط فقط زنده بمانيم.
سامان سالور کارگردان فیلم سه کام حبس با بیان مطلب فوق به روزنامه اعتماد گفت: به نظرم در اين موقعيت كار فرهنگي كردن از كار معدن هم سخت‌تر مي‌‌شود، چون مردم دل و دماغي ندارند. اما خب در اين شرايط سخت انواع پلتفرم‌ها با مناسبات خودشان در حال فعاليت هستند و اقتصاد مالي سينما در گردش است.
سالور ادامه داد: با نصف قيمت بقيه فيلم‌ها «سه كام حبس» را ساختيم، خود قصه به ما مي‌گفت كه نقش‌هاي اصلي را بايد بازيگران شناخته شده بازي كنند. بازيگران هم با اعتقاد و انرژي كامل، نقش‌هاي‌شان را بر عهده گرفتند و به درستي بر كيفيت كار اضافه كردند .خوشبختانه تا به حال بسيار نظرات و كامنت‌هاي خوبي از مخاطبان گرفتيم.
سامان سالور پیرامون تلخی سه کام حبس گفت: مخاطب حق انتخاب دارد و براساس بليت خريداري شده مي‌تواند هر فيلمي با هر داستاني را براي تماشا انتخاب كند. ما به زور كه نمي‌گوييم مخاطبان به تماشاي فيلم ما بنشينند. نمي‌شود كه شما نوار كاست داريوش اقبالي را در ضبط صوت بگذاريد و در انتظار موسيقي سبك و شيش و هشت ساسي مانكن باشيد. ما فيلمسازان هم در همين جامعه و اتمسفر نفس مي‌كشيم و زندگي ميكنيم. «سه كام حبس» محصول تفكر آدمي است كه در تمام سال‌هاي گذشته تمام وقايع تلخ جامعه بر او هم گذشته است.
این کارگردان افزود: اعتقاد دارم در تلخ‌ترين شرايط هم نور و روزنه‌اي از اميد وجود دارد و خوشبختانه از زمان نوشتن فيلمنامه تا پايان به اين فكر مي‌كردم وقتي فيلم صريح و بي‌پرده مشكلات جامعه را نشان دهد يا به جامعه نقد و انتقادي دارد پايان كار اما شخصيت اصلي تصميم مي‌گيرد و پاي تصميمش مي‌ايستد و اصلا آدم كليشه‌اي نيست كه هر ظلمي را بپذيرد. نهايتا سكانس پاياني فيلم اميدوارانه دريچه‌اي از نور را در خود دارد و تمام.
