داریوش ارجمند: نحوه برخورد دستگاههای فرهنگی با فوت “حبیب” مصداق بارز ولنگاری فرهنگی است
سینماژورنال: حبیب محبیان در حالی دو هفته قبل درگذشت که نه اجازه تشییع او از مقابل تالار وحدت داده شد و نه حتی یک مزار در قطعه هنرمندان بهشت زهرا به وی اختصاص داده شد.
به گزارش سینماژورنال انفعال وزارت ارشاد در این باره با انتقاد اغلب رسانه های مستقل مواجه شد و حالا داریوش ارجمند نیز این برخورد با یک هنرمند درگذشته را به چالش کشیده است.
داریوش ارجمند بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون در گفتگویی که به بهانه مصادیق “ولنگاری فرهنگی” با “برنا” انجام شده نحوه برخورد دستگاههای فرهنگی و بخصوص خانه موسیقی با فوت حبیب را مصداق بارز ولنگاری فرهنگی دانست.
این بازیگر در تعریف “ولنگاری فرهنگی” گفت: ولنگاری فرهنگی یعنی بی توجهی به هویت ایرانی و اعتقاد اسلامی، ایرانی، متاسفانه آنقدر به مباحث فرهنگی آسان نگاه می کنند که همین امر سبب شده، شرایطی به وجود بیاید که از ولنگاری فرهنگی حرف میزنیم.
وی در همین رابطه افزود: مگر ولنگاری معماری در این مملکت وجود ندارد؟ مگر ولنگاری موسیقی در این سرزمین دیده نمیشود؟ چرا باید حبیب محبیان در روستایی در شمال کشور غریبانه خاک شود؟ خوانندهای که قطعاتی از شاعران بزرگ تاریخ کهن این سرزمین را خوانده است. چرا خانه موسیقی در ایران نتواند مراسمی در شأن نام آن مرحوم بگیرد؟ نحوه برخورد با فوت حبیب محبیان خودش مصداق بارز ولنگاری فرهنگی است.
وی با اشاره به اینکه امثال داریوش ارجمند نباید برای رهایی از ولنگاری فرهنگی راهکاری بیابند، گفت: سیاستگذاران فرهنگی و کنترلچی های فرهنگی باید درصدد مبارزه با ولنگاری فرهنگی باشند.
آن قدر در زمینه فرهنگی بد عمل کرده ایم که هشدار می گیریم
بازیگر” ناخدا خورشید” و “سگ کشی” با اعلام اینکه تمایلی ندارد در خصوص ولنگاری فرهنگی صحبت کند گفت: می توانم در خصوص سفارش نقش ها و پول هایی که صرف خرید نقش ها می شود، صحبت کنم. آن کسی که در مورد ولنگاری فرهنگی حرف زده براساس مطالعه از صدها گزارش بوده است، چرا نمی گویند در دفاع مقدس یا مسائل هستهای ولنگاری داریم؟ پس در این زمینه آنقدر بد عمل کردهایم که هشدارهای لازم را دریافت میکنیم.
سینمای شریف چه شد؟
ارجمند با اعلام اینکه به ارقام نباید توجه کنیم، گفت: اینکه من ۵۰ فیلم بازی کردم یا ۲۰ فیلم ساختم و حتی اینکه فروش فیلم من از ۲۰ میلیارد تومان گذشته است، صورت مسئله را پاک نمی کند، سینمای شریف دهه ۷۰ که تقوایی، مهرجویی، واروژ کریم مسیحی فیلم می ساختند، چه شد؟ چه بلایی سر آن آمد؟ نظامی گری در جهان از تیروکمان به ساخت بمب اتم رسیده است، این مسئله یعنی که تکنولوژی پیشرفت کرده است. ولی آیا انسانیت افراد هم بیشتر شده است؟