آينده “هنروتجربه” بعد از ايوبي/ داشتن يك آدرس پستي و مکان اختصاصی؛ ضمانت ماندگاري اين گروه؟!+۳ پرسش دیگر
سینماژورنال: در فاصله کمتر از یک سال مانده تا انتخابات ریاست جمهوری 96 دست اندرکاران گروه سینمایی هنروتجربه بیش از پیش این حس بهشان دست داده که ممکن است بعد از تغییر دولت این گروه کاملا دولتی دچار انحلال شود و برای همین است که مدیر این گروه در تازه ترین گفتگویش که با “مهر” انجام شده از لزوم داشتن یک آدرس و مکان اختصاصی برای این گروه حرف زده است.
در حسرت آدرس؟
به گزارش سینماژورنال امیرحسین علم الهدی گفته است: به هرحال ما باید دارای یک آدرس مشخص سینمایی شویم که برای مثال بگوییم سینمای ایکس مربوط به «هنر و تجربه» است به طوری که با تغییر ترکیب شورای موجود باز هم فیلمسازان بتوانند فیلمهای خود را به نمایش بگذارند. شما توجه داشته باشید کارکرد خانه هنرمندان با رفتن مجید سرسنگی و روی کار آمدن مجید رجبی معمار تغییری نمی‌کند.
وی ادامه داده است: ما نیز به دنبال این هستیم که با رفتن افرادی همچون من، ایوبی و یا هر کدام از متولیان، گروه سینمایی «هنر و تجربه» دچار اتفاقات ناخوشایندی نشود و دوستان فیلمساز بتوانند به کار خود ادامه دهند. البته لازمه این امر این است که ما یک مکانی را به صورت اختصاصی در اختیار داشته باشیم، زیرا در این صورت مسیر رو به رشد گروه سینمایی «هنر و تجربه» بسیار جذاب‌تر خواهد شد و دیگر مزاحمتی برای سالن‌های دیگر نخواهیم داشت.
دست به دامان شهرداری
البته که این مدیر نیز به مانند تمام مدیران دولتی دیگر برای پیدا کردن مکان اختصاصی هم دست به دامان مدیران دولتی است و صراحتا از شهرداری و سازمان سینمایی خواسته به آنها پردیس بدهد. علم الهدی بیان داشته است: یکی از اولویت‌های ما این است که امسال با حمایت و همکاری سازمان سینمایی و شهرداری تهران بتوانیم جایگاه جغرافیایی و مکان اختصاصی خودمان را به دست آوریم. ما یک پردیس سه سالنه می‌خواهیم که تابلوی «هنر و تجربه» را بر فراز آن نصب کنیم و به عبارتی از مستاجری در بیاییم. ما در آن زمان می توانیم ادبیات هنر وتجربه را در همه ابعاد از نوع طراحی نمای بیرونی سالن گرفته تا برخورد نیروی انسانی و طراحی داخلی تعریف کنیم. به طوری که تمام استانداردهای این فضای فرهنگی را داشته باشد و آن پاتوقی که عرض کردم، ایجاد شود.
3 پرسش دیگر
به گزارش سینماژورنال اینکه چقدر خروجی یک گروه سینمایی سست بوده که برای ماندگاری آن باید ساختمان و مکان اختصاصی برایش پیدا کرد تا مبادا با تغییر دولتها ماندگاری گروه تغییر نکند را که کنار بگذاریم مرور بخشهایی دیگر از گفتگوی علم الهدی سوالات تازه تری را هم پیش رو می گذارد. شمه ای از این بخشها را مرور کنید:
–مدیر هنروتجربه گفته است: ما مکانیزم را به شکلی طراحی کرده‌ایم که هر کس به اندازه حق خود از بلیت فروشی، درآمد کسب کند، زیرا ما پولی به کسی نمی‌دهیم. برای مثال اگر یک فیلم ۱۵۰ هزار بلیت و یا تنها یک بلیت بفروشد همان‌قدر سهم می‌برد. در واقع یک مکانیزم رقابتی درست در جریان است.
این چگونه مکانیزم رقابتی است که در آن یک فیلم با یک بلیت و فیلمی دیگر با 150 هزار بلیت به یک اندازه سهم می برند؟
–مدیر هنروتجربه گفته است: ما سال گذشته نزدیک به ۲۷ فیلم سینمایی دارای پروانه ساخت را اکران کردیم.
یعنی بقیه فیلمهای اکران شده در این گروه بدون پروانه ساخت بوده اند؟ طبق آخرین آمار در یک بازه زمانی حدودا یک ساله(خرداد 93 تا اردیبهشت 94) در این گروه بیشتر از 600 فیلم اکران شده است. آیا این معنایی دارد جز آن که کمتر از 5 درصد آثار این گروه پروانه ساخت سینمایی داشته اند؟
–مدیر هنروتجربه گفته است: به هر حال به نظر من برای ارزیابی درست گروه سینمایی «هنر و تجربه» و شناسایی کارکردهای مثبت و منفی آن هفت سال زمان نیاز است تا این گروه سینمایی بتواند خدمات خود را به جریان اصلی سینمای ایران ارائه دهد و در مقابل خدماتی از آن دریافت کند.
در شرایطی که در نظام جمهوری اسلامی دولتها براساس برنامه هایی که در چهار سال ریاست جمهوری ارائه می دهند مورد ارزیابی قرار می گیرند و همین چهار سال ابتدایی است که باعث می شود شهروندان درباره امتداد حیات آنها برای چهار سال بعد هم تصمیم گیری کنند چگونه است که مدیر یک گروه سینمایی زمان مورد نیاز برای ارزیابی درست فعالیتهایش را هفت سال می‌داند؟
البته که نه تنها این مدیر که هر مدیر دیگری هم می تواند در بخش خصوصی و با سرمایه شخصی گروه سینمایی یا غیرسینمایی راه اندازی کند و نه هفت سال که هفتاد سال منتظر بماند تا گروهش به بار بنشیند اما در گروهی که در بخش دولتی و با سرمایه کامل بخش دولتی راه اندازی شده است و به بیان بهتر از صدر تا ذیل وابستگی کامل دارد به دولتی که خود آرای لازم برای چهار سال فعالیت را به دست آورده است این طور زمان خواستن غریب به نظر می رسد.